Iskreno i fer. Jas gi merev silite i taka merejki gi se fatija dve, ama mojot ne odi vo gradinka, baba e tuka napomos, ama koga ke si otide sto pravime... Sepak ima i nepredvideni raboti, problemi, maki, ama pa jas mislam deka mala razlika e najpametno. Ke vidis maka na pocetok, edno cetiri pet godini, ama posle polesno ke bide. Bar ja si se nadevam taka i se tesam.
@DigY многу убаво ти кажа @Kitten пред се искрено. Јас и мм една замисла си имавме пред да имаме дете, а сега сосема друга. Мојата за два месеца ќе прави 2 год. и од раѓање секоја вечер се буди 3-4 пати. Пред 12 часот ноќе не ми заспала. Сама ни 5 мин не знае да се заигра, мора секогаш со неа да има некој. За јадедење нема шанси да ја наранам сама, еден треба да ја занимава друг да ја рани. И јас и мм сме исцрпени и преморени и во брзо време второ дете не доаѓа во предвит. Роди си го ова бебенце здраво и живо и ќе си видиш на своја кожа колку си спремна за второ, трето... Ти посакувам да си имаш мирно бебенце и во брзо време да му родите и братче/дадичка
Темава од страв од породување стана Страв од чување deca... Се зезам. Мене откако знам страв ми е дека многу боли при породување, секогаш мислев дека сакам царски, па сега си викам можда можам и природно...Здравје имам време, а дотогаш ќе читам искуства по форумов... За чување мене ми е страв исто така зашто јас и мм сме сами, значи од старт после породилно ќе носиме дете во градинка, така да и со тоа сум веќе соочена и ќе мора да се справиш. Затоа викаат една е мајка , aма па и без тато не се може ако не помага...
fala vi drushki na sovetite. mislam najpameten sovet shto chuv e rodi pa kje si vidish. i taka e. i jas iskreno se nadevam kje nekoe pomrzelivo poshto ako e ko vnuka mi do polumatura nema drugo da posakam
Даа си спие само додека е мало, најубо Ајде да не мрчиме, здравје боже се да е во ред, здрави живи, после како сите, така и ние.
Со првото како во заблуда да си се плашиш од непознатото, ама сега....уф уф како ми фуфка, страв ми е признавам сега се плашам од познатото. Оној ден кога бев на 4Д во државна што ги гледав женине па желудник ми се превртуваше.
Luge ne se plasete kaj sekoj e razlicno. Jas bev mnogu isplasena pa koga otidov za 2 min se porodiv Samo kontrakciite se bolni ama kako menstrualni bolki samo mnogu pojaki i sepak se trpat bidejki se na intervali stega-pushta ne se nonstop da te boli.Koga se kaciv na boks 2 pati napnav i izleze bebusot.
I jas isto ke kazam. Me bolea kontrakciite, strasno, ne viksm ne. Ama olesnuva toa sto se na intervali...samiot poragjaj ne e voopsto bolen.
Малку е глупаво прашањево ама морам, дали паѓањето на мукозниот чеп е обавезно или може да се добијат болки и без да падне?
Се може Може да пукне водењак, а сеуште да се нема болки и обратно, да добиеш болки.. а да не си ни прст отворена, ни пукнат водењак. Дури може и да не приметиш кога ке падне чепот Но се се трпи, јас во глава си ставив дека можам, дека не ми е страв и супер си поминав. Боли не викам не, но се трпи за таа убавина
Фала многу @mariz ,туку дај стави малку и во мојата Се зезам, искрено секоја чест на храброста, би сакала да ја имам истата, ама како наближува времето се повеќе ми е страв. Па и откако ми го "укинаа" цтг-то уште повеќе Нели преку него се гледа што до каде е...
Јас џабе бев на цтг, се до денот кога добив болки немаше никаков знак дека за брзо ке биде Но битно е на ехо да те следат, плодова вода, битни се и откуцаите на срцето на бебето кои или на цтг или на ехо се следат... постелка едно друго.. тоа следат?
Не знам ни јас Претходниот месец ми рече матичната дека кај и да е ќе почнеме со цтг па брисеви, се ок, а некни на последното ми вика сега по ново(?) немало потреба ни цтг ни брисот, мооожеби дури на крајот пред сам пораѓај... На ехо да Која среќа сум добро и тоа што не ми го укина...
ЦТГ е препорачливо од 36 па натаму. Јас правев на 3 дена... па на 2 дена... а при крај и после терминот правев еднаш дневно. Со тоа гледаш контракции на матка и срцева реакција на бебето. Особено е важно како реагира бебето на контракциите. Се случува да имаш контракции а да не ги осеќаш. Затоа е важно да се следи ситуацијата. Во однос на страв - ептен си на крај. Нема страв. Бебето е таму и мора да излезе... Повеќе сконцентрирај се на средбата со бебето отколку на чинот. Ама кај и да е ќе ти отежне многу (барем мене после 36та ми стана страшно тешко) и едвај чекав да се породам. Било како. Страв немав затоа што знаев дека сум во одлични раце. Вербата во докторот за мене беше исто така важна при овој чин.
Токму така, "неосетни" контракции, плодова вода дали е во ред, такви работи. Може најдобро ќе биде директ во болница да си прашам, еве го за една недела е тоа. Повеќе паники ми прават некои недајбоже ситуации отколку самиот чин на раѓање. Плус и вака непроверено навреме, сега на толкава технологија зорле враќаат во камено доба упм...
Се ке биде добро, јас прв пат на цтг во 37ма бев.. Гали меше, уживај во ударите.. многу ми фали тоа може како вечност ти се гледа, ама ке летне времето и за брзо ке си со бебче
