Добро, до мене е или повеќето мислат дека кога се објавува оглас за работа мора да има задолжителни елементи за информирање на кандидатите, а не само барања и пред се плата која мора да ја даде. Исто така после колку време договори на по еден, на по три месеци би добил решение кое ќе ти даде бенефиции од еден вид, па друг тип на решение со бенефиции од друг тип? И при тоа на овој начин гарантираат дека ќе се случи тоа. Од толку закони, само законот за работни односи е така направен што работодавецот може да прави што сака, толку не можеа и овој да го променат? Многу одамна го мислам. Се ќе прочиташ што бараат, а никаде ништо за тоа што даваат освен - бонуси кои никогаш не се исплаќаат и ПРИЈАТНА РАБОТНА АТМОСФЕРА И ПРОСТОР ЗА НАДГРАДУВАЊЕ.
Зошто слободниот ден, во домашна атмосфера со најмилите бргу поминува? На работа 1час-1ден,а дома 1ден, 1минута... Себична сум, не сакам тој ден да го делам со други Ниту да одам некаде, ниту дами дојде некој.. Јбг
Дак фејс, веѓи чупани, тесни фармерки и сликани низ Солун со наочарите кои ни најмалку не им одговараат на обликот на лицето и успат држат ќеси Zara и Pull&Bear.
Некои песни со некои луѓе толку си ги имате посветено што секогаш знаете кога мислат на вас и тие знаат кога мислите на нив. Познанства и емоции за вечност. Долго возење во лифт до дури вториот кат... и издишување како да ти извршуваат смрттна пресуда. Лека ноќ
Како што доаѓа крајот на оваа година, така низ глава ми се враќа филмот за случките се` од почетокот на годинава па до ден денес. Така беше и лани. И секоја претходна година. Разликата е во тоа што, кога ќе се сетам на оваа година, премалку се моментите кои можат да ми измамат насмевка на лицето. И токму поради тоа, сакам што побрзо да заврши, да останат во неа сите лоши работи кои се случија, сите разочарувања и солзи, и новата да ја започнам подобро, поуспешно ... Изгубив драги личности. Некои од нив сега се на небото и знам дека ме чуваат. Тие никогаш нема да ги заборавам. Додека другите, се сеуште тука, и полека но сигурно ги заборавам. Животот оваа година ми се сведе на монотонија и можеби тоа е и причината што нема премногу моменти за паметење. Паметам дека лани, истиов овој период бев во баш иста ситуација во каква што се наоѓам во моментов, која , тогаш, за моја среќа или несреќа заврши добро, за сега да ми се случи истото, но да заврши полошо од претходно. Како и да е, има уште малку време од оваа година, па можеби ќе се случи нешто што ќе вреди да се запамети.
Утрово Пелистер го покри снежна прекривка, но во градот ни една снегулка не падна. А јас како дете мало, цел ден останав на прозор да ѕиркам и проверувам. После последната прочитана книга како уште повеќе да го засакав снегот, а искрено и ми се смачи од дождови, чадори, шлапкање во вирови, прекршена коса и што ли уште не. Затоа уште утре... Кога снегот не доаѓа кај мене, јас ќе одам кај снегот и ќе му се радувам како дете мало... А кога ќе се вратам, ќе ја китам елката... Се по ред, нели? А сега со мирисот на топло чоколадо ви посакувам добра и топла декемвриска ноќ.
Мојата ѕвезда под која сум родена мора да е била ЗВЕЗДА ГРАНДА, друго објаснување за ваков живот нема. :\
Нешто најнеподносливо за мене е кога се чувствувам спречена од некого. Кога чувствувам дека мојата слобода, бар за момент е во туѓи раце и до тоа кое што сакам да го сторам нема планини кои би ги поместила и океани кои би ги препливала, туку добрата волја на другиот. Ми се гади. Родена сум за да и пркосам на нормалата, за гласно и бунтовно да го живеам овој живот, за да грешам, и да грешам, и да грешам, за мојата огромна потреба од адреналин да биде задоволена и најпосле, да бидам среќна. Но, во моментов се чувствувам како да сум докторирала за преправање дека сум уморна кога всушност, сум тажна. Каде ми се крилјата?
Feminki bi sakala da spodelam so vas ubava vest. Denes ke go prijavam mojot dvor na konkursot za najubavo ukrasen novogodinesen dvor. Mnogu sum srekna sto ke ucestvuvam na konkursot zasto mnogu mi e ubav dvorot nakiten i znam deka ke im se dopadne na komisijata. Mmm, uzivancija.
Неодамна здомив маче. Ете такви биднаа околностите, родителите да му починат и јас да почнам да се грижам за него. Толку е мило, сиво, клопчесто, плишано. Но, нека не ве лаже изгледот, жив ѓавол е! Така добро успеа да ми се протне под кожа со тоа што пред некој месец се мазеше, беше мирен и претпазлив, за сега во рок од една недела потполно да здиви. Кога го зимаш од надвор и го качуваш горе гребе по излезната врата и мјаука небаре го колиш, а сепак доаѓа! Ти го викаш да го галиш, а тоа од далечина се спрема со широки зеници и испакнати очи да ти скокне да те изгребе. А тоа што те прави попара при играта и остануваш со гребаници по раката небаре си се вратил од Втора Светска Војна е сосем небитна ствар Башка, секое утро најдоцна до 6 часот станува и тогаш сака да јаде, спие игра, а најмногу од се да излезе надвор! Искрено, не знам што му стана, и тоа како времето најверојатно...
Фемина ја доживувам како едно големо семејство во кое што сите се подржуваат си помагаат, па и да се искараат нели семејство е. Но!! Секогаш постои едно но или ама. Пријателите и другарите можеш да ги бираш, ама семејството не можеш. Кога би можела сите овде би ги наредила како лубеници и би потчукнала по нив за да знам која можам да ја изберам, односно која е зрела. Како и да е сакам да кажам дека семејството никогаш не можеш да го бираш, некој друг го избира за тебе. Отрув веќе.
Нема на сите да им се допаѓаш. Нема сите да бидат љубезни со тебе. Нема сите да се согласат со тебе. Тоа не значи дека и вие треба да бидете како нив!!!
Завчера купував цвеќе. Не многу, по една ружичка за девојка ми и мајка ми. Нема некаков повод или причина, само сакав да им ги раширам зениците за момент, да се израдуваат од нешто кое во денешно време се чини дека е луксуз. Стојам во цвеќарницата, чекам буцкастата девојка со еден долг шал околу вратот кој и се мавта лево десно во ритамот што го создаваат нејзините стомак и раце да ги средат цветовите и наеднаш налетува еден костумосан робусен лепотан, застанува до мене и си го довршува муабетот додека ги разгледува цвеќињата... - Да, да, океј бе, деновиве, да се чуеме... обавезно, нормално... Не беше ни лепотан всушност, речиси и да немаше коса, вратот му беше чудно несразмерен со главата, а брадата се гледаше дека ја носи од мода и правеше да личи на неизбањат алкохоличар фрлен во сако. Го заврши муабетот и на цвеќарката ѝ вика „Дај ми нешто за да ја смирам онаа дома“. Си го кажа тоа како да му е секојдневие. Секојдневно си ја нервира „онаа дома“ и секојдневно ѝ купува цвеќе за да ја смири. Изгледа и ја смирува, чим не го напушта. Штознам, не го правам тоа често, ама понекогаш без причина сакам да ги изненадам оние кои ги сакам. Цвеќе не значи дека сум заборавил годишнина, вечера во ресторан не значи дека ќе запросувам и прстен не значи дека сум изневерил. Значи дека си ги сакам оние кои се покрај мене. Очекувам и тие да го прават истото за мене. Затоа сме семејство и се сакаме.
Како дете се плашев од вештерќи,вампири,чудовишта.... Ако денес ме прашате од што се плашам? Ќе ви одговорам од луѓе. Ме плашат нивните бесчувствителни лица,очи без сјај,без топлина,собрани веѓи,вилици кои шкрпат. Ме плаши,што нема граница нивната злоба,што уживаат во болката на другите. Ме ужаснува колку страдаат ако те видат среќен.Како среќата да е нешто што им припаѓа само нив. Иронично е што мислат дека се среќни,богати,а не се. Колку повеќе се обидувам да ѓи разберам,толку повеќе се плашам. Понекогаш тој страв ме претвара во нешто што не сум. Најмногу се плашам да не станам како нив. Ако денес ме прашате среќна ли сум? Ќе премолчам.
http://www.radiomof.mk/studentite-se-dvizhat-kon-sobranie-koj-kje-ne-zamolchi-sega-eve-ne-tuka-sme/ Статијата не се отвара. #хехе Демократија!!!
od koga sum dojdena osven sto uzivam so prekrasni lugenca koi znaat koj se i sto sakaat od zivotot..znaat koj se i gordi se na sebe so site svoi maani..gordi no ne i samobendisani..samo nemozam da im se iznacudam na 'lovcite'na trolovi..ili imaat visok negativna energija pa ja trosat brkajki go i tamu kaj sto go nema..ako im e toa izdisen ventil neka im..virtuelniot svet trpi se.i toa ke go istrpi..isto nemozam da se iznacudam na naglite turbulentni likovi koi od pozitiva stotka odat vo nenadejna nagla negativa..moze i ne se cudam tolku na ova kolku sto se cudam na patetiki so oprostuvanje i sekundarno vrakanje..si velam..taka da mi se sluci ke propadnam vzemja..ke se zaprasam zosto go pravam ova?? i da ne ispadne deka sum konstantno vcudonevidena no dali takvite luge se i vo realnosta isti?
Обожавам да давам подароци. Премногу време посветувам на тоа каков ќе купам, за која пригода, дали ќе му се допадне на тој што ќе му го подарам, дали е соодветен за личноста и нејзиниот карактер... Многу ми е криво, кога мене ќе ми дадат поклон што е за никаде, не мора да е скап, само доволно е да видам дека си ми посветил внимание. Врв беше кога една многу драга личност, ми го даде поклонот што и го купив за нејзиниот роденден и ми го врати + скршен. Премногу бев разочарана.. Затоа подобро не ми купувај ништо, отколку да ми дадеш нешто што не чини.
Things are not always what they seem! *insert овација од (thanks) captain obvious аплаузи и поклонување here* Али сериозно бе! Напротив, јас мислам дека оваа фамозна поговорка се зема премногу... ако може да кажам, здраво за готово. Дека нештата не се секогаш такви какви што изгледаат, фала богу, знаеме сите. Али ретко се обрнува внимание на самото тоа колку може да се различни, односно да одат во онаа другата екстрема, што не ја знаеме. Ова особено важи во светот на интернетот. A reminder to keep both eyes open!
Велиме медиумите ги прават нашите деца затупавени.Државата ,полицијата се некој друг е крив што нашите деца се невоспитани и дрски.Училиштето е глупо,програмата преобилна,очекуваме нашето дете да се наведне над „Сто години самотија“ а плачеме над судбината на турски и индиски актери и немаме ни една книга дома.Осудуваме брзо возење,бараме полицијата да одзема дозволи а нашиот малолетен потомок превртува низ куќа а милата ни ќерка ја нема до 4 сабајле. И секогаш кога се случуваат лоши работи обвинуваме некој друг ама никако себе.Децата кои се сакани и воспитани ќе знаат како да се однесуваат секогаш.Никого не расипале филмовите,музиката,книгата туку само и исклучиво родителите.
