Совети, искуства и мислења од мајки за деца од 9-14 години

Мајки здраво
Како се справувате со митесери на нос и чело кај тинејџерите?
Некоја со искуство што може да се користи за нивна возраст. 13г момче.

 

Дојдов и јас во темава. Моево почна да има груба кожа на образите кон ушите тој дел, и како поцрвена. Ќе го носам на дерматолог секако, да ни одреди што да мачкаме, лесно е да земам Уриаж и Биодерма, ама сакам нешто со понормална цена ако има. Му искачаат веќе и баш бубулички на нос. Мал ми е уште, во петок прави 9, ама почнува да мириска под мишка а дете е, не се сеќава да стави део и така се оправаме по цели денови.

 

Ми ја предложија кремава , ама тие што прават skin care рутина. Не е од дерматолог. Одговара и за деца и за тинејџери и за возрасни.

 

Имам пантенол дома, ќе му ставам.

 

Имам едно прашање, од пријателка ама таа нема профил овде и мене ме замоли да постирам. Copy paste е.
.
.
Ми треба совет или предлог во врска со малиот, (9) постојано кашла. Однесен на матичен доктор неколку пати земаме сируп и пак кашла, ми велат ќе помини нека пие чаеви. На природна база пие чаеви, и сирупите што му ги давам ги испи ефект пак нема. Плус му давам Tylol hot прашок за деца, лижавчиња против кашлање и пак ништо. Не сум финансиски спремна да го однесам на приватно, ниту да сменам матичен во блиска иднина поради други компликации. Ве молам совет или препорака за нешто на природна база. Нема други симптоми, добро си јаде, расположен е, трча, се дружи ама кашла многу.

 

Да не е алергичен нешто ?
Си проверила алегро тест?

 

Пнеумослајд да се направи, и алерготестови.

 

Еден совет од мајки кој имаат поголемки деца. Машко 12години. Она што ме загрижува е неговата незаинтересираност за надвор. Лето е а бар во мојата глава и моето детство бевме 24/7 надвор. Тој чека само еден другар кој е доста летово зафатен т.е. нормално си шета. И за него друг не постои. Дома си седи нема желба за излагање иако е разговарано дека има деца многу и од одделение и дали има проблем со некој надвор и сите можни сценарија кој како мајка може да ми текнат. Едноставно не ми се е излага што ќе правам надвор а и немам со кој. Ајде па и може и стварно децава се некаде епа и големи се и секој веќе има некоја летна шема ама јас сум загрижена дека мислам дека треба да се дружи и да му е летото по возбудливо.дома е со филмови компјутер телефон лектири ......

 

моето е 12 год. Ако сакаш поопширно можеш и во лп да ми пишеш. Нешто сличен проблем имаме и ние. Како да не му е интересно да излага, или му е жешко или побитна му е некоја игра или другарите сакале да играат на компјутер (играат заедно онлајн) ....

 

Јас имам девојче 12 год. Истото ме нервира и мене. Сум зборувала и со некои од мајките на другарките иста ситуација. Колку и да не се сложувам ида ставам рестрикции на тел сепак нив животот им е тоа само на тел и соц мрежи

 

да се надоврзам на вас...Мојот е речиси 9г но иста ситуација-ско нема надвор деца,досадно му е мрчи со :"а што да правам сега јас",.Испаѓа ова јас да му менаџирам друштво и дец за играње преку договор со мајки што ми е превише.
Си враќам филм јас ко дете никад мајк ми не се замарала друштво да ми наоѓа.И толку сум потоштена и фрустрирама,незнам како да се поставам.Ајнсега уште е мал,па валда можам да го убедам и само да си излеземе.Ама секогаш телефонот го бира пред било што.Имам чуство дека созијализацијава на децава е ко слаба страна.И надвор на клупа ќе седнат со телефонот во рака.
Мајки на поголеми деца.споделувајте совети!

 

Дали некоја од вас го решила проблемот. Или тоа се денешните деца за жал се повеќе асоцијални, сами или чекаат на нас за организација на време. Па и големи се а и не сме секогаш во можност да патуваме и да тераме викенди за нив да им е интересно. Некако ми е жал што не знаат да уживаат или тоа е нивно уживање. Фала ви на сите за споделеното

 

Сите се исти значи а? Јас мислев до моето е само. Уствари не се сите, полно е игралиште со деца, ама моето не сака спорт, легачко дете е, он да си полежи. И во парк или игралиште кога одиме он е ко некоја матица седнат, сите скокаат околу него ко мајмуни, он дреме. Другар има еден најдобар, и со него игра многу, ама тој светот му е само Мајнкрафт, компјутер, он не сака нови работи и само за тоа прават муабет. Он е дружељубив, со сите ќе се вклопи, ама ако е тука другар му друг не важи, не играат со другите. Знаат друштво да се соберат пример, 5 души, и овие двајца се двојат и другите не постојат. И ме нервира само муабетот што им е само за мајнкрафт, а не е ограничено дете, има информации тон во него, нема што не знае, има теми на муабет еден куп, он со другар му само за мајнкрафт зборат. Нејќам да е таков, сакам да игра, да трча, да скока, да се бунтува луѓе, желна сум да се бунтува дете, он се прифаќа со молчење и не дискутира.

 

и со мојов е исто-сака програмирање,и сеа у тој филм е.Надвор ако се погоди некое поголемо дете да тераат таков муабет.Ако не,седнат на клупа или лулашка и се лула.И јас тука настапувам со топка-ајде кошарка да играме,ајде фудбал,ајде фризби....Значи јас сум иницијаторот а не тој да е растрчан.А да сум искрена,и ние со маж ми сме полегачи и домашари...
Незнам што е исправно....

 

Ги читам коментариве мајки и ај да ви велеам малку надеж. Ние бевме исти до пред скоро неполна година. Не е уште тоа сменето 100 % ама идеме на подобро. Порано беше компјутер, гејмање до бескрај и не излегување од соба. Сето тоа само со 2ца другари. Сега почна активно спорт ( не дека предходно немаше тоа ама со ова сега се пронајде ваљда а може и до друштвото ново е) и има поголеми периоди од денот да е надвор на теренче. Башка е пораснат, сега сме 13. Таа мала разлика од 12 до 13 многу значи. Дека се ограничени малку денешниве деца тоа е факт. Таква им е средината и времето во кое растат. Ама се во свое време според мене . Не форисрав, давав надофрлени како од шала насоки. Не тврдам дека моето имаше ефект ама ете работите почнаа да се менуваат. Така да надеж има

 

Затоа и си побарав мислење и може да секој година се се поголеми и поголеми и ќе се здружуваат па девојки па се по ред. Наше е да го поддржиме во се и да држиме чекор со денешново време. Мене сите совети кој сте ги дале ми значат и во секој еден наоѓам дел од моето дете.

 

Јас сум растена малку во друго време ама еве како пример да се дадам. Од раѓање живеев во една населба каде имав само 1 другарка. Ако таа не е дома, сама си играм во двор. Живеев далеку од школото кај што учев, имав другарки во клас, ама вон училиште не сме ни можеле да се дружиме. На 12 години се преселив до школото. Лето беше, јас од дома не мрдав. Имав компјутер во тоа време без интернет, си слушав музика, си играв игрички како solitaire и minesweeper, читав многу книги, ама на улица не сум играла. Дури во 8мо одд со една од другарките од клас почнав навечер да излегувам низ маало, пак само со таа една, никој друг.
Средно кога почнав, мајка ми беше опседната со тоа да си најдам друштво зошто знае каква сум. Дури на околу 16 години почнав со искачање за викенд, дискотеки, кафичи. Наеднаш почнав со сите да се здружувам, центар бев на секоја дешавка, секаде ме викаа и секаде сум одела да се дружам. Не знам ни сама да кажам како настана таа промена, пак сум седела многу на компјутер ако сум дома, ама се помалку седев дома.
Сега на 35 години имам повеќе друштва, најблиските сите се со деца како моите па веќе и втори генерации дружиме. Кој ме знае после средно, кога ќе кажам каква сум била претходно не ми верува дека е можно да сум била толку интровертна.

Не велам дека секое дете ќе се отвори спонтано како мене, ама давам пример дека и без спорт или некаква воншколска активност некогаш самиот пубертет можеби ги менува децата поинаку да пристапуваат кон нови познанства.

 

и јас имам 35 години ама компјутер моите ми купија дури откако завршив средно. Кога полагав државна матура темата ја пишував кај братучед ми. Телефон си купив со пари од полуматура што си собрав,на околу 15 год и тоа оние најстарите моторола с200 нокија 3310 и играв само snake. Ни интернет ни ништо. Па замислете ние како сме го минувале времето без технолииве

 

Компјутер дома имав од околу 12 години, интернет на 18. Телефон исто за полуматура добив. Како мали имавме нинтендо. Имам брат помал што значи уште на помала возраст од мене ги имал истите работи, ама него не можеа да го приберат од улица.
Според мене имањето на технологија не е клучно, некои деца едноставно не сакаат да играат на улица и не мислам дека тоа е толку страшно. А на денешно време да имаш компјутер со интернет е неопходно, побитно е за што се користи технологијата. Зошто и да сака детето надвор, ако времето го поминува во закачки, тепачки наместо во нормални игри со деца, подобро дома да седело.