Мајка ми вика двете ве омаживме па уште ве мислиме,плус на тоа додај уште 4 внучиња.Од двете црти до умирачка нема веќе раат
Изгледа огромен проблем имаме кога и се спие Проблем кој би требало веднаш да се реши со тоа што ќе си легне ама тоа е невозможно Сабајле се разбуди недоспана, мислиш за бебе зборам мало, а не за 5 годишно, и реков да спие дека мн и се спие и да не станува одма да полежи ама нормално дека стана одма и цело време и се повраќа вика и нервозна е Тоа не е проблемот, проблемот е сега околу 15:30 седнавме да јадеме и како и секогаш што е ова гадно е па зошто јогурт за неа немало а маж ми пиеше па ајде пола чаша зошто до пола да била и секако не ни проба јогурт се знаеше тоа однспред, па маж ми месото и го сечеше и зошто тој да и го сечел јас да го сечам, после еден залак станува од маса оди во друга соба се враќа за една минута сакала да бои, а знае дека нема листови дека сакала де рамен да и биде листот, да немаш линија ниту една, да не е подвиткан и слично и на секој даден лист ги гужваше и фрлаше низ соба, па немала што да прави ние сме јаделе бебето спиело а таа немала што да прави, што и да предложиш дадеш не и чини итн итн итн итн итн и на крај отиде во спална као демек бебето да го разбуди и и реков слободно да оди со убаво ова она за да види дека не се нервирам и да и помине меракот и влезе в спална и одма заспа на кревет Тоа значи вечер до касно ќе седи што ретко се случува и мене ќе ми се спие пред неа и нема да можам да издржам Цел ден ништо не и е погодено, цел ден само досаѓа, не можев ни јадење да направам ни во вц да отидам ни ништо Не дека само овој ден е ваков Ми ја цица енергијата Без пауза досаѓа Една секунда не мирува Намерно сака да ме нервира, се гледа дека е намерно, не дека глумам жртва и децата ми се виновни Никако не можеш да и погодиш просто невозможно е
Ја не би рекла темперамент,повеќе како инат.Она си правеше така ама сега со бебето тоа е дупло.Сте пробале со игнор?Поминува ли надвор доста време?Во градинка има шанси да оди? А и не заборавај дека секое дете си има свој карактер
И јас би рекла дека најпрво треба да престанеш да се нервираш. Не е едноставно знам, ама мора да изградиш некој механизам… Очигледно целта и е да изнуди реакција и успева во тоа. Кои се причините за ова континуирано однесување можеби е потребно советување со трето лице но пробај поинаку да реагираш и повеќе на игнор. На пример ние кога седиме, ако сака некој нешто викам стани и земи си. Исто и за месо сечење и се останато, стимулирам целосна независност. Се што можат сами не правам јас ништо. Во однос на расфрлање знаат дека ако не се однесуваат соодветно со материјалите/играчките…ќе исчезнат и нема да се набави повторно. Дека нивна одговорност е да се грижат за нив и да раскреваат, во спротивно нема ново и постоечкото ќе го снема. Ова само дел од примерите. Пробај менувај работи во начинот како функционирате.
Значи истоооооо.... Зошто репчињата и биле едно потенко едно подебело, требало исто, дојди викам да наместиме убаво, неќаааам, немаа,неможе. Сакам сама, ама не сакам сама, .. ми се јаде, ама ти да ми кажеш што, ама ако и кажеш неќе тоа. И секое зборење,викање, прашање, радување, се е пропраетено ско скокање,трчање,вртење, церекање. На кревет седи да гледа тв и прета, мрда, некакви пози прави извиткана цела,или скока на газ, па после нозе ја болат ноќе.
Сите викаат чекај ќе помине фаза е,ама никој не кажува дека после тоа доаѓа нова фаза.Еве моево прваче мислиш тинејџер станува.Ти му објаснуваш со нормален тон тоа ти повишува.Па и инат терање.Па онаа фаза кога те повторува што зборуваш.Во глобала ок се,само дома им е досадно па се тепаат постојано со брат му.Е ние тоа неможеме да го искорениме никако.
Ова што го пиша мене се ми е нормално за мало дете. И мојата ако не е спиена/јадена/какана/изиграна не можеш да и погодиш ништо и драми ама не и земам на срце, дете е и има толку емоции што не знае да ги искаже, рутината е многу важна и трпение, не сака да те нервира сака внимание.
Не те нервира намерно. Сака ваше внимание и реакција. Можеби и доаѓањето на бебето ги влошило работите. Голем дел од децата така реагираат кога ќе дојде бебето. Кај мене малото, исто е 5 год, знае да прави работи слични. Кај нас помага многу време на отворено, престој надвор. Кога ти викам многу мислам на 7-8 саати. Најчесто два пати излегува сабајле и попладне. Помага игра со други деца. Обично попладнето е игра пред зграда со комшичињата. За да се изнаигра убаво и потроши и истовремено исполни со задоволно чувство. Ако е дома поголем дел од времето тогаш е напорен и не можеш да му погодиш. Зимата го носев на базен да се исплива, зошто загадено надвор. Пробај некоја активност да и вклучиш:гимнастика, базен... Помага комуникација со мене еден на еден. Дали ќе му спремам некоја активност, сега хит му се друштвено игри, или одиме некаде јас и тој. Ги имам јас истите ситуации. Зошто ова јадење, не тоа пример. За јадењето нема попуштање или се јаде ручек или не, нема замена. Ако ми рече зошто нема ориз пример јас одговарам: ова не е кафана па да седнете на маса и нарачате ориз. Утре за ручек може ориз, и стварно секогаш исполнувам. Тоа што кажувам исполнувам. Ако фрла хартии низ соба да си ги собере инаку штом се долу се за фрлање. Со брат му се закачат и тогаш не ми е гајле кој е виновен, јас судија не сум, двајцата ќе си трпат последици. Па имаш ситуација да се здружат против мене за да ме изиграат. И ако, нека се учат заедно да настапуваат.
До некаде и мојата е слична, само во помала мера, исто 5 години има. Пред да се роди сестра и беше најумното дете во светот, буквално совршено дете. Бебето едвај чекаше да се роди. Сега го сака премногу, игра со него, влегува дома од градинка и трча да ја види прво неа, а и нон стоп кажува колку многу ја сака. Дури се случува некој да дојде и да донеси поклон само за бебето, а за неа ништо и таа е пресреќна со работите на бебето и вика леле види каква играчка ти купиле ајде да си играш... Значи буквално никакви знаци на љубомора нема кон неа. Е сега, исто така откако се роди бебето стана малку чудна, непослушна, ми се дере, прави работи за внимание, исто ништо не и е погодено. Буквално слични настани со твоите имавме. Јас си го повлеков зборот дека е најумното дете во светот . Сфатив дека се ова не прави од инает туку чисто за внимание. Пред да се роди бебето јас бев нон стоп со неа, па посебно кога бев бремена и почнав да работам од дома, таа одеше в градинака до 12ч или воопшто не одеше, цело време беше со мене, секој ден без исклучок шетавме попладне до моментот дури да се породам. Потоа буквално преку ноќ ја исклучив од животот и се посветив на бебето кое цицаше без престан и еден период ми спиеше во раце. Е тогаш стана најлоша. За среќа кај нас ситуацијата оди кон подобро. Почнав повеќе време да поминувам со неа. Попладне го оставам бебето и со неа излегуваме од дома и правиме тоа што правевме претходно. И кажувам како ми е најубаво со неа и како многу сакам кога правиме некои работи заедно. Правам ручек и као многу сакам заедно да правиме и се така. Постојано потенцирам. Кога прави глупости се воздржувам да не реагирам бурно, туку вниманието и енергијата да и ги насочам кон нешто друго што заеднички ќе го правиме. Можеби нема врска се ова, можеби е случајно ама полека, полека се враќа на нормала. Ако е дете што и претходно бараше многу внимание како мојата, недостатокот на внимание ја направи таква. Така беше кај мене. А кога и се спие буквално е иста неподнослива, по тоа знаеме дека и се спие.
А зошто не го правите истото и со бебето? Ние го продолживме животот исто само плус со бебето. Додека цицаше со неа играв меморија или некои усни игри, секако не е 100% дека бебето цица истовремено ама поинаку не можеше освен да го дадам на некој да го чува бебето и на ад да е ама нема поента тоа нели. За накај градинка и назад и давав да ја гура количката или да стои на количка за да сме на куп и блиску. Памперс и давав да му става. Одиме во парк заедно и секаде. Секогаш го оставав бебето да плаче за да завршам прво тоа што треба со неа, дека тоа ‘не разбира’, таа да. Не буквално, во некои ситуации мора прво бебето нели. Не мож да допишам. И сега што уствари треба да правам? Или само да не се нервирам? Друго ништо?
Па веројатно за 100% да и се посветам неа . Понекогаш е со бебето нормално, ама понекогаш е само со неа. Па не знам кога станала таква каква што е. Дали пред или после бебето. Ако е после дефинитивно си бара внимание и е поврзано со бебето, ако е пред и ако е од инает ко што вика некој веројатно да се реагира смирено за да сфати дека нејзините постапки не изнудуваат реакција. И мојата имаше слични испади кога јадиме сакам ова, па неќам, зошто во таа чаша, сакам то да јадам, па неќам сакам друго и јас и угодував и се нервирав. Потоа почнав да прашува што сака за ручек се договараме, правам. Зошто ако не се договорам имаше драми (и сеуште има некогаш) дека не сака да јаде тоа и тоа. Поставувам на маса, ако не и одговара, бара замерки ова она и викам Ќе јадеш или не? Ако не ти одговара стани. Ни по газот и одам, ни се нервирам отрпнав веќе. Некогаш вика ќе јадам, некогаш станува па по некое време се враќа. Јас многу по ќефот и одев, можеби мојата затоа станала таква. За што и да прави драма нудам една опција сакаш ова или нема друго и то е то. Кога е нервозна ја игнорирам само. А и вистина не се нервирам повеќе. Можно е да и фали друштво-врсници, можеби физичка активност да се потроши, можеби да се запиши на некоја активност. Обично се такви кога им е досадно, не им е исполнет денот. Сепак ти си знаеш најмногу, веројатно се си пробала, ама мора да има некој начин.
Понекогаш и одам по ќеиф понекогаш не. Во градинка е до 14, во парк од 16-17 до 18-19, запишана е на активност секоја среда од 16 до 17. Секогаш кога се жалам на форум градинката е затворена.
@Ivana-Iva.94 @srekice Во врска со јадењето, најголем јадач што јадеше се од почеток (освен овес, житарки) тоа никогаш не зајаде, се до година и некој месец, кога почна се да одбива, само 2, 3 работи јадеше, имаше денови кога јадеше масло, сол и пипер на леб овошје само банани, од лани летото и скроз откажа овошје, само круша јадеше чат пат, мн ретко јаболко и тоа, в градинка почна на 2 год и 2 месеци, таму ништо не јади и ден денес, само леб, можи да јади денот кога имаaт макарони, сега е 3 год и 9 месеци уште малку. Секој ден борба за јадење, како што кажувате имаше апетит ама само за тоа што сака тој, чајна со маргарин и леб...еурокрем..се на периоди, ке ги јади некое време па и нив ги одјадува колку нерви искинав за тоа пребирање нема мрднато со килажа година и 9 месеци, имаше периоди намалуваше пa се враќаше на 20кг, за годините е таман ич не личи дека не јади и дека толку пребира ама јас си знам. Сега цел месец е дома не оди в градинка, многу е подобар сега, јади поќе работи, на одмор почна и банани да јади круши јади, лубеница летово, пу пу подобар е, поќе пробува. Сега има период можи 2 месеци се мириса, што мириса ова вака, сега овде ми мириса на тебе ќе речи дали мисли на парфемот кога ќе го сети, ууу неубо ми мирисаш на уста некни ми вели (кромид)
Ќерка ми е 13 кила на 3год и 7месеца, еве да ги тешам сите. Ќерка на двајца нејадачи (не сме нешто посебно слаби и двајцата, само пребирливи), како бебе цицаше 3-5мин, сега јаде 1 мачкана кришка за оброк. 100 грама од било што ако изеде, пресреќна сум. На одмор сме моментално, од вода не е излезена, за ручек денес изеде 8 компирчиња и 50гр пилешко, и можеби едно резне патлиџан. После пола саат ни даваат гратис сладолед од ресторанот, лизнува 3 пати и вика не сакам више. Не е пребирлива, све јаде, ама од се по 2 залка, и на секој оброк прво кажува дека веќе јадела (пред 3-4 саата). Ич немам намера да се нервирам, само нека е здрава.
Хахах епа и мојов во декември прави 4 год и имаше 13 кг пред 4/5 месеци не верувам да е поправен еве преку сила да отишол до 14.Искрено не го ни мерам,мерењето им беше во градинка.Само нека е здрав ништо друго не ми е битно.
Не ми е утеха поубо да имаше 15кг ама да јадеше се иначе е роден 4300г и на 4 и пол месеци имаше 9300г само со доење, ексклузивно не ми се битни килата ич. И моето декември прави 4 год
Аххх колку те разбирам оти го имам еве го до мене 9 и пол години е и уште е таков, пред 2 год почна да јаде убаво и викам ете добро е, значи како расте арно викаат ќе пројаде, сега пак истото, неколку месеци е истиот без апетит, 2,3 залака и толку не можам више....а оди и на карате секој ден по 2 часа тренира се спрема за натпревар и како бе не му се јаде од кај му е таа сила се чудиме сите дома, стварно. Крвна слика секоја година му правам од вена скроз испитуваме се и се е во ред до сега, ниту слаб хемоглобин, железо во граници на нормала абе ниту ништо, се си е во ред. И пак си велиме ајде ќе порасне ќе почне да јаде. До кога само не знам. Трпение.
