Сакам да кажам...

Немам намера повеќе да се објаснувам и расправам кој разбра, разбра кој не немора. Остани ми со здравје..
Не реков ништо за тебе нема потреба да си ставаш при срце и да се навредуваш, ако се навреди..

 

Не знам како заклучи дека се навредив, ич не е така. Не може дискусија на форум да ме навреди, дискутирам и се објаснувам, не се расправам. Кажувам како е реално, ако јас грешам еве некој нека ме исправи. Години работам во продажба па и од таму знам како стојат работите.

 

Факт дека не е лесно. Ама има милион други работни места што не се лесни. Колку што знам и не се нешто слабо платени. Барем пред неколку години. Сега не знам како е.

На медицинската сестра или докторот лесно им е, со трети смени, со секакви пациенти? На градежниот работник лесно ли му е, качен на скеле на секакви температури? На земјоделецот, лесно му е, да копа, сади, жнее? На просечна негувателка лесно ли и е, со 30 деца, кое кивнало, кое се искакало, кое вришти? На камионџиите лесно ли им е, по цели денови на пат? И да не редам.

Работа си е работа и на некој му е полесна физички, некому психички.

Не е прв пат да слушнам размислувања од типот, за тие пари што работи таму што сакаш. И јас не земам милиони, па почитувам туѓо време и работам не по една, по три работи од еднаш. Лесно ми е, не ми е, ама не дека муштеријата или пациентот ми е крив за нешто. На крај краева, од него земам пари, последицата е сметката на шефот.

Има многу прости решенија. Пример каси каде сам си куцаш и плаќаш. Никогаш не чекаш, а вработените не работат по неколку работи од еднаш.

 

Незнам може се навреди баш поради тоа што ја работиш истава работа... И јас само бев изнервирана од ситуацијата и да не ја должам пишав на кратко, повеќето не ме разбраа (не ни беше кажано во контекст да се разбере) и дообјаснив..

Не се расправам ниту јас, ама не сакам да се карам, а во последно на крај сум со живците и ако продолжам знам дека до таа фаза ќе го доведам разговорот, затоа подобро да си молчам..

 

Верувај отрпната сум веќе. На почетокот допираше до мене ама со тек на време веќе ништо не допира.

Често доаѓа до недоразбирања оти секој си поаѓа од себе. Секој човек приказна за себе.

 

Нарачувавме денес храна од Корпа, и немав ситно да и вратам во моментот на колешка, и прееска во лифт ми вика абе 15 денари од прееска заборави дека треба да ми вратиш кусур.. Мислам сфаќам дека се нејзини пари и се тоа, ама за 15 денари бе..

 

Има луѓе што 1 денар се фаќаат ти кажуваш за 15 денари, можеби немаш моментално ситно 15 денари, па мора да потенцираат, неможат еден до два дена да почекаат да раситнеш па да им ги дадеш!

 

Искрено, јас за толку не ни очекувам да ми ги даде некој, нит па јас ги барам, бидејќи ни јас ако е за ситно до 20-30 денари со блиски луѓе воопшто не ни враќам ни ми враќаат ама ете сите се различни..

 

Абе после тоа коа кукаше дека 150 денари бил поклонот за secret santa, не те бранам за ова, иако си во право.

 

@нина122 мене ми е незгодно да им речам 15 денара ми дужеш, секое сабајле купувам јадење за колегите или ако треба да се иде до продавница јас сум курирот, ако се ми останале дужни 15 или 20 денари, не им ги тражам, ама затоа па никогаш не ми ги побарале ако останат кусур од 10тина денари иако им го давам, не го зимаат

 

Боже кое брукање и циганчење

Цццц срам да се немало.. Утре ете таа ќе нема, ќе и дадеш ти, кафе ќе и напраиш..
Ама не не, оваа алчност страшна е.
Ќе се осиромаши кутрата.

@ArabellaStarfall ок, не должам повеќе.

Убаво рекоа погоре, трпение не е на одмет, нешто што се помалку го имаат луѓето.

 

Не е до парите, до принципот е. Кога не сум имала ситно или сл., веднаш потоа враќам. Не чекам некој да ме потсети. Не се мои пари, ми излегле во пресрет.

Но, мене ми се случило за мои пари да треба да прашам кога ќе ми се вратат. Како мене на гранка да ми растат. Кога должиш на банка, те чека да ти текне, или од сметка ќе ти повлече?

Највеќе што мразам е да должам или да ми должат, макар и ситно да било. Да кажеш немаш пари, со алал ќе ти ги дадам, ама да имаш и да се правиш наудрена ми е вон сиот разум.

Или се зависи каков однос имаш. Ако земаш и ти зема, во ред. Ама ако не ти зема, а ти земаш и ако кажеш ќе ти ги вратам, врати ги.

Никој не се стиска за 15 денари, барем мене лично ми е непочит. На крај краева може броени и се и ете ти излегла во пресрет. Уствари не ти ни должи објаснување, треба да вратиш.

 

И јас мислам дека повеќе се принципи во прашање, него парите како пари, исто би било и кога би биле 5 денари во прашање или 500 денари..

 

Не ѝ замерувај.
Живееме во време на скапотија во кое секој денар значи.
Ако не живееш со неа, не можеш да знаеш во каква финансиска состојба е. Можеби мора да си ги мери парите.
А и до принципот е. Нејзини пари се и има право да си ги бара назад макар и за мала сума.

 

Многу ми кажува кога бараат или даваат нешто многу ситно кусур или долг. Зборува за карактер. Доста забележувам вакви работи и веднаш им лепам етикети во мојата непишана датотека и им ставам црвени знамиња. Одличено проценувам карактер, интелект и намери многу брзо.

 

Јас не знам како може да пиете мача, како блендиран спанаќ со растително млеко ми е, еднаш пробав и ќе повратев..

 

еден стар човек кажа дека на патот што го правеа експресниот Штип Кочани пронајдено е проколнато злато кое што го даваа и на вестите,и додека не е направено тоа што го тражи проклетството нема да прекине,и затоа се ослободени духови врз тој пат и земаат жртви и врз Кочани исто

 

Човечко не внимание не е проклетство...

 

Многу гадно нешто
Ќе повратев и јас

 

На простиот народ полесно му е да верува дека несреќите се резултат на некое проклетство, отколку да го смени менталитетот - да не создава депонии, да не фрла отпушоци, да не подметнува пожари, да ја коси тревата во дворот и околу него, да не прави од шупите дискотеки со огнови внатре, и слично. Имаме цела тема со бајачи и волшебнички, ваљда некој/а ќе знае да го растури проклетството.