Со оглед на моето искуство од еден неуспешен брак токму во поглед на разединување во однос на еднаквост и поддршка, би ти предложила тестот да го дополниш со храброст... Врска, брак со маж кој нема храброст е утопија. Spoiler: . Се надевам дека некој еден ден ќе го положи тестот. Ти посакувам среќа
Тест можеби ми беше малку груб збор, Но, секако беше тежок период. Ама ако некој кога најмногу ти треба и не ти пружа поддршка ( да се разбереме не финансиска туку едноставно да те разбира, да те крене да ти каже не се секирај ќе помине, тука сум ) тогаш чао и пријатно.
Финансиската секако ја исклучив... Поддршката се однесува токму на емотивната поткрепа. Празнината се создава во душата, а кога партнерот не те разбира различноста се продлабочува и крајот е неминовен.
Dopolnitelno e toa sto kaj nas ima stigma deka ako odis na psihijatar si luda ili ostetena. Jas si imam anksioznost i si odam na psihijatar ama ajde kazi na nekoj kaj nas, odma kje te gleda kako da si vanzemaljac ili leprozna
Некогаш си викаш сам сакам да останам некој период поминува помалку од месец и пак сакаш да си со некоја пак ти фали она чуство на љубов и моменти на среќа и радост И сфаќаш дека не е убаво да си single
Како бе не е убаво да си сингл? Барем одреден период, баш е екстра да си сингл. Тебе изгледа досадно ти е, и нема што да правиш со себе.
Не бе каков паметен , ептен сум глуп... Туку ти кажувам кога бев сингл не беше лошо. Зошо тогаш неможеш да ја изневеруваш женската ако ја немаш
Насловот некако не ми се допаѓа. И сингл статус а и врска може да биде непријатно. Мене многу полошо ми беше пред конечно да се решам да ставам крај на скоро 4 годишна врска. Цел средношколски период ќе го поминеш со личност во која си се затрескала на 15 години и кога ќе созрееш и сфатиш дека тоа не е она што го сакаш, дека не знаеш доволно, не си искусила доволно, а тој пак зборува дека иднината ја гледа со тебе, од друга страна друштвото, родителите кои ти зборуваат дека добар човек кој те почитува тешко се наоѓа, дека ќе се каеш... Јас искрено сум горда што и покрај тоа што никој не ме поддржа се решив да ставам крај на врска која не ме исполнуваше веќе, не ме возбудуваше и ми претставуваше товар. Ниту ме изневерувал, ниту ме лажел, ниту ме повредувал, секогаш бил тука за мене и никогаш нема да кажам ниеден лош збор. Но едноставно престанав да го сакам и не сакав и не можев да гледам иднина со него само ради должината на врската и тоа што сме пораснале заедно. Можеби без страст и љубов ќе останам со некој на 40 години со кој имам фамилија, но на 19 не Да се навратам на темава, од тогаш сум немала сериозна врска ниту па многу мувачи, авантури. Сфатив дека не сум за таков тип на забавувања со некој но никогаш не се покајав што ја прекинав врската и што 4 години веќе сум сингл. Имам додворувачи, но едноставно не тип на луѓе што сакам јас. Свесна сум дека тоа што сум сингл е последица на моите критериуми кои си ги имам поставено, но ете таква сум. Перфекционист сум, и мала грешка кај личноста ме оттргнува од неа, не давам шанса на дечки кои нема веднаш да ми се допаднат и знам дека тоа е лошо. Таков тип сум што кога ќе ми се допадне една личност, губам интерес за било кој друг.. а обично личностите кои ми се допаѓаат се fuckboys или со траума од бивша девојка и тешки скептици... а ниедно од тоа не ми одговара, зашто барам човек кој е спремен на нешто ново со друга личност и човек на кого не му е проблем да излезе без да заврши со различна девојка секој викенд И дефинитивно е подобро да си сам отколку со погрешна личност, барем јас воопшто не гледам на тоа како недостаток зашто според мене животот е многу повеќе од пронаоѓање на дечко и маж. Да, убаво е да имаш некој кој ти го прави животот поубав и за кого ти се трудиш, но не е убаво кога тој е единственото нешто во животот, и кога приоритетот во животот се сведува на пронаѓање на партнер. Барем според мене.
Здраво, ви пишувам затоа што ми треба ваше искрено мислење, совет.. Имам 21 год и љубовниот живот ми е 0 дури и у минус, никогаш не сум имала врска, дечко и све што сум требала до сега. Тоа не ми сметаше едноставно не најдов некој што ми се свиѓа. Но сега имам голем притисок од дома и од друштвото како тоа е срамота, како сум смотана, како брат ми е кој е 1 год помал од мене има озбилна врска од 2 год, како до сега сум требала да искуство а не ништо, дури и вујна ми секое идење кај неа ми вика дека сум смотана и др баба почна за комшиите да не зборам, братучеткете исто... Незнам како али ја се уморив више, западнав у тешка депресија, цело време мислим на тоа, барам на интернет совети, читам постови на некој што делат иста приказна нема ноќ да не заспием со солзи. Оваа ситуација долго трае не е месец или два туку веќе едно 7 месеци. Имам другар 1 год постар ми се изнасмеа во фаца. Другаркеве да не зборим благодарение на нив сите дознаа дека немам никој до сега.. Нз што да праем а да се ослободим од ова чуство, ко да сум убила некој мислим дека тогаш подобро би прошла. Излагам секој викенд се дружим све што прават мои врснички.Во глобала сум оптимист. И да најдем некој ќе ми биде страв да му кажем дека не сум имала никој да бидемо искрени 21 век е а тоа е голем срам, мало место доволно еден да знае. Да побегнем пак проблемот нема да се реши. Ако продолжи ваке ќе завршим во некоја лудница или заклучена во соба сама. Првин се извинувам што во вакво време кога има др работи за кој треба да се грижам и кога др раб се мн поважни сепак ми треба помош да излезем од оваа ситуација. Вие сте ми последна шанса...
Од каде тоа правило дека требало да имаш дечко досега? Не си ти смотана, смотани се тие што ти вршат притисок. Не е срамота да кажеш дека си немала никој, ни на 20 ни на 30 и така натаму. Твој живот е и не дозволувај да ти влијаат заостанатите мислења на родителите и околината врз твоето расположение. Ќе си фатиш дечко кога ти сакаш и се чувствуваш убаво.
@Evaa_19 Тамам работа ако на 21 година падна во депресија. За дечко! А, и годините не се мерило дека нешто мора да направиш со сила. Не се форсирај, не се споредувај со другите животи, мислења, избори... Излези, шетај, запознавај...прошири го кругот, запиши курс, оди на аеробик/фитнес... Не се замарај кој што рекол и кој што ќе рече. Твој живот, твое тело, твој избор. За да бидиш "во тренд", треба да легниш со првиот што ќе го начекаш? Секако дека не. Остави спонтано да си течат работите. Сама ќе си осетиш кога сакаш и со кој сакаш. Исто беше и кај мене-додека моите школски другарки се породија на 18,19 години, јас не се замарав дали сум легнала или не со некој. Си дојде во прав момент, со личност со која сакав да го направам тоа. Научи да уживаш во свое друштво, ќе се поклопат коцките кад-тад
Лелее, ама зошто вака си правиш бе? Зошто се срамиш од тоа што паметно избираш? Навистина нема потреба. Баби, стрини, комшики и на други х персони немаш апсолутно никаква должност да им раскажуваш а уште помалку да им се оправдуваш за својот љубовен статус. Твој си е и ако сакаш и ќе си го урамиш, штом тебе ти е добро. Боже сачувај, срамота било. Срамота е тоа нивното пикање на нос кај шо не му е место, а ти ќе си им разграничиш до каде може да те прашуваат за твојот живот. Ако ги оставиш за се' и сешто да те распрашуваат, ете вака ќе си земаат сила уште да ти диктираат шо треба да правиш. Значи граница. И со нив и со другарки и со другари. Уз пат кажи му на другарот нека види дали некој него ќе го погледне со тоа понашање, а за тебе да не бере гајле. Продолжи си и понатака да се дружиш, излегуваш, комуницираш. Вакви нешта не се форсираат, туку спонтано се случуваат. И ни случајно немој да влегуваш во врска само колку да спречиш озборувања. Луѓе без работа секогаш имало и ќе има. Немој да мислиш дека коа ќе имаш дечко пак нема да озборуваат, кај сте биле, со кој сте биле, зашто сте биле ко на пазар да се. Батали ги и гледај си тебе да ти е добро. Делумно можеби поради тоа ти се има создадено некој страв како би изгледал првиот дејт, ама сите сме го минале тоа и не е ништо страшно. Се имам избрукано на прв дејт поштено, па еве сум пак здрава и жива.
@Evaa_19 Можеби околината во којашто живееш не ти прилега, мене ми наликува дека тука некој друг е "смотан" aka. заостанат. Се социјализираш, имаш другари, нема што да се замараш, а дечкото ќе си дојде. Решението на исмејувањето е да не го криеш фактот дека си сингл, едноставно embrace it. Доколку имаш проблеми со депресија би те замолил да побараш некој за разговор, особено тука на форумот можеш да разговараш со луѓе коишто би те сослушале и ќе ти покажат поинаков поглед на светот. Уживај си !!
Види вака да знаеш дека и да немаш дечко и кога ќе го фатиш луѓето ќе си продолжат да си зборуваат ..никогаш муцките нема да им се затворат. Е сега се што треба да си дојјде во вистинското време ќе си дојде немој да се форсираш никако... Нека не ти биде гајле што зборуваат. Во животот правилата сами си ги поставуваме,а не некој друг. Јас знам девојки на 24 што немале врска никогаш па никому ништо. Се во свое време ќе си дојде..фокусирај се на други работи.. слушај се себеси немој другите.
Довојче, и јас сум 20 години и исто сум немал врски, и се гордеам со тоа, , можда си се запрашала дека ти си во право а мајкати татко ти баби ти, комшии се идиоти забегани кои сакат да имат керка внука која ке се курва со сите. Ти си нормална заеби ги што ти зборат и терај си го филмот, јас на прмер никој не е*ам 2% што сакат нека зборат и другари родители сите . Ако е во мода да на 12 г да имас врска да го ебам кај забегал светот , све демонизирани. А поготово родителите се идиоти кои немат грам мозок. Најубаво најди го тоа што те прави среќнна . Ии со ова мозеш да се гордееш само а не у депресија да паѓаш, За 5г кога ке се сетиш како си се чувствуваала и што си пишувала по форуми, ке се смееш. Поздрав!
Што подразбираш ти па под тоа "курвање" ? Како што не треба тие со ниедна врска да ги осудуваме не треба ни тие со повеќе. Демонизирани биле, што не ќе прочитам
Сингл статусот се променува со запознавање повеќе личност, дружба и така се поголеми шансите да ја запознаете Ваша личност, да речеме. Мое мислење, да не слушате другите што кажуваат, биди си тоа што си, па што треба ќе си дојди, судбината или универзумот никого не остава сам.
