Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Мојов пие вода од секогаш, и двајцата се вода човеци, ама сок не пијат. За спиење јас мака немам, одма заспива, и навечер заспиваше за секунда.

Не е вулгарно ни детенцево во нормална комуникација, можеби малку надмен, на се гледа ко одозгора, ама таков му е погледот буквално на страна и ко од висина.

Млеко навечер никогаш не пиел.

А зошто да третираш ако нема симптоми, тт или тешко дишење. Чисти му нос, од тоа и поткашлува, ако е сув и чист носот нема да кашла.

 

Јас сум за да не попушташ, сепак им треба одмор малку, а и нас исто. Тешко е додека ја легнете, после ќе заспие.
Мене ми е претешко попладнето ако не преспијат. Многу се раздразливи, престимулирани. Како мајмуни избегани од зоолошка.
Да не ви пишувам детали, дека со две машки, да не се предомисли некоја мајка за второ.

 

Хахаххахаха која вистина!

 

И твоите ли со момчиња?

 

Мхм, година и 2 месеци разлика јухуууу

 

Да, на крај се испостави дека има и стрептокока и хемофилиус инфлуенцае и двете од еднаш, бев до вакцинален пункт ми рекоа нема шанси вака да ја вакцинираат. Матичниот ја стави само на Вигамокс капки но еве трети ден и нема значителна промена. Носете полно со зелен секрет, шлајмови и кашлање колку сакаш..
незнам стварно што да правам

 

Мило ми е што се активира темава. Слабо се пишуваше тука. А овој период од 2-3 години е опишан како најтежок да се справиш со тодлер.
Ме интересира какви се по карактер вашите малечки.
Утешете ме дека не поминувам само јас низ ова.
Како поминува времето станува неподнослива(криво ми е што морам тој збор да го употребам) малата.
Добро е што оди во градинка инаку дома цел ден би не полудела.
Воопшто не е послушна. Не знам како да се поставам за да почне да ме слуша.
Особено кога ќе спомнам дека време е за спиење одма почнува со пиштење дека не сака да нана.
Се е со лажење па некогаш и со закани дека ако не спие децата ќе и ја земат омилената играчка и слично.
Си велам вака ако продолжи со однесувањево да не немам никаков авторитет како родител понатаму. Да не ме слуша воопшто.
Бидејќи еве пример да го зенам спиењето, јас сакам и понатаму рано да си легнува. кога ќе и кажам време е за спиење да слуша, не сакам да попуштам. Има многу примери околу мене децата до 1,2 навечер будни им се. За мене лично тоа не е во ред. Сепак се деца а не возрасни. Тие освен со храната и со спиењето растат. Сакам да има некој ред. Во градинка ми велат дека е умна дека слуша.
А дома е друга приказна.

 

Се што напиша како да прочитав за мојата мислам кичмата дека ми е изместена веќе..подледниот месец не оди во градинка и мислам дека е next level. Тоа со спиење борба, седи ноќе сабајле како тинејџер ми спие, не сака прчињс да јаде уште манџи и пасирам во спротивно не јаде, лекарства сирупи далерони витамини ни да чуе, цела зграда не слуша сакаш со сила сакаш без сила неуспешно е, ти зборувај оно скока по гарнитура се пентери по столици, ајде удри една по газето се смее не реагира..авторитет над неа 0.
те поздравувам не си сама

 

Скроз исто, само место спиење, стави јадење. Друго е исто. Ај бар спие.

 

Да го пуштам мм во темава да прочита, ми се жали била многу распрдена

Ќерка ми е темпераментна и своеглава, ама па и доста разбрана како за тодлер. Секогаш разговараме, ако сака нешто ама не може во моментот дозволува да и објаснам и прифаќа алтернативни решенија релативно често (90% од времето). Е сега, ако нешто сака ствааарно многу тогаш не попушта, ама не попуштам ни јас ако не е за попуштање, се дрецка пола сат па сама се ресетира Мислам, има и денови кога душата ми ја вади и ништо од ова не важи, ама тие се исклучок.

Сега ми е потешко дека ја отфрли дневната дремка, ја фаќа нервоза околу ручек, па до вечер е thread lightly. Е периодов доста работам навечер, најчесто откако ќе ја легнам, е тоа ми ја одзема желбата за живот. Денес посебно, настината сум, втор ден добиено, ненаспана, и цел ден се занимавам со тодлер, средувам низ дома колку да може да се живее, ручек... сега се исклучувам од работа и веќе пукнав. Спремна сум за да си легнам и да заспијам како камен... до 7 сабајле, па пак во бубањот едвај чекам викенд, да можам навечер да пуштам филм наместо компјутер

 

Денес цел ден се преиспитувам каде згрешив. 3 недели е страшен, баш неподнослив. Секогаш викам нема да сум родител што ќе удара и ќе се дере како ненормална ама кој знае како изгледам кога ме гледа некој. Се губам веќе, преразочарана сум од себе што не можам да се справам со тодлер од 2 години. Многу апе и удара, устата бења ми фаќа за по 20 секунди да го направи пак истото за кое што сум зборувала. Преска веќе не знаев кај терам по милиони модрици и шамари од него и го уапав зборувајќи му дека треба да види колку боли. Знам, погрешно од старт, ама не знаев веќе како. Секојдневно се борам со ова, се преиспитувам кај грешам. На секој повишен тон јас се прашувам дали така треба. Ќе се мрднам. А строга сум, не сум попустлива воопшто за да е ваков и да не ме перципира.
За повеќе ситуации е разбран, знаеме да се договориме, ама ова ударање и гризење од такт ме вади и знам дека морам некако да го прекинсм

 

Уште малку ќе има помине цел месец од втор роденден
Карактерот така му е избувлив од бебе, мора сѐ во истиот момент. На пример да му сервирам за ручек (само да му исецкам на пример месо, сѐ е спремно додека го земам од градинка) он ако реши да го земам во истиот момент мора, инаку плачки страшни. Исто знае да ме скубне или удри ако земам да му менувам пелена, јас почнав да го оставам и ќе искочам од собата и ова досега најефективно ми е искрено. Му кажувам е не дозволувам да ме скубеш и си одам (он ќе заплаче и ме вика) после тоа соработува и не скубе.
Одвикнувањето од пелени страв ми е дека ќе е тешко зашто некогаш сака да прави бељи само за да види реакција. На пример кога ќе му речеш да не пипа нешто.
Во однос на самостојност, се осеќам како уште да имам бебе. Од 4 до 8:30 гледаме секогаш да му посветиме целосно внимание ама веќе ме фаќа криза искрено затоа што не можам да отидам до кујна 10 мин или да зборувам на телефон 5 мин без драма. Тогаш му текнува сѐ нешто да бара и ако не добие внимание одма се бунтува. Значи сам играње воопшто. Сакам да има целосно внимание од нас да не бидам сфатена погрешно само сум изморена и ми е тешко некогаш.
Спиењето е супер пу пу.. имаше пред роденденот еден период кај што не можевме да го успиеме ама се врати во нормала. Уморен е и околу 20:30 го заспиваме.

 

Спиењето исто, мислам имаат некоја фаза околу 2г. Легнува околу 9-9ипол и знам дека е доцна, ама не можам да постигнам порано. Неподнослив е мал збор, квичало тешко, мора одма сега и он како што си замислил. А да не зборам дека сака се сам, да јаде сам, да се облака сам, да отвори сам, да затвори сам, да оди сам, по скали сам, се сам! Не моем веќе, почнувам многу да се нервирам ама тоа е. Мој совет ти е да игнорираш и да ја оставаш малку да се осамостои, откако јас прифатив дека е самостоен тип, не му се притресувам толку, ми олесна и мене и него. Пример сака сам да јаде, нека јаде, спакував столче за хранење и сега седи сам на маса и јаде сам, така сака, така нека прави, тоа е. И кога не му покажувам отпор полесно ми е, е имам доста за перење ама тоа е.

 

Моето во март ќе прави две а ги прави сите работи што ги напиша и плус ме тегне за коса и не знам каде грешам си викам уште сега е ваков, кај ми е крајот...... Плачко невиден, се по негово. Многу ме изморува, некои денови не знам кај терам и си плачам.
Пред некој ден ми ги извади едни украсни кутии од рафт и ги газеше со нозете, тргнав да го карам и од нервоза и инает ги извлече со сета сила сијаличките од штек, го скина кабелот, остана внатре тоа малото пластично и јас да го извадам да не го чепне он, ме мавна струја експлодираше штекот, хаоси невидени а уште 10 сабајле. Мислам дека се полош е

 

Мајки на девојчиња, може глупаво прашање ама дали е нормално да им паѓа коса на оваа возраст? Не мислам на цели прамени или којзнае колку коса, туку при бањање се случува по неколку влакна да отпаднат. Буквално 3-4 влакна.
Е сега се случува и со ластичиња при фризури да сплеткаме и да се откорни некое ама тоа ми е скроз нормално.

 

Јас за деструктивни работи казнувам, сеа малово не разбира казна, ама менувам расположение, со остар тон објаснувам и фрлам тоа што уништил во канта. Ми делуваше тоа и веќе не уништува. Големото па никогаш не уништил нешто, а малото имаше обиди ама го прекратив. Мислам дека најтажно нешто ми е тоа, да видам дете со бес како уништува намерно работи.

 

Мајќи Извинете, но се осекам полесно. Како јас да сум пишувала погоре. Додавам само дека со дневнава дремка помислувам да не го легнувам. Знам дека е мал, но бес плачки и глупирање, дури по една плесканица незапива. Ако заспие трае 1-2ч., но од изводење може и да нелегне, па мора да биде на сила. Месо и спанаќ ако не е испасирано нејаде и плука .

 

Па не знам дали спаѓа во нормално, ама и на ќерка и паѓа коса
При бањање, при отплеткување , и летно време и паѓаше плус.. ваљда е нормално шо знам..

 

И моето се почесто се жали на болка во стапалото, да го носам да го испитаат?
Не гледам ништо, кога го фаќам не реагира, ама од нигде никаде ќе рече мама боле ногата и покажува на исто место, трае неколку секунди.
Не бил скоро болен, нема други симптоми на болест, знае да рече и рака дека ги боли ама обично кога спие врз неа и мислам дека трпнењето за него е боли.

 

Примети кога ќе ти се пожали нареден пат да не му била свиткана и он играјќи си седнат врз неа?
Ако трпнењето го перцепира како болка, може и од тоа да е, кога веќе е исклучено сѐ од погоре.
Десно ноџе најчесто, внатрешна или скроз надворешна страна.