Не се плашам, ама тагувам. Оти не можам да трчам, да направам ѕвезда, да шетам цела ноќ и цел ден на работа да бидам, да имам секс без да ме штрекне нешто кое е опасно да штрекне оти е веќе оштетено, да се радувам како дете на балони од сапуница... Премногу болести и искуство се накалемени, а ќе биде се потешко натаму. Полесно нема да биде... И ко ќе ми текни дека се грижев за тоа како дали сум била 'убава', ми иди да ја фатам онаа 20 годишна Вајлд, да ја затресам за рамена, да и шлакнам една и да и' речам: Свести се шо прајш!
Не, и моментално сум во најубавите години од животот. Сакам да уживам, и секој ден си го живеам максимално и не се замарам со ништо
Не се плаши, ама подготви се. Тоа ми е мотото. Некои работи во животот не можеш да ги контролираш, ама некои можеш или бар можеш да им влијаеш. Нешто треба навреме да се направи за да не биде после доцна. Така да се подготвувам за тоа доба, ако може така да кажам. Си ги негувам телото и мозокот и се трудам да се одржувам психо-физички, ако сакам да потраам во ова тело или т.з. превозно средство . Хроничните проблеми кои веќе се појавија низ годиниве наназад, па се трудам да ги контролирам и намалувам. Се трудам да уживам во сегашноста колку можам повеќе, таква каква што сум, кај што сум, со кого и сум зошто само тоа го имам реално.
