Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Ја сум одамна помирена, само стариве уште се нервираат само што јас ја оставам ако сакаш да јадиш ако не кревам јадењето, па не и давам ништо и после пак и нудам (5г) е она.
Еве второво 2г има ептен е слабо ама јаде разноврсно само што малце количински. Она пак исто како твоето со зборување се разбира, знае да плаче еве вчера пример сега сака се како дада, а не е се за неа и одма вели Тада нема натазено и ќе поплачи малу ништо страшно, а првото ми беше со кубање коси, фрлање на сред улица, бегање за време на тантрум. И не со неа не палеше разговор, нити пак можеше да се излажи за нешто нити забораваше на тоа што наумила и да и понудев нешто поинтересно.
Првото ми ја обеле порано косава, а како второво уште 5 би имала.

 

А моето ме тепа..
Ако нешто кажам не или не дадам тој со раката замавнува накај мене.
Ќе му се распискам и ќе се битка да ме гушне.
После 5мин пак истото.

 

Aко нешто ме вади од такт тоа е тепање родител, многу ме иритира, не прифаќам тоа под никој услов. Затоа за тепање реагирам бурно веднаш, не се распискувам, урлам. И мене ме има плеснато малото, еднаш и толку, исто и гризнато, еднаш и толку. Гризеше во градинка и уста пена ми фати една недела да не гриза и престана. Мало е, нема ни 2ипол години, ама зборам додека ми држи силата.

 

Погрешно. Дете на таа возраст не удара зошто не ве сака или нема почит кон вас туку тоа му е единствен начин на изразување на емоции во моментот. Емоциите треба да се валидираат, да му се каже дека знаеме како се осеќа и дека не е добро да се удара зошто боли. Нормално дека не треба да се остава да мава, ама не треба ни да се решава со викотници зошто сѐ што може да се постигне е спротивен ефект и бетер понашање.

 

Додека гушкав и тешев немаше ефект, гризеше, кога почнав да глумам дека многу ме боли прекина. После почна пак ама поголем беше па почна да разбира. Имам во фамилија дете на кое се смееа сите кога тепаше, удри бабе мачето, клоцни бабе кучето, тепај бабе мама не слуша, има 14г и пуши, пие, се дрогира и прашање на време е кога ќе заврши во казнено поправен. Фала богу не гризе веќе и не тепа, учиме да се галиме и да се гушкаме, сега децата што ги гризеше му се другари и прават згради од коцки во градинка.

 

Отиде сега во скроз погрешен правец. Не реков нигде да мотивираш и иницираш да тепа. Имаше и кај нас обид од свекорот еднаш кога се удри од масата да му рече удри ја деде масата, после тресни му една на тато на смешка демек. И тогаш ги построив сите. Нема реков масата да се удира, нити пак некој друг зошто утре полошо ќе биде. Од тогаш не се повторил таков муабет.

Ама дискусијата сега не беше воопшто таа, ја извади од контекст. Зборевме за нашите реакции кога тодлер ќе удри. Јас стојам позади тоа дека викањето не е начин. И мене ме револтира кога ќе ме удри, некни така ме залепи по сред фаца што дури и плачка ми дојде, се осетив повредено. Ама како и секогаш, изброив до десет и се потсетив дека он не го прави тоа свесно. Го спречив, му кажав дека знам дека е лут што не му дозволив да се пентери по столот и дека не треба да удара зошто боли и не е убаво. Знам дека во тас специфична возраст секое наше ‘не’ може да иницира мавање, ама урлањето како што викаш, не е никакво решение.

 

Ама те разбирам јас, совршено, не викам дека мојот начин е добар, само кажувам како јас се справив. Зошто тепање мајка не е ок, колку год они тоа да го сфаќаат како игра, не е игра и лесно преоѓа во насилство.

 

Абе ова се убаво звучи на хартија, ама реалноста е поинаква.
На дете кое е во тотален мелтдаун и мавањето му е начин да ослободи емоции, како ќе му пристапиш? Не може да застанеш да валидираш емоции пошо и он не е свесен ниту па те регистрира дека збориш.

 

Епа не ме разбираш очигледно. Не збориме за дете што го сфаќа како игра. Збориме кога деца во интелектуален и емоционален развој удараат во знак на револт. На крајот секој си одлучува како со свое дете, јас само кажав како јас сметам дека треба и како јас практикувам, од тоа малку искуство и едукација што ги имам на темата.

 

Да ама мајката кажува дека удира и се смее, прекинува ако она плаче и после 5мин пак исто. За мене тоа не е револт. Да не должиме, исто е ама не е исто, во право си, секој се бори на свој начин и не велам дека сум во право, само јас така сум предизвикала реакција.

 

Емоции не се валидираат за време на тантрум туку после него. Нормално дека теоријата и праксата не се поклопуваат секогаш. Ама за мене дерењето, урлањето не се начин и тоа е тоа. Повишувам и јас тон некогаш, не го мазнам со пердув. Еве пред малку скрши чаша и го искарав со посериозен и повисок тон. Ама да се дерам на дете што е во афект и нема контрола врз себе за мене е неприфатливо и нема да се деси.

 

Но што кога ќе заврши тантрумот и детето не се сеќава?
Има некои однесувања се стопираат во моментот. Океј е да се валидира, да се даде разум на однесувањето и зошто не треба така,но јас мислам дека е и ок за децата да знаат дека ние како родители не сме бесконечно трпеливи, според мене е ок и некогаш да добијат малце построг третман.
Еве кај син ми пример, кога има тежок тантрум он е тотално исклучен, буквално што правевме муабет пред некоја страна, дури и како опседнат. Знае често да се случи во бес да ме мава и гребе по лице, последно ме мавна со главата во нос и ми растече крв. Тоа се сецнува моментално, јас ако после 2 часа му објаснам сметам дека тоа нема ефект.

 

Од мое искуство (не од книги), емоции валидираш кај дете кое веќе разбира и нема тантруми туку бес, тага, лутина. Значи кога веќе и детето знае точно кои емоции ги изразува, па ти да му ги валидираш, да разговараш, да се објасни кое однесување е дозволиво, кое не.
Кај мало дете што само има излив на емоции, а ни самото не знае како се осеќа, да ме удри само строго би поставила граница. Не знам што би објаснила на дете што и не разбира баш, ако нема ни 2 ипол години.

 

Моето, веќе месец и повеќе не спие денски.
Станува во 9 најчесто, легнува 8:30 9 навечер, последниот пола саат знае да кризира ако се изморил денски мнохи, ама онака е супер.
Кај моето само ова се покажа како ефективен начин за преспивање ноќ, спие најчесто 12-13 часа со може едно станување ама одма презаспива.
Може фаза е на твоето оти знам дека е по спиењето како што си кажувала, моето знаеш од мало е вакво за спиење.

Инаку иако не спие имаме во текот на денот саат два мирен период кога се гушкаме, читаме, гледаме цртани и така како да одмара.

За анимации и јас не знам што, моето е цел ден надвор со мм, по паркови, игралишта, кафички, другари, искрено подобар социјален живот има од мене.
Ама мм работи ноќна и може денески да го анимира.
Со мене кога е и јас шетам, готвиме, двор, гости кај некој, на село…нешто се прави, дома најмалку играме.

Тантруми мојов многу ретко има, само кога е преморен, цртани гледа од година и немаме проблем со хипнотизирање и барање до степен да се труска. Иако некогаш знае да се внесе ама ако му понудиш нешто поинтересно тогаш не го интересира веќе, јас едно правило само што го следам кога гледаме тв е да гледам со него, не го оставам да седи сам а јас да работам, или може тоа да трае кратко 10-15мин, онака тоа е заедничка активност.

За облекување и менување пелени, е пробано се, буквално тежок инат и само со цртан ми успева па тоа и го правам Може е погрешен начин ама немам поуспешен.
За миење заби упали покажување слики од расипани заби и убедување дека такви ќе му станат, сега кога се миеме секогаш бара слика прво.


Моето денес се изнервира дека не му обарнав внимание кога 5 пати викна мамо, а јас зборев со друг, и на крај ме викна по име и ме праша дали го слушам.
Прв пат ме рече по име, не ни очекував дека ми го знае.
Моето удира некогаш, пробам да го убедам некако дека не е добро, ама досега убедувањето не е успешно.
Не удира кога е бесен или нервозен туку онака кога сака да се закача. Мислам дека научил од мм што знае да ме плесне по газ.


За јадење…не ми се ни збори, оти моето дете константно секој ден јаде исти работи, 5 се на број. Да речам не се нервирам не е точно, ама се помирив дефинитивно. Здравствено е добар, се нема разболено да не се заречам 4м веќе, а пред тоа може пола година не беше болен, кс добра, раст и развој добар…нека јаде што сака.
Битно почна да бара некогаш сам и тоа е голем напредок за нас.

 

Прв пост во темава. Синко вчера наполни две години. Се спремаме за во сабота да прославиме роденден во двор. Дај боже да не ни заврне и расипе планот.
Туку тема тантруми и не јадење... Мака и со тоа и тоа. Се мава со главата кај ќе стигне кога не му е погодено. Веќе утрпнав. Ама за нејадењево не можам да се помирам и само молам, како @strelec231992 знам и цртан да пуштам само да касне нешто. И јас тоа си го гледам како најголем пропуст во моето родителство, ама никој не е совршен, така и јас.
Тема мавање, кубење родител не дозволувам и јас... Ме скубна еднаш му вратив и толку не проба уште еднаш. Му реков гледаш како боли кога некој те куби за коса. А кога мава само ќе му речам боли немој и престанува, и иди ме бакнува. Тоа го прави кога ќе се удри тој секогаш го бакнувам да помине. Ама некогаш и подвикнувам ако не престане и претера, знае на пример дур му менувам пелена да ме шутира и да се смее ( демек си игра ) а не е свесен дека боли, му кажувм не престанува, е тогаш знам да свикам.
И за крај едно арно видов од тоа што го сака џорџ и пепа... Му реков како џорџ спие во негов кревет. Луѓе стана се префрли во креветче си се намести и заспа. Леле камо среќа да пали ова уште некое време и да се навикне така
А за станувањето ноќе ќе мора да се помирам дека си е такво детето. Преживува, сонува и станува и тоа е тоа.
Доста беше добра ви ноќ мамасити

 

Туку, мајки, хелп, малиот уште некој месец ќе прави 3 години, но ужасно се плаши од сечење ноктиња. Му покажуваме ние како сечеме, со ноктарче во форма на мече сечеме ноктиња и на плишани мечиња, дека не е страшно и само бега и плаче и затоа уште во спиење му сечам нокти. Но веќе и во сон осеќа и како ќе го допрам бега, клоца, мрчи во сон...
Дајте кажете некоја идеја/игра/песничка како би се справиле со овој страв

 

Кога те читам за првото. Исто ко мојата да ја опишуваш. И јас фобија имам за второ. Многу ме исцрпува психички ќере.

 

За тепање и скубење и слично ако во момент на тантрум се случи одма го спречувам и се тргам од него и ќе му речам не ти дозволувам да ме тепаш. Па после го прашувам сакаш ли да те гушнам или сакаш простор. И отпосле дури кога ќе се смири објаснувам на пример ако си лут или тажен можеш да удриш во креветот, во перница и слично. Така да мислам дека ок правиш @perlaa1.
Ама колку ни е интересно сега скоро 2.5 иако има тантруми и вриштење, ептен има и нови моменти, учат цело време нешто и многу се забавни.
Мајки имате искуство со тргање пелени кај дете што не сака ни да престане да си игра за да смениме пелена? Искрено мислам дека не му ни смета мочкан или какан да биде, малку сум загрижена како ќе ги тргнеме. Не сакам да форсирам, го седнуваме понекогаш и ќе се искака/измочка, не му е проблем да седне на шоља ама не знам дали е време да пробаме да ги тргнеме целосно.

 

@LizzyGrant , тука некаде се децава, ни сум ја седнала на нокшир, ни сама изразила желба. Ако сме сами, кога одам во Вц и оставам отклучена врата и може да влези и да си седне на нокшир ама дека е свесна за мочкање и какање не е.
Оставам јас за уште месец, два, да видам кога ќе е одмор градинката, па да се пробаме посериозно.

Инаку менување пелени станува хорор. Постојано ја носев на исто место и менувавме. Сега кај ќе се најде низ куќа. Во ходник на плочки. Во дневна на тепих додека игра. На спална пред спиење.
Така најмалку лудории прави.

 

Искрено, не знам како ќе откачиме пелени воопшто. Нокширот е за секаде освен за под газ, на глава, нога у него, врз маса.... само не под газ. А спремен е за тргање сто посто, станува со сува пелена, трпи подолго мочки и наеднаш моча, кака во одредено време... Уште да попушти. Мислев со ова ќе имам среќа ама не, нејќе да чуе.