Сакам да кажам...

Вие што глумевте пијани успеавте во животот? Не,стварно,глупо е да лажеш дека си испила 4-5 чаши алхохол и да глумиш дека ќе паднеш во секој момент.Па ај тоа,ама да глумиш дека незнаеш како се вика другарка ти и да ги замараш сите дека ќе си паднела и дека не си пијана. И ти и викаш,па не си пијана де,а она мисли тоа и го кажуваш саркастично и продолжува да се глупира за сите да ја приметат,а кога ќе дојде татко и да ја земе она се понаша најнормално. Прво,глупо е девојче да паѓа и да повраќа,а па уште да глумиш за да те заприметат машкитее е покатастрофално.Шта речи,а не заплакати?

 

Братдучедка ми е тука и го имаше оставено фбто укл и гледам низ почетната фрчат статуси на сегаде `простете ако ви имам згрешено` Абе луѓее, прочка се бара во живо, а не по фб статуси или некаде на др место, само колку да си во `мода` и за збираш лајкови. Е мн ме нервираат таквите работи бе. А ние шо не седиме на фб и шо не пишуваме статуси значи дека незнаеме дека е прочка и не бараме. Абре се` морало да се објави на фб -.- И баш прееска видов слика имаа еден млад брачен пар ставено од бебето. Жената само што се породила бе, детето родено пред 2 дена, тоа пена е сеуште и одма слика да се објави сите мора да видат дури и означиле локација, во која болница се. Абе ми иде да се рокнам у три лепе.

 

Уфффф...
Кажете ми, има ли нешто на светов што би помогнало во тоа да не чувствувам ништо? Едноставно да заборавиш на се, да немаш чувства? м?
Си мислев еднаш да отидам негде далеку, далеку. Ама џабе, оди ако сакаш и на крајот на светот тоа те прати и иде со тебе.
Тежок период.
А него го нема.
Физички го нема толку колку што го има внатре, во мене.
Очиве, извор да беа ќе пресушеа.

Кажи ми зошто?
Сакам да бидеш моето теле, а јас твоето најголемо ѓубренце .. како што имаше навика да ме викаш.
Сакам длабоко во ноќта да ме разбуди звукот на телефонот кој ќе ми нацрта искрена насмевка. Ќе ми прошетаат тие мали суштества во стомакот кога ќе ја прочитам пораката со милион грешки заради високата доза на алкохол во тебе и заради искрените чувства кои знаеш толку добро да ги искажеш.
Сакам да ми глумиш фраер со колата и да ми го пушташ парното за да не ми биде ладно, а ако уште сум смрзната и глумам шмизла, да ме гушнеш силно, силно, најсилно како што само ти знаеш.
Колку и да звучи клише, нема посигурно место на овој свет од твојата прегратка.

Знаеш... најмногу ми фалат твоите трепчиња кои толку често ти ги бацував ........ Ми фали да ти кажам дека ти ги сакам, а ти да пробуваш да ги откорнеш за да ми ги дадеш и да бидат само мои.
Ми фалат твоите дупчиња на образите кога ќе се насмееш.. Јас да те терам да се смееш за да ги видам тие кратери на образите, а ти да бидеш теле и да правиш озбилни фаци само за да не глумам лигла кога ќе те видам насмеан.

А многу ме боли колаче.. многу.. Ме болат твоите зборови, ме болат твоите погледи. Ме боли тоа што не знам дали ќе се врати моето теленце, моето колаче, моето мече..
Јас вака ќе се распаднам човеку мој.. Немам сила, енергија, желба да продолжам.
Боли.
Боли.
Боли.
Толку силно и проклето боли.
Ме боли целото тело, ме боли секој чекор без тебе. Ме боли секоја секунда без тебе.

А срцето проклето се надева дека ќе се јавиш, дека пак ќе ми кажеш добро утро.. дека пак ќе бидам до тебе, најсигурна.. Дека пак пред сите ќе бидеме ние, а не јас и ти. Дека пак пред сите ќе ме гушкаш и нема да ти биде гајле за никој друг.

Време. Само треба време. Знаеш дека не можам без тебе, не можам да дишам, не можам да живеам.
Теле мое најубаво си ти.

 

Бура од емоции.
Така би го опишала периодов во кој моментално се наоѓам.
На раб на заљубување сум, а не сакам да се заљубам.
Станав рамнодушна кон одредени личности. Заслужено.
Изгубив неколку "пријатели" и веќе ми е сеедно.
Не ми требаат личности на кои јас не им сум потребна.
Наспроти тоа, запознав нови и сега засега добро ни оди.
Престанав да го поврзувам минатото со сегашноста и не мислам што би се случило во иднина.
И полесно ми е.
Последниве неколку недели сите непотребни личности си заминуваат од мојов живот. Сами или со моја помош. Битно заминуваат. Најверојатно не им било местото тука.
Во нивна замена доаѓаат други, кои со тек на време ќе докажат дали заслужиле што се нашле тука.
Или и тие ќе заминат. Секој заминува. Кога тогаш.
Само вистинските остануваат засекогаш со нас.

 

Фејсбук - глобално срање.
Пресреќна сум што го избришав и се поштедив од постови со песната 1ви март од каролина, од постови за прочка.. Нема веќе првртување очи на многуте невини курви и мажишта-пубертетлии во душа . Нема лажни честитки за роденден. Нема небитни муабети на чат за пополнување време. Се чувствувам еднолично кога не морам да ставам пола пријатели на hide, а ги знам бре, сите што ги имав ги знаев па ако некој неблизок избришеш толку лично ќе си го сфати како што би било ако сменеш статус на шала и се ставиш вдовица - веднаш ќе ти го разглобат животот хронолошки да се открие кој е почнатиот. Страшно.
Коментаров да го напишам ме испровоцира тоа што дури и на вести се одјавуваат со препорака да ги следиме на социјалните мрежи Се сеќавам порано кога се лутев кога ме праќаа по весник, сега ние веќе не купуваме Не знам. Можеби пребргу ми се движи светот...

На времето ни викаа да не седеме на цименто, сега децата треба да ги чуваме од вакви пороци

 

Значи мора да ми се упропасти се и мора .Aма,не попуштам на никого веќе ,доста ми е од туѓи мислења небаре сум амбасадор на светскиот мир .Доста ми е од балканизмот и од се веќе ми е преку глава!!!
Наивната во мене умре,сега ќе си ги сносите последиците ,тродупло има да ви наплатам на сите кои ме газевте и не гледам дали ве сакам или не,ќе се одмаздам

 

Денес е прочка па би сакал да ми простите на сите што сум ви згрешил дали било намерно или ненамерно,простете ми,јас ви опростувам на сите.Ве сакам сите

 

Абре временце,временце...не можеше утре да заврнеш,а?

До останатите,за многу години празников!
За многу години Прочка!

 

http://grid.mk/fb/news/506992270/ubistv ... ishno-dete За греаота..

 

Леле е аман е времево, кај најде па баш денеска да врни, баш на Прочка!

 

Навистина каде денес .Ама како господ никој не е.За многу години денов.Простете ми ако сум ви згрешила нешто јас.Знаете дека не било намерно.Таков е денот.Простено ви е и од мене и од бога.Иако не сте ми згрешиле ништо

Сега моментално си се спремам за на гости.И така не сум ги видела баба и дедо одамна.А на телефон колку можам им се јавувавам.Чисто онака,многу се нежни можат да ми се налутат.А си ги сакам многу сите.Но што да правам кога понекогаш немам време за никој.

 

Толку убав празник, а времево е толку депресивно и за никаде, главата мислам дека ќе ми пукне, немам волја за ништо, поспана сум, а имам толку многу за учење.
Не за џабе се рекло Баба Марта со триста ума

 

Има ли некој што не е болен?
Не, сериозно? Сите што ги знам се болни.
А и оправдано е, времето е никако.

Те сонце, те дожд.
Оваа па мајка ми кога завикала „од компјутер ти е“ или пак „си миеш коса секој ден, па немало да е болна“. Јас им кажав, кога ќе умрам на споменик да ми пише „од компјутер“.
Човек да не може да се разболе.

Денес убав ден ќе беше. Се додека една не ме изнервира.
Ги има многу „паметни“ и по форумот.
Ако нешто прашаш, не ти одговара како човек туку одма те прави дека си од бог знае кој век.
Па смачено ми е од такви. Само на нерви одат.
Човек да го е страв да праша нешто.
А слободна Македонија бевме...

Прочка е. Некои сериозно треба да сфатат дека прочка се бара во живо, а не по статуси на фб.
Јас не ви барам прочка, што сум ви згрешила?

Се надевам утре ќе ми е подобро, школото ми фали.
Такво нешто кажувам само кога сум болна, од температурата ми е сигурно.
Пих, школо да ти фали. Што будала сум..
Го повлекувам зборот.

Имајте убав ден.

 

Некаде, once upon a time, прочитав дека девојче или женско, било глупаво да ги носи рацете во џеб. Недолично, каков и да беше зборот.

И последниве денови, тоа си размислувам. Па што тогаш да им правам на рацеве? Најубаво се чувствувам кога ми се во џеб. Без разлика дали надвор дува, пече, коси или поштар пошта носи. Да ги пуштам да висат? Татко ми еднаш ме праша: - Ги избрка мувите? - Кои муви? - Па тие прееска што ги бркаше. Цел пат мафташе по удолницана. Мене ме понесуваат емоциите, јас едноставно морам да мафтам со рацете. Затоа, најубаво во џеб, и бркај работа. Барем во џебот, нема доволно место да ги пафтам рацете. Особено не во фармерки. Едвај рацете ми ги збира, а не пак да почнам да ги клатам.

Инаку, уште нешто да кажам. Во случај да сте сами на автобуска, немојте да пеете. Затоа што сигурно не сте сами. Вчера на пример ми идеше да се укопам у земја. На сред автобуска, сум се распеала: - Шутка и Топана, имаат една мана. Што не се во Индијаааааааааа. Ех, да имам, ко што немам... Па да јаДам, дење/ноќе... и на јаве... и на јаве и на сон.
Се вртам, на сред мојот настап... иии... што да видам?

 

Веќе немам ни храброст да застанам пред тебе и да го бутнам ѕидот кој не раздвојува. Немам храброст сите работи што навечер пред спиење си ги повторувам да ти ги кажам. Немам храброст да те побарам.

Повеќе немам храброст да ја гледам твојата насмевка, бидејќи знам дека припаѓа на друга. Со секое погледнување ме освојуваш уште повеќе. Немам храброст да ти го слушнам гласот, затоа што ме навраќа на многу моменти со тебе. Ме потсеќа на тоа како било, а како е.

Немам храброст да погледнам во твоите очи, затоа што тие ми кажуваат „Оди си, не ми значиш“.. Немам храброст за ништо..

Ме збунуваш, ми правиш да се губам. Правиш да не сум во реалноста. Толку многу ме врзуваш за тебе, толку многу, а одиш. Бегаш. Ме оставаш.. Сама, збунета. Чувствувам нешто посебно, нешто што не е возможно да се опише. Мораш да почувствуваш за да сфатиш.

Сакам решително да застанам пред тебе, да ја фатам твојата рака и да ти кажам „Те сакам или пак не знам што е ова. Сакам во секој момент да си до мене, сакам со тебе да ги поделам тагата и среќата. Сакам да си тој што ќе го држам за рака и тој кој ќе ми ја подари вистинската среќа. Сакам да си тој за кој не смее да се каже лош збор. Сакам да си мој. Мој..“. И таман ќе ги соберам зборовите, ја губам храброста.. Се плашам од одговорот.

А знам, знам дека тоа можеш да го видиш по самиот израз на мојот лик. Само сето тоа не те интересира.. Знам.

Затоа се откажувам и почнувам замислено да танцувам. Да танцувам без храброст со замислениот ти.

 

12 лекции по физика и дупло повеќе формули.
Ќе биде ,,одличен ден‘‘.

 

Искрено на вакви големи празници посакувам да имам Баба и Дедо, да појдам кај нив на ручек, да слушам нивни приказни, да уживам во нивните прегратки.

Можеби затоа и не се радувам толку.

Скоро секогаш на големи празници моето семејство не е заедно, ги нема они семејни ручеци, насмевки.
Како помала го имав сето тоа, но не знаев да го ценам, не знаев да уживам во тие моменти.

Ми фали тоа време, отсекогаш сакав ваквите празници да бидат посветени на семејството.
После ручекот да и помагам на Мајка ми да ја исчистиме кујната, а Брат ми и Татко ми да заиграат
партија шах или табла

Здравје некогаш кога ќе имам семејство нема никогаш да дозволам дабиде разделено на вакви празници. Моите деца никогаш нема да ја почувствуваат оваа празнина како јас..

Денот ќе го минам пред Тв и пиејќи чај, покриена со омиленото меко ќебе
На вас ви посакувам да уживате со своето семејство.

 

Денес не е само Прочка, дојде и тој голем ден, тој доолго очекуван ден.
Во семејството ни пристигна најмалиот член, а јас сепак си останав единствената внука. Тета го донесе на свет најмалото внуче на баба и дедо!
-Единствената дада најмногу ќе го сака!

Простете нешто ако случајно или пак неслучајно сум ви згрешила!

 

Ги милувам овие празници,и денес по стоти пат сфаќам дека нема повредно нешто од семејството.
Искрено не сме некоја голема фамилија,арно ама овие што ги имам ги почитувам и нема повредно нешто од тоа да ги имаш во животот.

Му реков на љубениот дека сакам три деца,бидејќи кога ќе остариме сакам полна куќа гости на вакви денови,ги гледам баба ми и дедо ми колку се среќни,колку им значат ваквите денови,живеат за да се собереме сите заедно.
На ваков ден милуваат да се навратат многу години наназад,да зборуваат колку сме биле палави и колку тие не чувале и се грижеле за нас.
Денес сум побогата за неколку 100ки во новчаникот (нели како што е редот) и за еден празник на душата.

А јас длабоко во себе простив..

 

Ајде де Прочка е,ќе му простиме и на времето