Се чувствувам осамено

имам другарки се дружам излегувам ама сепак се чувствувам осамено немам личност што можам да и кажам се да си ги искажам маките да се исплачам тешко ми е :roll:

 

Верувај ми не си единствена...и јас се имам почуствувано така а и верувам скоро сите.
Земи зближи се повеке со некоја од твоите другарки,со некоја која ти изгледа како доверлива личност,сигурно ги знаеш која каква е .....или пак направи муабет со некој од твојата фамилија,сигурно најубаво ке те разбере.
Како краен избор побарај и некој на интернет,иако не е исто како во живо,можеби ке ти помогне разговор и вака.

 

еве се вклучувам во вакви форуми но сепак не е исто чувството вака и во живо друго е кога се гледате во очи
јас во животот од другарки се имам пропатено многу и многу ме изневериле другарките па затоа никому не верувам и секогаш се плашам да кажам мислам дека ке ми се смее или ке ме озборува :roll: :roll: :roll: уф уф

 

е се сложувам со катенце4 баш така се чувствувам се колебам дали да и кажам се плашам дека нема да сфати :roll: :roll:

 

Тешко се стекнува доверба во некој човек, а многу лесно се губи. За да видиш дали дали некој вреди за да имаш доверба во него, пробај да му/и кажеш нешто неважно, но зачини го така што ќе помисли дека ја кажуваш својата најинтимна тајна. Сепак, довербата е нешто што се гради со години и не можеш веднаш да процениш некого. За жал, дури и нашите долгогодишни пријатели знаат да не изневерат, а и ние знаеме да изневериме. И за секој случај, запрашај се каква пријателка си ти и како им помагаш на луѓето околу тебе да се стекнат со доверба, можеби и тоа малку ќе ти помогне. Но верувај ми, како што одминуваат годините ќе запознаеш уште многумина, и уште многумина ќе те повредат, но сепак, меѓу тие луѓе што ќе ги запознаеш ќе има луѓе кои навистина ќе вредат за да се наречат твои пријатели.

 

најверојатно е така јас не велам дека сум сјајна и јас знам да зафркнам ама се обидувам да бидам добра другарка и сакам да се дружам ама не можам да го поднесам лицемерието ако видам дека е лицемерна јас одма се тргам од неа а за жал сите се такви

 

Што би рекле Американците Welcome to the real world. Се уште си млада, претпоставувам дека имаш само 19 години, верувај ми, ќе сретнеш и ќе запознаеш многу различни карактери и нормално со текот на времето, ќе научиш да ги распознаваш „добрите од лошите“

 

ne postoi covek na planetava sto vo odreden moment ne se pocustvuval osameno,moze i da si opkruzen so milion luge a pak da se custvuvas osameno.toa poveke e stvar na psihata,negoli odraz na realnata sostojba.mozes sekoj den da izleguvas so drugarki,ili neznam da si zvezda i da imas iljadnici obozavateli a pak da se custvuvas osameno i da mislis deka nikoj ne te razbira,svaka ili saka dovolno.Obidi se da go pottisnes toa custvo,druzi se nemoj da se povlekuvas od drustvoto,,bez prijateli zivotot e prazen..a za doveruvanje nekomu,pa mozebi i najdobro e covek da ne se doveruva mnogu mnogu,najintimnite tajni da gi cuva za sebe,zosto neznaes koga nekoja drugarka moze da te zezne,Zasto sepak sekoj na kraj gleda gleda pred se za sebesi,i neznaes ako i zasmetas na patot na ostvaruvanje na nejzinite zelbi,moze i da te izdade.Zatoa bidi si sama na sebe najdobra drugarka,procenuvaj sto e toa sto mozes da go kazes i doveris,a sto treba da zacuvas za sebesi.A familijata e sekogas najdobro mesto za da se iskazes,tatko,majka brat sestra tie nema da te izdadat i znaes deka sekogas ti go mislat dobroto,ako nemoze da ti pomogne barem ke te soslusa bez da se plasis deka utre ke go zloupotrebi toa.

 

да точно е јас имам 18 години и сеуште не сум запознала луѓе. наредната година ако одам на факл ке се соочам со многу луѓе секакви добри лоши секој си има своја маана но финтата е тоа што е јас не можам да го поднесам тоа што еве на пример моите другарки се лигават изиграваат се пуштат на момчињата и не знам што се глупираат а многу пати им имам речено да не прават така не е добро за нив и така кај сите ги гледам само лошите страни а не и добрите

 

Eпа и самата знаеш дека проблемот е во тебе,дека само лошите работи ги гледаш кај луѓето а не треба така.
Незнам како така ги делеш луѓето на добри и лоши,сите ние си имаме маани и доблести.
По тоа што си го напишала за твоите другарки,мислам дека премногу сериозно ги сфакаш работите,нормално е на таа возраст и да се изглупираш понекогаш
Ако толку неможеш да поднесеш некои "маани" кај другарките,не се ни дружи со нив,дружи се со некој што ке ти одговара.

 

Едно научив од животот,ама го кажав ова како да имам 50 години,ама и така е,пријателите треба да се тука да имаш со кого да споделиш нешто,но денес нема такви луѓе на кои ке можеш да имаш потполно доверба,единствено можеш ти да им бидеш пријател во смисла да ги сослушаш сто имаат да кажат,да знаеш и умееш да бидеш,добар набљудувач.Но не внесувај се во нивните животи,односно нека ти кажат сто имаат да кажат,но не учествувај во тоа,затоа што ти ке се довериш сметајки дека таа личност нема да те повреди а секогаш излегува обратното.Само биди им пријател,јас лично,мозеш мене да ми се доверуваш нема никаков проблем,можеш целосна доверба да имаш во мене и никогаш нема да проговорам зад грб,и тоа што ке ми го казеш,брзо го заборавам,уште во истиот момент.Решив да ги сослушувам луѓето,но моите проблеми,не ги доверувам никого,освен на мајка ми.Затоа што сите си гледаат за себе,себе си се штитат,но чуствата не другите не им се битни.

 

porano se cuvstvuvav mnogu osameno, i pokraj toa sto se druzev, imav najdobra drugarka so koja spodeluvame se, no, sepak onie raboti koi najmnogu me izmacuvaa nikogas ne se osudiv da gi kazam i da si olesnam sama na sebe,taka eden den se zapoznav so edno momce i toa preku internet,so kogo za kratko vreme se zbliziv i pocnav da razgovaram so nego otvoreno za se i za site moi problemi za seto ona koe so godini me izmacuvase i navistina mi pomogna,sto znaci deka mnogu podobro ke se cuvstvuvas ako razgovaras so nekoj sto voopsto ne go ni poznavas otkolku da mu se doveris nekomu koj e sekojdnevno so tebe znaejki deka pogresno ke te razberat i mozebi i seto toa i loso ke zavrsi.Sega se druzam veke so toa momce i sme ednostavno nerazdelni i znam deka sekogas mozam da mu se obratam za se sto me maci za kakov i da e problem.Od nepoznat stana moj najdobar drugar,ziveeme vo blizina se druzime i koga razgovaram so nego se cuvstvuvam poslobodna i podobro,zatoa moj sovet e da probas da najdes drugar so kogo ke mozes da spodelis se edinstveno toa moze da ti pomogne

 

многу луѓе околу тебе а сепак си сама тоа е тежок проблем еве претходното девојче имала среќа да најде искрен другар еве вакви форуми се добри за нови пријателства можеш да прашаш да казжеш мислење а никој да не знае која си или од каде

 

Да, може да се случи да запознаеш човек со кој ќе видиш веднаш дека можеш да разговараш да си олесниш, да се испразниш едноставно. Тоа често им треба на луѓето и мене ми се случило, НО...сепак тој човек не го познаваш! Ми се случи да имам пријател од нет и тоа долго, и да му кажам некои лични работи што ги кријам од другите, и после некое време дознав дека тој добро стои (многу е близок) со една личност што никако не треба да знае ништо од моите лични работи :? Јас секако му верувам, го запознав и лично, но сепак не знаеш утре каде ќе бидеш тема на разговор, сепак јас сум само девојка од интернет, зар не? Поентата ми е - дружете се, ама бидете внимателни.

 

welcomw to my world јас секогаш кога нив му сум потребна тука сум па дури и ме гњават со глупости ама апсолутно глупости,а кога ке дојде јас да кажам како ми е како на ѕид да зборвам онака ке ми речат шо се замараш со глупости и глупаци не вреди со нив да се нервираш и ме прекинват и не ме ни остават да докажам и стварно се шуствувам како да немам никој на кој да сметам во животот .. осамено...

 

Мислам дека да не беше дечко ми ќе бев целосно осамена.. Другарките ги сметам само за забава, никогаш не се отварам пред нив, ги знам какви се..Ех, да си имав една сестра ...

 

Znam kako ti e...i veruvaj se poistovetuvam so sekoj zbor sho si gi napishala.Jas isto sum mnogu osamena imam mnogu prijateli sho si zhiveam so niv ama...a i vo zhivotot ne mi odi voopshto dobro i nemam na koj da mu se isplacham.Site gledaat da te iskoristat a nedajbozhe da imm se poplachish,so toa vednash si lechat kompleksi i ushte tolku te tapkaat v zemja.

Ali kje pomine...

 

Same here! Не сум едниствена барем Потруди се да најдеш некоја другарка во слична ситуација како твојата, па направи муабет со неа, ваљда ке те разбере ( барем ја така некад правам).. Ако и тоа не оди сестра , мајка! Колку и да се големи генерациските мостови сепак подобар совет од мајка што ќе ти даде, нигде на друго место нема да добиеш. Сепак искуството си го прави своето.

А да, и форумот е секогаш тука! Виртуелно, Виртуелно! Подобро така отколку никако

 

Истата сум...Ама понекогаш би сакала да имам барем една добра другарка на која ќе можам да се исплачам или пофалам..Не мора да и кажувам се за мене..ама да знам дека таква постои..Не сакам за се и сешто да го замарам дечко ми..Иако тој е премногу добар и секогаш ме ислушува
П.С. И јас си немам сестра.. а посакувам

 

Пред една година,отприлика,живеев во стан со цимерки,но поради некои глупи и сеуште непознати причини се рчнав со едната малце и таа се сврте против мене,а и другата застана на нејзина страна затоа што и беше сестра...станот во кој живеевме беше на нивни прв братучед,они си замислуваа дека е нивни и имаа секакво право на се...направија клуч за дневната,каде што беше телевизорот,компијутерот,се преселија таму и ја заклучуваа вратата,јас немав пристап до ништо...живеев околу 2 месеци сама,во 4 ѕида,без телевизија,без музика,без глас од никого...тоа беше страшно...со моите се слушав еднаш неделно,со сестра ми еднаш во две недели...сите дотогашни другарки наеднаш исчезнаа,сите колеги си тераа по свое...бев проклето многу осамена...незнам ни јас како го издржав тој период...нема со кој да пиеш утринско кафе,со кој да се насмееш,на кој да му се развикаш,со кој да си направиш еден обичен муабет...страшно...само јас си знам низ што поминав...среќа се се заврши,јас не полудев ,ама нема ништо полошо од тоа да бидеш осамен