трудничка значи доста не труеш со вакви глупости, ќе те замолам да внимаваш што зборуваш со оглед на тоа што тука има вистинско бремени жени кои ситно бројат(за тебе не сум сигурна) убаво ти напишаа прекини да лупеташ било што само за да се биде центар пажња како и во многу други категории и да и мене многу ме занима причината за твојата патолошка бременост со оглед на тоа што се утепа патувајќи во бременоста?!!???!!!
тие стравови стануват мали болки,од како вашето најмило ке го имате во раце преубаво чуството E кога го Gледаме на ехо A замислете кога ке го имаме во раце ма каков страв,каква една нога во гроб,не мислите на тоа. има поубави работи
Породувањето е нагон.А ниеден нагон не боли и не се сопира. И да враќаш назад бебето само ќе се роди. Значи треба само да си опуштен и природата самата ќе си заврши работа. Јас се породив за неполни 5 минути,значи со се болки и пораѓање. Ништо не осетив и би раѓала уште стопати ако треба. Без вакви приказни за гробови,кога пред жениве е најубавиот период на РАЃАЊЕ а не на умирање. Стварно е грев на бремена жена да и се каже вакво нешто. Без страв да си отидете во болница и сите да си се вратите дома со живи и здрави буциња. На крајот тоа е најважно.
Абре жени,нормални ли сте што пишувате каков гроб какви бакрачи,имајте малку памет, мислам немојте па бремени жени читаат Не сте ни први ни последни што ќе се пораѓате, болка се чувствува само кога добивате контракции , а излегувањето на бебето не се ни чувствува, не бидете до толку па негативни, потоа од кога ке се породите и ќе ја читате темава ќе се смеете што сте пишувале, ајде, ние жените сме јаки и се можеме да издржиме
Сакаш да кажеш дека јас не сум бремена? Дека си пишувам дека сум бремена од што нема што да правам? Како можеш да им судиш на лугето без да ги познаваш? Незнам по што си заклучила дека барам центар пажње но ако имаш некаков проблем со моите постови можеш да ми пишеш ЛП а не овде сите да ги замараш со твоите критики и предрасуди за некого што не го познаваш. Сепак ова е тема за која си пишуваат идните мајки дека се плашат од пораѓај а ти што бараш на темава?А тоа за причините за мојата паталошка бременост доста доволно објаснив во друга категорија. Немам намера некому да се правдам поготово не на некој што не го ни познавам. А моето патување во паталошката бременост ми беШе дозволено од матичниот без дозвола не одев никаде а секако и лекарствата Што ги пијам имаат некаков придонес во бременоста.
Не сум ни бремена,ама понекогаш помислувам на ваков страв,ама што мора ќе се трпи нели,се се заборава кога ќе кренеш дете во прегратка не се плашете,со лесно да ви биде на сите
девојчево забега овде жени има пред пораѓај, таа тресе зелени Јас немам абер од бременост, па коа го читав тој пост се наежив Дајте некој од модераториве нека го избрише тоа мислиење аууу
И плус има трудници кои се водат како ризична бременост, со многу дијагнози, со качен притисок и со стравови од секаде. Фали уште да се читаат мислење како тоа. Уште толку стравот се враќа. Не е убаво, не е хумано зошто секој ден се справуваме со многу нешта и ни требаат розеви мисли. Трудничка, за патолошки стравови како твојот постои психолог, појди и нему му кукај како ќе умреш на пораѓај, овде да не ти се случило веќе да го напишеш тоа!
КОГА МУ РЕКОВ ЈАС НА МОЈОТ ГИНЕКОЛОГ ДЕКА МИ Е СТРАВ И ДАЛИ ДА ЗЕМАМ АНЕСТЕЗИЈА ИЛИ ШТО ДА ПРАВАМ , МИ РЕЧЕ САМО БЕЗ НЕРВОЗА И СТРАВ, ПОРАНО ЖЕНИ НА ЛИВАДА СЕ ПОРОДУВАЛЕ,ПО ДОМОВИ И ВО ШТАЛИ ПА БИЛЕ ЗДРАВИ И ПРАВИ, ДЕКА МОРАВ ДА ОДАМ И ДО ГИНЕКОЛОГИЈА ЗА ПЕЧАТ, ТАМУ СЕСТРАТА МИ РЕЧЕ, КО ЌЕ ТИ ДОЈДЕ ВРЕМЕ КЕ ИЗГУБИШ И СТРАВ И СЕ, САМО ЌЕ ГЛЕДАШ ДА СЕ ОЛЕСНИШ, ЗАТОА ОД СЕГА САМО ПОЗИТИВНО ! И ВО ИСЧЕКУВАЊЕ НА БЕБУШОТ
значи да не знаеш кој пат да го фатиш.имено од денес влегувам во 40та недела и со др.от кој треба да ме породи се имавме договорено да одам на преглед ,да види вагинално дали сум отворена и какви ми се шансите за оваа недела да се породам.сабајле му се јавив и ми вели направи цтг неделава и доји во сабота сум дежурен и ке завршиме работа ало... како тоа ако немам предуслови за раганје по секоја цена ке ме породи?!а од друга стрна не сакам да оставам на игра на случај да ме шетаат по ходници со денови.давајте ум како да постапам?и информации ако некоја се породила со индукција. за секој случај утре ке се видам со матичната па ке видам таа што ке советува. упм цела бременост како песна сега на крајот се наполнав нерви.
Слушај трудничка на нерви ми газеш со тоа што го имаш пишано дека жената додека се породувала дрн дрн,не сакам ни да го помислам а не пак да го кажам,ТИ ДЕВОЈКО ИМАШ ПСИХИЧКИ ПРОБЛЕМИ,значи тежок е порагајот ама не до толку и сеа е напредна медицината и ретко има такви случаи,а и најчесто се случува кај некој кој има недај боже хронични заболувања и тн,а ти ако имаш малку свест што пишуваш јас главата од дрво ке си ја лупам.Господ е со бремените жени и не е толку страшно и кај секој не е исто.И после овој коментар твој не ме ни чуди што свекрва ти се понаша со тебе како со животно ти кажуваш што таа рекла а ти по овој ком можам да замислам се што можеш да казеш.
Не сум трудна, не сум била, не знам каква ќе бидам тогаш. Но, од болки не се умира. Не се умира од пораѓај - сите што ги гледате наоколу - дошле така - на истиот начин. Породувањето треба да е радост - доаѓа најмилото нешто на свет - не треба да е страв. СО толку апарати, доктори, бабици, снимања пред тоа, скоро ништо не може да се случи. Мислете позитивно и се ке биде супер. Мајка ми вика дека жената не е свесна колку е храбра, и дека во тој момент за прв пат ќе сфати дека борбата за убав живот на сопственото дете почнува. Тие 3-4 саати се убава болка. Може не е во ред јас да пишувам тука, ама глупо ми е некој да плаши трудница - нема поубава жена од бремена, ниту посреќна. Вакви глупости непотребно ве плашат.
Нема потреба ниту од заплашување, ниту од толку страв. Нормално е да се има страв од непознатото ама не од претеран страв, стравот само го отежнува процесот при породувањето, што постегната е родилката толку потешко и поболно е самото породување. Ехххххеее јас синот го родив 4,6 кила и предходниот 4,1 кила па ете ме жива, здрава и весела, до преска танцувавме низ дома со постариот а пред 3 недели се породив со помалиот син, мене ништо не ми беше со толкави мажишта и тоа природно ги родив па вие ќе му ја мислете ајде бидете позитивни и со лесно нека ви е на сите до една.
кога ќе размислам ми е страв и тоа многу страв.. ама кога ќе дојде тој чин здравје и живот ќе гледам да го извадам тоа мало сонце од мене како знам и умеам со желба што побрзо да си го гушнам и бакнам ... пс. можеби ќе преговарам за царски
кога ги броиме неделите со мм и он еех се ближи по малце и се тоа едно друго како ке бидело и што наеднаш имам некои мисли али не е тоа баш некој страв страв што знам може малце како заб да правам ама сепак наеднаш мислам дека тој момент ке биде незаборавен кога бебуш ке го земам во прегратка мммм душа моја,се вреди за тоа
страв ми е! да бидам искрена...повеќе од самата себе од мојот организам знаејќи се како лесно губам воздух и тахикардија имам....него ли од издржувањето на болката. А свекрва ми ми вели, дека кога ќе дошол Д денот ќе сум немала ич време да размислувам вака, и ќе си велам само побрзо да заврши, а на крај ќе сум си речела: Јас овде веќе не
Јас не се плашам од породување. Мислам дека од што сум спремна ќе треба да напрам 1 или 2 пати и ќе излезе малата Ме загрижува само губење на крвта. Знам дека се губи доста крв а јас не можам да си го дозволам тоа. Се надевам дека ќе ми биде доволно висок хемоглобинот да не морам да примам трансфузија.
абе уш недела две и ке му речам магла, страв имам најнормално ама ко ке мора да излезе нема трте-мрте инаку влегв во 9-ти и сеа ке чекаме,спремно е се и храброста во куферче,само и мене ми е страв за крвта искрено.
Незнам кој ве заплашува со големо губење на крв јас со ќерка ми после пораѓај крварев како добиено и тоа многу краток период, не е тоа крварење како на хорор филм Не се секирајте толку, кога ќе заврши се, нема да бидете свесни низ се што поминавте. Поздрав и само храбро
