Совети, искуства од мајки за бебиња од 0-6 месеци

Ќе биде подобро верувај. Јас првиот месец плачев секој ден, многу ми беше тешко. Бев само преокупирана со тоа што треба да се прави со бебето и дали ќе успеам, дека сум сама, изолирана и слично, не сакав да зборам со никој (маж, другарки итн), да не доаѓаше мајка ми кај мене ќе паднев во депресија, многу ми помогна нејзината помош, и физички со бебето и психички.
Вториот месец веќе беше подобро, а третиот веќе почнав да уживам со бебушка и да ми е убаво што станав мајка. Сега сме 4 месеци и ми е многу убаво
Мислам дека скоро сите имаме таков период на почетокот нормално е, и хормони играат голема улога, а и голема промена во животот е реално. Барај помош од некој близок, излези на воздух со или без бебе и верувај дека ќе биде многу подобро.

 

Многу емоции пепрутче, јас уште имам еве 4 ипол месеци сме. Каква бев првите денови во болки, крв, гази, рана отворена. Она беше во инкубатор со апчиња цело време да можам да идам да ја гледам ама така бев дома посветена на себе.. на болката на све што ми се дешава, плачев навечер како не ја мислам, како е сама таму итн. Мн тежок период за секоја мајка како и да е породена е борба. Јас пренервозна бев со неа. @Feniksgirl ми пиша, ете ја нема ја чекам да се врати, фали многу. Многу мајки истото го поинуваат и не си лоша мајка. Дај ја на мажти малку нека ја почува нека ја успие. Нарани ја и малку ослободи се, легни дај си време да зарасне доле раната. Ќе видиш ќе бледее све полека и она ќе ти срасне за срце. Јас имав осеќај како дете да не сум родила, дека успана, па она во инкубатор. Ја сакав а незнаев како се чуствувам, сега љубовта расте секој ден. Уште имаме тешки денови, некогаш викам си зборам со себе што ми требаше, зошто мене ми даде господ ваква бременост и да се породам порано, дали сум јас за мајка да бидам итн... И сестрами ми рече да напишам една порака до наткасната и да ја читам... ти си и мајка на **** и требаш, ти си целиот нејзин свет. И верувај секој ден кога сум нервозна и она плаче, неможам да се смирам за да не ја истурам нервозата на неа идам го читам тоа. И на телефон си ставив иста позадина. Многу ми треба да работам на тој процес ич не е лесно... Биди добра, смири се, земи Виоплекс спреј прскај се, ќе пројде одма. Ќе ти се врати силата.

 

Тешко е … ама станува подобро секој ден зошто се навикнуваш и биткаш напред. Не губи сила и пробај да се заљубиш во процесот што ќе ти го оформува бебето во дете. Еве два ипол месеци сме некои денови ми е мн тешко, сама ја чувам, маж ми е дома 2-3саати со неа, јас ноќе сама со неа во спална он во дневна преку ден он на работа до 4 секако не е дома некогаш и попладне треба да излезе по состаноци итн. Ама наградата е среќни очиња и мн љубов, држи се, првите неколку недели ми се во бунило и мене матни сеќавања.

 

Здраво мајки. Овие неколку дена бебуш одбива да цица, шише прифаќа ама цице ништо живо. Сите финти што ги имав ги пробав, врти ја вака мести ја онака не и не. Од 7-8 подои што обично ги има на ден, дали 3-4 успеваме од кои 2 се ноќни кога е успана.

Такво вриштење има кога ја ставам на града заоѓа од плачење. Цуцла одма лапа цице нејќе ни да мирисне што се вика. Толку почна да ми прави стрес ова што сум на раб да се откажам.

Сабајлево накај 4 кога стана десната града се имаше преполнето иако цицаше од неа последно. Преку ден ми се меки веќе не знам дали имам или немам млеко. Второ бебенце ми е и не знам дачи побрзо се воспоставува лактација ама со првото вака меки ми беа после 5-6ти месец. Сега бебушов е 2 месеци и 3 недели.

Според апликацијата за скокови сега е во трет скок. Во принцип не ги пратам пошо со првото некако ми ствараше стрес за џабе тоа ама сега отворив чисто да видам.

 

Ќе стане подобро мајка, ептен е тазе сега се ти е испомешано. Сма олеснувај се дали рука дали со некој близок кажи си што имаш. Мачни се првите недели ама после ќе се смееш вистина ти викам

 

Ти пишував и кај мене е слично. Вришти некои денови не можам да ја смирам на града. Денес зборев со педијатаров пред да и боцнат вакцина и раскажав што се случува ме посоветува да не чекам да стане мн гладна туку да нидам цице точно на 2h, исто и спомнав дека мојата мн често се дави пошто е лакома и заборава да голтне ми рече дека меѓу 8-12 недела мн е често ова и дека млазот ги вознемирува ако е мн силен и не можат да постигнат или пак ако се смирува и не им тече како претходните минути. воглавно докторкава не беше изненадена и ми рече да издржам дека поминува… се додека напредува нели ако приметам дека не јаде и дека стагнира да реагирам со измолзено со шише па ќе мислиме што понатака