Совети за развојот на деца од 3-5 години

Дете од 3 години не е мало за работа. Друго нашите матични педијатри навистина не знаат да забележат доколку постојат некои отстапувања, а уште помалку да те упатат на соодветно место. Јас би почнала со развојна проценка и понатаму ќе ве упатат дали има потреба и каде да се обратите. Во меѓувреме екрани на минимум, максимум пола саат во денот. Користете кратки и јасни реченици. Зборот што сакате да го научи употребувајте го почесто. Пр. Ќе земам чаша. Ќе ја наполнам чашата со вода. Земи ја чашата. Пиеш вода од чаша. Читајте приказни секојдневно, раскажувајте, менувајте го тонот при раскажување, покажувајте ги поимите кои ги именувате.

 

Рековте од Струмица сте. Па видете можам да ви посочам дека детето слуша и многу различен дијалект од литературен (од биби и боби) и покрај тоа и Англиски. Исто така не оди во градинка. А детето ви се смета за прозборено. Моево е иста возраст исто не може да се соработува со него. Он дома си зборува со мама и тато. Дури и кога одиме кај баба и дедо многу малку зборува (5-6 зборчиња) другото му е со ќенкање и плачки.

 

Времето беше ладничко сношти, не знам шо му текна дека сега сака да се соблече, не е ни прво ова по го прави секој ден има нешто, пример сега сакам сладолед, сакам да се капам, сакам надвор, сакам тесто да месам и ќе плачи дури не ги добие и некои работи не може да ги добие во секое време кога и да сака, па го оставам да се исплачи и да знај дека не можи се како шо си замислил.

 

Од кога почнавме во нова градинка, фати една лоша навика, после градинка од пекара обавезно да се купува перек а во последно време премина во чоколаден кроасан кој е доста благ и со еден тон мрсен путер. (додуша ние сме виновни, за време на периодот на навикнување и' ветувавме награда ако остане во градинката без да прави проблеми).

И нормално ако го јаде тоа, после дома не јаде од тоа што сум и спремала за јадење.

Вчера прво рече дека сакала перек, прво реков дека не може па почнаа драми и плачки по пат. Попуштив, реков добро но само перек, нема кроасан. Прво се согласи но кога влеговме во пекарата почнаа драмите и плачките за кроасан и плус виде таму некои си путер колачи исто еден тон шеќер и путер. Но овојпат не и попуштив, од една страна поради тоа што не сакав тоа да го јаде а од друга страна затоа што треба да научи дека ако вети нешто треба да си остане на зборот.

Купивме перек и излеговме плачејќи ептен гласно и покажувајќи кон витрината со благото. После тоа имав некое лошо чувство на вина како да сум го ускратила детето и цел ден си мислев дали сум била всушност премногу строга... Од друга страна пак мислам дека ако сега не се постават граници (3.5 год. е), после можеби и ќе биде доцна.

 

Добро, што збориш.
Значи ако сега надвор сака да си искочи со омилена маица со кратки ракави ке треба му дозволи,може му било топло.
Да,мајката одлучува што тоа дете ке носи надвор.
Дете мора да научи што значи Не!
А не да му се врти внимание само не да не се каже.
Има деца кои не слушаат објаснувања.
Не се сите исти.

Не си строга,добро си постапила.
Од многу мазење и нежно родителство само размазени деца искачаат неспособни за ништо.

 

Кој проценува кога да се каже не?!
Родителот? Или детето?
Секако дека одговорноста и одлуката е на родителот.
Да,ние сме родители кои одлучуваме што ке носи,јаде и пие.
Не може дете на 3 год да одлучува.
Ако родителот смета дека е ладно и дека треба да носи јакна ке му каже не ,не може да одиш без јакна зошто е ладно.
Толку.
Неодамна имавме ист ваков случај каде на врата наутро во 07 дете на 4 год. Се соблекуваше и елек и дуксер и маица за да биде на прерамки маица со апликација.
Мајката објаснуваше и мјаукаше додека малиот се фрлаше на под зошто не смее гол д аседи.
Значи многу имам видено во градинка,но ова сега што с еслучува е лигавење на куб.
Најчесто не ги перципираат што објаснуваат и зборат туку си тераат баш по нивно да биде и кога на крај ке ги пуштат така ,насмеани влегуваат внатре.
Тоа е манипулација.
И дете кое не научено на Не!

Не знам за кого збориш,можеби за себе ама јас ниту сум тепана ниту трауматизирана,ниту сум анксиозна но сум знаела дека не значи не од родител.

 

Па тоа што ти го пишуваше е пермисивен.
-Па требаше да му ја соблечеш јакната.
Не е ништо страшно.
Авторитативен е она што јас го зборам,со поставување на јасна граница согласно возраста на детето.
И одговорност и водење на детето.
А не детето да го води родителит.
Сакал по влечки да оди бос,ако де нека оди.
Ќе му студи,не!
Ти ќе ја поставиш границата.

 

Моментот е дека родителот касно сака да објасни , да го научи дека во зима се носи палто, блуза и повеќе облека (дури пред вратата на градинка). Тоа дома кога ќе научи зад затворена врата ќе знае и надвор. А еден тантрум не можеш да го решиш со викање, цркање, тепање водење инает дека си ти родител и си главен ако веќе си дозволил да почне

 

Добро пак ке те прашам што збориш.
На 5 степени наутро ако сака по кратки ракави ти ке мислиш дека му е топло,различни потреби имал?!
Не.
Родителот сам по себе е надмоќен во однос на детето.
И психички и физички.
Затоа е тој пто се грижи з адетето,а не обратно.
Детето само за себе ниту може д аодлучува ниту да се гледа.
Природа,биологија.
Но ова што јас го гледам е 90%пермисивност и родителите ги вртат околу мал прст.

 

Така е! И децата имаат и сетила и чувства и се што имаме и ние!

 

Па во пермисивноста е поентата.

дали е палто,влечки,блуза сеедно.
Оправдувања од типот може му било топло кога објективно било ладно е само оправдување ако не знаеш граница да поставиш и да бидеш доследен.

 

Па ,има поента.
Ако ти возрасен си проценил дека треба да носи јакна согласно температурата надвор,ќе носи.
Детето не може да процени.

 

Имаш погрешна идеја за тоа како се поставуваат граници. Граници не се поставуваат со НЕ. Граници се поставуваат така што прво треба да се има емпатија кон чувствата на детето после кажувате зошто тоа не е добро или опасно и поставувате граница. Најчесто кога на детето ќе му кажете не, нема да ве послуша затоа што не знае што друго да направи во моментот. Треба да му се каже што да направи. Авторитет не е јас сум родител, јас знам што треба да направиш. Така се одгледуваат деца кои имаат страв од родителот. Јас на пример сакам моето дете кога ќе направи беља да дојде и да ми каже, а не да крие затоа што му е страв од мене. Сакам да не му е страв од мојата реакција.
Како генерација полни сме трауми за кои не сме ни свесни.

Друго, не, членката не постапила добро, според мене. Одењето во градинка не треба да се наградува. Затоа што во иднина секој ден ќе очекува награда. И кога ќе реши да го прекине купувањето на кроасан треба да разговара со детето, да го спреми дека тој ден нема да купат кроасан. Така најверојатно би се избегнало тантрум, затоа што знае што следи. Може ќе негодува ама неспоредливо помалку.
Со нежно родителство не се прават разгалени деца, со пропустливо родителство се прават разгалени деца.

И не ги потценувај децата. Знаат и кога им се јаде и кога им е ладно. Дете од 3 години знае да ти каже дека му е ладно.