Совети за развојот на деца од 3-5 години

Мојот е скоро 5 години па има слични испади посебно навечер плаче и се лути за се. Јас сум многу трпелива понекогаш се прашувам од каде тоа во мене затоа што блиските што ме гледаат ми имат кажано алал на нервите, ама понекогаш не се издржува кога сум преморена.
Сега оваа година му фалат и другарчиња, некако годината на се не ограничи и веројатно е кај сите така.
Јас поради вирусот многу се затворив оваа година со минимални дружења на отворено кога беше топло. Не знам што совет да ти дадам кога иста сум и јас, и некни му доведов и другарче одма како друго дете е.
Кај мене е лошо што син ми денски не преспива и навечер е веќе од премореност ептен нервозен и кенкав. Инаку не оди во градинка, лани пред вирусот го запишав и како се деси ова цела година е дома. Преку ден имаме занимации буквално се заедно си правиме не ми е проблем и кујна ако ми извалка ќе исчистам, најмногу ми е проблем кога плаче за ништо, а во зграда сме, мислам дека се слуша и во другата до нас.
А јас секогаш пробувам со гушкање да го смирам а тој од негова страна на цел глас мама пушти мее, па види како звучи одстрана, некој ке помисле дека го тепам а јас мразам и глас да му повишам а камоли да удрам дете скраја да е.

 

За облекувањето оставај го сам, и да згреши не е страшно, така се учи, вака и ти стануваш нервозна без потреба и тој и се ствара тензии, па и да оди наопаку со тренерка ништо детенце е, така растејки ќе научат.
Син ми од помал сака да си реди алиштата во плакар, не дека ги наредува ама го оставам, нека си ствара навика за него е убаво.
А ти опушти се, за такви работи не се нервирај, од искуство ти зборувам како мене мајка ми ме чувала, затоа сега јас давам на дете се што е во граница нели за да не се повреди.
Јас земам прашина да бришам и тој со мене, не дека ми избрише ама сака и тој да учествува и знам дека ќе е мрчкаво ама па не се мери неговата среќа со ништо кога видам колку е среќен дека помага. Додека пораснат е така, најбитно ми е тој да е опуштен и не сакам да биде како мене мајка ми што ме учела се под конец да биде, го учам педантен да е ама и да има расфрлано играчки па дете е, нека кога ќе заврши заедно собираме, некогаш кога не му е кеф не терам инает да собира ете и мене некогаш не ми е кеиф да земам правосмукалка.
Не се секирај тие периоди сите кај децата кога тогаш минуваат, посебно кај машките

 

@anggell пу пу да не го урочам деновиве е супер, ама и времето ни се погоди, нон стоп сме во шетање.
Во право си, и џокерче што кажа претходно, се е у ред и знам дека ќе помине, еве секој ден се обидувам да бидам потрпелива. Мојот скоро една година не преспива никако преку ден, а секој ден во 7 точно е буден и нормално у денот ќе има сто испади.
Сепак сметам дека му е многу досадно, сам дома, без другарчиња и без градинка, бидејќи овие денови што сме надвор на сонце и со деца одма е друго дете. А од утре конечно и во градинка после 2 месеци.

 

zdravo, sinceto mi e 4.5 godinki, poslednive mesec dva pocna da projavuva strasna nervoza sekogas koga nesto ne moze da napravi. saka rabotite da gi pravi sam, ama ako ne uspee, pocnuva da vika, frla i slicno. se trudime so ubavo da mu objasnime deka ne treba taka da se odnesuva, ama nema efekt, vo momentot razbira i sledno pak e isto. ve molam za nekoj sovet

 

Мојата е 3,5 и истото е. Ако не успее на прво да го направи нештото го фрла, џитка, удира со нозете почнува да плаче, демонстративно заминува во друга соба. Совет не знам тогаш е во момент на афект и јас само ја гушкам, а кога ќе и помини и објаснувам дека ме треба така дека треба пак да се потруди па заедно го правиме истото.

 

bas sum uplasena iskreno, se mislam dali mozebi treba na psiholog da go odnesam ili ne znam kako da postapam. strav mi e da ne mu ostane kako osobina toa vikanje i frlanje i ponatamu

 

Се надевам ќе ми одговори некој. Женско дете 4 години.
Значи ме интересира кај вас како е и дали треба построго?

Цело време моча и кака во гаќи. Полудев. Се си викам период ама предолго трае појма немам колку долго. Ај што ќе се измоча или искака па и одма плаче, кенчи, де ја печело, де сум ја гребнала кога ја соблакам, кога и викам сама тешко било не се соблекуваат дека мокри, па гз ја печело кога ја бришам, па водата де ладна де топла кога ја туширам.

Помеѓу мочањето и какањето в гаќи цело време се пипка се доле да видела да не има мочка и како се има по една капка и се пресоблака и во меѓувреме плаче и кенчи значи неподносливо.

Од овие две погоре работи секој ден е се за перење. Од тука произлегува и третата работа кога нема веќе што да облече и останува гола и плаче, кенчи, вришти, страшно е.

Цело време е залепена за мене, заедно заспиваме, ако станам преку ноќ да мочам без исклучок и таа иде со мене, ако се превртам на друга страна да спијам одма се лепи до мене да не и избегам.

Пред мочањето и какањето в гаќи да не заборавам цело време се тресе и стиска. Значи се ми е пробано, цело време и викам оди во тоалет, па ај пробав ништо не и викам, па видам се тресе со сила ја кревам 20 кила и ја седнувам на туту, па не сака сама да се соблака и облака, не сака сама тутуто да го помести, а во градинка се сама, не мочаше и какаше в гаќи во градинка ама овие три дена по два пати или моча или кака.

Сама не игра ништо, заедно мора да играме, заедно да боиме, кога усисивам ме држи за рака.

Со маж ми не смее ниту да зборам ниту да се доближам, не само со него туку со било кој, мајка на друго дете во парк, здраво ако кажам на некој по улица, полудува значи, удри мн силно по стомак една мајка во парк зошто сум зборнала со неа, леле си викам само да не е трудна женава ептен силен удар има од мало уште.

Јас не сум за ќотек, никако не ми иде тоа природно ни неприродно ама почнува паметот натака да ми оди и денес после мочањето во парк после кое пиштеше буквално додека да се вратиме дома, а само што стигнавме во паркот, и реков дека од нареден пат ќе ја удрам тепам, дека ќе ја тепам ако се измоча искака ако плаче и кенчи квичи за џабе ако не слуша ако треска врати ако прави бељи. Па се искака во туту и ми вика сега не ме тепај ете во туту. Лошо е и што реков, а камоли и да ја удрам ама верувајте би пробала да удирам веќе, значи собрано ми е, имам премн трпение, трпам, собирам, молчам, зборам смирено ама не се издржува повеќе.

Искуство со вашите 3-4-5 годишни ќерки, совет?

Значи премногу се жртвувам, не е можеби вистинскиот збор ама се околу неа, се таа на прво место, јас на последно, еден ден ќе се разболам најстрашно од рак нели и што сум постигнала ништо, а дете како дете не разбира ама постепено ќе почнам да ја оттргнувам од мене и прво моето да го завршам па после нејзиното. Се уште ме боли глава, очи и имам грутка во грло, загарантирана ми е некоја болест во животот.

За почеток ќе ги кренам алиштата на најгорна полица да не може сама да зема бидејќи со зборење ништо не постигнав до сега, ако сака или треба да се пресоблече нека седи гола за почеток. Денот ќе ми се одвива исто како да немам дете. И не би сакала да трпам се уште во себе, а и не би сакала реферати да зборувам.

Во детската воопшто не влегува па не знам дали се да спуштам во келија па да видам дали ќе се заинтересира и да враќам дел по дел. Лудо можеби ама луда мајка луди идеи.

Заспа па станов ќе го преорганизирам така да нема потреба да зборам од утре. Се изморив. Полудев. Сили немам. Друга идеја немам моментално освен оваа. Започнувам.

 

Да не изразува револт за нешто? Да не и се случило нешто во градинка па е исплашена и бара твоја близина,а протестира на овој начин... инаку син ми е 4 години и сеуште не сака сам да прави ништо - не би јадел да треба сам, што многу ме нервира,сеуште спие залепен до мене

 

Не успеав да станам. Се тресеше така како за мочање ама не бев сигурна мислев може сонува нешто и ја будев ја прашувам дали ти се моча вика не викам епа зошто се тресеш сонуваше нешто те болат нозете зошто ги тресеш нозете ти се моча и наеднаш заќуте и не мрда и ја пипкам се измочала. Викам зошто мочаш, дали се случило нешто во градинка дали те нервира некој? Вика едно девојче ја нервирало и викало не, а за тоа знам дека ја невира лошо е девојчето огорчено го знам иако има 5 години ама над нив живеевме и знам колку ја тепаат дома и на улица до сега два пати татко и ја има удрено, денес и се развика пред воспитувачката зошто не сакаше јакната да ја закопчи, а ладно беше многу, и девојчето е ептен лошо, кога го запознавме не беше такво ама имаше 2-3 години, ете ќотекот во што ги претвора децата, а јас ќе тргнувам на тој пат.
Инаку едвај чека да оди во градинка, радосна влегува сама, радосна ја земам, секогаш ја прашувам како си поминала и да ми раскаже со кого си играла кој што како за појадокот ручекот што рекле што направиле воспитувачките.
Ништо и се нема случено, ако не е во градинка со мене е, а да се имаше нешто во градинка случено мислам ќе се приметеше некако.
Не знам дали да им спомнам на воспитувачките за ова девојче да припазат како се однесува со моето? Мислев да им спомнам кога ќе ме викнат на годишен разговор, иако не сум сигурна дали да им спомнам, да не е глупо? Ама градинката е единствено место кај што моево е со него, а тоа има 5, без да сум присутна па може да користи. Пред некој ден само што влезе моево и ова ,,лошово,, му вика на едно дете за да го задева моето.
Ние не збориме со мајката и таткото затоа што во 23 кога таткото идеше од работа почнуваа фудбал да играат, а моето спие, или на скали во 22 на пример и скокаат на јаже го разбудија моево и тогаш и јас и мм им излеговме и и викаме на мајката колку е саат и што праат на скали.
Цело време размислувам дали се крие нешто позади ова ама веќе пукнав. Значи свесно е кога му се моча, се стиска се тресе. Мислев ако му се случило нешто да не моча без да знае. А какањето? Не се кака така наеднаш.

 

@gjoker4e и јас прво помислив дека нешто и се има случено во градинка. Може некој ја скарал ама деца некогаш знаат многу емотивни да бидат. Не ја карај, мислам во овој период баш напротив и требаш повеќе, и сама бара заштита во тебе. Биди колку можеш смирена кога ќе се помоча не реагирај со лошо.
Директно нема да ти каже што и се случило, може ни сама не е свесна што ја погодило толку многу, пробај низ игра или преку цртеж некако да се изрази.

 

Со месеци сум смирена, ја туширам, пресоблакам ама не можам повеќе. Кога ќе престане да моча и кака во гаќи?
Како да го пронајдам коренот на проблемот?
Некаде низ форумов прочитав дека околу 4 години се случувал така наречен ,мал пубертет, ама кога пишувам на гугл ништо не ми излегува. Ако знае некој нешто повеќе или најде било каков линк нека сподели. Сакав да прочитам повеќе за тоа ако навистина постои па можеби ќе налетам на некоја поврзаност или насока.

 

@gjoker4e машко е моето на слична возраст ама ќе пробам да ти дадам совет.
Поминавме долг период на какање во гаќи, успеав да не го искарам, ама му објаснував дека многу би ни било полесно ако ми каже дека му се кака, гледаше дека ми е тешко особено кога надвор ќе се случеше тоа. Како успеа да се искака на шоља не знам ни сама да објаснам, едноставно кликна нешто кај него.
Скроз те разбирам што од една страна сакаш да си нежна во пристапот а фрустрациите се товарат и тоа детето го осеќа па уште повеќе се приврзува за тебе зашто бара сигурност и смирена мама, ова јас така кај моето го разбирам. Што правев јас во тие моменти кога сфаќав дека претешко станува што сум на последно место со моите потреби а сфаќав дека напредок ќе има само ако се смирам и дупло му се посветам. Си давав недела две за посветување на него максимално, смогнував сили за да сум полна со разбирање и без негативни испади кога ќе направи било што, ќе се помочаше на кревет, покакаше кај стигне, други палавости и слично. Ме гледаше заинтересирана во играта со него, нежност, кажував колку е добро дете, колку го сакам. На раб на сили гледавме цртани заедно и се смеев со него на нив, правев планови со него да прошетаме, купиме некоја ситница, да пиеме сок на клупа. Кога ќе осетев дека има напредок најавував се што треба да се прави а не сака, на пример еве гледаме цртан и кога ќе заврши одиме да се бањаш па да спиеш, веќе малку поодлучно кажував што ќе се прави, и кога веќе ќе се вратеше на тоа да некако соработува со мене, најавував сега мама е уморна а ти ќе седиш со тато, или имам работа после ручекот и ќе излезам. Децата сакаат однапред да им се каже, тоа го сфатив после многу читање на вакви теми за вакви проблеми. Тоа им дава сигурност.
Ова што го напишав во комбинација со тоа да успевав да е добро одморен и наспан даваше многу ефект. Ама не беше тоа секогаш можно, па уште сме падни стани.
Тоа што си слушнала дека тоа дете се договара за задевање на твоето е дефинитивно нешто што треба да им посочиш на воспитувачките, не е должно ниедно дете да трпи булинг, а како од неа да дознаеш повеќе нека ти даде совет некоја друга мајка, јас не успевам во тоа, сеуште толкувам не баш успешно што се случува во градинка.

 

@gjoker4e лајкот е за поддршка, верувам дека многу ти е тешко. И мојот е постојано со мене. Дете од 20 кила го држам во една рака, а со друга мешам јадење. Маж ми воопшто не разбира, ама секој ден си велам дека ќе биде подобро, се ќе помине, морам да издржам. Време за мене ич, само нервози и стресови.
Пробај со нешто да ја поткупиш, со сладолед, играчка, чоколадо.. Или кога е расположена некако потпрашувај ја, можеби ќе ти каже нешто.
Чувај се!

 

Оф мило дете... можеби баш таму лежи проблемот, пробај да разговараш со неа за тоа, да може да искаже.. веројатно ова му е начинот

 

@Autumn_ Се правам со месеци ама никаков ефект. Сега е веќе крај. Немам сили.
Ме исплаши со зборов булинг. Си викам деца се ама во школо моево кога ќе е прво тоа ќе е второ па немој исто да биде или полошо. Ќе им спомнам обавезно.
Отприлика моево кога беше 2ипол, тоа 3ипол, на моево му викаше дојди не ти правам ништо за да го удри, тогаш си помислив сигурно така дома му викаат па го тепаат.
И пак стигаме до она дека на крај страда она воспитаното со кое се труделе родителите. Страда од некое малтретирано и тепано од дома.
@WomanInLove Му раскажувам на маж кога дојде од работа и ми вика само со тебе е такво. Не викам секогаш е такво викам утре си слободен и ќе видиш, вика немало да седи дома, викам утре може јас да не седам дома па ти да видиш со кого е такво. А маж ми веќе пие некои си апчиња за смирување по неколку пати на ден, од скоро има гастритис па и за тоа апчиња, ептен е нервозен и тој бидејќи двајцата на работа па мн често уште од мало го има чувано и знае дека нема разбирачка.

И додека пишувам пак се измоча, овој пат снемав непропустливи чаршафи па директно на новиот душек, не дека ми е гајле што е нов душекот.

Не знам што е решение...

 

До сега е строго, а во иднина построго?!
@gjoker4e Проблемот лежи во сите околу девојчето само во неа не. Пишуваш оди во градинка. Како се однесува таму? Доколку и во градинката се случува да се помоча во гаќи, можам да замислам пак како воспитачките се однесуваат кон неа. Имај трпение и разбирање, најмалку е виновно девојчето. Нешто и се случува и не знае и умее да искаже.
Мислам дека треба да се консултираш со стручно лице. Ќе си скратиш и свои, а и нејзини маки.
И не барај вина во девојчето од групата, не е од неа.

 

Во градинка моча и кака само последниве три дена. Вика дека воспитувачките и рекле ,ништо страшно, и ја пресоблекле.
До сега во градинка цело време сама моча и кака во тоалет и кога ќе дојде дома цело време трпи и во гаќи.
Во градинка мн сака да оди, сабајле стана и прво што прашува е дали е градинката отворена и да се спремаме, кога е затворена е тажна, радосна ја земам.
Не сфатив со строго построго ама нема врска.

Девојчето точно не е криво затоа што моево има голема самодоверба, мн е живо и збори, и кажува ,стоп тоа не го правиме во градинка, не го сакам тоа, ако правиш така не сум повеќе твој пријател,.
Еве цело време вика да побрзаме и сама бира што да облече и да и одговарале боите, цело сабајле пее, во 14 ја земам и после 15 е хорор, 16 излегуваме и истото е и надвор.

 

Јас би те советувала да ја однесеш на детски психолог, детски невролог и они точно ќе видат и ќе ти кажат во што лежи проблемот и дали воопшто има проблем. Не е страшно ама баш ич, напротив само придобивки можеш да имаш од еден, два прегледа-состанок, како да ги кажам.
Јас син ми го носев околу 5 години кога беше, имаше многу такви испади, викаше, цркаше, урлаше без причина, не слушаше кога му зборував, плѕс тогаш ја загубивме и сестричката негова и по моја иницијатива сама без некој да ми предложи, барав, се јавив, закажав и го однесов, 3 пати по ред имавме сеанси, го видоа и детски психолог и логопед и еден друг не знам на мак како се вика ergoterapeft се вика на Грчки.
Резултатот беше- високо IQ за негова возраст, детето немаше апсолутно никаков проблем, напротив од многу интелегенција ми рекоа го прави тоа, дека е период многу пати и ќе мине само по себе.
И да, помина. Денес е 8 години, немам зборови за него колку е сменет.
Пробај и ти, нема да изгубиш ништо, само ќе добиеш.
Со среќа

 

А дома колку време трае периодот на мочкање и какање?