Синдромот на „сама си го барала“ и искуства со сексуално вознемирување

Ти не си го барала ама членката што влегла во кола саде мажи и непознати си го барала.

 

Е, ај, нема да се возам во такси.
Нема да одам никаде. Не патувам веќе, ќе се омажам утре за да имам придружба сегде кај што одам.

Имам сама патувано, имам патувано во странска земја со 30 непознати мажи, имам шетано низ многу градови сама и не сум се почувствувала небезбедно или исплашено. И со такси се возам, и со мажи се качувам во кола. Не со некој рандом од улица, ама така ни со жена не би се качила.

Цел живот ќе си го посветам за да не ме нападне некој манијак.

Што е тоа што барала? Да ја силуваат?
Сигурна сум дека баш тоа и било желбата кога се разбудила сабајлето „мммммм, денес баш сакам некој непознат да ме пипка во автобус“.

 

Не, не си го барала. И објасни три пати дека ги познавала мажите.
Буквално му ја оправдуваш постапката.
Убаво и напраил што ја фатил за задник бидејќи влегла во кола?

 

Колкава е казната за плескање задник!?
Колку ќе се влечкаш по судови!?

 

Затоа кога се возам сама во такси, седнувам на задно седиште. Избегнувам да одам по темни места. Уплав имам.

Ми се има случено и градежни работници да ми дофрлаат. Си работат и си бараат жртви.

 

Епа јас тогаш незнам вие во кои ситуации го употребувате тој синдром..хмм.синдфром!???

Изгледа не ни постои!?

 

Во ниедна ситуација.

 

Морам и ова да го кажам, бидејќи е поврзано со тоа претходно што го споделив

Машките во мојот клас маваа по газ... Од кога почнавме 5то, па се до крај
Бидејќи не сакав да ми го прават тоа, викав и ги вреѓав, иако во принцип сум мирен и повлечен човек
Бев и плачка, па заради тоа бев на некој начин неприфатена...

Бидејќи бев тинејџерка, барав начин како да им се допаднам, да се дружам, без притоа да бидам чепкана...Побарав совет од најдобрата другарка во класот, и ми рече: па не мораш баш да им викаш кога ќе те мавнат по газ
Не го прифатив советот, истата таа другарка трпеше и малтретирање од типот на вулгарни песни за неа и слично, МЕЃУТОА НИКОГАШ НЕ МОЖАМ ДА ПОМИСЛАМ, А НЕ ПАК ДА РЕЧАМ ДЕКА СИ ГО БАРАШЕ

По настанот кој претходно го споделив, не се осудија веќе да ме чепнат, бидејќи знаеја дека ќе кажам дома и некој ќе се погрижи да бидат казнети

 

И за ова се зезаше?
Еве, и по мене се вртат, ми свират и ми дофлаат. И тоа кога одам на работа. Значи мојата деловна гардероба е предизвикувачка и сама сум си крива што одам на работа?

Патем.

 

Постои, затоа што ти и други што размислуваат како тебе го употребувате

 

@RainBow отсекогаш сум имала страв да се возам напред. Се си мислам дека некој од таквите ќе ми стави рака. Секакви случки сум прочитала. Очигледно некои таксисти едвај чекаат некоја да седне напред.

 

Ти ја отвори темата, ти го извади тој синдром, тебе од некаде ти е идејата...јас не го употребувам тој синдром, само од споделените искуства, една ситуација ми заличи таква .а она другото се детски игри.

 

Некој поназад пиша, децата треба да бидат соодветно воспитани. Со тоа ќе се согласам. Како може некои машки да се однесуваат толку заштитнички кон девојките, а други толку безобразно? До воспитанието е. Од дома почнува сѐ.

Сум се нашла во таква ситуација. Поточно, во такви ситуации, неколку. За жал, никогаш не изреагирав бурно и онака како што заслужува другата страна.
Инаку, слободно си шетам и доцна навечер, и по скратен пат, тесни улички, сокаци, сама, и никогаш не се плашам. Мајка ми се плаши за мене. И притoa, никогаш досега и не ми се случило никакво вознемирување на такви места и во тоа време, туку сѐ било среде бел ден, на јавно и прометно место.

 

Исто.
И еднаш во живот седнав напред и баш тоа ми се случи.

 

Знаете што?
Не, немојте да молчите.
Зошто од вакви закоравени мозоци си патиме.

Години и години минував, уште од крај на основно, носејќи толку широка облека што буквално би собрало во неа уште еден човек покрај мене. Пробувајќи да ги кријам облините кои природата ми ги дала, не сум ги барала јас. А зошто, кога и во толку широки партали пак сум била, и сум, мета на погледи, свиркања, дофрлања, вулгарности и провокации. И што сега? Да си ги исечам градиве? Да си го исечам задникот? Не можам. Не ми менува ништо дали ќе носам широко или нешто што ми прилега.

Поради вакви подли мислења самодовербата ми беше толку уништена, што кога другар (кој ми е како брат) првпат ме виде во фустан и прокоментира, најневино и искрено: зошто се криеш себеси? - бидејќи знае какво мислење имам за себе - наместо тоа да ме утеши, јас се почувствував вознемирено. Јасно ми беше дека беше кажано со најдобра намера, па сепак бев толку навикната да женското тело биде мета.

Детски игри биле. Да, ќе сметате дека се детски игри, кога такви како вас не си ги учат децата како да се однесуваат како пристојни човечки суштества. Ама кога вие лично, или некоја женска особа вам многу блиска, ќе стане мета на такви „игри“, ќе разговараме пак. Само, тогаш ќе ги свиете опашите и нема да имате образ да проговорите, а сега ќе се силите и ќе навредувате наоколу, пумпајќи си го со тоа бедното его.

Не сте ни за срам.
За жалење сте.

 

@baba Rada синдромот е во наводници. Еднаш засекогаш треба да се искорени таквото размислување како твоето, дека некоја сама си го барала поради начин на облекување, однесување, возење во кола со познати мажи.. Уште и ти се правда членката што сподели.

 

Практикувам да викам такси по телефон. И кога ќе влезам, одма гледам низ прозор. А во автобус никогаш не седнувам до машко. Од кај да знам. Може ќе му текне да си го д*ка. Имаше една таква случка пред 2 години, во еден автобус на ЈСП. Постар господин си го д*каше. Некоја што седела до него го снимила со телефон и снимката беше објавена на интернет. Имаше коментари од мажи (очигледно манијаци) од типот - Штом го снимала, сигурно убаво и било.

 

Така е, јас истото го посакувам.