Ненормално многу, осеќам чудно и страшно чувство само што ќе помислам на тоа. Но не на стареењето како процес или живеачката тогаш, туку на тоа дека ќе сум се поблиску до смртта. Језиво премногу ми е и измачувачко. Не можам никако да се помирам со тој факт а свесна сум за се дека мора, дека е најнормално нешто, но едноставно многу се плашам...
не воопшто , само ми е страв да не останам без моите а стареењето добро ми доаѓа секоја година сум попаметна од претходната
Не се плашам од староста, колку од залудно потрошениот живот. Сакам да ја доживеам, за да можам еден ден да видам што сум оставила зад себе. Што се однесува до физичкиот изглед, имаше една многу убава изрека од Марк Твен на која налетав и отприлика би звучела вака: Брчките служат само за да покажат каде биле насмевките.
Ne voopsto. Bas naprotiv imam eden kup planovi sto ke pravam i kade ke odam. Imam custvo deka bez problemi ke stignam do 92god, za ponataka neznam. Seriozno, bez sala.
дааа се плашамм многуу..не сакаам да старееаам веруваајтее..а годините брзо летаат..не сакамм сакам да се 25
Ух не да се плашам се чудам како годините летаат како оси бре , не е фер колку работи ги пропуштив кога им беше времето , е за тоа жалам , жалам за тоа што полека почнувам да забележувам по некое мало брчкиче а не ми се годините за тоа , ама што ќе правиш се е тоа ствар на генетика и по некое мало стресЧе ах камо да можеше да си останеме на 20 год на пример , ама ајде да не барам многу , ќе кажам тешко и на тој што не дочекал да доживее длабока старост , сигурно и староста си има свои убавини ајде да си дочекаме сите пензија и да си ги шетаме внуците во парк , и да се сретнуваме со збрчкани лица со пријателките од младоста
Ne se plasam od stareenje kolku sto se plasam od patot do tamu.Dali ke mi bide dovolen da mozam da gi ostvaram site moi zamisli i zelbi.
Секој период од нашиот живот има свои предности и недостатоци. Староста е еден од тие периоди што секој од нас го живее на свој начин. Со секоја измината година, ние сме повозрасни, а со тоа полека и неосетно чекориме кон староста. Не се плашам од стареење. Напротив сакам да ја доживеам на достоен начин, бидејќи секој тоа го заслужува. Полезно е кога сето наше духовно искуство и знаење што сме го складирале низ годините можеме да го примениме низ различни форми. Секој поминат момент на каков и да е начин, си создал свое тло на кое оставил трага. Затоа, физичкиот изглед треба го прифатиме во соодветна мера, знаејќи дека тој е одраз на генетиката и животното патешествие. Тој е занемарлив кога знаеме дека има покрај кој да ја живееме староста.
Не се плашам од стареење. Гледајќи од страна на зрелоста, смиреноста, задоволството од остварените успеси зад себе ~ посакувам да го имам тоа еден ден. На борите не гледам како на нешто што го нагрдува лицето, туку како на траги од моментите - добри или лоши, чиј сведок сме биле, отпечаток на насмевките споделени со драгите луѓе, но и на грешките кои ни' донеле мудрост.
Да и тоа многу. Пропаднато лице пропаднато тело ништо веќе не правиш со енергија. Среќа што има и позитивни работи стануваш мудар, смирен и повеќе те ценат
