СДК дека во последно време мислам дека се во животот ми оди по права линија. А нели не треба така, треба да оди и малку нагоре изгледа време е за промени. да не сум станала и јас како овие птиците
"Со билборд бараат матичен гинеколог" Овој билборд кажува колу големи размери зафаќа дискриминацијата во Македонија. Во еден извештај пред две години прочитав дека на гинеколог жена и била понудена плата дури од 1000евра,само за да работи како гинеколог во општина Шуто оризари,а таа одбила. Кога го прочитав тоа мислев дека е некоја заблуда или лага,не ми се веруваше дека тоа е возможно.Но кога го прочитав натписот во Вест и го видов билбордот,сватив дека не само што било вистина,туку и по две години состојбата станува непроменета....СРАМОТА http://www.vest.mk/default.asp?ItemID=9555D37317AF534380A2C1A365D75326 Стоп за дискриминацијата во Македонија!
Почна школо.. еве веќе прв ден од второ полугодие а се чувствувам ко прегазено зомби (а богами така и изгледам) ..
Е па, дојде и овој ден. Иако сите мрчат што тргнуваат на школо, јас потајно се полнев со задоволства. Секако раното станување, дрн дрн дрн... Ладно, тмурно, ова, она... Ама денес кога станав 5-6 саати порано од вообичаено едвај чекав да се изгубам надвор. Има нешто посебно кога натоварена со шалови, капи и тешки јакни излегувам надвор, ја заклучувам вратата, го ставам клучот на тајното местенце и зечкорувам во маглата. Студенилото ми го лади лицето, ми влегува под коски, ми ја мрзне косата и рацете, ама убаво ми е. Некако се будам од зимскиот сон, како да сум плисната со кофа вода. Секако, колку и да ни требаат нови и поразлични нешта во животот, јас уште стојам на тоа дека кога ќе се вратиме на рутината се’ е како порано и се опиваме од мир и чувство на благосостојба, гледаме дека се си тече во најдобар ред. Јас лично уживам во таа монотонија, влегувам во некој chill out фазон. Ја поздравувам комшивката која чека превоз, секогаш веселиот чистач на тротоарот, продавачката која мете пред продавницата откако ја отворила, дотераната работичка во Домот. Потоа поминува граничната полиција и оди на границата, успат ќе најдам и некој залутан ранобудник... Потоа во училиштето секако, чистачките некои од наставниците, служителите, па се до училницата. И таму ги слушам разџагорени, и повторно поминувам по истиот пат се’ до моето столче, а денес ми се чинеше се’ толку нереално. И секако, мрчења, глупости, единствено јас се смешкав. Морам да кажам, колку и да посакував на моменти да ги убијам, сепак тие се дел од моето секојдневие, и имаме поминето долги години заедно, па какви се - такви се. Мои се. Особено кога ќе се сетам дека уште малку ни останува. Врањето во школо ми е како враќање во живот. Не знам за вас. Секако, честитки до сите што слават именден денеска. И не сакам да гледам тажни лица, ајде, еден ден ќе ги бараме ови денови, не е во ред вака да се жалиме.
Беше зима, студена како оваа... Сув студ ми ја замрзнуваше крвта, а тој успеваше да ја врати во живот со својата дива нарав. Го разбранува моето љубовно небо, го нареков - љубов! Заспивав со неа, се будев со неа, грешев и простував, правев се во нејзино име, делев, чекав, давав се од себе... Тој беше ангел кон мене, кон сите, но ѓавол кон себе. Тој беше мојата храброст, лудило и страв... се смееше на мојата наивност, се лутеше на моето неискуство… Еден ден се погледнав во огледало и не можев да се препознаам. Се запрашав: Дали е ова среќно лице? Нели вљубениот човек зрачи? Моето лице веќе не беше среќно, го немаше повеќе тој сјај… иако јас се нарекував вљубена! Да, јас верував во љубов, во сите нејзини облици, со своите добри и лоши страни, со сите болки и насмевки, но решив да се збогувам со него... Бев мала, мислев - нема живот ако него го нема… но, го оставив да лета по некои други неба... И неодамна, кога не бев веќе сигурна што воопшто сакам - ги видов неговите очи… Очи кои повторно ги разбудија сите мои бури, но во исто време давајќи ми мир и спокој! Тој ми стана топлина во ладната зима, насмевка на моето лице, светлина во мрачните ноќи... Чекори до мене, држејќи ме цврсто за рака, го крши мојот инает на пола со својата смиреност и трпеливост, го стишува тонот на мојот глас со бакнежи... Тој не зборува многу, но без причина и повод наоѓа начин да ми покаже колку е среќен што ме има… А јас... Јас сум среќна што тој е среќен!
Ви текнуе на она.. Барем еднаш во денот пробај да се насмевнеш на некој непознат зошто не знаеш какви битки води..! А, насмевките се мултиплицираат инстантно.. може на секунда..може на минута..на саат, на ден... ама за миг сонце ни изгрева во душа... епа денеска мене ми треба тој непознат да ми се насмее, зошто иако на лице носам насмевка..во душава ми врне... Константно водам битки да останам позитивна во страшно негативна околина..што на моменти ме излудува.. некогаш си се чудам на себе си како останувам толку прибрана, додека срцево да може ќе вреска со таква висока фрекфренција што уште никој не успеал... Spoiler: ... Некогаш ми е криво шо не сум скроз анонимна..па морам да бирам зборови тука..зошто имам редовни демначи, кои ТОЧНО знам кој е форумски мањак и ме следи во чекор, место да заврти на мобилен и да праша шо ми се дешава во животов. ТОЧНО ЗНАМ! Денеска ми е именден...и во хороскоп ми стои дека ќе бидам многу среќна денов..ама за сеа не е погодено.. Повелете виртуелни капкејкс од срце!! Сакав да Ве частам сладолед...ама после ми текна дека овие се некако... безвременски а истовремено и ладни по дефиниција.
Тешко е да работиш со непрофесионални луѓе. Ќе те згазат, ќе те уништат, ќе те исцрпат и ќе те деградираат на секое ниво, пред се човечко. А иако не ти се ни до колена, ќе те третираат како да се полу богови. Колку и да се убедувате дека сте нешто, кога тогаш шуплините ќе го видат белиот ден. Ми ја уништија инспирацијата, ми ја уништија креативноста, ми земаа се што бев јас во професионална смисла. Денес многу сум лута. Долго време си го држам отказот во рака, ама на раб сум конечно да го дадам, но ќе почекам да се склопат коцки и на другата страна, па да си го фатам патот. Ах да... нека не ве чуди ако имате огромна разлика во години, но сепак ви завидуваат, наместо да ве поучуваат со нивната зрелост. Ќе ви завидуваат на младоста, ќе ви завидуваат на убавината, ќе ви завидуваат на љубовта, а пред се на способностите... Ама од друга страна па ми прака на мејл што ми пишувал, а не ми го праќал зошто му било едно незгодно оти сме биле далечни и се кезам како луда. Башка поздравов со задоволство ќе го споделам -те чекам со пица и во карираните пижами... ЕПА ЕВЕ УМИРАМ ОД ЉУБОВ И СМЕА!!! Не им се давам!!! МРШ!
Подалеку од глупи луѓе. Ама стварно. Кога некој не е на твое ниво, туку многу подоле, колку и да се трудиш трпеливо и аргументирано да објасниш, укажеш, помогнеш...жабе е. Од теле вол.
Месецов... ми се чини дека трае предолго. Не знам ни сама колку испити ми поминаа и уште колку имам до крај. Не знам кој ден е, т.е. секој ден ми наликува на некој микс од недела и понеделник, и напорен и празен во едно... Не знам дали има поисцрпувачки месец од јануари, од секој аспект, и финансиски и емотивен, и од аспект на испитни сесии и во секоја друга смисла...
мора човек сам да стане откако паднал, мора сам да си ја научи поуката од грешката, и мора истата следен пат да не ја направи..
јавно и благодарам на една познајничка за два пара обетки за кои ми даде шанса да си ги одберам-навистина ме изненади
Најглупо е човек кога нема самодоверба- јер само тогаш се саботира! Уште неможам сама на себе да си расчистам дали сакам момци со самодоверба, или гледам дека почнува да ми смета тоа и да влијае на мојата. (зборам за екстремни случаи, зашто у последно време само на тоа налетувам!) Normal is overrated! И само сакав да потенцирам дека ништо не е анонимно по социјалниве мрежи. Доволно е дечкото на братучедка ти, лупам сеа рандом пример да ти го знае никот и одвреме на време (ретко) ама да знае што ти се служува во животот. Небитно тоа. Дојдов за друго, цело време ми се случуваат исти работи и смеа почнува да ме фаќа, само онака си посматрам и си викам океј Универзму што е следно?! Нов симпатија на подвидок, само сеа не избрзувам со заклучоци и импресии. Тоа е добрата работа кај искуството, се челичиш, по незнам кој пат. Постов е со еден куп неповрзани работи... ама то је шо да праам кога ни на твитер немам приватност! Останете ми поздравени, се одјавувам од сите социјални мрежи!
Вака после сите јануарски празници и прв ден назад во школо, не можам да се пофалам со враќање на мозокот од пасење во редовна форма, уште помалку со нормализиран биоритам... ама затоа можам една уникатна и принудна физичка активност како последица од тјуздеј аутобус парти да си запишам како нешто корисно од денов. Така људи, си се качувам јас во автобус солидно неисполнет као за вторник и задоволна дека нема да ми пречи зимската облека што по навика од постудените денови по дифолт си ја спремив и за сончевиот ден... Арно ама, тука настапува Марфи at his best, и до станицата на која се симнувам автобусов магично станува место на кое игла не може да се фрли. Се симнувам од втор спрат (патем при гужва на скали обавезно кажувам по некое извинете со ваква фаца поради потчукнување рандом луѓе пред мене со ташната што пробувам да ја контролирам на рамо и на лакт) и што излегоа овие пред нас - излегоа, а јас и другарка ми оти „порането“ излезени, еве ни како бонус и промашување на станицата. Таленат, шта речи... Еве не знам, можда има некој заговор од универзумот против мојава мрза, па со по некој спринт од причина слична на горенаведената или пак одење по скали заради небезбеден лифт во зградава, ме тера да надокнадам за црногорскиот режим со по некоја физичка активност... Туку, не знам за вас ама мене јануари дефинитивно е месец кој ми поминува најкратко, особено периодот исполнет со празници... И секогаш ми е по малку тапа крајните денови од истиот, кога пополека се` помалку можеш да видиш украсени улици, кога сета таа еуфорија згаснува и се враќаме на секојдневните обврски (на коишто патем, колку и да имам години и без разлика во кој облик доаѓаат, не можам пак лесно да им се навикнам после пасење на мозокот ). Не за џабе велат, покрај сите начини кои ги смислиле луѓето за времето побрзо да минува, ни треба некој изум за тоа да подзапира, особено за убави периоди поминати со најблиските. И така луѓенца, ве поздравувам...
Мразам кога сум болна и млитава ко туле во есен. Мислим, убаво е твоите како посебно те чуваат тогаш, ама не вреди за нервозата која ги јаде. Затоа, фатив сама свој лекар да си барам дијагнози од интернет за малаксаност и болки во желудник. Точен е митот за интернет дијагноза - рак на црева е. Евентуално чир, што е утешително... Apparently, жолта вода значело дека сум ги повратила стресот и огорченоста. Сестро, цел ден сум на супа, јбт, нема полнета пиперка да падне...
СДК ... кој знае, знае дека обратната психологија е реалност. Немојте затоа површно да донесувате мислења, ставови, заклучоци ... Да опишувате профил на некого само од она што гледате и слушате ... Друго ... немојте според тоа како се чувствувате вие ( почесто ин д бед муд), моментално да донесувате суд за другиот дека е на иста бранова. Не е! Се повеќе верувам, профилот на силна, здраво свесна и своја личност носи многу често емотивна и емпатична личност, секогаш спремна да помогне на секој начин.
Инспирирана од штотуку видените слики на фб на една моја роднина сакам да кажам дека е многу глупаво кога ја поставуваш цела маса со јадења на фб , се од смоки , до руска салата , па и прасе човече , декорирани салвети чиниш свадба е а не роденден, која е поентата да споделам маса за полнолетство со сите ... туку ќе му опростам на девојчето под наплив на среќа го направи тоа , не секој може да слави полнолетство кај СОПРУГОТ ццццц , нека ми опростат девојките кои се омажиле на 16 год како роднината моја ,немам ништо против , само кажав мислење , ах бре девојко наместо да уживаш во животот ти ќе ми се мажиш на 16 год и ќе славиш полнолетство по 2 год кај мажот , место да си уживаш во тинејџерството кај мамичка , реди сега прасиња на фб , прави разни фешти кои ги прават само недоволно иживеаните луѓе !!
Сакав да ја сместам во некоја од категориите како ``Блогови поврзани со модата``, или ``Стилот на моите омилени блогерки``, но вака сметам дека повеќе луѓе ќе се запознаат со ликот и делото на оваа исклучителна девојка.. Уживајте:
