Ако почне да боли премногу и да солзи до степен да не можеш да трепкаш нормално, појди на дежурен. Може да е оштетена рожницата, а за тоа обично мора и антибиотик. До тогаш можеш прокулин адвенс.
Ќе си дадам едно high five на себе што ја завршив тркава денес на Водно иако времето беше ужас и се лизгаше ненормално многу И за сите што бевте
Ноуп. Стварно е така. Ти треба да си машина 24/7 достапна за секој и свашта да те натрупаат со проблеми, али коа ќе сакаш на саат време кафе да искочиш никој нема време. Јас прекинав да одговарам на пораки сосема, ма какви колеги и другари. Сеа ми пишуваш и не ти ни отварам, апсолутно ме заболе шо си ми пишал. Си седат на рестриктед на инста кај што им е место. Еден среден прст и толку.
Имам приметено некогаш кога стварно ми се излегува, од толкав круг другарки, ќе се погоди абе ниедна да не е слободна за на кафе на саат време. Е, кога ќе им прдне на нив, ме бараат. Не сум слободна овој пат јас
Ти немаш време за мене а ја да расипувам планови за тебе??Ма не доаѓа во предвид.Ќе ти споделам едно искуство.Лани 13 јуни паднав по скали.Завршив во 8 Септември бидејќи ми ставаа тампонада заради тоа што од носот ми течеше крв како река.Се испостави дека е скрешен.Вечерта завршив на неврохирургија и ме задржаа неколку дена-постојано имав скоро споен притисок.И плус потрес на мозок.Ти се верува дека 1 од моите тн другарки и другари не се потрудија да се јават?Или барем да пишат?А за да дојдат да не праам муабет-време немаа.Се опоравив и сфатив дека се на игнор треба да ставам.Им текна дека постојам-ама веќе касно беше.Јас време немав ни за телефон ни за пораки,ни за нив. Зошто се вакви луѓево бе?
Дали мислиш можеби дека си очекувала многу од погрешни луѓе? Се најдов во слична ситуација со ист резултат, се прашував истово прашање подолго време и дојдов единствено до овој заклучок!
Такви се, и се поише и поише ќе бидат такви и ќе се покажуваат, али ако. Среќен им пат. Се може без секој. Денес ете лесно заменлив си, така да.. Милениците едино никад нема да те разочарат, златни се
Ако де..можам без секој.Затоа среќен пат на ваквите.Барем посреќна сум. А милениците се суштества кои разбираат се..само не можат да кажат.И затоа ги обожавам.
Прво можеби е претешко да сфатиш каква е ситуацијата, да се стабилизираш, да си доеш на себе. Но, после сфаќаш колку уствари залудно било тоа што си се измачувал, не вредело ич, се помируваш еден ден, и забораваш на све. Спокојот нема цена.
И не не очекував скоро ништо.Тоа мое игнорирање одамна требаше да почне ама никако не можев да го спроведам.Требаше да ср случи тоа што се случи за да се одлучам.Одамна не очекувам премногу од некој.
И така ќе дојдат некои денови кога ќе разбереш дека луѓето кои си мислел дека ги знаеш најдобро у ствари не си ги познавал воопшто. Така со еден ,двајца ,тројца и на крај така со сите...
Многу се излошија сите, подобро е човек сам да си бега во некое свое хоби неголи да се надева на некако пријателство.
Додека бев во Мк, додека живеев во западниот дел, абе само еднаш падна снег и толку. Се преселив тука во странство, очекував дека ќе има снег до колена, а оно цела зима сонце а во Мк почнало снег. Мм ми вика дека го греам времето кај и да одам .
