Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Јас само ќе ти дадам совет да не даваш битка за мир у куќи. Јас имам едно такво дома и покрај тоа што не и дозволував до толку, а тамтрумите и беа страшни, дојдовме до степен кај што доколку не е по нејзино има драма одма и мнооогу е касно реагирањето наше сега, да почнавме со казни сега пошо веќе ги разбира од типот сите се пред зграда ти на балкон и мисли се зошто е тоа така ама нејзиното вриштеље за ситница секој нормален човек би го пријавил во социјално така да или имам немормални комшии или па ѕидовиве се топ. Сменета е после 5тиов роденден повеќе има разбирачка ама душа ни извади тој нејзин инает, а нашето ок Нина само смири се. Јест да е малово покротко ама дада школа ја научи на борбеност и на чекање, а и ние од прва со неа сечевме. Најдобронамерно ти велам, ако сега вака попушташ нема лесно да го упраиш пошо пиџами и ракавици ќе станат најмал проблем

 

Да. Кај нас е така. Ама никој не ми одговори од поискусните дали е така генерално кај сите.

 

Немам баш време да прочепкам низ постови што сум пишувала за да видам во кој период се случуваше, ама убаво се сеќавам на фазата НЕ. На јајца сме газеле за да не предизвикаме траорни плачки, зошто тие патики а не другите, сега папучи ќе облечам и плачење пола ден за ништо. Ужасно незабавна, ама поминува како и се друго. Преживеј уште една година, 4 години како магични да се. Се буди и друго дете имаш

 

Срцка, моментално им се дешава БУМ у главата. Мали големи се. Повеќе разбираат ама газот не им држи и си рикаат цело време.
После третата година повеќе ќе можеш да се разбереш со неа.
Ако и се плачело, кажи и Добро, исплачи се и да правиме нешто друго.
Мојава е 3 и пол, од лани од вториот роденден мислам дека нема ден да помине без да се исплаче саглам. Искача од градинка и плаче зашо сакала да се врати со другарчињата, баш тоа едното омилено и останало уште внатре. Сдк, ќе си најдат причина за се да рикаат.

Мислам дека генерално на сите деца им е предосадно од шо имаат се.

Најдобронамерен совет, бирање битки не е дозволување на скоро се.
Ќе си направиш поголем проблем така. Јас го оставив мм еден период, она А овој НА само да не плаче. Леле како му се акна од глава. Ти се верува дека еднаш му кажа Ако не ми дадеш (шо и да беше) ќе плачам. И тука пресеков. Им се изнадрав и на двајцата зашо да ме уценува мене 3 годишно со "Ќе плачам" ај важи. Исплачи се слободно.

Мене бирање на битки ми е Нејќам ручеееееек, сакам чоколадо. Добро, еве ти едно чоколадо - изеди го ручекот - ќе добиеш уште едно.
Не Милка од 150гр де.
Нејќам да јадааааам, сакам надвор. Ок, кое дете умрело од нејадење искачај ќе јадеш после.

Е дома еве овие два дена уште на таван шо не се испентари од што и беше досадно. Не знам колку цртани се изнагледа и пак се и беше досадно. Дури и му кажав на мм Цело време сме околе нејзе, не знае да поседи сама 10 минути додека завршиме нешто. До сега не сме имале ни потреба да кажам, оти и ние секогаш сме седнувале да играме со неа било шо, ама земавме да составуваме нешто абе ќе ја фрлев преку прозор.

@Skyler & @Mom's_life Вечна утеха сте ми. За пола година може и кафана да ве частам ако се деси ко шо викате

 

2 години и 4 месеци е. Плачките и се на врв на нос.
Вчера плачеше затоа што крпите од кујна биле во машината за перење. Ама баш таа омилената крпа е за перење.
Не дека нешто прави де таа со крпата.

За успивањето пишав кои циркузи ги направи.

За мојот телефон оти татко и го пофатил. За телефонот од татко и, оти мене ми го даде слики да гледаме.

За водење битки и попуштање. Пример одиме надвор, мораш да облечеш патики. Давам тука избор, сакаш едните или другите.
Студи, мора да ставиш јакна. Одбери си која, дали со Мини или со Јуникорн.
Ама дека мора, мора. Тоа кога е стварно ладно.

Јадеме - ако не сакаш да ја изедеш краставицата не мораш ама треба бар малку да каснеш од оброкот. Храна не оставам да стои на маса цел ден за таа да си трча и јаде по 1 залак на час.
Се знае кога се јаде.
Не дека нема да добие де измеѓу ако огладне или да оставаме дете по цел ден гладно.

Инаку генерално проблем имаме што еден куп луѓе се околу неа. И татко и и баби/дедовци да не му плаче и исполнуваат желби. Е сега кога на глава им се качува, одма жалби што е вакво детево.

 

Шо знам срцка, ние сами сме. Па изглеа сами си ја напраивме ваква
А и моите го користат тоа Ај да не плаче и само ги глеам ко теле. Пошо не ми е јасно Шо е толку страшно ако се исплаче кога плаче по 1538404 пати дневно. Татко ми и ден денес плаче со неа кога се разделуваат. Ова вришти, овој плаче ко да ќе се селиме Австралија а не да си одиме факинг дома

 

Се подутешив малку со вашиве постови. Јас искрено не знам кој пат да го фатам, се вришти за сѐ по дома, ама ние имаме и бебе како дополнување на фазава. Искрено си закажав на психолог, да си поразговарам малку, зошто побудалев. Инаку само јас викам по дома, мм е искулиран и прилично доста дозволува, само што мене после ми се лупа од глава пошто по цели денови се со мене. Мислев дека само моето е со вакво однесување и дури се обвинувам дека јас не сум како што треба, не знам да си го воспитам детето. Често и моите знаат да мо префрлат како однесувањето е загрижувачко и сл. и стварно не ми е јасно зошто денешниве деца толку многу викаат и плачат. Сѐ си мислам дека причината е што имаат од сѐ премногу, па дури и од нашето внимание. Не знам, ама очајна сум...

 

@DaftyCrafty , презадоволени се со се. Барем мојава е сигурно и од многу што имаат, не знаат што побрзо и што со себе.

Јас и често добивам коментари демек прво дете, сама е, итн, што реално не е ни муабет пошто може сум се решила едно дете да е, може не можам да имам друго. Нема врска муабетов ама не е причина за набивање на нос тоа.

Кај нас татко и е во фаза еве не плачи, ќе излеземе или ќе седиме и ќе си гледаме цртани или ќе правиме вака или така, само да не плаче.

Плус пишав има купишта работи за кои и јас сум крива.
Планираме одмор за летово и пази, да и било досадно таму, покрај плажа и море и места за шетање, изнакупив куп нови боенки, ситни играчки, сложувалки, сликовници и не знам што, демек да не нема што да прави.
Реално и треба само кофиче и лопатка за во песок да копа.
Ама ќе носиме еден куфер со занимации што само ќе ги расфрли на сите страни и ќе и држат внимание цели 10 минути.

Ние што добивавме по 1на играчка за роденденот или за Нова година, барем знаевме да ги цениме работите.

 

Дефинитивно се случува промена, како за неколку месеци да им се пушта дугмето "нормално дете" Не дека нема драми и плачки ама барем за пологични нешта.
Ти организирај кафана за секој случај, па ќе продискутираме уз пијачка

 

Исто, од 3 до 3 и пол најтежок период ми беше, најмногу тантруми, после 4 е веќе дете. Бај бај тодлер

 

Да не ве цитирам поединечно, апсолутно не му е дозволено се, секако дека има граници.
Но доколку забележам дека не му е денот, не напињам дека нешто мора или дека не смее. Као еве сака многу да седиме на тераса, ама времето е никакво а терасата ни е отворена од сите страни. И сеа кога очигледно не му е денот а запнал да одиме на тераса, наместо да седам и се расправам со него и кажувам дека не може, што најверојатно ќе биде проследено со плачки што потоа најверојатно ќе преминат во неконтролиран тантрум од 30 мин, избирам да го облечам потопло и нека игра на тераса 10 мин.

Не сакам и јас да ме командува дете од 2 години, но навистина се обидувам да го разберам и него, посебно во деновите кога е во градинка има може 5% контрола врз сопствениот живот, ретко да може сам да одлучи за било што.
Од станување во 6 сабајле до легнување навечер, значи повеќе од 12 часа некој му диригира не таму, не така, ајде сега да јадеш, ајде сега да се облечеме, ајде сега ќе одиме, буквално цело време. Нормално дека не дозволувам желботека, но за некои работи едноставно не ми вреди да се објаснувам со него, ок ќе одиме во градинка по пиџами, се додека стигнеме таму на време и соработува за преслекување таму, тоа и ќе го правиме. Алтернативата е да го облечам насила, он да почне да плаче, јас да се изнервирам, да касниме и во градинка и на работа и цел ден да ми почне со нервози.

Воглавном со пристапот сум строга, не значи не освен кога сме ептен на граница до тантрум, тогаш според мене не вреди да се тренира строгост пошто и онака мислам дека во тој момент не се во ментална состојба да сфатат што им се зборува, веќе се исклучени и се работи само за power struggle.

 

Епа арно тераш, лошотилакот им е наследен од татковците.

 

Мајки фала за одговорите. Ама изгледа не се разбравме. Она буквално од многу одамна си има тантруми. И речиси нема ден да не заплаче за нешто. Ама еве веќе цела недела ова е ноќна мора. Не ни бројам веќе дневно колку испади има со плачењето. Ама не е плачење тоа туку вриштење. Како некое опседнато дете, егзорцизам. Буквално таква е. Се тресе цела и цело време си повторува нееее неее нее и тоа се низ вриштење од толку што урла едвај сфатив дека "не" изговарала. И богами си трае ова повеќе од 15 мин сигурно. Дневно вака едно 5,6 пати. Не се издржува веќе.
@Miss_S и јас мислам на тоа се должи. Прво дете во фамилија. Од мм дури и подалечната фамилија нон стоп и носат подароци ја бараат на камера и сл. Дали од толку што ете сплет на околности само таа им е внуче, прво внуче. И сите околу неа се. Ама сега дури и од мм неговите почнаа да коментираат што е вакво детево, мора да има причина, какво е ова понашање... и т.н

 

Само да ти потврдам дека кај нас сите тантруми ( затоа и знам да разликувам тантурм од плачење ) се такви, буквално само се дере нееее и легнува на земја, се мава, вришти. Најлош тантрум досега бил ваков и траел 2 часа. И баш како што викаш, како опседнати се. Ама доколку се развикам како да се буди од тоа опседнатото и се враќа на старо, барем добива фокус да ме слуша што му велам, да можам да го гушнам итн.

 

Кај нас претходно помагаше ако ја гушнев. Сега не сака ништо ме брка, ми вика дека не сака да ја гушнам, да си одам. Ако и викнам уште полошо станува.
Претходно исто пред спиење кога правеше циркузи и одолговлекуваше да не спие само ќе и викнев и ќе заплачеше и ќе ме гушнеше и ќе легнеше да спие. Сега ако и повишам тон толку беше почнува вриштењето и стварно не знам што се случи ама ни со добро ни со лошо. Ни со попуштање никако не бива. Не сум паметна што да правам веќе. Погоре @DaftyCrafty мислам пиша. И јас често се преиспитувам како треба да го воспитам сопственото дете бидејќи очигледно нешто правам погрешно. Нит ме слуша, нит па мм го слуша. По цел ден плаче. Веќе и да нема убави моменти да уживаме се е вриштење пиштење ,ми се бега од дома некогаш.
А и сите околу мене почнаа да ми набиваат грижа што се однесувала вака не било нормално тоа. Па не била тепана затоа вака се однесува
Јас кога бев упорна заби да се мијат, да се спие на време, кога не отстапував од некои работи јас бев лошата. Е сега таа размазеност почна и нив да им смета, сега пак јас сум крива.

 

Јас мислам дека добро те разбирам. Цела недела ти е ноќна мора, може наредната и полоша ќе биде. После таа може 3 дена арни, 5 неарни да имате. И тоа е се затоа што растат. Неколку пати ти потврдивме дека баш во овој период се стварно ужасни и тоа не го мислам од дека се лоши деца туку дека им се дешава свашта.
Спикинг оф егзорцизам Лани ова време, лето, прозори отворени Софија дома вришти партал прави со саати, комшивката се симна и ми вика Дај ќе ја земам може ќе се смири.
До комшии се слушаше ко да ја колиме. На приземје живеам, луѓе се вртеа наоколу по улица зачудени кое дете го малтретираат.

На крај краевите, доколку ептен попушташ нервно, консултирај се со психолог, јас и книги купував зашо не знаев како да се справам. Мудар родител, среќно дете ти ја препорачувам. Бааги ми помогна да ја разберам ќере и да намалам очекувања во врска со нејзиниот развој.

Гушкање за време на тантрум кај нас никогаш не палело на пример. Ниту викање. Ништо.

Околината... Не знам што да ти кажам на тој дел. Јас никогаш не сум се замарала со коментари дали е заради мене таква, тепана, нетепана, галена, негалена. Тоа е. Кучињата си лаат, караванот си врви. И јас сеуште мислам дека не правиш/ме ништо лошо.

 

Фала срцка си.
Ќе ја побарам книгата.

 

Оф, да не те разочарувам ама знае да е и полошо. Само секое дете е различно, па не знаеш каков пресврт може да се деси.
Од 2 ипол до 3 ипол траеја оние најинтензивни тантруми кај ќерка ми. После 3 години беа најстрашните кога често си мислевме со маж ми what we have done! После 3 ипол малку од малку се поднамалуваа ама си знаеше да се извришти кога ќе и се увртеше така во главчето. И од 4 до 5 имаше, тие не беа класични тантруми, се дешаваа поретко ама знаеше да приплаче, демонстративно да врисне, или само да стои во место и инсистира да се направи или купи нешто како таа сака. По 5тата година имав ново дете. Посмирена и по разбрана. Сеуште е само дете и е мала и си има свои желби ама сега решаваме се со разговор. Оваа година ми беше најлесна со неа од тој аспект. Во Август ќе прави 6. Ретко знам да им се развикам, ептен кога сум била више скроз истрошена и префрустрирана, ама тоа никогаш не ми решило ништо, туку правело полошо. Кога сум смирена најдобро и најбрзо успевам да ги смирам.. само што некогаш стварно е тешко да останеш смирен откако ќе те напукаат. Па секогаш прво морам да се смирам јас оти се додека се осеќа и најмала вибрација додека зборам ништо не постигам. Не памтам кога последно сум им викнала баш ради тоа, ем ништо не постигам ем ми се отвара дупла работа.

Син ми за месец ќе прави 3. До сега околу тантруми со него сум немала така голем проблем. Плачко и рикач е, имал тантруми ама се смирува брзо. Ќе видиме што ми приреди после 3тиот роденден.

 

Да, врсиници се нашите.
Мојата е многу лоша јас од сега си викам што направивме зошто е ваква. Ми се плаче и ми се бега од дома

 

Колку пати ми се бегало од дома ехеее Колку пати ќерка ми ме има расплакано, да се тресам да не можам да се смирам и тоа што јас сум стварно многу трпелива со нив и ептен треба за да ми се качат на глава. Тоа е, стварно само трпение и се ќе помине и ќе се смири нема да приметиш кога. До тогаш ќе се тешиш дека ова однесување е нормален и составен дел од здравиот развој кај секое дете и дека имаш дете со цврст карактер.