Совети, искуства и мислења од мајки за деца од 9-14 години

Се зависи од детето. Моето е само дома попладне годинава, некогаш оди кај баба му сега кога е во пензија ама претежно е само дома. Сам оди и во школо и сам и се враќа. Мислам дека на 9г, што кај нас е сега веќе 4то одделение, 9ипол има, оди и си иде сам. Ама пак ќе повторам, се зависи од дете до дете.

 

@Autumn Love зависи од детето. Некои се поодговорни и може да се седат сами, некои не се. Ако треба да останува само ќе се подготвувате однапред за да знае што и како и тоа е тоа. На таа возраст се веќе доволно големи за да знаат што е опасно, а што не по дома и надвор.

 

@AngelOfArh @JoyJoy
Немам помали дечиња во блиска околина и не знам развојно кога се очекува да бидат вака самостојни.
Ние, пример на 9/10 години, сами сегде одевме и на школо со автобус и кај другарки и по родендени, ама па сега што гледам на тие години децава сеуште се со родителиве.
Ама и скроз други времиња беа тогаш.

Па дојдов во групава да ве прашам развојно од кога се очекува да се осамостојат од тој аспект, бидејќи во парк сум седела со мајки на дечиња на таа возраст, излезени со децава да играат и знам исто дека ги носат и земаат од на школо. Дали е overprotection во прашање или вистина се мали уште?

Никогаш не сум го размислила овој период, еве дури тргнат на училиште ги носиме во градинка кога сме на работа, но што потоа? Нема секогаш да ни бидат усогласени смените.
И што ако развојно детето не е спремно, постои ли некоја друга опција или отказ?
Многу размислувам унапред ама ете тие мисли ми се вртат низ глава периодов. Во училиштето кај што би учеле, здравје, има само до трето одделение продолжен престој.

 

@Autumn Love во повеќето училишта целодневна настава има до 3-то (со дежурна училница после 3). Во некои има и 4-то и толку (ама 4-то е само до 3).
Моето дете лани беше 4-то и на почеток го носевме и понекогаш земавме кој може додека се ухода со клул, аларм и слично. Потоа почна сам да се враќа. Годинава е 5-то (сеуште има 9 години) и оди и се враќа сам. Е сега мојот е само сабајле на школо па одењето е контролирано и не доцни/не може да заборави да оди на школо. На 8/9 би требало да се спремни веќе да одаѕ сами.
Има и опции за приватен дневен престој знам другари лани користеа зашто детето беше попладне па да не заборави да оди на школо.

 

Син ми почна сам да оди на школо мислам околу 8год. Имавме бебе, јас цело време со него, мм на работа и моравме да го навикнеме така. Не е многу оддалечено училиштето,помалку од 10мин, но има две главни и многу прометни улици, со раскрсници.
Бидејќи немавме избор, ептен ни беше страв нас, како ќе се снајде. Но сега, еве го 11год, слободно можам да кажам дека е многу одговорен и внимателен во тој поглед. Веќе почна да оди сам и на тренинг, што е прилично подалеку, со точак, сам со другари вози низ град, оди на курс по германски, ми завршува некои работи за кои сметам дека се за него. Во маркет исто е многу одговорен со пари, не се зема ништо што не сум рекла и дозволила.
На школо не носи тел, не сака, обврска му е, а јас сметам дека нема и потреба. Но, знае дека после завршување на часови, он мора да си дојде дома и да не ,,забушава,, никаде. Тоа се почитува.
Е седењето дома сам, дискутабилно, тек на 10 почнавме да го оставаме и тоа најмногу 1-2 часа. Иако сега е голем, тој е дете кое не сака да седи само. Ни кога сме сите дома, он не седи сам во својата соба долго време. Не се плаши, едноставно сака да има луѓе околу него. Сметам дека неговата емоционална поврзаност со нас му е голема па затоа и не сака нас во негова близина.

 

Ви ја читам дискусијата и иако немам школско дете и воопшто не припаѓам во оваа тема сакам само да ви кажам една ситуација која сите од вас треба да ја размислите. Веќе некој знаат дека сум во странство и лани одам како преведувач на родителска (тука е секој родител насамо со наставникот не се сите родители заедно) и наставничката цело време зборува за детето дека е супер, концентрирано, соработува, има фокус бла бла. На крај мајката ја прашува што е со учењето, оценките какви се. Таа вели “тоа остај ни го нам, не е ваш проблем да се замарате со тоа”. Толку имам да ви кажам за образованието во Македонија. Воопшто не сум човек што ја напаѓа родната земја ама читајќи ве сфаќам дека таму многу лесно ги забораваме вредностите. Ниту една 5ка нема да го замени детството. Тоа е се супер што се трудите да имате одговорни и одлични деца, ама не заборавајте дека се само деца и најбитно е да се среќни и духовно исполнети

 

Моето почна во 4то пред да наполни 9, со тоа што за да стигне во школо треба да помине главна прометна улица со голема раскрсница. Децата што живеат блиску до школото почнаа многу порано.
Се спремаме добри 6 месеци како треба да се однесува сам дома, дека во кујна не смее да уклучува ништо, дека мора да е достапен на телефон цело време. Како се поминува улица и дека не смее да скршнува од патот до школо.
Првата недела ко манијак одев позади него за да видам дали правилно поминува улица, тоа најмногу ме плашеше.
Сега е 5то и сеуште има 9 години и веќе сум сигурна во него, почнува и сам да си зема за јадење, дозволувам и сам тост да си направи, да згрее нешто во микро и сл. Пред да тргне во школо мора да ми се јави и пред да влезе во училница, го пратам на тел со локација каде е и често му се јавувам и проверувам.