Совети за развојот на деца од 3-5 години

Да се согласувам,баш како ти гледаш на работите е твое,како јас гледам е мое.Даваш совет никој не те потенцира,давам совет, одмини ме.

 

Како јас да сум пишала
Исто и кај нас до збор.
Само трпение да пораснат бебушки уште малку

 

Јас сум благодарна на секоја која ќе пише. Дали е препорака дали споделување лично искуство, сѐ ми значи.
Ми значи кога ќе пишете дека и вашите деца исто се однесувале, ме утешува до некаде, барем да си речам дека нема некој психички проблем малиот. Аномимноста на форумов дозволува да споделиме, без да се покажеме со прст или сеир да фаќаме. И така сфаќам дека кај сите ги има овие предизвици, иако на Инстаграм на пример нема да се сретне нешто вакво, некое искрено споделување. Сѐ е замаскирано, сѐ е претворено во курсеви, па се просветлени и преблагодарни, кај нив секој проблем изгледа лесно решлив, со една прегратка или не знам што.
Треба да платам за да дознаам за развојот, треба да влезам во група за да слушам туѓи искуства, нешто што може во една објава или стори да се стави.
И јас сум многу нервоза @macalavica , секако никоја не признава од овие со курсевите, никоја не споделува не искажува. Е да, интимно е тоа, не е едноставно да се признае.
Пример развој низ игра откако ќе стави некое стори со мисли со видувања нејзини имам чувство на вина. Дека не сум таква мајка, дека таа е смирена мајка, нераздразлива, седи дома со децата и ужива. Јас потоа си мислам дека имам мои ставови, одлуки и различни потреби.
Пример имаше ставено некој текст дека било нормално родителот да сака да седи дома со децата, ама ајде да кажеме дека е нормално и да сака да излезе да има време за себе, да сака да го прати детето во градинка и да биде сам со себе некогаш.
Сега читам текст за ментално здравје и кои карактеристики ги има ментално здравата личност.
И си викам дека имам многу работа на себе, ама и вина.
Убила ме вина, ќе биде по ново.

 

@elenaklasik мислам дека не постои мајка која не чуствува вина за нешто.Се додека се преиспитуваме и работиме на себе мислам дека сме добри мајки, и јас чуствувам вина зошто викам понекогаш, и ме гриже совест кога нешто упорно не дозволувам, еве син ми ме моли секој ден за плејстејшн на пример или за тел, и не давам, ако зацртам некое правило не остапувам, дури мм ме вика хитлер сум била некогаш, и потајно чуствувам вина за тоа, и ме гриже совест зашто други деца гледаат или играат и мајките ги фалат како се супер деца.Еве баш сабајле пишав во друга теба кај поголеми дечиња дали да купам нитендо за роденден, секој ден го бара, земал го нацртал па го избоил и го исекол, и го носи со себе, не дека неможам да му го купам ама лесно се навлекува на игрици, интернет и не сака да се игра потоа со други нешта, а еве сега се игра, црта, бои, игра со лего коцки, и ме гризе совест што не му давам и нема да му го купам.Другарка имам цело време ме критикува зошто не му давам телефон да гледа или таблет, сум претерувала и слично, и чуствувам вина.Мислам дека мајчинството и чиството на вина си одат по дифолт во пакет и дека нема мајка што е имуна на тоа.

 

Ако некои профили ти предизвикуваат вина и ти прават да се преиспитуваш дали си доволно добар родител можеби е најдобро да не ги следиш. Многу пати е зборено колку социјалните мрежи даваат искривена слика за нечиј живот и на некој кој се бори со секојдневието освен да му направат уште поголем стрес нема да му направат никаква услуга. За проблеми од твојот калибар постојат детски психолози, кои имај во предвид не работат со децата зашто децата се премногу мали да соработуваат туку работат со родителите, даваат совети како да постапите во одредена ситуација. Ги читав твоите постови, немам лично искуство зашто моите се помали ама заедничко за сите деца е што ги чувствуваат нервозите, фрустрациите и анксиозноста на родителите, затоа за нивно добро треба да работиме на себе. За ова веќе зборам од лично искуство. Ако сум нервозна и се карам со маж ми и тие се нервозни, ако сум загрижена за нив, нивниот развој или здравје и тоа сум приметила дека го чувствуваат. Во ситуацијата со јадењето што ја опиша мислам дека сама си го даде одговорот и решението. Можам да претпоставам зашто на криење го носите бебето да јаде ама и сама си свесна дека тоа можеби било тригер за тој бес. На возрасен кога му работиш нешто позади грб ќе се осети лошо а не па дете што нема капацитет да разбере и да се справи со емоциите. И решението е едноставно. Вклучи го во активностите кои му предизвикуваат фрустрација, кажи му да ти помогне да го нахраните, дај му лажичка да ја "прави" кашата, да му дава на бебето, да ти помогне околу садовите и сл. Во моменти на тантруми не се "држат лекции" на дете, чекаш да помине па после разговарате. Доколу се срди зашто сака нешто да добие и не е сериозно исклчучување го игнорираш и поставуваш граници или пробуваш да му одвлечеш внимание со нешто. Ако еднаш попуштиш и му дадеш тоа што бара секогаш ќе пробува на ист начин да го добие тоа. Ако еднаш не му даваш еднаш му даваш го збунуваш само повеќе се разгорува бесот. Значи поставете граници и секогаш држете се до нив. Кога тантрумот излегол од контрола и гледаш дека детето е дисрегулирано, тогаш го смируваш, со смирен монотон глас збори му дека разбираш дека е фрустриран или нервозен поради (најчесто ја знаеш причината) и го отстрануваш од ситуација ако постои можност да се повреди или повреди некој друг (треска глава, каса и сл) и чекаш да помине. Откако ќе се смири се навраќаш на ситуацијата и разговарате. Можеш да пробаш со користење на привилегии, давање на истите доколку е умен и одземање на истите ако не е. Ама ова се зборува кога детето е смирено, не во напад на бес. Тргам од себе, ако сум нервозна зашто сметам дека некој ми згрешил и тој дојде уште ме мава и ми се заканува како ќе се чувствувам, нормално не би сакала ни никој да ме гушне во тој момент, очи ќе му извадам
Пак ќе кажам, моите се помали, имаме тантруми ама не се до толку изразени ама ги практикувам работите што ги напишав. И да не звучам како типката од инстаграм, не, далеку ми е од смирено дома, далеку сум јас од смирена. Имам испади на нервоза и кога ќе ми поминат се касам што не сум успеала да се контролирам. Невозможно е да бидеме 100% од времето смирени, деца болни или расплачани, со години ненаспани, несредени, не сме излегле, не сме се опуштиле без да мислиме на што не чека дома. Челик да е ќе попушти. Јас не сум имала идеја колку ќе ме смени бивањето родител, колку е тешко и колку ти го врти живтотот за 180 степени, ама пак, за ништо не би го сменила.
Доколку немаш психолог достапен или не сакаш да одиш а стоиш добро со англискиот пиши ми пп, ќе ти пратам некои книги кои ми се допаднале а мислам дека можеби ќе ти дадат насоки како да се справиш со некои ситуации. Иако мој совет ти е работа со стручно лице да си помогнеш и себе си и на децата.

 

Да, дефинитивно смиреноста пали и кај нас. Мојов е голем кавгаџија, инает тера голем ама кога му приоѓам смирено, кога го гушкам или некогаш кога ја терам на смешка и тој од плачка почнува да се смее и престанува одма. А кога сум нешто нервозна и тој ми ги стиска сите копчиња, ми доаѓа да викам и нема крај…

Во врска со профилите, на почеток и јас си мислев како може вака да се смирени и благодарни за се нешто, а сега кога ќе прочитам нешто од кај нив ми доаѓаат и мене тие мисли па се осеќам некако убаво. Ако нешто ми предизвикува немир или ме тера да се преиспитувам стално секако дека нема да ги следам.

 

Син ми има 3ипол години, не носи памперс од јуни месец ама некогаш се моча во гаштите без да осети и ке речи пипи или мокро е. Не се случува многу често ама пак се случува.. незнам од што може ова да е. Мислење или некој со слично искуство???

 

Здраво мајки, детево мое како да вади 6-ка, само ме чуди се засркнува, закашлува, нос не и тече, грлото не ја боли, искуство некоја мајка да има кога излегле 6 ки како поминале?

 

Кај развој низ игра.
2000 денари вебинар.
Како што сум со предизвици во оваа фаза на развој, размислувам...
Што мислите за темите? Вреди да се учествува? Можат овие нешта и на интернет да се пронајдат сигурно...

 

Ако не ја следиш заследи на инста nurturedfirst. Предобри совети и реален живот. Исто има курсеви и toolkits не сум плаќала ништо такво, советите што ги споделува се одлични. Овие македонскиве ептен ми се .... Незнам како да се изразам а да не бидам грешно разбрана.

 

Имаш во вајкики и во локо кроко со ногавици и ракавчиња. Јас од таму купувам. Имаш големи броеви. Мојата 110-ка носи.

 

А бе не знам....
Логиката ми вика не туку давај пари за нешто што можеби го знаеш а не си свесна, за нешто што самата можеш да се потрудиш, а не како ученик да чекаш готова лекција. Предизвикот ми вели земај, не чекај.
Најмногу оној дел дека преку игривост се добива соработка од детето, за легнување, шетање, одење во градинка, искажување емоции...
И тоа е што ми фали, некогаш не знам да се снајдам, немам идеи, и божем ќе ги видам на вебинарот.
Ама парите ме кочат, овде 2000, онде 1000, за книги за родителство....и прегорев.
Прегорев од мисли, не дека до толку сум во некоја ситуација без излез... како и сите нас...
@danichap што рече психологот за тие регрес состојби кај децава кога бараат, да се дозволи нештото или да им се забрани ограничи?
Мојот бара од кашичките, му давам, зема од шишето цуца млеко од вештачкото, допива чај, еднаш двапати му бранев, ама оставив да зема. Му ја цуцаше и цуцлата. За пелени нема пројавено некоја желба, ама секако носи за ноќно, така што исто му е, дури и му пречат ама ми ставаме за сигурно инаку преку ден е ок со ѓаките, оди самиот седнува моча кака.
Гледам дека играњето поминувањето заедничко време е клучна работа.
Само што како да немам идеи што да правиме...
Боиме, јас му прецртувам форми животни, и му велам и тој да прецрта нешто дури гледа од нешто друго, па редиме коцки, читаме книги и тие се неколку работи, поправаме мебел.
Што друго да се прави, дај идеја

@le.soleil развој низ игра ми е профил со кредибилитет, затоа ја следам, но попатно знае да ме замисли каква сум дали сум ок. Добро, секако си сум таква створена да му ја думам многу.
Нејсе. За граници да ти кажам исто така сум на мисла дали се доволно цврсти или лабави. Но не дозволувам да сум попустлива. Искрено, детево мое пример досега не било од тип на дете на поминеме низ продавници и да се корне за играчка. Можеби ќе почне наскоро, и тоа ме чека сигурно...
Ама досега со збор. Мама, јадеше сладолед нема сега количиња возење. Можеби и не ни сакал доволно ама прифаќал. Или прифаќа поставени работи однапред.
Ама еве прееска го зедов од градинка со точак и го седнав на седиште. Ми вика слечи ми го палтово. Не може ладно е есен е. Не, слечи го не сакам.
Леле јас во мене ми зоврива, значи кој е поупорен сега си велам.
А памти од други пати како сме правеле и затоа настојува.
И му го слеков, реков нека е. Пс почна нешто да ммка, негодува, наместо го убаво позади, ова ми пречи, тргни го. Леле малку фалеше да изгубев контрола, зашто знам дека почнува тантрум односно влегува во тунел и се губи.
Се качив на точак тргнав и позади слушам застани мама - плаче, не гледам напред не можам ова не знам што. И му реков ајде плачи ако сакаш ама палтото стои на тебе, го гушнав полека неколку нежни збора, пристап и се смири.
И ајде сега, како да држам некогсш до мојот збор, когс бара во моментот слечи палто? Значи нема шанси, лупа мава со нозете. А ми се врти во глава мислата, Елена граница, значи граница. Си викам ете ме порази, си го доби своето, не ме слуша...
Ама не знаев поинаку.
И за јадењето, се охрабрив и ги седнав заедно во кујна. Почна не не бебето не. Ајде сега ќе јадеме заедно. Виде не виде прифати.
Полошо правам ако делам, кријам отколку заеднички како семејство. Мора да сфати дека сме 4. И често знам да практикувам, седнувам на под со двајцата и се гушкаме сите заедно. Џо телетабиси

Којзнае и јас што правам, ама здрави живи да сме.

 

Се согласувам со твоите ставови, освен дека сите деци исто проаѓаат низ фазите.

Не. Од двајца исти родители, две девојчиња, малото е буквално ѓавол. Големата е најмила на свет. Исто воспитувани. Карактер невиденп тежок, вистински лоша е. Пакосна
Работат со психолог да се опраи колку толку.

Сум пишувала, и јас имам дете што ги тестира сите можни граници и со многу работа сега на 4г е горе доле смирен. Малово бебе од бебе е сосема поинакво од брат му. Така да, не. Не се исти предизвиците кај сите родители.

 

Ne si gi frlaj parite vo vozduh..Probaj vklucuvaj go maliot vo domasni aktivnosti da postavuva masa, da raskreva, da gotvite zaedno i slicno i batalibgi profilite po instragram.

 

Биди пред се другарка, зборувај искрено и смирено како со возрасен, не го лажи, понуди две-три решенија, (пр: што сакаш да правиме? Сакаш да си играме или да одиме да шетаме? - Надвор врне, времето не е убаво Сакаш да си играме нешто или да читаме книги) За јадење исто, за облекување исто...
Верувај мајка си, уште кога ќе го родиш ти си мајката и се знаеш не е ниту една книга, ниту еден час, ниту еден гуднајт е љубовта што треба да ја дадеш на твоето дете.
Секое дете поминува низ фази кое како, кое кога кое никогаш. Споредба нема
Премногу се школуваш за родителство, остај љубовта да те води

 

И јас да си кажам искуство.
Денес отидовме со син ми на психолог. Не поради него, тој е добро дете и добро се носи со тоа што е поголем брат, туку лично за мене да ми даде насоки како јас да бидам подобар родител и да не го запоставувам детето.
Отидовме, и раскажав за проблемот, таа позборува со него, и раскажав за случајот од претходната вечер дека тој плачеше бидете сакаше јас да му наполнам вода а не татко му, и го разбуди бебе и тоа падна од спална. И таа го прашува дали сме го плеснале. Тој не и одговори. Јас и кажав да татко му го удри за да има за што да , да не му било залудно плачењето. Многу беше исплашен од татко му и ми вели тато е многу лош.
Пред неколку дена не сакаше да спие со татко му, сака со мене, секоја вечер спие со мене, заедно спиеме со бебе, е тука татко му се налути и го изнесе на тераса, му рече надвор да спие.
Јас мислам дека сме премногу строги и премногу очекуваме од 4 годишно дете, затоа барав совет.
Е кај психологот ја допре дете хефталица. Таа му рече остави ја не е твоја. Тој ја држи во раачето и ја гледа првпат гледа такво нешто. Таа ми вели јас сум требало да му кажам да ја остави.... па дете се исплаши и седна позади мене на земја да се скрие од неа. Му реков стани не изреагира.
И тука добив коментари како не сум била добар родител, да било нејзиното дете 5 шамари ќе изедело, како детето било некултурно што допирало туѓи предмети.
Ќе дојдете двајцата со сопругот дете ви е надвор од контрола, добив совет од неа.
На излегување Стоев пред врата да прочитам да не згрешив да не утнав врата.
И си дојдовме дома, цел ден се мислам дали нешто правам грешка. Дали е многу разгалено дете? Наместо да добијам совет, добив укор.

 

Не сватив ништо.
Прво го прашала дали е плеснат па после да било нејзино 5 шамари.
Сега следно маж ти нека оди на психолог,со кој памет го изнел на тераса и му рекол тука ќе спиеш...

 

И мојов имаше тантрум или шо и да беше со палтото преѓе, да го слечиме му жежело, имавме обврски низ град малце, рацете камен ладно скроз зеде пишти вришти на цел глас иди и ти се влечи по земја да го крениш, го кренав го спуштив пак не можам враце тежи, цело време плачи цела чаршија не разбра, го остајв да се исплачи така некој 10 мин знам ако тргнам по неговите замисли и утре истото ќе ми го направи. Мора да се има граници.
И тоа му објаснував цело време ладно е студи не може без палто надвор ништо не слушаше влезе во некоја фаза на плачење и само слечам, слечам викаше, во тие моменти ништо не слуша. Ваков се напрај од ко почнавме во градинка и се нешто ќе се најди дома да се изнаплачи од после ко таму да се има стегано, глас таму не пушта а дома друго е детево дефинитивно.