Дали некогаш сте биле во ситуација да се засрамите од вашитеродители? Без разлика од кои причини, дали се работи за тоа како се облечени, дали поради нивната необразованост, дали поради тоа што се сиромашни...... Значи без разлика на причината дали некогаш сте посакале да е сте до нив о некоја ситуација.
Се срамам од моите родители!? Само во една единствена ситуација..мајка ми премногу ме засрами.. Не би сакала да пишувам за тоа,уште ме боле за тоа.. Никогаш нема да и простам!
Се срамам од моите родители!? Никогаш не сум се срамела од родителите. Ниту од баба ми и дедо ми. Со нив знаам да излезам на прошетка, на вечера, на пазар, во маркет, по гости,во бутици,да си седиме во двор, заедно да гледаме тв, итн. Некогаш баба ми и дедо ми ги носам во бутик кога сакаат да ми купат нешто. Стари се, ама средени, одржани, културни. Spoiler (Иначе има и излапени стари со кои е тешко да се разбериш ). И не можам да се изначудам на другарки кои се срамат дури и со мајка им да појдат до негде надвор. Се срамат зошто била дебела, била остарена, а не се срамат кога ќе им направи ручек, ќе им пери по дома, им дава пари од платата ? Какви се, такви се, тие не родиле, жртвувале за нас и нема зошто да се срамиме од нив. Попрво ќе се засрамам од себе си. Освен еден случај, кој верувам на повеќето ви се случил. Татко ми кога ќе се напие (по собиранки, по гости) знае да треси многу, да зборува што не треба. Тогаш, во тие моменти стварно не сакам да сум покрај него, и навистина ме нервира.
Се срамам од моите родители!? Не знам за други причини, ама да се засрами некој од родителот поради причините што ти ги наведе:облека, необразованост, сиромаштија е крајно себично и нечовечно, па добро кај ви се емоциите. Не ми се случило да се срамам од моите родители, можеби во одредени ситуации сум мислела дека постапиле несоодветно но сите во животот знаеме несоодветно да изреагираме, да кажеме нешто погрешно за кое не е ниту време ниту место. Но тоа не значи дека треба некој да се срами од нас. Тоа е дел од животот, никој не е соврешен секоја секунда и не може да живее според тоа како на друг му одговара. Треба да научиме да се прифаќаме еден со друг, да го прифаќаме човекот и со неговите мани и да се сакаме, особено кога станува збор за некој кој те донел на овој свет и се грижи за тебе.
Се срамам од моите родители!? Не се држете само до трите причини кои ги наброив, тие само онака ги нафрлив и затоа ставив точки причини може да бидат повеќе. Но дали постои оправдана причина поради која треба да се срамиме од своите родители? Јас мислам да, на пример работи кои не се од бога дадени кои можат да се променат. Еве ќе посочам само 2 алкохолизмот, неморалот тоа се работи од кои навистина треба да се засрамат прво они а потоа и ние од нив. Исто така неуредноста, несреденоста, несоодветно облекување на годините.... Затоа што постојат ситуации кога и они се срамат од сопствените деца, да не се лажеме. А они децата имале шанса да ги сменат, но децата нив не.
Се срамам од моите родители!? Јас немам никакво право да се срамам од моите родители .... Да имало доста случки али ниедна од нив не е причина јас да се срамам. Се гордеам со нив , какви такви си ги сакам сите
Се срамам од моите родители!? Никогаш ама баш никогаш не сум се засрамила од моите родители од наведениве или било кои други причини. Имало ситуации кога ќе ми рече нешто пред други луѓе па незгодно да ми падне, но не и да се срамам од неа. Имам другарка која што се срами од мајка и кога не е нашминкана и дотерана. Не ги разбирам јас тие луѓе. Мајка ми да искочи најнедотерана, расчупана пак нема срам да ми биде, јас се гордеам со неа. Не само тоа и со многу други работи се гордеам, а не да се срамам. Луѓето кои се срамат од родителите- не се луѓе, тоа се бесчуствителни створења кои не вределе некој да ги носи во стомак 9 месеци и секоја радост и тага да ги споделува со нив.
Се срамам од моите родители!? Вака ти не можеш да се срамиш од нив сепак тие ти се родители. Без разлика која е причината.Ако има некои поголеми причини за тоа како:неуредност/нехигиена,алкохолот,глупаво и недоличнос однесување....ти можеш само да позборуваш со нив. Не да ги навредуваш него со фино и културно однесување.Кажи им дека тоа не чини. Велиш необразованост...сега со при ваква технологија,ако со тоа те срамат можеш да ги поднаучиш нешто,да им покажеш,сигурна сум дека нема да те одбијат. За облекувањето....па ако се нема пари,што повеќе сакаш ти?Колку и да сакаш да имаш,колку и да се мачиш да стигнеш до некоја паричка повеќе-нема тоа е! Важно е да не се запуштат себеси.А ти без разлика која е причината не треба да се срамиш,едноставно ти не си крива и понекогаш работите не можеш да ги смениш. Јас лично воопшто не се срамам од мојата фамилија.Сите ги сакам подеднакво и не ми пречи ништо.
Се срамам од моите родители!? Никогаш немој да се страмиш од твоите родители безразлика какви и да се ,треба да се гордееш со нив затоа што се посветиле на тебе,воспитале и слично,можеби не биле совршени но секогааш сигурно те чувале како зеницата во очите,без разлика на нивната гардероба или образованост или незнам што друго
Се срамам од моите родители!? Изгледа погрешно ме разбравте, не се работи за личен пример и не ми се обракајте мене , туку кажете си го вашиот став.
Се срамам од моите родители!? Нежна 28, видов погоре тема за сиромаштија почната од твоја страна, сега ова ( што по мое е многу безвезе тема ) Не не се срамам од мојте, и никогаш нема да се срамам се гордеам им се восхитувам и тие мии се пример што сакам ја да бидам во животот, па дали ми биле дотерани, дали не исто ми се фаЧа.
Се срамам од моите родители!? Оти да се срамам од нив,оти не биле средени или не биле финансиски стабилни?Тие луѓе се утепуваат од работа да ме издржуваат,да ме школуваат,да ме облекуваат..Во каква и состојба да се појават секогаш ќе ги почитувам и никогаш нема да жалам што се до мене или да се срамам. Најверојатно јас ги имам посрамотено многу пати со моите глупости,они мене никогаш.
Се срамам од моите родители!? Никако! Кога сум со нив сум најсреќна на свет! Дури ни како тинејџерка никогаш не ми текнало да се срамам од моите, напротив, со гордост ги представував на сите. Тоа се моите мама и тато и баш поради тоа сум горда, дале се да ме воспитаат правилно. Наместо срам, треба да чувствувате исполнетост кога сте со нив, без разлика на нивниот физички изглед, образование, материјална состојба. Тоа се вашите родители и поради тоа треба вечно да сте им благодарни.
Се срамам од моите родители!? Никогаш! Какви се такви се мои родители се! Попрво би се засрамила од самата себеси и би пропаднала во земја отколку да се засрамам од моите родители. Јас со мајками нонстоп си изглегувам,пазариме,кафе пиеме,исто така понекогаш и со таткоми,а со бабами редовно одам бидејќи и треба помош кога купува,одиме на пазар,по маркети,по трговски центри. Немам зошто да се срамам,колку пари имаат толку,како се облечени така,не ме интересира,тие ми се мене најблиски,тие мене ме створиле!
Се срамам од моите родители!? Никогаш! По никоја цена и за ништо не се срамам од моите родители. Тие луѓе ме донесоа на овој свет, ме одгледаа, ме хранеа, ми удоволуваа/т се што можат... и јас да се срамам од нив? Мое мислење е да не влијаат другите на ова затоа што е апсолутно погрешно. И мислам дека дискусија не треба да постои на оваа тема, бре човеку само некој нека ги пипне или да каже лош збор за нив.. колам!
Се срамам од моите родители!? Не е безвезна темава, за жал, има многу кои се срамат од родителите. Секогаш кога ќе слушнам вакво нешто на ум ми доаѓа онаа приказната, за момчето што се срамело од својата слепа мајка. Иако мислам дека кога сме биле деца и тинејџери сме го почувствувале ова, дали поради една или друга работа. Ама тоа детско срамење е многу поинакво од она кога си веќе свој човек, а да се срамиш од своите родители. Тоа е жално. Да се срамиш од луѓето кои те донеле на овој свет, благодарение на кои постоиш, за мене е исто како да се срамиш од себеси.
Никогаш не сум се срамела од моите родители,ниту ќе се срамам. Секогаш биле и се моја потпора и поддршка во животот,им благодарам што ми овозможија топол дом исполнет со многу љубов и разбирање,што вложиле во моето образование,што вложиле труд и љубов за ме изведат на прав пат како личност и уште многу други работи кои што ги ценам и не ги заборавам. Тие се мојата гордост!
