Совети и искуства од мајки за деца на возраст од 5 до 9 години

Сечи тоа во корен зошто еве го 9г уште се потсетуваме за да касне. Ништо не пали.

 

Значи џабе е, такви се децата. Ако не му речам џвакај заборава

 

Добро е штом јади барем на училиште, си велев ке прегладни таму.

Тешко ќе биди изгледа, само си повторувам јади, јади, јади а тој ми вели шо да правам такво дете сум, така јадам

 

Јас почнав да му зимам јадење на недојадено. Тргам тањир и не давам десерт или тоа што сака, кратам игри и да видиш следно како ќе јаде. Се до следното нејадење. Не е он поголем инат од мене.

 

Од мало беше такво, не е гурман нејќи да пробува, само едно исто јади. На гости кај и да сме биле досега не се пресигнал да земи нешто, едноставно нема интерес некако.. Дете да не земи од на маса ни кифле, ни благо ништо бре.

 

Ни мојата не зима, не сака. Исто јаде бавно, ако е замуабетена, или загледа у тв,и ќутиме, гасиме тв и јаде. Со сила убедување не. Ќе створи одбојност кон храната. После тоа ќе влијае и во пубертет, од нас зависи нивниот став кон храната. Нема дојди до крај, среќичката изеди ја... Детето е свесно колку му е доста и што му се јаде. Ние за нашиот мев сме. Мое е да ставам храна, нејзино да јаде или не. Ако е болна, тогаш океј, кога е здрава, колку сака толку нека јаде. Баш пред неое време ме праша, стварно ли е среќа последното залче, на школо кажало некое дете. Викам да беше, јас најсреќна ќе бев, се си јадам

 

Да го оставиш да го созџвака по викаме моментот дека има дома принова. Тоа е толку стресно за нив што ние ич не сме свесни. Мојата беше помала кога се роди второто и љубомора кон неа не покажа ама и требепе време да почне да го контролира "бесот" дека она веќе не е центар на внимание. Непослушност, терање инает, приправање дека му треба помош, нервоза или комплетна отсутност се нормални. И јас не знаев во некој моменти да се справам со неа ама од кога не обрнувам многу на некои такви работи се понаша многу подобро. Иначе мојата еден тост малечок го јаде 1 и пол саат, додека стаса до пола, првата половина е сварена, другата тек ќе почне ужас

 

Мислам дека не му е до тоа, оти брат му веќе е 7 месеци, до сега воопшто не пројавил љубомора ама влечко си е голем е сега можи му фали да го ранам јас ама до кога..

 

Ќерка ми е 5ипол. Многу збори. Цело време збори. Не затвора уста. И во сон збори. Се зезаме со маж ми дека подоцна прозборе па сеа не може да се доназбори ама луѓе мои уста не затвара.
Не можеме муабет да напраиме, цело време ни упаѓа во муабет, таа мора да се смеша. Ако не збори со нас, збори со играчките, со измислени ликови, пее гласно, тропа, збори на брат и, ама нема момент кога престанува да збори и ние не можеме да се чуеме меѓусебе.

Некогаш за да ни се меша во муабет и кога нема што да каже си измислува работи и си збори неповрзани работи само за да збори нешто. А не е дека не збориме со неа. Збориме цело време, си играме заедно и даваме многу простор, ама некогаш сакаме некој лаф муабет и меѓу себе да истераме.. не можеме.
Вчера на пример, ги гледам од прозор стигаат после градинка. Иако прозорот е затворен и не можам да чујам ништо, таа излага од кола ме гледа на прозор и автоматски почнува да ми раскажува што се дешавало во градинка. Си дојде и на ограда и застана ме гледа на прозор и позборе, па си влезе во двор и до дома збореше што било во градинка. Ја нормално ништо не чув освен што гледав дека мрда уста и гестикулира.
Што да праам?

 

Уживај. Замисли да не ти зборува.

 

Леле Јованти , ќерка ти ми покажува шо ме чека. Истава е дома, ај ко не разбираше толку гледав у неа и му зборев на мм, сега ме разбира и ми вика "Не ми кажувај тоа, слушај сеа шо ќе кажам јас. Не можам 100 пати да повторувам"

 

Мене двајца вакви ми се погодија. Малово па а влезе у такси има таков наплив на енергија за зборење... Убитачно е! Уста не затвори сабајлево од дома до матичен. Големото прозборе на 3г, ама малово е вака од пред да наполни 2. Иде по дома и ја бара баба му и вика Баба ти, ка си?

 

Се тоа фино, ама веќе последно време почнав да мислам дали е одговор на некоја траума? Како на пример што се повлекуваат во себе, ова као вид на друга крајност прекумерно зборење?! Ако постои такво нешто.

Вака ок ми делува, весело девојче е, дружељубива, со сите збори, сите ги поздравува, срам нема.
Ама зборењево… не знам веќе што да мислам.. не застанува ни кога јаде ни кога спие, среќа спие во посебна соба.

 

Еве го и син ми ко воденица не застанува, ко свекрва некоја оди по мене ми коментира како го ранам брат му, како го преслеквам смешен е ама и досаден да не можиш ко шо велиш муабет да си напраиш на рает.. ама то е да се здрави и живи уште малку нема да не регистрираат

 

Син ми 5ипол, во градинка му покажале колку е кул да ждригаш. Не дека до сега не знаел што е тоа,ама таму да се направат кој од кој пофраер мислат дека е интересно да ждригаш по 10 пати во денот.

Ме иритира страшно. Го седнав му објаснив дека тоа е некултурно, дека ако некогаш се случи несакајќи да ждригне треба да се извини, му реков и дека желудникот може да го боли од напнување,ама нема ефект.
Дали има нешто друго што можам да преземам за да се одвикне освен да го игнорирам?

 

Ко за се друго Игнор и побрзо прекинуват пред некој месец и мојов ждригаше со сила

 

Не се секирај, за неколку години ќе се смири. Мојата празна воденица еве го сега муабет не можеш да му извадиш од уста. Влага у пубертет на голема врата.

 

Не бе, зборливо си е детето. Не би се загрижувала јас
И во градинка кај ќере има едно шо збори барабар со негувателките. Ко папагалче е, застанува до нив и чека да кажат пример шо ќе прават сега и повторува на секое дете посебно да не случајно не разбрале другите

 

Јас се знам за се што се случува на ќерка ми. Обожава да танта. И многу сака да прераскажува што се случило дента и мене тоа ми е забавно. Ако ќути, значи болна е.

За градинка знаев која учителка била у банка да плати кредит, која каснела, која опцула ... Имавме траума од дете со разведени родители, детето онака си кажало дека живее со мама у стан, а со тато за викенд у куќа, и мојава со плачење ноќе дека девојчето не можело ноќеска да го гушне едниот родител ако било без него. Абе трауми, со не сакам вие да се разведете, јас како ќе ве гушкам, па ме смеам да викнам погласно по маж ми, на пример дојди да фрлиш ѓубре, оти сум му викала ... Ауууу. Едвај преживеавме туѓ развод. А ние двајца не се ни караме, уште па помалку пред неа да чуе


Сега па знам која учителка пуши, која цел ден оди у веце, кои родители се карале дома, кое дете каснело оти татко му се успал, како ј немал пари до први.... Значи и викам тоа не се битни работи за нас, кажи дали учевте нешто, вика абе се си знам што учевме, слушај сеа што и кажа учителката на не знам си која таму.... Се гледа и се памти. 200 и е мозокот.

 

Мајки имам 5 годишно синче кое оди во градинка,дружељубив е мирен е итн...Но веќе извесно време учителките во градинка ми велат дека детето немало воопшто самодоверба,дека се плашел да црта кажувајќи им дека немало убаво да нацрта или слично....Дома не е таков...црта,бои,кажува песнички итн...Прво дете ни е со сопругот и навистина и му зборуваме браво убаво црташ итн...Дајте совети како да му ја подигнеме самодовербата?