Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Ако пробате да воведете ред, дисциплина и почнете да давате јасни насоки на детето што смее а што не ќе се изненадите колку добри ефекти ќе има. Дури и кај помали деца.
Децата сакаат ред во принцип и добро реагираат на неговото воведување.

 

Najprvo ti blagodaram za odvoenoto vreme navistina se ubavo mi objasni i kje se potrudam da se vodam spored ovie zborovi.Najchesto tantrumite se obiduvam da gi ignoriram no kolku poveke se trudam da ne reagiram on e se poagresiven i na kraj pochnuva svojot bes na mene da go istura a ako probam da se distanciram on me sledi i prodolzuva so takvoto odnesuvanje.Tantrumite obichno ni se za glupost kako sto napishav pogore koga ne saka da se obleche,da stavime krema,da izmieme zabi i slichno.Vo vrska so popustlivosta mozebi ste vo pravo deka od strav da ne bidam premnogu stroga kako tatko mi kje stanam premnogu popustliva.Jas ne sakam da sum losh roditel ne sakan moeto dete da se plashi od mene i da treperi,da ne moze vo idnina da mi se doveri i da pobara sovet,ne sakam da ima stravopochit sakam da me pochituva od shto saka.Jas imam 22 godini i mislam deka i na 40 godini isto kje go preziram tatko mi i kje go pochituvam od strav.Vo vrska so hranata mu ugoduvav koga beshe pomal odnosno do 2 godinki posle toa bash kako shto napisha go prashuvav shto saka da jade i sekoj den saka da jade edna ista hrana i samo toa znachi za doruchek,ruchek vechera.Da znam deka ne treba da placham pred nego,ama me unishtuva toa shto se trudam maksimalno da bide se kako shto treba i da bidam smiren roditel so mnogu trpenie i ne uspevam.Nikogash ne sum bila gorda na toa shto sum go udrila i ne si go opravduvam toj poteg zatoa i placham zatoa shto sum si go pogazila svojot zbor.Vo vrska so kaznuvanjeto i zborot ne, doma sekogash mu se ukazuva na greshkata i koga kje zgreshi jas cvrsto stojam na toa deka ne smee taka da pravi,ama koga sme kaj moite moite mu go dozvoluvaat toa i jas koga se obiduvam da postavam granici i da mu objasnam deka ne smee taka oni se vrtat protiv mene so komentarot ostavi dete e,a sin mi dovolno razbira da sfati deka baba mu i dedo mu go branat i on zastanuva na nivna strana.Koga probuvam da razgovaram so niv za ova majka mi vika deka sum bila premnogu losha i stroga a tatko mi deka sum trebala da go ostavam da go pravi toa shto go naumil zatoa shto toa e dete i treba da istrazuva i uchi a ne postojano da mu se postavuvaat granici, so toa shto jas postojano sum mu vikala ne vaka ili ne vamu sum go maltretirala.Se chustvuvam kako da propagjam vo ulogata na majka

 

@LanaDelReyQueen

Здраво. Те разбирам во какви чувства си, бидејќи и самата сум сега со мало детенце, точно на истата возраст како и твоето и доживува емотивни промени.

Прво, е важно е да го разбереш детето низ што поминува, и оттука и последичните ситуации со изливи на бес.
Ваквите ситуации немој да те обесхрабруваат, сосема се нормални кај скоро секое дете. Нели и ние кога сме нервозни на некој начин исфрламе од нас.
Јас сѐ уште се учам тивко да се нервирам, ама не оди. Многу стрес ми се собира. Имам потреба да го исфрлам, а не пак дете кое е во развој. Сепак, се трудам да се пронајдам во секојдневнава центрифуга.

Второ, треба да одредиш што сакаш да постигнеш кај детето. Какви навики негуваш, какви лекции му даваш, каков стил имаш спрема него...
Добро е да читнеш некоја литература, стилови на воспитание со примери и да се пронајдеш.
Само би ти рекла, да знаеш дека ти треба да ја имаш контролата врз него. Значи од јадење, одржување хигиена и играње.
Изливи на бес се нормална реакција на кои можеш само да си ќутиш и чекаш 10тина минути или повеќе да поминат. Нема потреба од смирување (сеа и тоа зависи од детето), ама главно тоа бурата мора да му помине, а ти да си до него од безбедносни причини.
Кога почнува да фрла, да станува агресивен, тоа го спречуваш. Јас му велам на мојов, те разбирам дека си нервозен, ама не смееш да ме маваш. Не смееш да фрлаш итн. Ако успеам да го кажам тоа, во бурата, пошто од викање којзнае дал слуша.

Да му удоволуваш значи дека си му ја предала топката и сега тој команда. А дете нејќе да команда. Дете сака граници иако не се согласува со нив. Тоа е поентата.
Всушност сака ограничено место на делување, каде ќе се осеќа слободен. Да, ќе пробува да тестира, тоа е интересно, ама ти секогаш ќе го навраќаш на правилата.
Пример, игра во вц во мијалник со вода мојов и му велам, играш САМО во мијалник, надвор од мијалник вода не смееш да прскаш. Ако проба поинаку, ќе го тргнам и следните пати ако проба пак. Па ако сака и зградава нека ја крене јас стојам на моето. Башка дека ме мрзи да рибам на секое

Јадење нема потреба да готвиш специјално. Ако има неколку омилена јадења, прави ги, ама има моменти ќе се лигави ќе се приправа дека нејќе. Ти ќе кажеш денес јадеме ова, нема друго. Ако не сакаш да јадеш, не јади. Друго нема.
Мојов пример фрла храна на под. И на секое му повторуваме што се случува ако храната е долу. И јас тоа смирено му го кажувам, иако некогаш му кажувам дека мака ми е од чистење и не смее храната долу да е. Ќе ги извалкаме чорапите, гнасно ќе нѝ е.
Сега поретко фрла на под. Или ако почне одма тргам чинија, во моментот, не го молам. И ја знае реакцијата.

И можеби и во играта може малку сам да го оставиш да игра. Да кажеш ајде сега ти поиграј, мама да заврши ова и ова. И едвај чекам да видам како си го направил нештото. Пример да готви во тенџере со лажица да меша, да гмечи пластелин. И ќе речеш многу сакам да видам како сам ќе го изработиш...

И последно, аман среди ги родителите. Кога го караш, твојот збор е последен, немој да се мешаат со жал. Не е воопшто добро. Кажи дека треба лекција да научи детето,поука здрава да добие а не галење.
Јас мајка ми само ја поправам на секое, само ѝ дофрлам за сенешто. И моето не чини, ама да се осмели да го гали на беља, ради мое карање, никако.

Ајде нешто примени, промени, па да имаш успех.

 

Ti blagodaram premnogu,kje se potrudam.So moite mi e preteshko zatoa sto ne me sfakjaat seriozno,deka sepak neli oni se postari a jas mlada majka

 

Не ве осудувам или обвинувам што некогаш сте промениле ќотек за казна. Не значи дека заради тоа сте лош родител.
За да не бидете родител каков што не сакате, строг и автоеитативен, наместо казна практикувајте награда.

Наградата за доброто однесување се покажала дека има поголема корективна моќ врз однесувањето од казната. Нема штетни ефекти како казната и со неа наученото подолго се запамтува. Наградата е добар збор и нешто што детето сака и не мора да е материјална. Може да на пример заедничка активност некоја.

Би ти препорачала да пробаш со табела.
Јас пробав со ќерката кога не сакаше да оди на училиште.
На лист ќе ги напишете деновите во неделата. Ќе изберете на пример една или две активности што сакате да ги извршува. На пример самостојно и редовно миење заби и облекување без отпор. Ќе му објасните на детето дека секој пат кога ќе измие самото заби наутро и навечер од вас ќе добива по една ѕвездичка (или плус, или смајли, што било) во табелата. Исто и за облекување, да биде без приговор и на време облечено. Ќе му кажете за колку ѕвездички ќе добие некоја награда. Наградата треба да е нешто што му е задоволство, нешто што не е претерано. Секое успешно извршување една ѕвездичка.

Ние за ќерката моравме да ставаме плусови за секое навремено стигнување на прв час. Одбиваше да оди на училиште и заради тоа редовно доцнеше на прв час.
Пред да почнеме и беше објаснето дека секое доцнење е неоправдан во дневник и и беше кажано колку изостаноци носат казна или укор. Сфати дека и два или три се веќе многу а не нешто малку, како што си мислела..
Во табелата стававме само плусови. Ја закачивме на ѕид кај неа и поплнувавме секој ден. Првиот пат ставив јас, потоа таа сама пишуваше. Ако ми верувате за една недела престана да се тегне кога оди на училиште. Самата увиде реално, на хартија, колку дена доцнела и се трудеше да нареди плусови. Ќе речеш мала била, ама дете од школска возраст, дури и прво, второ одделение веќе разбира многу и може да сфати правила, последици и сл. Кај неа имаше и емотивна несигурност и на тоа поработевме паралелно. И се среди.

Второ, воспитниот стил се прилагодува кон детето. Секое дете е различно. Има различен темперамент и карактер.
На поревносно дете треба да му се даде начин како да ја канализира енергијата правилно. Место во бељи, на пример, да се насочи во спорт, истражувања и сл. Љубопитноста да му се задоволи.
Дете кое има слаба самодоверба треба да се пофалува почесто, дури и за помали успеси, да се бодри кога е несигурно во изразувањето и сл.
Дете кое сака да е прво и полно е со себе, сигурно во себе, треба да му се дозволи извесен степен на слобода, прилики да се докажува и натпреварува, да му се даде за нешто само да одлучува или да е самостојно. Но и да му се даде поддршка кога ќе падне на нос, полесно да прифаќа порази и неуспех.

Ако имате проблем да се ускалдите со другите кои го чуваат, баба и дедо во случајов:
Насамо во разговор со нив без да ве слуша детето договорете се како да реагирате пред него. Побарајте поддршка од нив и објаснете им колку е битно за детето да бидете ускалдени во ставовите и мерките пред него. Кога ќе сте пред детето да немате конфликт.

Пример ако кај нив е детето, без вас, нека ги почитува нивните правила, нивниот куќен ред. Може не се согласувате со нив за се, ама сепак кога не сте таму, тие се одговорни за него. Мора да си изградат взаемен однос со внучето. Ако сепак нешто навистина ви пречи кај нив, кажете им, ама тоа не го кажувајте пред детето. Пред него мора да сте ускалдени. Ако мислите дека претерале со нешто ќе им кажете подоцна, на само и смирено.

Јас сум преќутувала кога маж ми реагирал според мене на погрешен начин пред децата. Дури со сила и на негова сум се ставала пред нив.
Потоа на само ќе сум му предочела каде мислам дека претерал или погрешил. Ама не пред децата.

Секакви семејства има, ама ако до толку е нивното воспитување лошо тогаш ич нема ни да им оставате дете... Од друга страна баба и дедо знаат да размазуваат повеќе. Ќе купат нешто што вие не би дозволиле или ќе го остават нешто да проба. Нека ги. Они си градат свој однос, сепак не му се родители..

Ако сакате размазено дете најбрз и најуспешен рецепт е да му давате спротивставени пораки на детето. Затоа подобро е пред него да сте секогаш вие ускалдени. Ако примети дека не сте ќе ве користи за да добие што сака.

 

Blagodaram za sovetite,definitivno povtorno kje razgovaram so moite i se nadevam deka kje se razbereme.

 

Mnogu silno piska, ne znam so ke bese ova, slusalki SI stavam nekogas

 

@LanaDelReyQueen
Многу убави совети ти пишаа тука членки кои се мајки со искуство, не барај за истово одговори по други теми, според мене не е ова случај за посета на стручно лице пошто како што гледаш сите горе-доле поминуваме низ истите ситуации со нашите деца, напади на бес, сакам па не сакам, па бега не сака да се пресоблече, кујната уште му е занимална, мава тепа, некогаш ќе изгубиш контрола ќе се раздереш, некогаш и ќе го плеснеш па ти е криво ќе се расплачеш, од друга страна бабиве и дедовциве само се прашувам од кај им дојде на старост ова трпение и на све да велат остај го дете е-па и ние бевме нивни деца што не не оставија што сакаме да правиме?

 

Ne mu dozvoluvaj da the udira, kolku I da ne te boli ke go trgnis od tebe I ke mu SE razvikas so ne taka boli, ne I ke se trgnis ke ja trgnis Rakata I ke mu ukazis deka taka ne treba, ova poveke mi lici na igra nego tantrumi toj misli deka taka treba deka mu dozvoluvas fizicki da te kubi da kloca da mava. Ednas moevo kubese I Celo vreme Bez prekini ko mu SE zapnav ne taka, ne prekinuva go skubnav I jas svati deka boli. Sega od vreme na vreme znaj da kasni ke mu SE razvikame pa SE izvinuva so baknez. Ako placi konstantno prvo ke probam da go smiram Ako mozam Ako ne ignoriran Sam SI prekinuva Po izvesno vreme. Koga frla so igracka ke mu ja zemam I ke ja skrijam, ne taka oti frlas ke poplaci ke zaboraj. Roditelite takvi SE ne Moses da gi smenis ne sto pati da mu povtoris Ako ne te svakaat to e. Ne odi tolku cesto ako ti smeta nivnoto vlijanie kaj deteto. ili kazi mu deka nema da odish poveke Ako go razmazuvaat.

 

Бабите и дедовците имаа време да се регенерираат од нас подолго време, па сега им е како јово на ново. Рифреширање им е.
Јас не дозволувам како сакаат да прават.
Решена сум дека си градам мој став, се учам, се преиспитувам цело време. Ама да ми тераат некои нивни ќефови, за сметка на детето - не. Кајшто сметам дека грешат, ги поправам. А грешат многу, да знаете.

 

Bukvalno,so sestra mi nonstop se zafrkavame deka sin mi go zivee nashiot son.

 

Blagodaram,kje se obidam i so toa.

 

Од комбинација пискање и "свирење" на ксилофон мислам дека за брзо ќе оглувиме ни под разно тие што немате не купувајте железен ксилофон.

 

To

Too late…

 

Мајки здраво, ќерка ми е безмалку 2 години и сакав да прашам дали уште давате по 1 јајце или може и 2. Многу сака омлет ама не ја најадува 1 јајце, бара уште. Да ѝ дадам или мала е?

 

Јас секогаш му правам кајгана со две јајца, додуша ретко кога цел тањир изел, никогаш не сум помислила дека грешам? Или можеби грешам?

 

До 1 година пазев на се, после ништо.Не му мерам ништо, колку сака толку нека јаде.

 

Малиот плачеше постојано кога ќе ме нема, а морам да излезам сега секое идење дома му купувам смоки со играчка, 80 ден се кефој дете се смени и му се паѓат итересни играчиња ко за него.

 

Мајки, ми треба совет или мислење за следново. Малиот е скоро две и пол годинки, сега во последно време е многу разборуван - со сврзување на зборови, кажување многу нови зборови, постојано повторување по нас... Досега многу користеше цуцла лажачка (обавезно заспивање со неа, а денски гледав колку што можам да му ја кријам, но се случуваше во последно време да ми ја бара и да плачи и да се качува за да ја земи онаму каде што ме имаше видено дека му ја кријам). Од пред некој ден му ја оттргнав сосема, првиот ден имаше многу плачки пред спиење, но со разговор објаснувавме дека ја нема повеќе и слично. Ама, деновиве воопшто не сака дење да преспива (а претходно му давав цуцла и одма на спиење), цело време игра и збеснува кога треба да го легнам во вообичаеното време кога си преспиваше. Гледам како да се мачи, одручеква пак му текна за цуцето, пак малку плачки и пак не е преспан. Не знам, дали пак да аму ја дадам цуцлава или не? Моиве дома ми викаат мало е, давај му , така се гали детето.....Сите пријатели, педијатри, заболекар викаат нели, не треба повеќе, голем е....Мене почна жал да ме фаќа, а знам ако дадам после не само за спиење , и дење ќе ја бара и ќе треба да се расправаме....Не знам како да постапам, дали е до цуцлата, или периодов со нагло кажување и сврзување зборови...

 

Никако враќање, ние ја тргнавме пред 2 недели, имаше плачки 3 дена и заборај готово, ја бараше ама то е. Од ко ја тргнавме детево појќе збора, за преспивање имаме мака малце, не сака да спие, пробувам со млеко и така заспива. Гледаш и твоето се разборува, остај ги твоите не му прајме арно со цуцлите цело време, ај дури е мало дури плачи, сега ќе се учи да збора, и плус потешко е потака да ја откажеш цуцлата пример на 3 години, повеќе ќе разбира и ќе ја бара.