Самоубиството од религиска гледна точка

Се разбравме или уште не ?

 

Не можев да читам се’, ама забележав дека се мешаат поимите самоубиство и жртвување. Скроз различно.

Во врска со самоубиството како херојски чин, можеби и било. Знаеле дека ги чека измачување за да предадат други. При мачење, колку и да си силен и решен да не предадеш никого, не знаеш што може да се случи. Па веројатно решавале да си пресудат сами пред да се стават на таков ризик и несакајќи да признаат нешто. Плус тука била и честа - нема да паднат живи во рацете на непријателот. Не мислам дека било кукавички чин.

Не видов дали некој спомна самураи, па и Јапонци како целосна култура? Кај нив самоубиството има скроз друго значење. Кога ја губат честа, сметаат дека веќе не заслужуваат да живеат. И самоубиството тогаш се смета за херојски чин.

Од религиска и духовна гледна точка, самоубиство логично не може да биде оправдано. Кога човек верува дека е тука не само како парче месо и коски, туку дека е дух поврзан со нешто големо, верува дека има цел страдањето низ кое минува, и од него се очекува да не потклекне. Е сега тоа што црквата има таков осудувачки став кон самоубиството, воопшто не е во ред. Нивната улога треба да биде поддршка на луѓе кои минуваат низ тешкотии, па и простување. Овие уште повеќе ќе го дотолчат што само помислил такво нешто.

 

Ne se razbravme bidejki ovde pod blizni poveke moze da se razisluva za hristijanite.A pod zrtva ako tebe te ubijat ,vo nikoj sluchaj ti sam.
Se shto vikam za zrtvuvanje kazav drug ako ti nanese ne ti sam.

 

Па јас мислев за другите не за себе.Под ближни спаѓаат сите Христијани,со кои сум или не сум крвно повржан.Ваљда знаеше тоа пред да ти кажам.
@LivingGlam Црквата не суди никого туку им помага.Знам лични примери.Во МПЦ има отци кои се прекрасни луѓе,и 24 сати им стојат на располагање на своите верници.

 

Параболата за милостивиот Самарјанин кој верата преку дела ја покажува, а не преку правила и прописи (за кои не ни знае) кажува нешто друго (ако јас добро сум разбрала, де).

 

@Bender Rodriguez moram pak ushte neshto za tebe da kazam.Ti se shto zborish ,zborish za hipi dvizenjeto,ne za pravoslavnoto hristijanstvo.
Vaka e kazano.Jas ne dojdov za mir tuku za mech i kolku bi sakal toj veke da se beshe razgorel.
Site tie vojni koi ti gi nabrojuvash a tebe te soblaznuvaat,mene samo mi ja potvrduvaat verata.
Ako toa uchenje ne ti vleguva vo kalapot na hipi ljubovta zalam.Ama molim ti se ne meshaj poimi hipi dvizenje so pravoslavno hristijanstvo. Se nadevam ne se ljutish shto se izrazuvam taka kon tebe.Bidejki ne sum hipi ljubovnik zatoa,a ne deka ne sum hristijanin. Da se poshalime,,,ne ne ne tuku ozbilen sum

 

Во што е поразлична параболата на тој Самарјанин од тоа што јас го пишав?

 

@Gerbera Ne smetam deka stanuva zbor za vera bez dela.Nemoj da mislish deka nema pobozni i deka tuka ima samo obichni pishuvachi shto samo znaat,a dela nemaat....Nemoze, sekoj vernik pochne li odma se da znae.Tuku i ziveejki pobozno moze da uchi.I jas ima raboti mnogu shto neznam.....Ima primer i kaj samite apostoli kade Petar uchi od Pavle deka verata ja primile i neznabozcite.Kako shto i kaj sovrshenite hristijani nekoi imaat darba na proroshtvo,nekoi na mudrost...itn.

 

@Bulgarian, воопшто не се љутам, напротив.

Ставот дека христијанството е пацифистичко и мирољубиво не е лично мој, туку го имам слушнато од неброено многу христијани.

Мило ми е што си ја познаваш верата и што не гаиш никакви илузии во однос на неа. Во сржта на секоја религија е егоцентризмот (ние сме „одбрани“ и подобри од другите, ние сме во право, другите се во криво), апсолутната нетолеранција кон сите останати религии (сите други се неверници, безбожници, итн.) и желба за пресметување (во поблага или поизразена мера) со неистомислениците.

Не знам на каков начин „братоубиствените“ војни меѓу различни христијански деноминации тебе ти ја потврдуваат верата; мене ова ми е само знак дека ако не и целото христијанство, тогаш црквата дефинитивно е човечка измишљотина, раководена од ниски човечки страсти и пориви - борба за моќ и надмоќ, власт и превласт врз овој, земниов, свет.

Војувањето во религиозни цели е зло, а секоја религија која проповеда, охрабрува или поддржува вакво нешто не може да се смета за добра, морална и исправна.

Пак излеговме од темава, ама нема врска.

Ливинг, чинот на сепуку (или хара-кири) кај во јапонската култура произлегол од Бушидото, што бил воен кодекс на самураите (пандан за ова во Европа е Витешкиот кодекс), што значи, не е директно поврзан со религијата.

Од друга страна, доминантната религија кај Јапонците е Шинтоизмот, кој сам по себе, не го осудува самоубиството како христијанството, на пример.

Инаку, до и за време на 2-рата Светска војна, Јапонците сметале дека императорот Хирохито (и сите претходни владетели од кралската династија) е буквално Бог, па така и првите бомбаши-самоубијци - камиказите, кои тоа го правеле со негов благослов, не се сметале за самоубијци, туку за извршители на Божјата волја (пошто нели, камиказе = Божји ветар).

А некои фанатици оделе толку далеку што сметале дека ако Јапонија ја изгуби војната, сите Јапонци треба да извршат колективно самоубиство.

 

@Bulgarian , сметав дека доколку некој прави добри дела, притоа не бара за возврат, а не е крстен не значи дека не ни е ближен само зашто не е Христијанин. И обратно. Е тоа сакав да го посочам на коментарот од @HellAngel . Од тој аспект, не дека вие не сте верници по дела, кој фактор сум па јас, ти, или некој трет некому за тоа да му определувам?

 

Хахаха ипак реши да не дружиш и понатаму па го избриша другиот дел
Ова мене ми се обраќаш во постов или на Булгариан? Чисто информативно бидејќи ме спомнуваш

 

Во одговорот има информации и за двајцата (и за твоето прашање), па затоа те означив, мислев дека би било фер. Индиректно ти се обратив фактички, пошо не ми се мозгаше како да го вклопам, а не ми се бараше за повеќекратно цитирање. Го скратив постот чисто пошто е долг и напорен, а генерално сум човек кој сака долгите постови да ги резервира за лично издувување, а не за малтретирање на други членови, инаку за избегнување на категоријава не го сменив ставот, нејќам многу недоразбирања, а темава е пресензитивна и лесно се доаѓа до нив ко за беља. Решив тој дел да не го оставам да не делува ко жалопојка пошо не ми е тоа поентата.
Мислам дека одговорив шо треба и колку треба.
Поздрав.

 

Бидејќи паганизмот (за оној кој што стана збор во репликите) бил телепатски инспириран од сатанските сили кои дејствуваче во тнр. сатански пад-подрачја со цел луѓето да се оддалечуваат од вистинскиот Живот и да почнат да постапуваат против истиот така што ќе принесуваат животински и човечки жртви, било директно било индиректно на пр. преку меѓусебен колеж низ војни.

Како организирана религија точно е дека не постоело, но постоел Христос и постоела вистината која во разни други форми за тогашната свест на народите била во разни фрагменти објавувана. Таа била секогаш против убиството и самоубиството.

Ако се навратиш неколку поста наназад од дискусијата во првобитната тема (подфорум Психологија, тема Самоубиство) веројатно ќе го формулираше ова поинаку. Имено, јас само реплицирав на претходен коментар од другиот член кој коментираше во врска со моето изнесено мислење без да навлегувам во туѓите верувања.

 

Животот не се годините што ги крадеме од Бога за самоугодување. Животот не е ни утопија во која, како во сон, се им се покорува на нашите желби и очекувања.
Викаат дека тој што се самоубил е кукавица. До некаде се согласувам со ова но од друга страна па и секој човек не може да го направи тој чекор(и значи дека тие што не се самоубиваат се кукавици и не го можат тоа?)
Да се убиеш себеси не е само изневерување на инстинктот за самоодржување. Тоа само ни го потврдува фактот дека основната причина за самоуништувањето е длабоко патолошка, бидејќи не постои здраворазумно самоубиство.
Да се убиеш себеси, тоа значи да го уништиш најскапоцениот дар што Бог ти го дава.
Самоубиството значи да го ликвидираме нашето единство со Бога преку Црквата, т.е. нашето единство во Духот на животот со нашите блиски, со нашите роднини и пријатели, со нашите родители, со сето она што е живо. Тоа е она крајното не со кое го негираме нашето заедничарење со сето она што е проткаено со живот.
Губејќи ја смислата за Бог, човек ги губи сите три христијански добродетели: вера, надеж и љубов.
Ако имал вера, би можел да ја прифати основната библиска заповед дека Бог е Творец на светот и на човекот, и така човекот нема власт, пред сè ни кон својот, ни кон другите животи. Зашто никој од нас не живее за себе и никој не умира за себе, туку било да живееме или да умираме, за Господ живееме и за Господ умираме,. Бидејќи Христос затоа умре и воскресна и оживееа, за да господари и над мртвите, и над живите.
Самоубиецот нема ни надеж во Бога, односно нема ни вера во Неговата промисла кон него, водејќи се кон поставената цел. Ниту христијанска добродетел љубов, не може да се најде во душата на самоубиецот. Тој е иноцентрик, кој мисли само на себеси, а не на блиските, кои преку самоубиството ги остава тажни.
Покајанието е лек за секој грев. Нема грев од кој човекот не може да се ослободи со искрено покајување, преку самата тајна на исповедта, па макар тоа да биде и најсуровото нешто. Но, единствено самоубиството и смртта му оневозможува на човека покајание, обраќање кон Бога за простување и поправање. Затоа самоубиството е најголем грев ! Гревот на самоубиството и смртта којашто оневозможува покајување се случуваат во исто време, па така смртта и гревот, тука се поклопуваат. Всушност самоубиството е грев кој води кон смрт во што самоубиецот останува вечно, бидејќи после смртта нема можност за покајание.
Затоа самоубиството и се нарекува во Библијата хула на Светиот Дух. Богохулство кое не може да се прости, бидејќи самоубиецот со автодеструктивниот чин самиот ја исклучува можноста за проштевање и искупување со покајание и исповед за кое што пишував на темата Исповед.
САМОУБИЕЦ Е ЧОВЕК КОЈ ЈА ИЗГУБИЛ ВЕРАТА.

 

Жалам што ќе те разочарам, но Библијата никаде не го нарекува самоубиството најголем грев, ниту некаде се вели дека е непростлив, ниту пак има некакви индикации дека самоубиството е „хула на Светиот Дух“. Исус рекол:

„Затоа ви велам: секој грев и хула ќе им се прости на луѓето, но хулата против Духот нема да се прости. И ако некој рече збор против Синот Човечки, ќе му се прости; но ако некој рече против Светиот Дух, нема да му се прости ниту во овој век, ниту во идниот.“ (ев. Матеј 12:31-32, Библијата)

Но Исус ова го рекол откако фарисеите му рекле дека тој ги изгонува демоните преку Белзебул - според нив владетелот на демоните (ев. Матеј 12:24, Библијата). Фактички они искажале хула против Светиот Божји дух нарекувајќи го Белзебул (владетелот на демоните или буквално Господар на мувите). Исус тука ја штити светоста на Светиот Дух и затоа предупредува дека хулите кон Светиот Дух нема да се простат. Значи Исусовата изјава во конктестот нема допирни точки со самоубиството.

Од друга страна, аргументацијата дека самоубиството е единствен грев кој не може да се прости затоа што човекот нема можност да се покае после извршениот чин е исто така на стаклени нозе затоа што ниту човекот што умира од природна смрт се нема покајано ни за 10% од гревовите што ги има направено во животот. Формулата „Боже прости ми за сите знајни и незнајни гревови“ едноставно не пали кај Бог. Тоа не е искрено покајание за секој сторен грев.

Најчесто луѓето што се самоубиваат не го прават тоа како „бунт против Бога“, туку од голема болка која не можат да ја поднесат. Едноставно секоја минута во таа неподнослива болка им е претешка. Некои се психички силни и можат да издржат, а некои се психички послаби или едноставно тунелот е предолг, нема на повидок светло, не добиваат помош од луѓето и се решаваат на таков чекор. Секунда пред смртта можеби се кајат, но сеедно, Бог ја знае нивната болка, ги знае мотивите на паталецот, знае и колку тој имал спознание за Бог или немал доволно и само Бог има право да ги осуди или да им прости. Да не избрзуваме со наши паушални градиции на гревовите и да кажуваме кои се опростливи, а кои не, бидејќи на тој начин се ставаме ние на местото на Бог.
За наше големо изненадување, сосема е можно Бог да им прости на многу луѓе што си го одземале животот, а да ги осуди они кои не им помогнале во нивната предсмртна агонија, а знаеле дека им треба помош.

 

Секој православен Христијанин треба редовно да пости, да се исповеда. Господ дал живот и Господ зема.
Дали мислиш дека некој што се самоубил има шанса да му се прости гревот кога тоа што го направил е ПОСЛЕДЕН грев што можел да го направи и нема како да се покае и исповеда за тоа. Не мешај природна смрт каде што Господ, човекот тогаш сакал да го земе и самоубиство каде што некој човек решил сам да си го одземе животот(дело на ѓаволот)
Не реков дека го прават од бунт кон Бога. Не се согласувам со тебе во врска со маките. Па секој човек има маки, мене поентата ми беше дека треба да се издржи и покрај се, а во такви моменти на безизлезна ситуација, на таквите претешки моменти што викаш дека не можа да се издржа треба да имаме верба во Бога и Он ќе не однесе на вистинскиот пат, а не да помислиме на самоубиства каде што Ѓаволот начекува таква тешка ситуација во која се наоѓаме и те искушува на грев.
Што доаѓа до израз моето дека САМОУБИЕЦ Е ЧОВЕК ШТО ЈА ИЗГУБИЛ ВЕРАТА. Што тоа и ми беше цела поента луѓето да ја зајакнат верата во Господ колку и да е тешко ќе пројде затоа што самоубиството не е решение т.е мислиш дека е решение во тој момент само затоа што мислиш дека нема да издржиш,немаш друг излез и немаш верба во Бога.

 

Ај вака, колку гревови во просек правиш ти дневно? (со мисла и со дело). Ако си искрена пред Божјото огледало, бројката би требало да е барем двоцифрена. Е сега помножи ја оваа бројка по 30 и ќе видиш колку гревови правиш месечно и запрашај се дали се исповедаш за секој еден од тие гревови.

И што правиме со оние гревови за кои си заборавила да се исповедаш ти (и сите ние други)? Зарем ќе гориш во пеколот заради тоа? Или што е со луѓето кои ги стегнало срцев удар непосредно пред да ги исповедаат гревовите? И што сеа на нив тие гревови ќе им останат непростени и ќе горат у пеколот заради тоа?

Гледаш кои се импликациите од таквото верувње дека ако не стигнеш да исповедаш некој грев, дека тој автоматски ти е непростен и те носи one way to hell?
И пак ќе повторам, Исус во Библијата вели дека единствено хулата на Светиот Дух е непростлив грев. Се надевам дека не ме сфати погрешно дека го оправдувам самоубиството. Не ми е тоа поентата. Мојата забелешка е дека верувањето дека тоа е „непростливиот грев“ е небиблиско учење и не само тоа, туку и Бог во Библијата никаде го нема издвоено тој грев како пострашен од другите. На пример, нема библиска причина да веруваме дека самоубиецот направил пострашен грев од човекот кој мастурбирал и во мислите ја замислувал жената на комшијата или од самоправедниот верник кој ги оговара своите пријатели и со осудување зборува за нивните гревови. Според Библијата и едниот и другиот и третиот направиле грев.
Исус вели со каков суд судите, со таков ќе ви се суди. Затоа подобро да не ги осудуваме другите грешници, туку да се покајуваме за своите гревови. А судот и тоа чиј грев ќе биде простен, а чиј нема, да му го оставиме на Праведниот Судија.

 

Тоа што го пишав го слушнав од Отец затоа и го напишав.
Пак мешаш природна смрт каде што Господ така сакал да биде да го стегне срце, но него ќе му се простат гревовите затоа што тоа е по Божја волја и самоубиство како грев каде што човекот сам ја одбрал таа опција. Бог му дал живот-најскапоцен дар, а човекот по своја волја го отфрла.
А човекот што мастурбирал сеуште има можност да се покае за тој грев.

 

Јас пак тоа што го пишав го прочитав од Исус, затоа и го напишав. Е сега на секој еден од нас останува да си избере во кого ќе верува, дали во тој отец или во Исус Христос. Па ќе видиме на Судниот ден дали ќе нè пречека тој отец или Исус.

„Затоа ви велам: секој грев и хула ќе им се прости на луѓето, но хулата против Духот нема да се прости. И ако некој рече збор против Синот Човечки, ќе му се прости; но ако некој рече против Светиот Дух, нема да му се прости ниту во овој век, ниту во идниот.“ (Исус Христос, ев. Матеј 12:31, Библијата)

Ете овде Исус јасно кажува кој е непростливиот грев. Никаде во Библијата за самоубиството нема дека е непростлив грев, ниту пак дека е пострашен грев од другите гревови за кои верниците исто така не стигнуваат да ги исповедаат.

Не мешам воопшто. Сконцентрирај се малку додека ме читаш за да ја разбереш поентата. Сеедно зошто човекот добил инфаркт. Сепак тој 5мин пред тоа сам одбрал опција да лаже или да оговара или да клевети или да биде себичен или да дрка на комшиката или да ги осудува другите грешници итн. Тој самиот одбрал да направи еден од овие гревови кои не се помалку гревови од самоубиството. Тој немал шанса да се покае за нив, бидејќи умрел. Ако според тебе и тој отец неисповеданиот грев е автоматски непростен грев, тогаш испаѓа дека сите овие завршиле у пекол заради тие свои неисповедани гревови.

 

Другите гревови што ги наброи ја немаат истата тежина со самоубиството каде што Бог го дал најдрагоцениот дар-животот, а човекот го отфрла по своја волја.
Океј како и да е. Ова е мое мислење. Тоа е твое.
Секое добро и имај убав ден☺