Ок. Сонував дека сум нешо као стриптизета... и таман пред да почнам да му играм на еден чиче.. се разбудив..и пробав да заспијам одново за да видам шо ќе се деси натака... ама ништо од тоа... Готово!! It's official, i lost my mind... И сеа во дилема сум... знам да играм стриптиз или не знам?! (за да мењам професија на време ми е) Добро утро плесачици, стриптизети, балерини, денсери.
Пред една вечер сонував убав сон... ништо од сонот не паметам освен тоа дека беше убав. Синојка сонував лош сон, а бе до детал го знам и памтам. Зоштоо е ова вакаа?! Душава ме боли. Незнам од која причина го сонував..... Не мислам на него воопшто. Што мајка бара на сон да ми се појавува и тоа многу јасно, како да е вистина. Ах... ( морам)
off se usramiv pred mm,si legnavme zaspavme,arno ama jas si sonuvav deka go zadovoluvam (hand job) i go imam sleceno i si rabotam rabotam i stanal coeko me tresi da se razbudam,se razbudiv i koga gledam rakata kaj nego toj gol i mi vika -Lea ova ne se pravi vo 4 sabajle ostajme da spijam.Jas ostanav bukvalno vakva Rezil na godinata sum tolku se nemam usrameno pred nego nikogas
си одбрав класови за другата година и распоредот за 2015-2016 го завршив алгебра 2 (задолжителен) Американска Литература (задолжителен) Шпански 2 honors (задолжителен) САД - usa историја (задолжителен ) Психологија (одбран) Цртање 1 (одбран) графички дизајн (одбран) Астрономија (одбран ) сите ме тераа да земам хемија 2 , но не зедов , оваа е првата година кога одбрав класови вистина што ми се интересни и среќна сум за тоа
Оние посебни луѓенца, со коишто и после неколкучасовно седење на гости не можете да се разделите и го оддолжувате испраќањето на релација врата - лифт , оние со кои и дооолгиот дополнителен муабет кој паѓа после типичното македонско „ајде пополека да стануваме“ се` уште ти предизвикува широка насмевка на лицето... е тие да си ги чувате! Некои личности секаде каде што ќе се појават како скапоцен подарок ја оставаат позитивната енергија, и со секоја средба те потсетуваат колку нивното присуство како бавча ти ја наполнува душата...
Од цитирам - мој наклон, длабок ПОКЛОН, длабок наклон и слични глупости како коментари на постови на сосема просечни и подпросечни ликови со користени зборови по равенка и поднаучени од лево и десно... стварно ми е мука. Стварно сме полуписмен, ако не и неписмен народ и многу ми е жал заради тоа. А бога ми и емотивни. Извади нешто урамено во револт нанижано со емотивна реторика и уау... човек со вредности, а оно... човек во подготовка за политички ангаржмани. Добро бе, не сте нормални ако хероиве од социјалниве медиуми ви се узор за човек. Не е имање храброст да се спротиставиш, туку патолошко патење по внимание. Билив ми, сум ја гледала претставава во прв ред... очајно, глупо, тешко... Гет јор фактс стрејт и не туку ги тапшајте оти отидовме по ѓаволите. Може да ви бидат симпатични ликови, ама друго е во реалноста, и те како немаат капацитет да завлечат толпа, а уште помалку пак во вистински правец. Лудост и храброст се тука некаде. Па сега вие видете...и клањајте се. Народ без самопочит. Ќе си цитирам дедо - Бог да те чува чедо од учено недоучено.
@Lilit не знам на кој конкретно мислиш, можам само да претпоставам со оглед на тоа што во последниов период излегоа ко печурки после дожд. Мене ми се рамни на мршојадци. Особено се хранат во ситуации слични на моменталнава и ја користат како некоја си отскочна даска за нивни напредок, а далеку се од тоа што сакаат да се претстават. Апсолутно истово си го имам помислено многу пати за оној В. Васиљ што е многу актуелен по социјалниве мрежи во изминативе година-две. Ми се блуе од една страна, а од друга страна ми е жал што толку малку фали. Ама тоа е што викаш, кога го фаќаш народот на емоција се е многу полесно.
Некогаш стварно себично си мислам дека на раѓањето деца треба да претходи некаков тест, а не да се размножуваат зашто им се дала шанса да се оплодат. Родители што одговорноста за своето дете ја префрлаат врз друго дете... Ми идеше да ѝ ја влепам една. Твоето дете е многу, мнооогу покрупно од другово. Само затоа што другово е некои две, па и три години постаро, не значи дека ја сносува одговорноста за глупостите на твоето и дека ќе може да го влече за уво ако твоево тргне лево наместо десно. Пошто е сепак дете од дали 10 години! Ме потсети како ме нервираше мене ко мала мајката на една другарка. „Ти си постара, пази ја...“...а постарава беше постара...спремни(?)...нецели три недели! А за промена, да седнете и да си ги научите децата што чини, а што не и да ги оставите малку самите да размислат за одредени ситуации, м? Ама, на добрата страна - ми тргна годинава. Стекнувам нови и обновувам стари пријателства, константните ги држам блиску...и животов е поубав кога си и имаш рамења за смеење и плачење. Ехаа, планини можеме да поместиме заедно. Ми тргна и колана на полигон у рикверц, па ја отерав преку линија, после наместо жмигавец, успеав да вклучам брисачи, а на крај и браво добив од што брзо сум учела ко за втор час. Feeling - Параолимписки шампион. Вечер ќе ставам светол кармин оти веќе страв ме фати колку темниот не личи на секого.
Мислам дека редно беше и јас за арно да пишам на ваа тема Од денот кога решив да ставам крај на минатото, од тогаш почнаа арни работи да ми се случуваат. Почнав да учам како да се сакам и како да бидам добра личност Наоѓам начини како да престанам со лошите навики и почнувам да правам добри работи, и за себе и за останатите. Сама на себе си станав инспирација. Дури не ми се верува колку бев на самото дно, а сега одам со крената глава и никој ништо не може да ми каже. Мило ми е што издржав, за разлика од одредени личности кои брзо се откажаа од се а не беа ни во слична ситуација како мене, иако бев во дно од кое мислев дека нема спас, ги поминав сите битки кои ми се случуваа во мозокот, сама на себе си подадов рака и се исправив. Сето тоа време додека чекав да бидам спасена сум можела сама да се спасам. И што е најважно си простив за сите грешки што ги направив. Теретаната толку добро ми дојде што сите можни фармерки ми се мали И конечно си најдов нови фармерки какви што сакав. И како што е редот нели, треба да се скинат со нов дечко И така се појави тој. Се појави од никаде. Сега сфаќам што значи тоа, дека еден ден некој ќе те гушне толку силно што сите скршени парчиња ќе ти се спојат заедно. И не се шегував кога реков дека новите фармерки треба со дечко да се скинат Абе кој срамен момент, одеме со него по скали и промашив скала и колку сум тешка и висока толку се испужив Отидоа и фармерки и се. Само мене ме бива за такви работи бе, магарица некоја Бидете ми поздравени
Денес во мојот град се случи голем масакар, на две од најстарите живи суштества во целата околина. Да, двата бора, кои биле засадени пред стотина години, денес беа бесрамно исечени. Нецел век ни го красеа градот, а од денес на тоа место останува само празнина, уште една рана врз градот и природата, нанесена од страна на современиот човек. Си отидоа без глас, без претходна најава, како на убијците да им беше срам поради ова нивно дело? И треба да им биде. Се разбира, сега сме сите незадоволни, но што и да се каже, предоцна е. А, зошто? Иако веќе во одминати години, тие беа во одлична состојба, и никогаш не ни задаваа никакви проблеми, ниту пак му пречеа некому. Се претпоставува дека на тоа место ќе се отвара улица, но веќе постои многу соодветен начин да се заобиколи местото за не повеќе од две минути. И сеуште не сум била на местото на злосторот, иако живеам на стотина метри од таму. Цел мој живот, не поминал ниту еден ден, а да не поминам од таму, да не го слушнам нивниот шепот низ ветрот, или да се скријам под нивната длабока сенка во најголемите горештини. Не сакам да се соочам со голите трупови, на местото каде што гордо стоеја нашите заштитници. Барем така отсекогаш ги гледав. Како двајца стражари кои ги чуваат сите тајни шепнати под нивните гранки, сите украдени бакнежи... Џинови до кои никој не се чувствувал осамено додека чекал на добро познатото место "на боровите". Со нив си заминаа сите спомени. Остана само една празна шуплина помеѓу една метална и една бетонска ограда.
Љубител сум на цвеќиња ... ее незнам дали ви имам спомнатоо до сега, ама ете толку многу ги обожавам. Како и секое сабајле станав и ги видов и оп едното расцветалоо , конечноо, со душа го чекав
Кога ќе го видам почнуваат некои пеперутки во стомак и нозете ми се пресекуваат. Се смејам сама со себе дека е од превисоките штикли ама не е. А не е мој тип, воопшто, дури ме нервира неговата појава, неговата драматичност во гласот, неговото постојано шегување. Најсмешно е што уште пред да го запознаам се шегував дека одлично би си одговарале и неколку години подоцна кога го запознав, го почувствував близок иако се знаевме само од туѓи зборења. Стравот од нешто ново ме тера да го бркам од себе, а толку ми е пријатно во негово друштво тоа е чудо. Ми вели - Убаво ми е со тебе ама кучка си. Ма не ме запознал сеуште. А ми го лапна друга и сега ќе си молчам, сама сум си крива. Имам еден прстен од Него, кој сакав да му го вратам кога прекинавме, но не заслужи да го добие назад иако има големо значење за него. Но, некако како да ме спречува да продолжам напред се додека го чувам. И сеуште не знам дали да го продадам или да го дадам на некој друг. Ама па би го дала на некој близок и сепак би го гледала, а срце не ми дава да го продадам колку е убав. Мислев ќе го носам со тек на време, но не можам, морам да се ослободам од него.
Mirna, petocna vecer, plishani pizami, topli corapi, cokoladno mleko, twinkle twinkle little star on ipad, vo drustvo na vnuk mi... Porelaksiracka vecer ne mozev ni da posakam.. I Love You My Little Men!
Taman rekov srekna sum, se e super, zivotot mi udri slakanica. 2015 godina najbakzuzna za mene. Ja docekav so nadez za podobra. Prvo pocina drugarka, a sega brat mi vo bolnica. Uste sto fali? Toa se samo najbolnite raboti a ima i uste mnogu losi sto se slucija dosega godinava. Ne mozam da se smiram, me boli i srce i dusa, i glava veke od placenje. Da, ke pomine, ama sto do togas? Kamo jas da odev vo bolnica, a ne brat mi. Koga otidovme, ocinjata nasolzeni mu bea i uste tolku srceto me bolese ama ne smeev pred nego da placam. Kako da se smiram? Go molam Bog samo da pomine ova, nisto drugo. Samo neka ozdrave i neka izleze od bolnica dada se ke napravi za nego.
Нас ни е убаво во само едно место,еден агол, еден дел заедно.На само или со луѓе, без или со нив. Тие погледи не беа лажни. . .Не, не, не. . . Како да бевме создадени еден за друг. . .Се обидоа да зезнат се. . .Но,не сакав чуствата да заминат.Затоа што чуства кои си одат и се враќаат повторно назад се чуства кои никогаш и не заминале. . .А овие, мислам дека не ни сакаа да си заминат од мене . . . Не знам дали на него му зборуваа глупости за мене. . .Но,мене за него да. . . Kако не бил за мене,не ми требал таков некој,како сум си го губела времето со него, да. . . А мене. . .Солзи,солзи ми се слеваа од лицево.Не сакав да се откажам,не.Тоа ни во лудило не го посакував, не.И се уште е исто.Во секоја моја клетка се наоѓа по нешто што ме тера повеќе и повеќе да се приврзувам за него.Тие искрени погледи и разговори, да ги фрлам во вода туку така. . .Па,не можам. . .Ќе треба дел од себе да фрлам со нив. . .Не ме интересира кој што кажал.Што сакаат нека зборат.Знам дека и јас на него сум му била во памет.И дека тој размислувал за мене. . .Еј. . .Па тој мене ми го зеде срцето. . .Зашто не би помислил некој дека и јас не би можела неговото? Зошто. . .Навистина ? Оној ''прв момент '' кога ме погледна знаев дека има нешто.Ете знаев едноставно знаев;имаше нешто во воздухот,претпоставувам. . .Имав некоја интуиција.Шесто сетило.Сетило кое никогаш досега не ме излажало.И да, така беше.Не згрешив како и досега.Да, тој виде нешто во мене исто како што и јас во него.Се сеќавам со колкава доза воодушевеност и пишав на неа како сум почнала да размислувам за една личност која тогаш ми дојде како дожд. . .дожд после голема,тешка жега. И не, не беа лажни погледи. . .Реални. . .Реални. . .И само реални. . .Во мислите ми е.Таква личност не може лесно да се избрише.Во мислите ми е и сакам таму да остане.Сакам.Бидејќи тој ме разбира.Знам, го чуствувам тоа.
