де бре Cтефи до кај стигна со муабетов,секој од свој агол си гледа на работите,различни ситуации со различни луѓе се случува,не можеш туку така да споредуваш.Cекој со својот к'смет.
Toчно како што Ти кажа, секој гледа од свој агол, и гледано ОД МОЈОТ, си го кажав мислењето. и нема споредба, сите деца што растат со еден родител, посакуваат да растат со двајца, ГЛЕДАНО ОД МОЈ АГОЛ!
Mуабетот ми беше ,твојата ситуација и ситуацијата во погорниот пост од феминката се различни.Cо тоа што вие веќе сте биле семејство,со двајца родители,со тоа што татко ти не се откажал од тебе(сопственото дете),така да,ти си имала татковска љубов,затоа и ти фалел низ годините,а некој што го немал никогаш не можеш да знаеш дали и како ќе му фали(а највеќе зависи како мајката ќе му го долови тој момент во текот низ животот)
ДА ситуацијата е различна, и ако сега не го сака детето од X причини, незначи дека нема да го сака детето кога ќе го види, кога ќе го земи враце. целта на муабетот мој беше ако некогаш таткото почуствува љубов за тоа дете, мајката да не му го скрати тоа на детето, да има татко. а ако никогаш на покажи интерес за тоа дете, не значи дека и детето дури е помало нема да го сака, а кога ќе порасни и кога ќе ја види ситуацијата, тогаш се знај дека ќе престани да го сака!
Стефи едно е да родителот е починат, а друго е да самиот татко се откаже и да не сака да го види своето дете. Јас те разбирам и тебе , дека ти било тешко што си растела без татко , и како и било на мајкати. Ама со горниов случај нема никаква врска. И јас растев да кажам исто како без татко .... татко ми беше болен 10 години. од кои две ги помина во постела.. исто и јас како без еден родител да бев. Мајками беше и мајка и татко .
Не може детето да сака некој што не го гледа, што не му посветува никакво внимание. Да, може да чувствува негативни емоции, тага, да се плаши од него како лик, да чувствува потреба за татко оти гледа дека и другарчињата имаат... ама не може да го сака некој што е тотален странец за него, или да му фали нешто што никогаш немал. Не е можно да ти фали некој што никогаш не бил тука за тебе, едноставно не е. Пазете, не зборуваме овде за починат родител, каде што детето е пораснато со убава слика за починатиот родител. Можеби ќе прашува за него и овде треба да се каже кој е тој и што направил, без лажење и без криење, а посебно без бранење на таткото. Оти ако не се каже, детето, по моја претпоставка, ќе си развие некоја имагинарна слика како таткото е херој, кој ќе се врати некој ден и ќе го сака најмногу на цел свет. И за жал, детето ќе го чека тој ден со цела душа. Не е филм ова, за жал, животот е таков. Само ве советувам да си ги пораснете децата со доволно внимание и да бидат личности со голема самодоверба, разумни и стабилни, за да не завршат некој ден со мака поголема од тоа што се немало татко.
Tие кога требале да си ги признаат како свои деца,не си ги признале,не па ќе се прават татковци кога га*овите (се извињавам на речников)ќе им клапнат.A вакви ситуации се многу и во многу случаи од нив се појавиле тако званите татковци веќе што се вика кога се полнолетни децава,изградени како личности,оти ете така после едно дваесет и кусур години (карикирам),демек се освестиле дека таму некаде склепале дете.хм.Hекои деца им даваат втора шанса :geek: ,некои не и така затоа и реков све зависи и од мајката на кој начин ќе му ја сервира,вистината(на каков суров начин била оставена)или лагата(дека многу се сакале бла бла бла љубовни фантазии) Eдит:да се надоврзам на Cтефи со муабетов
оти не дочитувата, погоре напишав: ама на мали години, не на веќе направени личности како што рече гласна! тогаш не ти трeба никој, за кој имаш направено слика - никаквец, кој не ме сакаше!
Загрижена сум, можеби не е ништо страшно ама сепак ... јас сум сама со детето, кое е веќе големко и паметно и послушно и се ... меѓутоа оваа година на училиште некако лабаво ми се однесува, дали јас претерувам ... како да докажеш на дете дека мајка му првата единица ја добила во средно, а тоа за ред минуси не се замара ... сме разговарале како ќе треба да се бори во животот и сетоа тоа без разлика на тоа што натчовечки напори ми се чини давам за да му овозможам се и поставам некоја основа на која ќе се надоградува ... загрижена сум предложете пристап. Благодарам!
И јас ке бидам самохрана мајка и навистина многу сум благодарна на подршката и помошта од моите родители и најблиски. Бебчо мој е створен со намера и голема желба само што работите се сменија и таткото се откажа го снема од кога ние се скаравме и раскинавме Ни трага ни глас и не ми менува дали тој ке е тука или не. Ионака е без корисен.секоја жена е лавица и може сама
И јас бев самохрана мајка на почетокот,подоцна запознав човек што и мене и детето не прифати,она уште беше многу мала. Првите месеци беа тешки,јас премлада со бебе,моите финансиски ми помогнаа. Е сега ќерка ми него го вика тато и многу убаво се сложуваат,беше мала па не знае дека не и е вистински татко,но кога ќе порасне сигурно би и кажале. Се земавме пред неколку месеци официјално и веќе сериозно размислуваме да имаме и друго дете. Мене ми е страв како ќе се сложуваат со малата,да не се промени нешто и кај сопругот после тоа,па и кога ќе дознае ќерката како поголема да не ми е лута поради се тоа...
Браво. Убаво е да се слушне и нешто вакво јас мислам дека нема да се смени ништо зошто сепак тој е со вас од кога керкичката ти била мала сигурно ја осеќа како своја. А и она кога ке порасне нема да се лути сигурна сум, сепак ние девојките сме поразбирливи
