Самоубиството од религиска гледна точка

Литература издаваат Доктори на науки, поповите само суеверија можат да изнесуваат.
Инаку не ми одговори, која си ти да судиш и дали верата ти дозволува да судиш??

 

Читај поубаво и ќе видиш дека имам одговорено.

 

Ja na religija ne pripagam. Na nekoe sueverie deka mozebi postoi nekoja nadprirodna sila vo univerzumov sto go vodi i koja ne razlikuva dobro i zlo, ne osuduva - mozebi, ne ja otfrlam taa verojatnost.
Kako sto rekov jas licno samoubistvo e posledno nesto sto ke go ohrabram no za covek na koj sto mu predstoi sigurna, spora i bolna smrt (pr) ili zivee pekol na zemja (zamisli si psihicka i mentalna tortura od nekoj najvisok stepen) KE GO RAZBERAM, no se razbira ke probam da go razubedam ili pomognam kolku mozam.
No vo odnos cisto na religiska gledna tocka ne razbiram kako moze da e poosuduvano od pedifil koj sto izmacuval deca psihicki i fizicki so godini (pr) ili sadisticki seriski ubiec (pr).

 

Добро, но твоите родители, семејство, предци, од која религија сте?

Штом ја отфрлаш религијата, не е ни чудно што не сфаќаш. Да ја имаше прифатено (зависи која е таа религија, затоа прашав), ќе ти беше јасно, не само зошто самоубиството е поосудувано, туку и многу други нешта зошто и како се случуваат и кое е нивното значење.

 

Ako gledame na tradicija moite predci se pravoslavni hristijani no ne znam zosto e toa bitno. Religija e intimna i licna rabota i ne se "nasleduva" vo bukvalna smisla, se prifaka ili otfrla (bilo koja religija ne zavisno od toa na cija religija "pripaga" tvoeto semejstvo). Ako se rodis vo hristijansko semejstvo ne znaci deka si hristijanin ili deka ne mozes da bides musliman (pr). A i ne gledam sto e bitno koja e religijata vo koja sum se rodila so ogled na toa sto site se generno mn slicni (barem hristijanstvoto, islamot i judizmot).
I ne se slagam deka jas ako sum ja prifatila religijata taa ke mi se razjasnila avtomatski, bas e obraten slucajot, ja otfrlam zosto sum ja analizirala, sum i otvorila vrata vo mojov zivot no ne sum ja razbrala, i vo mnogu slucai mi nema logika.
Bas bi sakala ako mozes da mi razjasnjs sto e toa sto ne go razbiram, barem na temava samoubistvo.
A i da se razbereme, ima razlika pomegu "nerazbiranje" i "nesoglasuvanje".

 

Најпрво, прашав од која религија си за да не испадне дека ти збориш за една вера а јас за друга па да ја утнеме работата.

Ако добро сфатив, тоа што не го разбираш е следново:

За ова дадов објаснување во еден од претходните коментари.

Има најразлични гревови со најразлична тежина, а меѓу најтешките се блуд и лишувањето од живот (абортус, убиство, самоубиство). Ти спомна случај на педофилија и садистички сериски убиец. Тоа се смртни гревови кои ќе не одведат во вечниот ад ако не се покаеме за нив. А на оној што искрено се кае, на тој и му се простува. Значи, човек може да се покае за се, и за тоа што си го сторил на себеси и за тоа што го сторил на друг, но не може само за едно да се покае - за одземање на својот живот. Точно е дека човекот кој се решава на таков потег доживеал многу мачни моменти, но поентата во христијанството е да живее со смирение и да не се жали колку е тешко (и самото роптање е грев) туку спокојно да прима се што животот му нуди. Ако падне во депресија и меланхолија, многу тешко ќе се спаси... најчесто завршува со самоубиство, точка од која нема враќање.

Тешко е, но штом смртта настапува бавно, човекот има шанса да се покае и да си обезбеди место за својата душа во Царството Небесно, наместо долу во темнината. Можеби на крајот на овоземскиот живот ќе се мачи во болки, но потоа ќе се ослободи од тие стеги.

За ова веќе пишав малку погоре. И јас некогаш живеев пекол овде. Но ете, си го најдов патот свој, се покајав за се и го сменив начинот на живот, сега немам за што да се жалам, супер ми е.

 

Kako sto rekov trite bratski religii se so isti koren i se razlikuvaat za nekoi nijansi, no propovedaat edno isto.

Loso se izjasniv, jas ja razbiram ideologijata na tema samoubistvo no ne se soglasuvam so nejze, nema logika.

Ako ubiec i samoubiec se stavaat na isto nivo, zosto ubiec da ja ima taa privilegija da se pokae a samoubiec ne, pak nema logika. Razbiram deka samoubiecot ne moze da se kae zosto zaminuva od ovoj svet (od tehnicka gledna tocka), no od razumska ne bi bilo fer, za sekoj grev treba da imas period za da stignes do kaenje.

Za pekol na zivot ne mislev nemanje pari, dom, prijateli, teska semejna tragedija, osamenost, neuspeh i se ona sto e sekojdnevie na sekoj nekogas vo zivotot mislev na:
da bides zarobenik na sadisticki ubiec vo zandana vo podrum, kade nemas bel zrak svetlina, i te maci i se izivuva vrz tebe na sekoj mozen monstruozen nacin sto ne ni mozes da go zamislis, za koj sto se kladam ne si bila svedok zosto nemase da bides tuka momentalno tokmu poradi naslovot na temava.

 

Со ова апсолутно се согласувам. Верата е личен избор, лично убедување и таа не се наследува генетски. Најчесто оние кои ја "наследиле" по дифолт верата на своите родители покажува дека тие воопшто не ги истражувале со своја глава духовните прашања, не ги истражиле другите вери ниту површно, туку си рекле: штом сум се родил во Македонија и моите родители се од оваа вера, значи таа вера е вистината. Нелогичноста тука е што истово може да го каже и муслиманот во Арабија и хундуистот во Јапонија. А вистината е една.

Затоа и јас сметам дека не е важно што верувале нашите предци, туку важно е она што е вистина. Да беше важна верата на предците, нашите пагански предци во 1ви век немало да го прифатат Христијанството и со тоа да ја сменат татковската вера. Значи нашите предци со свој личен пример ни покажале дека верата на предците не е важна, туку важна е вистината.

Во однос на темата, Библијата никаде не вели дека самоубиството е непростлив грев. Исус јасно кажал дека сите гревови се простливи освен хулата на Светиот Дух. Вистина после самоубиство човекот нема шанси да се покае, ама пак и сите останати христијани умираат со илјадници непокајани гревови. Едноставно, колку и да е човекот верник и близок до Бог, сепак дневно правиме десетици гревови, а месечно стотици, а кога се каеме, ретко кој успева да се покае и за 50% од своите гревови. Ако Бог казнуваше со пекол за секој неисповедан грев, тогаш сите ќе бевме таму, вклучувајќи го и апостолите и сите останати христијани.

 

@EvAngelos добро ја потапша по рамо.

 

Неодамна разговарав со свештено лице на темава. Во однос на хероите - самоубици од војната, црквата и денес организира панихида за паднатите борци и нивниот чин го смета за херојство, зошто жртвувајќи го својот живот спасиле многу други. Како? Па секако биле опколени и смртта не им бега, па ако паднеле во рацете на непријателот ќе биле долго мачени и би ги предале останатите кои негде се кријат. Таков беше одговорот кој го добив. На прашањето зошто самоубиството е непростиво а на убиецот може да му се прости, значи убиецот има шанса да се покае и исповеда, со кој чин, неговиот грев останува врзан на земјата.
За споменатите во првиот пост - масовни самоубиства со религиски побуди, тоа е погрешно, бар според христијанството и е спротивно на намерата со која ни е даден животот - да го сакаме, цениме и живееме.

Според мене, и оние кои убиваат други и оние кои се убиваат себе си се во одредена состојба на умот, за која психологијата има назив и третман за ублажување на симптомите.
Како што за се во животот има можност да го направиме афектно, нели има такво убиство, па верувам има и такво самоубиство.
И низ призмата на религијата и "божјата неопростливост" што сме го отфрлиле животот кој ни го дал, зар не е веројатно дека има помилување за такви непромислени афектни самоубиства!
Факт е дека - не знаат што прават, прости им Боже, а особено кога некој е под некакво дејство на халуциногени сретства, во состојба на ужасни болки, во состојба на голема душевна нарушена состојба и сл. баш во тие моменти не е сфесен што прави, нели?
Затоа оние кои останале после него се молат за спасениена неговата душа.
@EvAngelos што е хула на Светиот Дух?
А дека е нептостлив грев самоубиството, барем во православието, фактот што поп не доаѓа да го испее упокоениот на погребалната церемонија е доволен доказ

 

Oftopik
Nauci se da prifatis kritika i da pocituvas tugo mislenje koe ne e vo soglasnost so tvoe. Nema potreba od vakvi ogorceni komentari

 

Како ќе кажеш.

 

Иако самоубиството е најголем грев,љубовта и милосрдието на Господ можеби дава надеж на сите кои изгубиле драга личност на оваков начин. Нашите молитви упатени кон Бога за милост на грешникот, секако по Божија волја,во некои случаи можеби и можат да поправат за вечност.

 

Да го хулиш Светиот Дух значи да го навредуваш, да го понижуваш, да се потсмеваш, да го спомнуваш во вицови, во пцовки и сл. Фарисеите на Исус му велеле дека тој ги истерува демоните преку Белзебул - принцот на демоните, а тоа е синоним на ѓаволот. Со оваа изјава тие Светиот Дух го нарекле принц на демоните или ѓавол. Тоа било хула и затоа Исус ги предупредил:

„Затоа ви велам: секој грев и хула ќе им се прости на луѓето, но хулата против Духот нема да се прости. И ако некој рече збор против Синот Човечки, ќе му се прости; но ако некој рече против Светиот Дух, нема да му се прости ниту во овој век, ниту во идниот.“ (ев. Матеј 12:31-32, Библијата)

Дали мислиш дека на Судниот Ден Бог ќе ги прашува луѓето од што вера се за да знае според кој устав да им суди? Демек чекај ти православен си? Ок, според православието овој грев не е простлив, значи ќе треба да го исплатиш, а ако си протестант тогаш тоа е простлив грев, ајде слободно помини
Поентата ми е дека христијаните се следбеници на Исус Христос и ако Исус кажал дека сите гревови се простливи освен хулата на Светиот Дух, тогаш сеедно дали некој ќе се нарекува православен, католик, протестант, па и папа нека се нарекува, на тој/таа ќе му суди заради послушност или непослушност кон Исус Христос, а не заради непослушност спрема католицизмот, протестантизмот, православието итн.

 

Ако само таква хула можеш да ја препознаеш како непростлива хула,тогаш не ли се запрашуваш и нели те фаќа страв дека и таква хула дури ти правиш,кога зборуваш за чудата во Црквата?

 

Svetiot duh ne e ekvivalentno so bozji cuda.
I ako ne veruvas vo bozji cuda ne znaci deka avtomatski mu se potsmevas na svetiot duh.
Podamevanje bi bilo jas da recam deka site vie vernici ste prosti da veruvate vo nekoja babina devetina. Ili svetiot duh da go koristam vo humor so cel da se nasmeeme na religijata.

 

Јас не зборувам ако не верува и Тома бил невер.Туку тој јасно си пишува дека чудата биле од ѓаволот,посебно она со иконите.И дури дава пример со цитат од откровението зошто така сметал.

 

Не. Напротив, мене би ме фаќало страв доколку слепо верувам на секој циркус што ќе излезе во весниците или интернет порталите за некакви си „чуда“ кои со минимална истрага лесно се покажуваа дека се лажни чуда, измислени приказни, сензационалистички вести. Исус и апостолите не само што нè охрабруваат нас христијаните да бидеме позитивно скептични кон таквите чуда, туку и нè предупредуваат да се пазиме за да не бидеме заведени од нив. Светото Писмо (Библијата) на неколку места повикува да не веруваме слепо во луѓе и „чуда“ за кои што ќе чуеме од ваму таму.

Возљубени, не верувајте му на секој дух, туку испитувајте ги духовите - дали се од Бога, зашто многу лажни пророци излегоа во светот.“ (1 Јованово 4:1, Библијата)
„испитувајте сè, задржувајте го доброто.“ (1 Солунјаните 5:21, Библијата)
„Испитувајте што Му е угодно на Господа!“ (Ефешаните 5:10, Библијата)

А за антихристот пак во Светото Писмо пишува вака:
„Тоа е оној, чие доаѓање е според сатанското дејствување, со секаква сила, и со чудесни знаци и со ЛАЖНИ ЧУДА и со секаква неправедна измама, за оние кои загинуваат, зашто не ја примија љубовта кон вистината за да се спасат.“ (2 Солунјаните 2:9-10, Библијата)

Ете затоа е важно за нас христијаните првенствено да му веруваме на Божјиот Збор (Светото Писмо), а разно-разните чуда внимателно да ги испитуваме и проверуваме за да не бидеме заведени. Позитивната скептичност, внимателноста, испитувањето, проверувањето, љубовта кон вистината, потрагата по вистината итн. - сите овие се доблести кај верникот, а не недостатоци, ниту пак „хула на Светиот Дух“ како што ти велиш.

 

@EvAngelos испитување е во ред,погрешната одлука и пресуда е проблемот.

 

Самоубиството е најголем грев, зашто животот е Божји дар и само Он има право да не лиши од него. За самоубијците не смееме дури ни да се молиме. Црквата не ги споменува нивните имиња и не им врши опело, дури е забрането тие да се погребуваат на христијански гробишта и на нивниот гроб да се стави крст, зашто самоубиецот го исфрлил својот крст од себе, одбил да ја носи неговата тежина, ја отфрлил секоја надеж во Божјата милост, со самото нафрлување на својот живот човекот го отфрлил сето човекољубие и неискажливата милосрдна грижа на Господа за себе (а по зборовите на Самиот Господ - ни влакно од нашата глава не паѓа без знаење Божјо, толку Он се грижи за секој човек!). Одбивањето на лекувањето, намерното непридржување на лекарските совети, свесното нанесување штети на своето здравје, злоупотребата на виното, употребата на тутун и дрога, воопшто - негрижливиот однос кон своето телесно и душевно здравје се тоа се различни видови на самоубиства. Телото е храм на душата, како што целиот човек е Божји храм, храм на Светиот Дух, и кој ќе Го разурне овој храм него БОГ ќе Го разурне, според зборовите на Светото писмо.

Преземено од preminportal.com.mk