Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Те читам, ко за мојов дома арамбаша да читам. Ме полудува. Исто ништо не пали, а тек две години има. Јас за второ не сакам да чујам. До 4 ова ако се дешава дефинитивно на лечење ќе одам. Деца деца не знаат за емоции , ама ова крајно не се издржува. Ете го цело сабајле само плаче и се фрла за се нешто. Реков ајде во мк да смениме, може ќе е подруг, ама не, исто се како дома. Јас станав нервозна и не се препознавам и многу ми смета тоа. Премногу се одразува неговото такво понашање, зошто е по цел ден и не се издржува. Веројатно и тој ја осеќа нервозата моја и не се смирува уште толку, и како некој зачатан круг. Се молам во петок да го видам на список од градинка. Барем малку да не ми вика на глава. Кога не е во таква некоја епизода, златен е. Културен, послушен, си игра убаво. Милина да го чуваш. Ама почесто побеснува, отколку мирен. И јас веќе не знам како со него. Има денови се молам да дојде време за спиење, да ми одмори мозокот. Еве како денес. Сега заспа и јас ќе легнам оти ужасна главоболка имам од неговото викање.

 

Исто и мојата. 3 години е, ни со арно ни со лошо не бива. Зборува она, дури и многу повеќе од што треба и се инаети и се кара и кога не е по нејзино ма тоа рика тоа вика оди смири да те видам. Сега почна и во спиење, цела ноќ се врти како втрелешка и на секое вртење муууу муууу само, жива не наспана сум. Скроз те разбирам, исто се осеќам, пренервозна сум направена не се препознавам сама себе ама преку глава ми е од секој ден едно те исто мукање рикање не можам веќе. Не знам што да се прави, до кога трае ова?

 

Исто скроз. Ќе речам ајде надвор на лулашки ќе се заигра таа и надвор ќе најде причина. Мене ми изгледа како само изговор да бара за плачење. Мојата оди во градинка, и од кога ќе дојде до вечер не се трпи. Тврда ти душа тебе по цели денови...

Ни кај нас не е до зборењето. Многу рано почна да збори. Сега си правиме муабет во поглед на говорот е супер.
Не знам до кога трае ама секојдневно навистина исцрпува психички некогаш нека бидам немајка ама ми се бега од неа во тие моменти. Не можам веќе.
Сум пробала да излезам од просторијата за да ја игнорирам, доаѓа по мене трча и продолжува со плачењето.
Денес пример шетавме низ парк рековме добро ќе и дојде шетањето не знам почна да изведува нешто да трча да глуми дека плаче. Ја прашувавме што е сега. Како ни сама да не знае зошто така прави. Кога гледам наоколу родители со деца, децава си играат им завидувам. Не можам раат да седнам од нејзиното никакво однесување...

 

4 и пол години е иста е како твојата, до душа поретко од што беше, ама знае да ме извади од такт.
Се навикнав веќе,таа си плаче,,писка,се дере....ние си траеме, не реагирам веќе никако бидејќи ни со лошо ни со арно бива.
Таа виде,не виде,престане.
И така. Гушка за поддршка не си сама да знаеш.

 

Јас и викам го*но карактер има. Не може да издржи цел ден да нема испад. Без тоа не поминува. Еве денес не била којзнае колку лоша ко други денови ама затоа вечерва пред спиење наплати, почна да вришти зошто сум и ги соблекла чорапите и зошто сакав пижами да и облечам. Се бунтуваше и почна да трча гола по гаќи. Бидејќи сум изморена веќе од тоа, и кажав дека јас си одам да спијам а неа нема да ја примам во кревет. Ја затворив вратата, ми плалеше пред врата. Цело време како опседната повторуваше да и ја облечам блузата со џивџи. Ја оставив некое време да плаче. Накрај и ја облеков блузата со џивџи и реков ако продолжи да плаче дека ќе и бидам лута и дека јас легнувам да спијам ако спие со мене ок, ако не може слободно да си седи во дневна. Се обидуваше да заплаче и реков да престане да плаче пак ја потсетив. И се качи на кревет да спие и заспа.
Не разбирам зошто мора вакви испадииии.
Фала за поддршка

 

Мојата вчера плачеше зошто нејзиното бебе немало многу блузи на кратки ракави,па сакаше да земе од блузичките на близнаците, ок и дадов две што не им се фаќаат веќе,ама неее малку биле две.Не може викам,доста се две,тоа не е вистинско бебе и нема потреба од повеќе блузички и тука настана драма,ама сакааамммм,ќе земааам,дај мииии.
Не може и крај.
Рикаше се, се дереше..
На крај сама престана легна и заспа.
Распрденост тоа е.
Кога беше помала многу работи и се дозволуваа и сега на глава ни се качува.
Ама тоа ни е школо за др.две што ги имам.
Нив уште од старт сега ги сечам,кога ќе се каже не за некои работи и треба не па колку и да плаче.

Период е, ќе помине се'
мајка..
А за тешко,тешко е знам, фрустрирачки е,психички тешко, ама можеме ние ајдее.

 

Ок мајка од напишаново зпоред мене детето ти има фрустрација зарад твој пристап. Јас веќе ти напишав дека ти си таa што треба топката да ја спуштиш и не денес само толку на поооодолг период и промена ќе видиш. Не ме сваќај погрешно ама знаеш ли која траума на дете е да му затвориш врата и оно да пишти оти тебе ти прекурчило да ја мољакаш да де облече? Мајки, не заборавајте дека нивниот детски мозок, емоции и не контрола врз истите не може да се мери со нашиот. На дете не се вика да престани да плаче ако е вознемирено туку се смирува ситуација со читање книгу, гушкање ама предходно да се смирите. Може да има инает карактер, да е разгалено ама г*омно карактер не верувам. Пробај смени се, ќе видиш разлика.

 

Ќе се смени на полнолетство! Да не те разочарувам ама тоа е карактер, со време ќе и го научиш карактерот и ќе се помириш. Мене веќе ми здосади да се жалам, па така си го лажам умот дека е сменет. Налет тоа, син ми и фрла се околу него и ме тепа, колку ќотек јадам од него само да знаеш..
И така, прегорени ми се живците, совет немам, само поддршка..
А тоа дека ќе се смени, по внука ми знам дека нема, еве 6 години ќе полни уште е истата, копија е син ми со нејзе..

Ќе се едитирам, пробај тактички како со Шенка од приказните Јас кога не сака да се облече му велам, немој да си ги облекол патиките, сега на бебето ќе му ги облечам и веднаш трча. Или пред тоа го осеќам дека не сака да се капи и почнувам, сега ќе ја полнам кадата и баба ти ќе се капи, да видиш како трча
Затоа велам издиши и пробај со некоја тактика што пали, ама тоа за одредени работи, не пали за се

 

Како се однесувате кога НИШТО не ве слушаат.
Пример:
1.излегуваме надвор, има коли, и викам дај ми рака, не ме слуша и тера напред. Ја кревам или ставам во количка, плаче и ми вика пушти ме доле, ќе ти дадам рака. Секако, тоа не се случува, пак е исто.
2. И викам ајде, не доаѓа. Тргнувам да си одам, не се замара каде сум, си тера напред или стои во место, исто како да не постојам.
3. И викам не фрлај со песок, во очи ти оди или не фрлај со камења ќе удриш некој, ми тестира граници и уште повеќе продолжува и ми гледа реакција и се смее.
На некои работи почнав да се правам наудрена, гледам намерно ги прави за да и викам не ама неможам за се. Некако многу почна да си игра играчки и да си прави по нејзино, а гледам нема капацитет да сфати последица. Некогаш ќе и кажам: нема сладолед зошто не си умна или нема да те носам на лулашки, нема ефект и не знам колку е правилно. Не сакам да ја плашам со чичковци и такви ствари, некогаш ќе и кажам дека Дедо мраз се гледа и на децата што не слушаат нема да им донесе подароци. Ништо не допира до неа. Дури и горда е што не слуша. И сама си повторува: Јас не сум умна. Некако се осеќам дека ми ги поминува границите, од друга страна си викам 2 години и 3 месеци е, ок е да прави така ама сакам да ме слуша повеќе. Вака ме нервира искрено.

 

Не може секоја вечер да биде непослушна и драми да прави и да ја молиме да спие? Да ја оставиме цела ноќ ќе седи будна верувај ми.
Секогаш со добро со смирено и затоа мислам дека и вака се понаша. и претходно беше ваква така да не е од сега . Ова е распрденост веќе. Таа не почитува ништо што ќе кажеме. Секоја вечер е истото кога доаѓа време за спиење ќе си најде изговор.
Затоа приметив дека кога не ја молиш и убедуваш туку кога гледа дека не и се оди по газот ќе попушти. Не сакаше да спие и да облече пижами, супер и кажав дека јас ќе спијам и дека може да си седи ако не и се спие. Дојде да спие. А да ја молев како секоја вечер со убедување ајде треба да спиеме рано си станата треба да станеме рано за во градинка знам јас што ќе биде резултатот. Навистина толку децава се распрдени премногу им дозволуваме
@Bebetoo хаха знам и кај мојата ова пали понекогаш. Свекор ми Шенка ја вика ќере
Ова особено ни успева за пиење витамини ако и речам пример ќе му ги дадам на татко ти одма ќе дојде прва да ги лапне. Инаку се бркаме

 

@Sun&Moon скоро 3ипол е моево, горд е ако не послуша нешто што му кажуваш.
Јас многу зборувам, давам примери какви последици би имале доколку не ме слуша и почитува мој збор и тоа доста пали.
Нема граници кај мене, јас знам и да плеснам по газе ако направил голема грешка.
Имаме и доктор и страшен чичко кој е во длабок сон, ама може да се разбуди ако е многу непослушен. Мора од нешто да имаат страв, инаку психијатрија не ми бега.
Имам уште едно дете, не може вниманието само на малово да биде.
Додуша јас по природа сум многу трпелива и издржлива личност, па имаат среќа малце тука.

 

Хахах, ние на јутјуб ја пуштаме песната од старо железо, ама тоа за внуките. Син ми рипнува да ги види дали поминуваат на улица па ќе продолжи да плачи по нив…


@Erika.greeneyes Јас во глобала имам мирно дете ама мноооогу плачи. Зборување или било каков допир додека е во тантрум кај него не пали, може бетер да е. Ние со игнор живееме. Да се лажеше како другите деца ќе немаше подобар

 

Или ќе ме послуша или си одиме дома.
Ако не ме послуша, си го исполнувам ветувањето. Еден период така со рикање си доаѓавме дома, евентуално научи. Ама знае дека сум сериозна.

Претходно и велев или ќе ме послушаш или ќе си одиме дома, ама многу шанси и давав. И на секое ми викаше добро мамо ќе слушам, ја оставав и за 5 минути пак продолжуваше со истото за кое што е опомената. Па пак ќе и речам одиме дома ако не ме слушаш, па пак истото, 5 минути умна, па пак непослушна. Сега давам една опомена, наредната е црвен картон и си го исполнувам ветувањето.

За одредени работи сум многу строга и инсистирам на послушност, е сега нормално ги бирам битките. Исто и имам кажано дека не сакам да се повторувам сто пати, ќе и кажам нешто 2-3 пати, ако ме игнорира и викам ако уште еднаш се повторам ќе има последица (пр. ќе ти ја земам играчката ако не престанеш да тропаш, нема да излеземе надвор ако не дојдеш да те облечам, итн.)

Е сега мојата е скоро 3 години и некаде од 2 ипол почнавме полесно да комуницираме, ама да дефинитивно од година ипол до две ипол ми беше многу тешко да се справам. Во тој период читав за овие техники, ама не можев да ги применам, не знам зошто, мислам ми требаше време да ми легнат.

 

Исто вака функционираме, за некои работи уште не слуша, битно рака конечно почна да дава. Баш така е, треба да им се каже само еднаш зашто брзо сфаќаат ако не си стоиме на зборот.
Е тешко е на секое да го враќам дома со плачки ама и јас мислам дека вака најмногу функционира.

 

Мора да бидете доследни! Не да се заканувате на празно, доследни, ако не ми дадеш рака ќе си одиме дома, ако не седнеш во седиште не тргнуваме, ако не ме послушаш одма си одиме дома, ако плачеш нема да добиеш и тоа да бидете озбилни. И задолжително да им го уважувате мислењето, односно да им дадете избор, тој избор нормално дека ќе ви одговара и на вас, пример оно сака да облече зимска јакна, а надвор не е ни за пролетна, ќе му дадеш да одбере од она што е соодветно, понуди 2 маици пример кои се соодветни. Мене вчера нејќеше да ми оди за рака, му реков дека сме на паркинг и дека избор нема, може кога ќе стигнеме до маркетот да оди сам и така и бидна. Ем он мисли дека победил зошто сепак одел сам, ем мојата цел да го заштитам на паркинг е исполнета. Со тек на време ќе порасне и ќе сфати дека тоа што го збориме е за нивно добро.

Јас до некаде ја поддржувам и Бибуш со мислењето, во право е, многу несвесно реагираме и не сфаќаме дека одгледуваме идни возрасни лица. Пример тоа плашење со полицајци, доктори, страшни чичковци, не знаете колку е опасно и лошо по нивната психа. Имам другарка која цел живот ја плашеле со полицајци нејзините и сега има фобија од полиција, до таму што и се деси немил настан и кога дојде полиција доби паничен напад, не можеа да ја смират, ја покрија со дукс преку глава за да каже што се случило. Така уствари дознавме и ни кажа дека избегава да се слика за пасош во полициска станица и секогаш бира во мтв зошто таму се во цивилка облечени, нема толку полиција. Замислете утре дете кое со доктори сте го плашеле недајбоже да треба да оди на лекар, која траума е. Не плашам деца со ништо, зошто си го искркав со големиот, жената што ми го чуваше му имаше всадено страв од се и сешто, од бубачки до кучиња и се плаши до ден денес од се што мрда.

Мора да покажеме дека ние сме возрасните дома, ние сме тие што одлучуваат ама сепак да ги валидизираме нивните чувства, нивните одлуки и нивниот начин. Дете е, колку год да зборува тоа до вчера не знаело кај се наоѓа, ним меморијата им е многу кратка, денес виделе некој утре веќе го заборавиле, и самото тоа ги фрустрира, мора да пробаме да ги разбереме. Таман работа на негов тантрум ако и јас збеснам, ништо не сме напраиле, и двајцата ќе бидеме нервозни. И тоа јас сум строгиот родител дома, јас сум таа што воспитува, мм гали, али во кризни ситуации мора да изреагираме како возрасни. Ќе бидам искрена, јас знам и да го чукнам по газот, пример имаше фаза кај што плукаше за ништо, го имитираше Даро од Светот на Биби, оди и плука, имаше фаза кога од чиста мира не гризеше, па фаза на бегање надвор... Ако еднаш, два пати, пет пати не сфатил, упорно оди во бељата, го имам плеснато по газот и пошто не е научен на тепање, не се тепаме по дома, одма се вкочанува, не ми е мило, знам и тоа колкава траума е, ама сфатив дека со тоа скроз го дефокусирам од проблемот и во моментот прекинува и се поретки се такви испади. Е плаче, рика, цифка за ништо буквално, за ланскиот снег, ама што да правам, и тој си има мака. Пример некни цела вечер се плеткаше во кревет, се врткаше, не сакаше да заспие, у мене се пикаше, со главата ми се пика во мишка... тој да ти го болело уво, следниот ден качи тт и кажа дека го боли уво.

 

Само ве молам не обвинувајте мајка што постапила погрешно во такви ситуации. Не знаете со што се соочува мајката во такви фази кои траат месеци ако не и години. Едноставно пробуваш се што би можело да упали.
Еве јас како резултат на тоа моментално се соочувам со анксиозност. Кога треба да излезам во јавност со син ми добивам паничен напад, некогаш и до гушење. Кога ќе се најдам во таква ситуација, си повторувам во себе дека баш ми е гајле кој ме гледа, и успешно се справувам. Верувајте дека моето дете ако зацрта дека сака нешто оди до крајност, до повраќање, кршење се околу него. Ако пробам да го допрам, ми куби коса, ми ги фрла наочарите и ќе се превртува по земја. Сето ова е спремен да го прави со часови.
Сега бидеќи зборува, малку е полесно да се справам, ама уште не е јасен говорот. Има некои негови кинески зборчиња, ела разбери се со кинез што сака. Ако не успееш си наебал..

И нешто да се пофалам, успешно е тргнат памперсот, уште за спиење му ставам.

 

Секое дете е различно и ако нешто пали пример кај твоето дете. Не значи дека пали и кај моето и обратно.
Те читам тебе ама поретко, еве @Ceneva сум ја читала и нејзиното дете е тешко како моето. Со години ти да бидеш смирен со убаво да пробуваш да балансираш и никакво фајде да нема. Очигледно дека сите со убаво пробуваат не верувам дека има мајка што сака да го искара детето. Има ситуации кога стварно ескалираат бидејќи не е еден ден и се собира.
Нема совршена мајка. Не сакам кога ќе дојде ред и да ја искарам. Тоа го правам во последно време. Бидејќи сфатив дека цело време тоа со добро со смирено со објаснување молење кај моето дете не пали. Џабе ти е. Устата може пена да ти фати. И мислам дека баш ради тоа со добро со убаво стана ваква распрдена.
Пробувам и како @AngelOfArh што вика демек она да одлучува ја сакаш таа или таа јакна. Кај нас тоа не пали. Јас не можам да ја оставам таа да прави се што сака. Таа ако се прашува нема ни заби да мие ни да се пресоблече ни да се исчешла. Не можам тоа да го дозволам. И за спиењето е секогаш со молење, епа реков ако не сака ете со убаво да дојде да спие. Јас си одам во кревет "да спијам" облекувам пижами. Секако нема да ја оставам сама да седи. Ама знам дека кога ќе види дека не ја молам и нема избор ќе дојде сама да спие.
Јас мислам дека на денешните деца им се дозволува премногу и поради тоа е оваа непослушност.
Другарка има врсниче со мојава. Нејзиното е бајче. Ама другарка ми не ја убедува ко мене со смирено со објаснување, гледа не ја слуша ја остава да плаче или во рака и дома. Ама затоа сега детето и е супер. А мојава уште на глава што не ни се качила.