Св. Трифун или Св. Валентин?

Порано знаевме да се собереме друштво, сингл, парови, небитно, сите на куп и да си го прославиме Св. Трифун уз винце и храна кај другарот. Како традиција ни беше да не вика кај него. Имаше желба за готвење и секогаш сакаше да спреми нешто посебно за овој ден.
Влегуваш кај него во стан, те пречекува некоја пријатна миризба уште од врата, ги пуштил тоа пригушените светла за амбиент, некое тивко музиче си свирка во позадина од тие неговите рок љубавни песнички, масата веќе наредена... Од нас, кој земал винце, кој пиво, кој жестоко, некој земал некои кифличести кифлички, лиснати коцкички и други задоволства. Некој задолжен за чипс, мипс. Печени кикирики, топли, обавезно. Сите се собираат на маса. Се става по желба кој што пие. Розе/бело за понежниот пол, може и бунар, црвено за боемите, ракија, препеченица за нај хардкор екипата, пиво за тие што викаат: "не ми се пие некако вечерва, атер за домаќинот ќе испијам едно срчено". И сок за тој едниот што ни е црна овца.

Муабетче се прави лабаво, се грицка од кикириките, ордеверот, од кифличeстите работи, замезуваат салата хардкор екипата. Се чека вечерата со нетрпение... Ете го другарот од таму ја носи. Некогаш некое месо со печен компир, еднаш риба печена правеше, пици, скара, стек...
Ќе се касне, пивне, ќе се видиме, ќе се развеселиме. После секој ќе фати својот пат, дали диско, дали дома, дали на кхм, некои активности.

Сега како се што отиде во к*рац последниве години, така и традицијава се прекина. А убаво беше.

 

Св. Трифун

 

Св. Трифун дека е наш празник.