Слушаме и не осудуваме (we listen and we don't judge)

Ги презирам луѓето кои џвакаат со отворена уста мастика.

Исто и луѓе кои џвакаат гласно и со шматање (мљацкање).

Не можам да разговарам со луѓе кои додека збориме гледаат во телефон.

 

Не ја гледам поентата на рекреативното пешачење и им се чудам на луѓето што искачаат и само одат без потреба да стигнат негде
(во оваа категорија не ги ставам луѓето со хронични болести на кои им е назначено од лекар).
Пешачам само ако треба негде да стигнам, од точка А до точка Б.
Ако веќе треба да се раздвижам, одам на шопинг, пример .

 

..не сфаќам зошто многу од жените не користат уште едно огледало (за фризурата) пред да излезат од дома. Не е тешко воопшто, а се гледа дали темето е убаво исчешлано. Ова дека ме нервира кога гледам некоја тип-топ средена, со пеглана коса и..од позади крива линија. Ај на виткана не се познава некако, иако пак штрчи (ама барем помалку ми пречи).

Не сакам куп фискални сметки во пекара, раштркани насекаде. Едвај чекам да излезам надвор од што не можам да ги гледам. Ме асоцираат на хаос.

 

Пијам вода од рака, онака од чешма директно и тоа од купатило, не ми се потребни чаши.
Навика ми стана ова, не знам само како и од кај. Ама ко повкусно да е така.

***

За скоро сите трендови што ни ги наметнуваат имам мислење дека се тешки глупости, и не сакам ни да ги погледнам, а не пак шанса да им дадам.
Уште од старт ги хејтам.

***

Имам предрасуди кон одредени националности, ама се трудам да не го потенцирам тоа толку.

 

Имав тројка со мажми и уште една девојка и многу ми се допадна, сакам пак

 

Не сакам готвење во посебни простории за да не мирисало на храна.
Напротив мене мирисот на зготвена храна ме потсетува на топол дом.
Ме потсетува кога си доаѓав дома во детството,отворам врата ,чувствувам топлина,мирис на зготвена храна и мојата мама во престилка.

 

Го слушам Десингерица... + на јутуб ставам на брзина 1.25 и тоа чешка некој маничен дел од мојот мозок.

 

Имам предрасуди кон млади од по 20/30 кои следат турски серии, ми го имаат она бабското у себе. Како голем успех го доживувам тоа што моите по дома не ги следат, а и во друштво немам таква особа.

 

Вчера додека усисував со правосмукалката несакајќи го турнав кафематот а на брат ми му кажав дека пукнала електрониката.

 

Негативноста ми.е слична на болест, па свесно избегавам негативни личности пошо не сакам да ме "префати" оти не знам колку пати у животот имам осетено дека стварно влијае и енергијата се пренесува.
Вистина е она, со кој си, таков си. Имам разбирање, сослушувам, давам совет, ама кога можам, избегавам.

 

Ко женско НИКАД нема да работам у казино. Никад

 

Сакам да гледам цртани, иако сум 30+.
А во последно време Moomin и Snoopy ми праат нешто посебно убаво на душата.

 

1. Не сакам дружби со колешки, кога ќе ми дојдат во канцеларија и почнуваат small talk дури и да немам работа измислувам дека имам, не ми е гајле за снаа ти Жане, за ќерка ти матурата Мици, за маж ти кичмата Пепи. И мразам кога ме прашувате лични прашања, не сакам да ви одговорам.

2. Не сум дечар, не мразам деца, ама меѓу маче/куче на улица и дете, ми доаѓа да му се приближам на животното и да го галам. Многу малку деца има што искрено сакам да поминувам време со нив, повеќето не ми се крв, со моја крв - не сакам. И не мислам дека едно менува друго, туку јас не сум дечар, кога бев дете не сакав други деца, сакав возрасни. Од друга страна ден и ноќ можам со баби и дедовци, soft spot ми се.

3. Не сакам да зборам на телефон. Пиши ми. Ме изморува зборувањето.

 

Презирам луѓе што носат фејк HIGH END гардероба со логото на неа

 

Сакам да им правам услуги на луѓе, да „трошам“ време на нив, и тоа воопшто не ми пречи. Не очекувам ама баш ништо за возврат. Кога ќе ме потсетат за тоа, или имаат потреба да ми „вратат“, ми е чудно иако разбирам. Не мислам дека нешто губам. Не, не мислам дека е мазохизам и/или наивност. Убеден сум дека не е тоа.

 

Го слушам desingerica

 

Некогаш излегувам со друштво само заради можноста дека можеби ќе сретнам некого и нема да бидам сингл повеќе, па ќе можам да седам за викенди дома наместо по локали… бидејќи тоа се нема случено до сега и губам надеж дека ќе сретнам некого на таков начин, почнав да избегнувам излегувања, плус тоа бирам со кои луѓе ќе одам… пример за вечерва имаше организација за предновогодишна забава ама искрено не бев заинтересирана бидејќи од таа група не се дружам со никој, се знаеме само заради заедничко хоби и повеќето се жени, значи немам интерес од тоа опкружување и не би сакала да дремам на маса со нив, нека ми останат тие луѓе за дружење поврзано само со хобито, не за журки… не се препознавам некако во последно ама барем се чуствувам подобро

 

Никогаш не би работела како асистентка/секретарка. Некако ми делува како “шефе вас ви е најголем”.

 

Обожавам да сум им трн у нога на луѓе што ми се одвратни, ми чешаат некој посебен itch што ги нервирам.

 

Sum rabotela kako sekretarka ,asistent isklucivo na zeni,filmot so niv e (ti si najubaa i ,najpametna ),drugive se sljam za tebe i priglupi i jas tocno znam sto sakas i toa ke go dobies.Se razbira tocno znam kolku ti smeta mazot sto e direktor na firma isto so tebe ,zatoa ke dobies od mene vnimanie i pocit.Nemam kompleksi naplakam za mojata rabota direktorke moja -TI LETAJ VO OBLACI.vaka PERFEKT KO STO TE DAL GOSPOD.,gratis ucam od tebe za biznis,ti si glavnata.
Se nadovrzuvam na muabetot na clenkata MAZEGIN.