Никако во црна темница па неможамда го видам бе а сакам да го гледам коа ужива некоја варијанта со пригушено светло а може и да е осветлено е сеа да не блештат рефлектори хаха работата е сакам да сее** некам да ми в**ва
И тоа и тоа. Кога-како..зависи.. Сакам и со запалено светло. Немам од што да се срамам, не пред него Може и со свеќи ..пример ..ама ретко..а скроз темнина..не ми е баш најубаво
Во тој момент ич не размислувам дали гори или е изгасена сијалицата. Паметот тогаш ми оди на друго место
Пред да бидам активна секогаш си мислев дека се што ќе правам ќе правам во темница. Guess what? Воопшто не ми е гајле дали е светло или темно. Али во ситуација да е темно никако да има запалени свеќи околу. Ќе се запалиме во буквална симисла на зборот!
Uff so isgasnato svetlo znam da si se opushtam so zapaleno sum premnogu stisnata. Neznam zoshto taka ...
На почеток секогаш јас сакав во темница и гаснев сијалица, секогаш. Ама сега ми е подобро во светло и тоа баш кога ќе дојде врвот, кога свршувам и да се гледаме во очи. УФ.
Ни едно, ни друго. Си имам лесно лед жолто светло во лента облепено по рабовите на собата... Абе лезет... А ќе ви завршат работа и свеќи, ноќна лампа или новогодишни сијалички.
Ја па кога ќе ја видам таа фаца предсвршувачка ми иде да зајдам од смеење, и да му расипам филм на animal sauvage од јуџиз. Темница гласав, секако. Поретко утрински, во хормони во лудило.
Од сабајле или попладне како и да е на дневна светлина ми е најубаво Сакам се да може убаво да се види Сакам и во собата (доколку е во соба) да има и големо огледало Сакам да си се ѕирнам скришно додека јас ја водам играта