Совети за развојот на деца од 3-5 години

Во ситуација како твојата, може позитивно да влијае на детето. Разбирам дека не можеш, ама пробај можеби тоа ке го смири побрзо.

Штом сте биле кај стручно лице, добивте ли насоки за како да му помогнете? Има начини како да се поттикне развојот на деца кои се понапредни, потенцијалот да го искористат и да им е полесно. Прочепкај по интернет како да му помогнеш да го следиш тој забрзан развој. Поентата е да не го форсираш да учи ова или она без насока.

За броење, секако дека бројам со син ми, и боите ги учи и многу други работи.

Не можам да се согласам дека знаат точно што е 20. Повеќе помалку, поголемо помало, горе долу, итн, такви работи знаат. Ама точна количина како 20 или 30 не знам дали им е јасна. Нека каже некоја членка која се занимава со тоа.

И мене ми кажаа дека сум оставила памперс на 1 година ама се сомневам дека сум го направила тоа.
До сега не сум слушнала некој сам да научи да чита. И да пишува.
Не знам колку години имаш, ама мене и те како ме учеле да бројам, цртам, бојам. И моторика сум вежбала. Не во форма како денес, не изработувала мајка ми картон со некакви занимации, ама моторика вежбање не е само да направиш или купиш играчка која е наменета како играчка за моторика.

 

Знаат како не знаат, тестирај. Два и три ми кажа дека се пет, тогаш се освестив дека веќе работите се разјаснуваат. Ако знае да брои ќе знае и 20 фломастери колку се количински.

Јас инаку ништо не правам со син ми, во смисла да го учам нешто. Си боиме, сечеме колаж и лепиме, разни муабети, букви и бројки онака лабаво преку игра ама да седнам да го учам на 3-4 год како една пријателка во тетратка што пишува, ноуп.

 

Знае и син ми да собира прости броеви, верувам скоро секое дете на таа возраст знае.
Количински знае колку се 10 а колку 15, ја знаат разликата повеќе помалку, се разбираме. Ама на возраст од 3 и пол 4, не им менува дали знаат да избројат до 20.

Напротив, ти го учиш низ игра. За таа возраст тоа е најправилен начин да научат. Јас не сум седнала да го учам која боја е која, ама од одредена возраст низ игра зборев ајде да ја земам црвената коцка и да ја ставам над сината. Низ игра научил бои, што е над а што под, броење на коцки итн.
Седење над тетратка на 4 години е нон сенс.

 

До кога траат овие тантруми пред тргање во градинка на сабајле? 2 месеци оди во континуитет, се навикна таму и супер е, ја земам во 15:30. Ама сабајле кога ја будам прво се преправа дека ѝ се спие, па ајде некако со игра почнуваме и кога ќе стане почнува драмата. Не сакам во градинка, не ги сакам другарчињата, не ми е убаво. Сакам да е викенд, не сакам секој ден во градинка. Со плачење цело време додека да влезе таму. Ми вели ти да седиш да ме чекаш пред градинката. А кога ќе ја земам после е супер среќна, возбудена, како навиена збори раскажува што правеле. Таму заспивала сама за 2 минути (што не се има дома случено никогаш) а навечер кога ќе дојде време за спиење е хорор филм. Имаме рутина, мие заби, се облекуваме, легнуваме, раскажуваме 2 приказни и после тоа почнува да плаче хистерично. Ако сум јас со неа вришти по татко ѝ, ако е татко ѝ вришти по мене. И така 1 саат и во тој 1 саат неколку пати спомнува дека не сака во градинка. Ја легнувам кон 8:30 и скоро 10 фаќа додека да заспие, па сабајле одвај се буди во 7:30.
Не знам веќе кај да терам…Во градинка била супер, премирна, јадела сѐ, воспитувачките ми викаат злато е, а дома душата ни ја вади.

 

Кај нас почна без проблем да оди на 3 ипол години ама драмата околу облеката си остана

 

Нејзе не ѝ е битна облеката, и чудно ми е малку тоа за девојче на нејзина возраст обично сакаат сами да си избираат што ќе носат, мојава не. И да ѝ речам оди избери си, тоа што ќе ѝ се фати прво,тоа ќе го донесе. Таа драми прави зошто едноставно не сака да оди во градинка. Следниов месец прави 3 години инаку. Леле ако е до 3 и пол вака, ме утеши ептен

 

Катастрофа, душа ми извади. Првата година идеше со песна, после од 2 до 3 ипол години буквално секое сабајле со плачки и еве го сега од овој септември дури и во сабота прашува за градинка. Ама ова со облекувањето не знам кога ќе заврши, може цел живот таков пребирлив ќе биде. Тренерки и сива боја не сака да види.

 

А се си мислев дека после 3 поминуваат тие terrible two’s и уште си мантрам дека ќе се смени за скоро преку ноќ што викаат

 

Me too Слично е на terrible two’s само повеќе физичка сила имаат да не можеш да ги собориш

 

Isto so oblekata si imame maka, ke se fati za nekoi trenerki I ne gi slekuva samo so placenje, nebitno Dali treba da se perat, ili se debelki I tesko oblekuvame I pizami.

Tuku sakav da prasam kakvi casi koristite za voda, imase preubo so klunce pred dva meseci go zedov Sega ima nesto crno vnatre,muvla so e, ne znam go frliv.
Sekoj den go mijam I za vo gradinka go nosi I doma go koristi samo nego I cel den e so voda, nova polnam plaknam mijam so sjaj. Kako da gi odrzuvam?

 

Колкав е? И зошто од дома носите во ранче? Кај нас ни во јасли не дозволуваа од дома. Дома и секаде пие од обична стаклена чаша.

 

3 ima nema problem so gradinkata, poveke Saka vo takva casa da pie, denes mu napolnav sisence plasticno.
A ne e prva da ja frlam vaka, treta e, ne znam Kako da ja odrzam.

 

Во машина за садови јас ги мијам , имам со цевка што се од дм, ког ане ги миев во машина исто внатре во шишето ми се ораеше мувла и го фрлав откоа почнав у машина се нема десено. На горниот рафт .

 

Isto I vo masina ja stava, koga se brzam racno, ima dodatna gumicka silikonska vnatre, koga ja otvoriv so da vidam..
Dali mu napraj nekoj problem ova, oti I si kasla, kolku e opasno?

 

Ќе се одвикне, требало мувлата да му ја покажеш. Тешки се за одржување, мириса пластиката после некое време, а посебно и некој силикон ако има како оние magic cup ужасно смрди после некое време. Јас купував порано и се фрлив за кратко.

 

@Lovebug01
Исти е и мојата.Насабајле не сака да стане,само туку измислува нешто,како и се спие уште,па кога стане едвај се убедеме да се облечеме,секое утро нешто смислувам,церемонии еден куп,па сакам ова,сакам да си играм тука со тоа и тоа,ајде уште малкуууу да седеме дома,а во градинка оди од 9 месеци,сака да оди,таму бубалачка мирна била ептен,послушна,ручка,спие,е сега учителките ми кажуваат не сакала мн да зборува таму,само ако ја прашат со да и со не ,одговарала,а дома уста или на др место уста не затвара.Зошто е тоа така?
Дали си мисли треба во градинка да сум мирна ептен,кој ја знае.

За спиење,исто хорор,не сака да облечеме пижами,па ајде пак смислувам нешто да се убедеме и така секоја вечер.1 саат се успиваме,прво мм,па ајде мама сакам ,ти оди кош гледај ( на кошарка мисли),на крај заспие таа секако,ама ние уморнииии.
Во јануари 3 ќе полни,се надевам нема да е така,ќе видиме.
Да се живи и здрави само,ќе издржиме.

 

I mojot tamu kuti.Mnogu e miren, srabotuva se nemaat problem. I za da koga veli kimnuva so glata. Tamu se stega ovde ko ke si dojdi Lele Eden glas vikanje derenje, placki za nisto bukvalno.

 

И мојата со климање да,а дома се знае да каже лисица права е,таму збор не кажувала.

 

Досега никогаш не сум спиела заедно на спална, нема место за сите, за мене лично е мачна ноќ така сите на куп. И кога досега теравме вака, не би почнувала отсега да му менувам рутина, навики...
Знам како е. Ќе заспиеме и сред ноќ ќе се качи врз мене, ниту детето ниту родителите салам растегнати. Вчера легнав на неговиот кревет во детска, 90 на 200 е класичен за возрасни единечен. Заспа додека јас лежев покрај него. Лежев уште некое време, и наеднаш оп на мене се качи додека се вртеше, ааа си реков нема шанси заедно со дете.
И што дека лежев и го галев пред заспивање, кога детето на полноќ пак со вриштење се разбуди и го земам во раце упорно вика, значи аман.
После се смири, и тоа со мајка ми, влезе таа во соба, спиеше кај нас, и овој на неа изреагира, а претходно јас што го држев цк.
Што грешам? Изгледа дека 3 години го има целото внимание од нас, па еве сега на глава.
Психологот не ми даде насоки, не дека е вундеркид па сега нешто особено ќе правиме.
Се споија работите, градинката му влијае, си зема идеи, таму си трпи, мирен е, има енергија да исфрли, еве пред спиење до последно трчаше, приправаше и кога рековме крај, доста е, наредивме кратко количиња, го зеде мечето и во кревет. За 5 мин заспа, ама немаше денес дремка. Вечер ќе видиме дали ќе има вриштење.
Уплав имам ноќ кога ќе дојде.

Ама па ти што е битно до толку, кај знае до 10 ете и до 20
Спонтано детето научи, не го терав нешто особено, не е нешто ваууу што брои точно до 20.
Еве како ти што сметаш дека нема потреба за до 20, јас сметам дека нема потреба да собира, замисли тоа е една математичка операција, непотребна за дете на нецели 4 години. Мојов тоа не го знае, не го интересира.
Значи собирање е ок, ама броење до 20 е премногу или боите на англиски?
Боите уште на 2 години основните ги научи, секако де низ игра, потоа ги научи и другиве како виолетова, кафеава, сива... Од видеата ги научи на англиски, преку песна.
Сега пее и песнички, изговорот му се подобрува, затоа реков дека мозочно е активен, и тоа му создава хаос, а навечер изгледа и лоши соништа.
Пример ќе нѐ види во дневна, на поминување влегувам и нешто доџвакувам, и ми вели што јадиш? Велам нешто што нејќе, пример сирење. И ми враќа, ела да те мириснам. Смешен ми е колку се отрака наеднаш.

Колку време така прави?
И вие како се справувате, што велите додека се тегнете од сабајле да се убедите?
Да пробаш да речеш да те сфаќам дека сега нејќеш, ама сигурно ќе правите нешто интересно, па да видиш што ќе биде тоа. Можеби некое дете или девојче ќе слави роденден, па ќе јадете торта..Или да речеш и јас како тебе кога одев некогаш не сакав, тоа е во ред..
Онака дури е првиот шок вака со зборување, потоа пресекуваш и преземаш во свои раце.
Колкава беше твојата?[/QUOTE][/QUOTE]

 

[/QUOTE][/QUOTE]
Следен месец прави 3 години. Почна септември во градинка прв пат, значи скоро 2 месеци цели оди. Ја будам и она уште неотворени очите вика не сакам во градинка. Јас велам ама време е да се будиме, дојде сонцето надвор. И ја скокоткам, бакнувам, се смее, сѐ ок, во кревет малку се галиме си лежиме така 5 минути. И ајде викам да мочкаме и да миеме заби. И тогаш почнува драмата: не сакам во градинка, не ми е убаво таму, не ги сакам другарчињата, ми се спие, сакам да дојдеш и ти со мене во градинка…Ајде некако се натегаме се мочка, па се мие и после бега во кревет легнува и вика уште ќе спијам, остави ме…Истиве муабети што ми ги посочи секој ден ѝ ги правам, плус викам ајде да видиме кој побрзо ќе се спреми, ти или тато. Плус ѝ објаснувам дека дома нема да има никој, ќе треба да седи сама. На моменти прекинува ама во главно плаче, цимоли, важно не дава отпор за облекување. Кога ќе влеземе во вратата од градинката крокодилски солзи рони. Те молам мама да прашаме дали можеш и ти да дојдеш, па кога доаѓа учителката да ја земе ја прашува, на што она ѝ вика не може мама, мама ќе седи надвор и ќе те чека да си поиграш. И така ја зема за рака и влегува со плачење. После таму брзо се смирувала.