Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Ама ти очигледно не разбираш.
Никој не вели да земеш да го претепаш.
Туку ако еднаш, двапати трипати не разбира, што правиш? Дозволуваш да го прави тоа што сака?
Или тука сите светици на форумот ќе се правите како е точно, како погрешно. Никој не поддржува насилство и удирање на деца, ама мора да признаеме дека и мајките имаат ограничено трпение. Посебно ако гледаш дека големото дете му наштетува и го удира бебето, што правиш? Му дозволуваш да прави што сака? Му објаснуваш, тој пак истото. И? Што во тој случај?

 

Не разбирам и нема да разберам имам две деца и биле бесни и имале тантруми и едното било бебе, а другото љубоморно и сум била и уморна и болна и не сум ги удрила.
Порасната сум со 2 сестри и никогаш не сме удрени.
И работа со 25 деца и ме ваделе од такт, се тепале, ме удирале, вриштеле и не сум ги удрила.
Изгледа сум светица

 

Баш затоа бе луѓе, баш затоа. Ако партнер разбира и пак истото го прави цело време и ти се исфрустрираш и го удриш, дали е оправдано? Секако дека не.
Зошто би го тепал детето кога знаеш дека нема да разбере и пак ќе го прави истото, која е поентата на тепањето?
Значи тепање е тепање безразлика за кој е наменето.

 

Значи твое решение да искорениш насилство е да примениш насилство.

Ок.

Не сме на иста бранова должина и по ставовиве, никогаш и нема да биднеме.

Како мислиш дека со ќотек ке разбере?

Мислиш ти ке го натепаш и нема уште толку да биде бесно, тажно, љубоморно? Или која емоција и да е во прашање.

Патем семејно насилство е и шамар. Никој не кажа дека насилниците секогаш ги претепуваат партнерите.

 

И? Кое е решението?
Каде во моето мислење виде дека оправдувам мавање шамари на партнер па и на деца?
Јас не велам да се тепа детето со шамари!

 

Епа еве хипотетичкиот пример во претходниот пост...

На улица сме и моето (моето ете нека е, моето може да тепа, нели, мајка му неспособна и неука па и тоа застрането е... Другите се сите златни и не не може да се тепачи ни под разно) почнува да тепа некое дете. Гледам станувам, кажувам да се извини, се извинувам на родителот го земам и си одиме дома. Дома "има пеење".

Другиот ден пак исто, ете не знам што е проблемот сега пак тепа некое друго дете. Јас пак исто, па детето под мишки си одам со него дома и го пеам.
Така и третиот пат, па сега е веќе казнет и не излегуваме.
Ќе излеземе пак. Пробувам да ги најдам децата другите три да пробам да ги ставам во игра. Со нив ок е, друго некое ќе удри.

И така тоа пример ќе трае. Не секој ден де, ама ќе има период.
Па по некое време ќе ми пише пример некоја мајка од градинка еј Јован го удри Матеј пример ... И тука има пак пеење.

Наредно што приметам дека некој ќе удри станувам и од нигде никаде ќе се поставам до него и ќе го удрам исто како што тој го удрил детето.

Сега унапред јас ти го знам одговорот. Треба да се потрудиш да дознаеш зошто тепа или тепа оти гледа дома дека некој тепа па мисли така треба. Еве дома не тепа никој не гледа такво нешто, значи од дома не научило.

Процесот да дознаам зошто тепа може да е предолг и по твое треба муабет да правам дур ги тепа? Абе не иди во предвид како да ти кажам. Не смее да тепа и нема да ги тепа. Точка. Не растам јас дебил од кој ќе бегаат децата.

Тоа е. Може јас сум лоша мајка, ама не сакам такви работи да прави мое дете и морам на секој начин да го спречам тоа.

 

И што, тука магично престанува да удира? Почнува да ги сака сите други деца и прекрасно да се дружи?
Не ја продолжи приказната, што се случува потоа?

 

Ќе се надоврзам, син ми е тепан од мал што се вика исто така како примеров што го посочи ама тој од братучедот. Неможам да избегнувам гледање, блиски сме. Врсници се, еден ден разлика, син ми не враќа (не гарантирам за понатаму) а братучедот го “пеат” на секое удирање. Сеуште не кажува но претпоставувам и во градинка е истото (братучедов кажува секој ден дека некое дете го тепало моево, заедно се во градинка).
Последниов месец може и подолго кога нешто не му е по воља ме тепа мене или татко му. Пробувам да се лутам да бегам да му зборувам ама не. Предходната вечер се будеше од сон со вриштење и ме тепаше, значи минимум 6-7 пати добив ќотек од него во една вечер. Или пример сега му капам капки во уше и исто за тоа добивам ќотек. Еве сега не сум паметна од кај научил да тепа и како да го спречам ова? Пример тој ќе сфати од врсниците дека треба да мава, па може ќе почнат да ми се јавуваат од градинка дека и он почнал да тепа…

 

А што ако го удриш и утре одите во парк и он пак тепа?
Малово мое имаше таков период пред да наполни 2 години, кога тргна за прв пат во градинка, знам баш и тука прашував. Месец дена зборував дека не смее да се закача и 10 пати го однесов дома од како ќе закачнеше некое дете и ете го се смири нема помислено да бутне или чепне друго дете. Ниту еднаш не го удрив.

 

Е не знам што се случува, оти примерот ми е измислен.

Сум пробала со зборување во примеров. Не успеало. Мора следен чекор. Различен од претходно.

Еден научник попаметен од сите нас заедно тука, вели:
Insanity: doing the same thing over and over again and expecting different results.

Браво

 

Па добро тој пример е измислен но имаш и искуство со следен чекор откако си пробала со зборување.
Што се случува со несаканото однесување тогаш?

 

Не знам. Очекувам дека нема да тепа исто ко што сум очекувала дека нема да тепа после зборувањето

 

Јас еднаш во парк бев сведок на шамар од мајка кон дете и на бркање од таткото низ парк додека детето плаче и вика не не ме тепај, нема веќе да бидам лош. Искрено сцената ми го скрши срцето. Детето беше некаде 6-7г, и после зборевме си девојчето кое работи таму кај паркот во едно за кафиња и вели детето цело време го тепаат и многу е бесно, сите деца ги тепа низ парк, после тоа го увидов и јас многу често знае да ги удира децата да станат од лулашка, да ги бута и не знам уште што.
Детето имав прилика и да му зборам, реагира како нетаман искрено мислам дека се тоа е последица на тепање и на неработење со него.
Мајката додека ги тепа децата седи на телефон и си пие кафе. Ми идеше на неколку наврати неа да ја исшамарам.

Тепајте си ги децата, пејте си ги, што да ви кажеме. Еден ден кога нема да сакаат да седнат на маса со вас, како мм што не сака да седне со татко му, прашувајте се зошто.

 

Епа како поинаку се тепа дете? Мене ми е исто шамар, по газе, да го стиснеш за рака итн. Се што е насилство е ќотек.

И до кога ке го тепаш? Ке порасне па ке се крие од тебе и ке тепа. Ако е до таму работата.

Патем, измеша брзини.

Кога постаро дете го тепа помалото, има цело објаснување зошто и како да се постапи.
А вториов пример, каде дете тепа рандом деца на игралиште е друга тема.

Како и да завртиш, со ќотек нема да решиш ништо. Можеби ќе решиш во даден момент. Ама емотивно ке го осакатип детето. Една опција е да стане гневен и бесен тинејџер и возрасен човек. Другата опција е тажно и повлечено човече.
А зошто? За да си ти смирена и среќна во моментот јер си успеала. Си покажала моќ врз некого што, на прво место не умее да ги контролира и искаже емоциите.

 

Ама не учат се од дома, ние дома не се тепаме, имав период кога ко шлапнував по газе големото ама тогаш малото не беше ни во план а камоли да се роди, не сум го плеснала не памтам од кога. Е големото никогаш никој не удрил, не е насилен, не сака да гледа насилство и да игра игри со пушки, со тепачки, дури поради насилство не сака ни супер херои, а ете шлапнат е по газ неколку пати, пример кога ми има избегано на прометна улица еднаш, се исклучив од реалноста, ми се чини дека не дишев додека не го видов. Еднаш скрши прозор со топка откако сто пати му повторив дека не смее да фрла накај прозорот и еднаш мислам дека имаше земено нешто што не е негово, не се сеќавам добро. Толку се на се. Он е дете со кое се сме муабетеле и од 3г како е прозборе уста немаме затворено. Ама он ако му прозбориш гласно крева раце да се брани ко мислиш го кршиме од ќотек. Го имам прашувано, зошто така реагираш, сме те тепале ли по глава да реагираш така? Одговорно тврдам дека ниеднаш го немам по глава удрено. Не знае, така му одело, децата така правеле. Е малово се роди... па да е живо и здраво се роди, само тоа имам да кажам, живо ѓаволче. Малото почна да плеска и да фрла откако тргна во градинка. Што значи дома не видел насилство, видел на друго место. Јас да го чувам дома не можам, немам таква опција, мора да оди во градинка, што значи ќе види кад тад некаде тепачки и видел и почна да гризе, да тепа, да штипе... Гризењето го сопревме успешно со викање и пренасочување внимание, тепањето му е многу непредвидливо. Пример од чиста мира оди го мавнува брат му и бега. За игра. Зборуваме и никако не вродува со плод. Во градинка има гризнато досега 2 пати дете и 2 пати има бутнато. Секој ден стрес ми е зимањето детето од градинка што направил. Според вас, дали јас ги гризам децата дома, ги млатам по глава или ги буткам? Ги чуваме сами дома и скоро 99% од времето се со мене, што значи знам и одговорно тврдам дека не виделе дома нит тепање по глава, нит гризење крвнички нит буткање. И не оправдувам тепање, нема ефект тоа апсолвиравме, но верувајте дека учат многу повеќе надвор од дома.

 

Да проба да ти се измолкне од рака по улица, нема да го стиснеш за рака??? Па инстинктивно доаѓа тоа. Подобро да ја стиснам, отколку да летне пред/под некоја кола или да ја збрише. Секако тоа се зборува од проодување, секој ден, на секое излегување, дека МОРА за рака и ЗОШТО МОРА ама па не знаеш што може да им истекне, со деца не знаеш никогаш на што си.

Претерувате со зборот насилство, само да поентирате.

 

Те обожавам,

 

Апсолутно. Ти можеш дома да си зборуваш и зборуваш и зборуваш, оно ќе дојде од надвор и ќе ти изнакаже и безобразни/навредливи зборови и ќе проба да мава и се' нешто...

Ништо не е гаранција какво ќе биде детето. Не е убаво да се тепа од човечки аспект прво, ама дека ќе биде срцка после...не мора да значи. Мн е комплексно да гледаш дете, во денешно време посебно.
И детето не е само домашното воспитување, тоа е и гени, индивидуален карактер, општествено опкружување...
И не мора да значи оти ако детето гледа тепање, ќе тепа.
Ако е 'нормално' дете и разбира дека ќотекот не е решение за ништо, ќе знае како не треба.
Ако не е, ќе го прави и тој тоа што не треба.

Има мн деца сведоци на семејно насилство, па не тепаат. Напротив.
А има и обратно.
Траумите се тука, да, ама дека тоа 100% ќе му биде патерн на однесување, од мое искуство, не.
Сепак е и до детето и неговиот карактер и начин на резонирање на работите.
Од був бидува сокол, ама и од сокол бидува був

 

Ве прочитав сите. И искрено родителството колку што е најубава улога истовремено толку е и најтешка.
Можам да кажам дека ме плаши ова време во кое ќе растат нашите деца. Оваа технологија тотално ќе ги уништи. Колку и да не даваме пристап до екрани сега. Ќе пораснат ќе гледаат кај другарчиња значи овој тик ток па и по YouTube се неубави работи можат да научат. Особено насилство. Ништо корисно.
Ние немавме каде да гледаме такви работи. Бевме прости не знаевме што се вика ништо. Сега децава можат да те продадат.
И јас сум дете што не сум тепана воопшто. Па имам послаби жифци, побрзо можам да се извадам од такт.
Мм јадел ќотек ама е многу смирена личност.
Јас мислам дека и секој си се раѓа со некој свој карактер.
Од многу слушам што биле тепани дека не сакаат и тие на тој начин да ги воспитуваат децата. Не сакаат да го прават истото.
Ама па децава нивни воопшто не ги слушаат, туку се караат со нив. Од страна да слушаш како тие да се родители а не обратно. Немаат почит сега децата, не знаат за не.
Ќерка ми еве неколку месеци за нијанса е подобра.
Претходно не се трпеше ништо не и беше погодено. Нон стоп плачење вриштење.
Еднаш знам ја удрив по пелена тоа знам дека не ја болеше, ама самиот чин ја расплаче уште повеќе. После се гушнавме и се смиривме. Ама мене ми беше криво. Не сакам на тој начин да ме слуша. Сакам со убаво да ме разбира.
А за викање кога треба ја карам и викам ќе заплаче и одма доаѓа да ме гушне. И поминува. Знам дека и тоа ми е грешка ама некогаш навистина тестираат граници.
Сега е за нијанса подобра најверојатно дека веќе и излегоа сите заби, па препишувам на тоа.
Ама за бањање пак прави проблемии толку пишти, комшиите можат социјално да ми викнат. А децата од брат ми ако се тука и ако тие се бањаат тогаш и таа се бања и најпослушна е.
Со нив јаде дури и МЕСО. Значи може и така а со мене не сака и не може. Ова излегува дека мене не сака да ме слуша.
Не сакам со тепање да растам деца и јас сум против тоа, татко ми секогаш велеше дека деца се учат со разговор а не со ќотек.
Ама мене секогаш ми се вртат такви мисли што ако не сака да ме слуша, што ако не успеам да бидам добар родител...