Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Поделени мислења ќе најдиш, мое искуство, прво дете, отварав од мало на капење, од кај 3 месеци, се отвори негде на 6 месеци, потоа ко почна за зазнава не оставаше никако да го фатиш, на 5 год се правеше операција од кила и спуштање на тестис, на докторот му рековме да му го отворат и курето додека е под анестезија, го отвориле и после тоа пак не сакаше да го отвора. Е сега има 6 и пол год и почна сам да си го отвора на капење
Малото 22 месеци е, него не му го отварав ич, сега пробав пред некоја недела и му се отвори, од тогаш немам пак пробано.
Само искуство споделувам, незнам како е правилно, ама велат дека сами ќе си ги отворат кога тогаш

 

Oj oj Бела скроз различно ме разбра. И само да ти кажам алал на нервите. Па и со пердув да го галиш, ти се може. Твое си е.
Сакам некогаш трпението да ти го имам.
Јас треба да се издерам како ненормална за да престане со глупостите. И се фаќам стално како губам контрола, или како премногу граници поставувам.
Мене ми се смачува веќе искрено кога е време за јадење. Па тоа шлакање насекаде, па гребење со лажица, па прерурање од чинија во чинија...

 

Ќерка ми генерално не е лошо дете. Не пребарува, нема екстремно чести тантруми.
Е како секој двегодишник добива и луди идеи и знам да викам. Помогнало или не во моментот.
Да и речам не смееш тоа или тоа не и значи ништо. Да и речам уште 50-100 пати за истото не смееш, без дополнително објаснување или последица исто не и значи.
Дека еден куп луѓе сме околу неа е факт и сите и поставуваат различни граници е точно и нема цврста основа.
Кога ќе почне да плаче, маж на првата секунда и дава да прави што сака, да не се разболела од плачење, демек температура ова она.
Врска нема, ни тт кренала, ни ништо, само не знае на кај тера. Јас пример не дозволувам качување по комода оти д висока и еден куп работи има на неа. Ќе подвикнам, ако се прави на 3 и пол следното е, слегувај затоа што таа и таа играчка (што и е омилена во моментот) ќе ја фрлам во кантата. Ова пали откако неколку пати стварно фрлив играчка.
Ама битно за секунда е смирена. Може звучи како Хитлер ама ако падне и се повреди ќе плаче повеќе со денови/отколку тие 2 минути.
Пали и физички ја да тргнам, може ќе поплаче ама за минута друга дистракција наоѓаме.

За надвор ако трча по улица кај што е прометно, едно предупредување, второ ја кревам во раце и враќам дома.

Е маж во случај како првиот, не само што ја остава да се качува туку и за да не плаче ќе смисли уште куп ситуации за кои е исто опасно да ги прави дете.

Инаку баш дека е едно, гледајќи деца што се второ, трето дете во семејството мислам дека е "малку назад" со моторика поради сето стоење над глава. Имаме деца во околината и помали од неа и многу понапредни.

 

Болдот

Кај нас е слично, одовлекување до максимум кога не сака нешто да прави.
Пример навечер не сака да легне да спие, па го спремам еден час порано. Па влегуваме во спална, и он почнува. Ми се јаде. Вода ми се пие. Да читаме книга. Да моча на нокшир ( никогаш не моча на нокшир ). Да проба нови пиџами да облече, тие што ги носи не му се убави. Банана да јаде.
И јас буквално на се ова велам не. Ако ја затворам вратата од спалната толку е, не отварам. Може ќе искризира 10 минути со некое вриштење ама ќе сфати дека нема попуштање.
Мм ептен паѓа на овие трикови, он па стварно му носи и нокшир и му менува пиџами.

 

И тоа "малку назад" да видиш колку нема врска за 2 год, првото на 2 год бројките до 12 ги знаеше бидејќи многу сакаше бројки, часовници, на 2 год слагалици редеше, спрема 2рово многу беше "понапреден" ама за година две скроз ќе се изедначат со тие што како помали биле "малку поназад"... Башка различни деца, секое е различно надарено, првото така моторички беше назад, ама ние бевме криви за тоа, татко му посебно и дедо му, не таму ќе падниш, не ваму и детето не ни пробиваше после, тек после 4 год почна да се опушта и да прави поектремни работи, било парк, било двор...

 

Е баш тоа, ќерка се доближува до скали, ние нееееее ќе паднеш, држи се, седни, вака направи, така направи.

Играат во парк со дете пола година помало, само се качува внимателно, слегува уште повнимателно. Оваа го гледа и следи и почна по него да повторува, буквално без грешка.

Си има нејзин прибор за храна, маж е преплашен зошто сум и ја давала виљушката кога може да се боцни со неа. А знае да јаде, не дека не.

На такви работи мислам што ние ја уназадуваме.
А бројки стварно знае и ги препознава. Побезбедно им е на сите на 2 години да седи и учи бројки/бои/форми или не знам што отколку да се научи по скали безбедно да движи.

 

Верувај потполно исто е и кај нас. Јадењето не му е само за да се најаде туку воедно и игра. Мора со нас да се на маса камиони, коли. Па не тие, други. Па дај ми ја твојата чинија. Ќе јаде едно време од неговата, па нашите ги бара. Иако почнавме во иста чинија како за нас да му служиме, пак се нашите поинтересни, а храната внатре е иста. Деновиве особено сме вратени со мајмуните мислам. Од дете што јадеше сѐ и само, сега знае да се понаша како бебе и чека да го храниш дур он си игра. Иако знам дека е погрешно, јас тука кикснувам зошто стално е на долна граница со килажа и си викам фали уште да не јаде.

За нерви верувај нема потенки од моите. Сама на себе си се чудам како со него на прсти се брои колку пати сум избувнала, ама затоа другите го јадат. Јас сум страшен темперамент и нетрпелива по природа, ама ете со него нешто од внатре ме тера да сум смирена. Некни имав еден поголем испад така и после се осеќав како гомно. Нејќеше да спие до 12 ипол вечерта и квичеше за се живо. Пази у 12 ипол сакал да вози точак надвор, аха важи. На крај изгасив струја викам плачи колку сакаш не се оди сега надвор, се спие. Се одра еј се одра! На крај му викам на маж ми земи го зошто сум пред нервен слом, ми доаѓа да го залепам една дури. И после сета драма нормално пак јас смирив ситуација и го прашав дали сака да се вози во количка. Излеговме како будали во 12 ипол и заспа на првата кривина од дома. На маж ми му викам друг пат кога ќе видиме будно дете како шета у 12 ноќеска, don’t judge.

 

Да да така, скроз исто беше со првото дете, скроз те разбирам и затоа ти пишав.

 

Еве ја денес и купив сладолед и се дере на цел глас: не ваков сладолеееед (а до вчера го јадеше). Другарка ми вика оди однеси ја нека одбере каков сака. И викам: аха важи дека ќе ја однесам, да бира и да ме малтретира. Не го изеде. И сменив нешто друго за занимација и заборави.