Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

По колку даваш?

 

2.5 мл

 

Фала многу.

 

Ние со препорака го земавме, 10 дена па 20 дена пауза па уште два циклуси пола доза. Нас ни беше даден со индикација никако на своја рака, обавезно со доктор консултирај се

 

Нема на што. Се надевам ќе ви помогне за што и да го користите. Јас го почнав ради сипаницата.

 

На првото дете го давав по шема од доктор препорака бидејки од вирус во вирус одеше и имаше повторувачки херпеси, еден имаше, таман помина уште еден по него и тогаш ни го даде, 3 месеци го пиеше, 10 дена пиеше 20 дена пауза, така 3 пати...испи само 1 шише бо тие 3 месеци.

 

Имаше ефект? Како сте со херпеси сега?

 

Јас за имунитет ќе го давам, од кога фативме и не повтори гнојната ангина не мојме да се опоравиме од многу лекарства имунитетот и е крш.

 

Тоа беше пред 3 години, 3 год и 2 месеци беше тогаш, после сирупот дури декември се поболи истата година на 4 год, а го пиеше до мај, макар што мислам дека веќе си стекна имунитет бидејки почна на 2 год и 2 месеци в градинка, се помина, цела година болен, па од декември до јануари катастрофа беше, прво коксаки и после едно по др нон стоп со високи тт, можи и корона помина тогаш, па херпесите февруари и 3 год и 2 месеци Изопринозинот го почна.
Така да нз дали беше до сирупот.

Малово како почна лошо, на 14 месеци в градинка, по 3 недели аденовирус со пнеумонија па болница терапија венска, потоа по 10тина дена од тоа и пролив, па дехидрираност па лежевме в болница.... Пауза 5 месеци од градинка да накрени, почна пак март, како почна пак одма болен, ама поминува недела се враќа в градинка, па затера некако пу пу, сега 1 месец оди без прекин, па вакцина прими петокот, утре си продолжува в градинка. Него ништо не му давам, дури ни Д3 од што нејќи ништо, па сега пак пробувам бар Д3 да прима.

 

До кога трае фазава кај што мислат дека спиење уопште не им треба?

Последниве денови секое успивање за дремка и вечерно спиење е минимум час и половина, не од што не му се спие, туку бидејќи не сака да испушти нешто од играта. Па најчесто и преминува во тантрум бидејќи е преуморен и веќе влегуваме во зачаран круг. Легнува со липање, веќе жал ми е.

Друго, не знам зошто ама имам ептен грижа на совест за ова. Генрално сум трпелива додека има испади, иако има и такви кај што само се дере НЕЕЕ и се фрла насекаде. Приметив дека најчесто успешно завршуваат доколку повишам тон и се развикам. Но не знам дали постапувам правилно.
Во моментот кога ќе повишам тон како да се сецнува и доаѓа да се гушнеме, како скроз друго дете буквално.
Ама не знам дали е правилно.

 

Нз што да речам да не грешам
Не мавам, никогаш немам удрено еве го 6 и пол е големиот само еднаш по раце го удрев ко ми ја преврти пајнцата со јадење, е тогаш ме пренервира, од тогаш не ми напраи поќе така. Ама за викање ако нешто излегуват од контрола викам. Не често оти прилично сум трпелива ама викам ако треба.

 

До тинејџ.

Грижа на совест стварно немам. Некогаш треба да викнам за нејзино добро, некогаш за мое. Не урлам, ама подвикнувам кога ќе го претера. А општо имам разбирање, дете ко дете. Испробува.
Ама цела втора година нејзина се дерев

 

Не сум го удрила, иако навистина ме довел во искушение со долгите тантруми и вриштењето и удирањето. Некогаш знае и со главата негова во афект да ме пукне по нос, ми растекол и крв. И стварно не знам како сум успеала да останам приземна и да не го плеснам, иако рационално знам дека не е крив за ништо.
Ама некогаш кога 40 минути вришти во кревет, не сака да го држам, не сака да е сам ама не сака ни да сум тука, откако секоја тактика на смирување не дава плод, знам да се развикам, и тогаш се сецнува и прекинува. И не знам дали постапувам правилно.

Не викам генерално, може да испробува што сака се додека е разумно. Кога сме надвор или кога игра има слобода да оди и прави и чепка што сака, се додека е безбедно Ама во тантрумите кога ќе се издолжи по час, час и половина вриштење и веќе ми се собира и мене и тогаш знам да свикам убаво. Не знам зошто ама се чувствувам многу лошо потоа, иако се смирува.

 

Викам сестро иначе кај ми е крајов. Мм не вика ама кога ќе викне прекинато е за секунд мене непара ме рецкаат ама морам, по цел ден сум сама со нив две, ако не им 'ржам ќе ме возат како сакаат. Не е тоа секој дневно ама има денови кај што се неподносливи.
Јас верувам дека смиреноста е најбитна и дека нервозата им се пренесува нив, па додека ние не смириме топка они тешко ама кога се излегува од контрола викам

 

Според мене , така и треба
Да знае кога веќе го има претерано. Има емоции и има емоции, коа веќе не знаат шо сакаат. Тогаш сметам дека ние веќе треба да пресечеме.