Абе чо била работата, бебо бил во громчето на скокот... Маста ми ја извади! Цица ко да има 2 недели, ќенка, плаче, ама знае она да списка лошо... и капакот се запчињата излезени... Уште 1 недела, омммм...
За сите мамички за подобро спиење во овие периоди мене искрено ми помогна вреќа за спиење рацете прекрстени внатре во вреќата или испружени покрај телото White Noise и оставање да се исплачи иначе ги преспиваше сите ноќи само во креветче првите пати не спиеше и го земав во раце што е голема грешка кај сите мајки , јас го оставав во кревет да се исплати и заспие само тоа ми траесе 7 дена и детето се научи само да се успива . Преку ден беше кенкаво како и секое бебе пред пиење на млекце и заспивање ова мене лично ми помогна , но не го наметнувам да други мајќи бидејќи и секој не можи да слуша како плачи додека се навикнати да спие навечер ако се пробиде во сон му ставам само цуцла и продолжува да спие до 7 и 30 наутро
1, 2 и 3 до некаде, не ги осетив, дел од 3, 4 и 5, мамата ми ја расплакаа. Очекувај да има подолги будни прозори, тоа памтам од првиот скок.
Пре пресуров е овој пристап. Како бе не ти е жал да го оставиш да се исплаче, бебе е, еј бебе. Прочитај малку и за психичките последици што може да ги има бебето. Што ви е толку тешко да си ги успивате бебињата? Само еднаш се бебиња, времето лети, сите тешки периоди проаѓаат. Сега кога се најнежни и не знаат да кажат што им е да ги оставите да се исплачат…Извини ама се граничи со лудост, поштеди не од вакви совети.
Бебе да се разбуди да му дадам цуцла место цице, зашто? Од 9 до 7ипол е малце ту мач за бебе да не цица ама добро. Тоа да се исплаче исто ми е малку дискутабилно. Која е потребата да плаче, тоа одвај знае дека е посебна личност и сега ај ќе го оставиме да плаче, не ми иде.
Ма не што не ти иде туку е нечовечно. Ова ми е рамно на малтретирање. И што е најтрагично пак му дава цуцла за да се успие, значи не се успива само.
И јас се изреволтирав! Толку ли е тешко да се едуцираме малце бе! Бебе не плаче зошто така му текнало, туку зошто единствено така може да комуницира дур не прозбори. Да го оставам да се исплаче, Господе Боже! Прво и основно што срце нема да ми даде да го слушам и да не го утешам, а да не збориме за последиците. Не знам што да кажам, која мајка ќе прифати таков ‘совет’ алал да и е.
Да речеме да ќенка, да стенка, еве го сега, знам дека не се доспа зошто татко му го разбуди, лежи до мене ќенкаше се врткаше, квичкаше, па го погалив и заспа, а не па да плаче и да го оставам. За мене е незамисливо дете да ми се дере јас да го слушам, да плаче жално да не го утешам, боже сачувај.
