Совети, искуства од мајки за бебиња од 6-12 месеци

И јас со маж ми не сум излегла навечер, сега скоро на мекици бевме и толку. Ама затоа посебно шетаме. Он додуша почесто, ама јас не се жалам. Измолзи млеко накај 8, напуни шишето, предавам дете на маж ми и идам да шетам. Барем еднаш месечно сигурно искачам со другарка. И во 2 сабајле се случило да дојдам. Живот значи да излезеш да се издуваш. Денски секаде ја носев малата со мене, ретко сум одбила да не одам некаде, ама навечер сама друго е.

Најјако е кога маж ми кажува како станала еднаш малата накај 11, вриштела, па он со една рака ја држел, со другата вадел млеко од замрзнувач, па топлел, па шише спремил, па едвај ја смирил... мислиш светско чудо направил. Еднаш станало детето и одма драматургии
Многу пати сум рекла, мора да сум јас психички јака и среќна и само така ќе бидам најдобрата мајка што можам да бидам за малово. Ако ми фали шетање, ќе шетам. Мора сами да се чуваме прво, за да може за сите дома после да се грижиме.

Не дека постојано крцкаат 2 години, туку со секој нов заб може да крцкаат по некое време. Кога ќе нема веќе нови заби, им поминува новитетот и затоа престануваат сосема.

 

Браво @Spidy за храброста за второ. Јас немам храброст во скоро време. Не се жалам на беба, одлична ми е (освен кога не е нели ), ама немам сила да се оправувам од уште еден пораѓај. Уште имам трауми. Добро вториот пат ќе биде директно царски, и ако првиов пат немав време да мислам на операцијата бидејќи беше итно, вториот пат ќе ме мава психа од самото чекање да ме сечат.
Нека поминат 4 години барем.

 

Муабетов за второ мене почнаа да ми велат стринки, тетки онака од улица, ајде сега уште едно мало место сите се знаеме, тоа е, не замерувам
А да за второ јас сакам, ама сум царски мора малку време да помини, па потајно си мислам, нека направи синко 2 години и можи да почниме да размислуваме за бебе ако ме измачи со спиењето и бременоста како состојба не ми годеше, царскиот ми беше најголемо разочарување и тешко го поднесов, ама сакам барем уште едно вакво човече да ме исполнува со љубов а и несакам да е само, сакам да си има братче или сестиче, најголем другар и поддршка за цел живот без брат ми нескам ни да си го замислам животот, помал е од мене 3 год и од секогаш сне имале почит и разбирање. 3 год според мене е идеална разлика помеѓу 2 деца

 

Bebe skoro 11 m pocna cesto da kacuva tt, nekogas samo ednas nekogas po den dva, se kao zabi I virusi zasto imase nizok hgb 100 ama veke stanuva zagrizuvacki, do sabotata piese almacin, bese so tt, kaslase i moraksela vo nos, vcera pak tt duri na 3 saati kacuvaa vrvot bese nokeska 39.3. Krvna slika denes leukocite 14, crp pozitivno, hgb77, a veke tri dena pie SiderAl, brisevi napraveni ama rezultati duri ponedelnik.Maticniot vika da ne mu davame pak antibiotik da gi cekame brisevite, skoro 12saati e bez tt.Mislev deka se zabi,vikam neli ne se kacuva tolku visoka tt od zabi,on me ubeduva deka se kacuvalo.Se za nego e normalno i nisto strasno no za mene. Kaj da go nosam neznam, mnogu sum zagrizena, a i nisto jade od koga pocnavme so dohrana

 

Јас сум за тоа на една гужва да идат двете. Двете заедно во пелени и јас и маж ми сме помалку од 2 години разлика со браќата, така да да пројде првиот роденден и мислам дека време ќе е. Немав лесен пораѓај, ама имав многу лесна бременост и мирно бебе. Па тој еден ден ќе го издржам.
На бокс кога ја извадија малата првото што помислив беше "па добро, преживеав, ќе можам ова уште еднаш". Уште плацентата не ја имаа извадено. Таму ми беше мислата, и ете си остана. Одма после првиот роденден на малата јас ќе правам 30 години. Не дека сум престара, ама не ми се чека повеќе.

Не знам за вас, ама јас си ја следам темата за деца 12-24 месеца, не е толку активна ко овие од првата година. Па досадно ли да ми биде, најарно одма во труднички муабети да си се вратам

 

Јас сум толку ненаспана денес пд 4:15 си играм,зборам,пееме,викаме,што посакував да имам близнаци и ова се да го поминев во еден удар. Но,многу сакам да доживеам уште еднаш да имам 50цм во раце,кревко,мило бебувче за мене а цел живот поддржка за син ми.
Ке заборавам се и грчеви плачки до 3 и пол месеци,неспиење континуирано 7 месеци,ханзапласт за мене залепен во раце и на цицка,се само да има син ми некој во животов кога мене ке ме нема.
Јас не би можела да го замислам животов без брат ми и сестра ми.



А третото ке го оставам за кога ке му здосадам на малиов. Кога ке ми рече мамо досадна си


Како и да е,имам занимација 24/7. Но само викам како ли ке го сакам другото дете....типично размислување за тазе мајка.
Ако можам секако да имам второ

 

На темава за второ дете да не останам покуса да си кажам и јас.
Секогаш сум сакала да имам 3 деца,на разлика околу 2 год. Ама бременоста ми беше мачна,гадење,вртење,киселини, болка во препон/нога,повраќање,несоница,цели 9 месеци. Породувањето ми беше лесно и брзо,ама затоа го добив најплачливото бебе,бебе на кое грчевите му траеа до 6 мес,а може и повеќе ( треба да пребарам по мислењата што сум пишувала), неќе релаксатор,да лежи,,да се игра,се во раце. Нејадач голем,неспијач,па да не сме покуси и забите ептен тешко му излегуваат. За тоа колку е лепенка за мене,нема потреба да зборувам . Мислев и бременоста ќе ми е лесна и бебето мирно,ама сум се излажала.
Па така,ќе си почекам малку пред да морам пак да минувам низ истото. Мислам дека околу 3 год ќе ми се разлика децата освен ако нема Господ други планови. А може па и бебе ќе се смени,па и јас ќе се премислам

 

Прошлиот викенд, беше некако тмурно и ладничко, не шетавме нешто многу посебно со бебево.
И на мм му се пожалив дека ми е досадно.
Ми вика - значи, спремни сме за второ, еве 15 месеци немавме кажано дека ни е досадно.

Така да, ти држи вода муабетот.

А за искачањето исто функционираме како вас. Посебно од кога престанав да дојам, си напраив неколку искачанки, пијанки и сите салтанати. До 3 сабајле.
Не прашувајте како ми беше следниот ден со дете станато од 7.

 

@TeddyGrey некогаш и во 11 да си легнам не ми се станува во 7 сабајле. Ама си викам ќути си, можеше да станеш во 5 или 4 пати да станеш ноќеска како "колешките" од темава, па тогаш да видиш како е.

Него да ве насмеам малце.
Како знаеш дека да го клоцнеш мажот меѓу нозе боли повеќе од раѓање дете?
Па ниеден маж после 1 година нема да рече ајде клоцни ме пак.

 

eпа ајде Спиди заедно со мене

 

Никогаш не ми се станува во 7 сабајле!

 

@Spidy темата 12-24 не е активна до моментот додека не дојдеме ние. Потоа ја преземаме комплетно како и сите до сега. Мислам таква ни е екипата голема, интересна и активна. Иако сите сме различни до една или не се согласуваме за некои работи сепак си се поштоваме. Мислам дека ќе биде интересно и од година. Особено кога ќе уклучиме и алкохол во редовни активности. Има да биде таратур.

Од сите нас @thinkerbell имаше најтежок пораѓај. Јас имав многу лесен и тоа ми е најубавиот спомен од бременоста. Али девојчево како го однесе пред породување упте ми текнува без да барам мислења. Ја држеа будалите два три дена под стрес.

 

@FreeMind таму ќе ве чекам.
Гледаш често ве дружам тука.

 

Јас незнам дали сум пишувала ама го имав најлесниот пораѓај на свет. Земање крв ми е било потрауматично.
Периодот на бременост ми е во магла, патолошка бременост, лежење дома, грижи, плачки, повраќање и лошење до момент на родилна сала, предвремен пораѓај....ужас. Некои мислења коа си ги гледам во труднички не се сеќавам дека јас сум ги пишувала и така сум мислела хормоните лудувале
Почна пораѓај не осеќам ништо, се чудат како не осеќам никакви болки и контракции. Не однесоа во родилна сала, си пишувам со маж ми на тел, не верувам дека процесот почна и му велам не иди одма, не брзај. Докторот вели да ставаме епидурал на пола пат сме. Јас уште не верувам. Маж ми тргнал накај болница да види што ќе се дешава. Докторот ми вели ајде оставај телефон мора да напнуваш, излегува. Јас уште никакви болки немам. Почнал и епидуралот да делува, оставам телефон и од моментот коа оставам телефон и моментот на раѓање на бебе има точно 7 минути.
Ајде после пак тежок период, инкубатор, болници, мало беспомошно бебе, јас со сите сили се борам да останам при здрав разум за него при хормонското лудување....
И така ете роденден ќе славиме и нема попрекрасно нешто на свет од изминатава година.

Во труднички јас не се враќам. Ќе ве чекам во 12-24

 

Само што се уклучив на форумов барајќи други како мене со лошење и влегов во труднички ти се породи. Ајде прај второ )

 

Да се навратам на еден стар муабет, барав играчка Кокомелон и @Dina911 ми кажа за страна на фб што ја изработуваат (Matra). Па да ви кажам @AlicaInWonderland и @FreeMind дека ја купив, и малата е пресреќна. Не е скроз иста како од цртанот, ама доволно слична за да ја препознае. Продаваат поголема верзија, ама на мое барање ми направија помала. Сега кога ќе речам кај е кокомелон, си ја гушка перничкава место во телевизорот да го бара.
Сликава е скриншот од видео, затоа е мутна, ама ептен се во љубов...

 

@FreeMind пред некој ден си барав некое мислење и улетав на моментите кога сум пишувала од патолошка. Хорор. Уште се ежам кога си ги гледам белезиве на рака од прснати вени. Во сала не можеа да ми најдат вена, и буквално 10 пати ме брцаа со игла, а тие пукаа и се правеа хемтоми.
А си го најдов и глупавото прашање "дали ќе го сакам детево"? Ти си ми одговорила секако дека да.

 

@Spidy ќе им пишам сеа Џеј Џеј дали може да го направат.
@thinkerbell и сакањето не одеше наеднаш. Прво беа едни емоции ова бебево мое ли е? Па потоа е интересно за гледање и набљудување и на крај е заљубување. Да ги тргнеме настрана филмовите и запознавањето трае. Али оној мајчински порив е присутен од моментот на породување. Јас плачев од среќа во моментот кога испадна на цел глас за прв пат во живот. Е сега дали за неа плачев или за себе “не сум веќе бремена! “ не знам)

 

odnesi go kozle i nie taka bevme edna nedela primase antibiotik pa posle edna nedela pocna da kreva temp na 4 saati 39,8 ne zadrzaa tamu edna nedela.. so pomin da e

 

Гледам се муабетите за второ . Јас знам дека сакам второ да имам, но незнам кога ќе се решам пак низ истото да поминувам. На моменти си велам како @Spidy , дај двете нека бидат во пелени, заедно да пораснат, но кога ми е тешко и сум преморена, си велам дај нека поминат неколку години. Сакам да се вратам колку толку во нормала со спиење, да се цивилизирам малку со одење на работа, да престанам со доењево па да се опуштам со некоја чашка, па тек тогаш да почнеме се одново . Немав нешто особено тешка бременост и пораѓај, но имав тешко опоравување, сепак се тешам сека тоа ќе биде полесно за второ.
и онака додека не добијам, неможиме да направиме . Многу пати ми поминува низ глава, леле што ако сум бремена што не добивам, одма пот ме облева .