Јас бев до паркче во ѓорче и т прочитав кога пиша и ај до дома дека почна да ми се буди а спиеше сат ипол таму и само што влегов дома разбудување плачење незнам поцрвене зајде ваздух глас ништо а црвена плаче 6 минути и мислам се мрднав неможам да ја смирам... му се јавив на мм она рикна пушти глас ечи и му викам дојди неможам да ја смирам. Фатија 8-9минути како плаче и во кујна на чешма, и лицето и го поминав еднаш два пати и дувнав и почна да липа и се смири па го зеде цуцлето. Значи така ме извади од памет.Му јавив на мм да не иде. Барав викам дане ја касна нешто незнаев од што плаче. И после одкако ја смирив се искака. Си викам зарем од тоа така плачеше. Незнам.
Исто ми се случува значи скроз скроз исто. Многу сакам да дојам пошо е многу полесно и попрактично, а и реално најдобро, но истовремено и мојот мир и памет да остане здрав гледам да не се казнувам ако не успеам некогаш. Секојпат имам формула при рака и ако се деси нешто вакво давам формула и тоа е тоа. Следен подој пак града и идемо даље. Се си мислам околу 2ипол-3 месеци имаше некој ваков кризен период со доењето. Hold on, ќе пројде.