Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Сигурно имате бебешко креветче. А да ја извадиш едната страна од креветот и да го залепиш до вашиот? Така ќе си спие пак со вас ама во свое креветче. И на детето и на вас ќе ви е поудобно.

 

Вас ако не ви смета да спие со вас, не гледам зошто некој би се мешал во таа работа. Да спиењето одделно е подобра опција од аспект дека ќе бидете по одморени и кај детето ќе се ствара чувство на независност. Посебно кога ќе се случи и во своја соба да спие. Ама сите родители не се спремни на таков чекор во рана возраст на детето. И тоа е во ред. Јас синко го заспивам во нашиот кревет и го префрлам во креветче. Од што јас не можам да спијам мирно од него. Или заспива во кревтче ама мора да му пеам. Тоа ни е навика, две години и три месеци се заспиваме со песна. Тоа малку тешко ќе се смени. А и искрено убав ми е моментот така пикнат во мене ,го осеќаш како си се смирува и пушта во сон. Еднаш се мали и бараат топлина. После ќе сакаме да заспиваат до нас ама тие нема да сакаат. Така да како си се чувствувате така си правете.

 

А бе ајде.. глупости. Пола свет спие со се деца, дури и животнине не се делат од децата. Моево спие со нас на спална, креветчето е залепено за спална знае да си отиде ноќе таму ама се враќа. Летово повеќе бегаше ваљда од топло на зима кога ке се собереме сите тројца стуткани, мене жал ми е само да го оставам во креветче да не му студи и плус многу го сакам кога спие таков ушушкан и само се вртка де по мене де по татко му. Сеа ново му е и ме бацува во сон

 

Пак јас. Мојава не спие со нас, ама еве прваче ќе биде, нема шанси да не се изгушкаме пред спиење. Кога беше така мала на стомак ни заспиваше на нејзин кревет.
И тоа никогаш не би го скратила. Сега еве читаме книга, гасиме светло, гушка, бацка и самата вика да ја оставиме сама. Догодина верувам дека веќе ни за читање нема да и требаме.
На спална со нас е кога е болна, или некогаш си ја земам во сред ноќ чисто да си ја гушкам само, ама која е потребата да го оставиш само во соба со играчка да заспие кога може со родител? За многу брзо нема да им требаме.
Носталгија и меланхолија ме мава деновиве пред почеток на школово, се гледа малку повеќе.
Ама само трепнав луѓе. Трепнав и летнаа годините.

 

Пробавме така Кејти ама плачеше. Се погоди кога почна да се разболува и сакаше нормално да е врз мене. Не знаеше што се случува.
Предходно до година и некој месец спиеше сама во креветчето до нас. И нормално после некое време спиење до нас не сакаше веќе да се врати и пискаше од креветчето. Ајде да не ја трауматизираме, пробав само дневна дремка таму да ја легнувам, се будеше со плачење..
Се погодија периоди заби, седење будна среде ноќ, болна и толку беше.
Пробавме со објаснување, не биде.
После го извадивме тоа бебешкото, ставивме ново поголемо, со нови играчки и еве го така стои. Залепено до нашиот кревет, ќе сети кај е, и одма се прекачува кај нас. Некна една вечер цела преспа во неги, после веќе ни ние додуша не ја преместивме.
Не ни е згодно со сигурност. Ама и не можам изгледа и јас без неа. Не е убаво и после одмор ќе ја учиме, пошто таму, на ново место сигурно нема да сака да спие сама.

Не, тоа се подразбира. Гушкање, читање приказна или било кој ритуал, и после треба само да се запие, да не го држиш ти или да му помагаш да се успие.
Кога е болно дете, нормално спие со родител.
Ама еве, како да кажам. Може мене ми треба тоа повеќе отколку на неа.

 

Исто. И мене ми треба повеќе. Очигледно сите сме исти

 

@јolene кај нас беа на исто ниво со нашиот кревет, буквално како продолжение на креветот дека едната ограда беше извадена. Нешто како next to me креветчињата.
Јас не сум слушнала дека треба рано да се оддели детето, а и да ми кажеа нешто такво не сакам форсирање . Кога беше како твоето дете не ни помислував во друга соба да спие ама во посебно креветче си спиеше од бебе.
Не ме прашувај само до кога спиеше со нас

 

И нам не ни пререче за тоа што е во иста соба. За тоа дури рече да не брзаме сега, доволно е да спие сама во нејзин кревет и да заспива сама.

Ама она може сама да заспива и презаспива. Во градинка не и треба ни играчка веќе, оти нели и двете и ги изгубивме, цела недела спиеше без нив не ги ни побара. Два пати таму без цуцла им заспала.
Јас сакам да тргнам цуцле. Во количка или кола ќе заспие без проблем без него. Ама дома цел програм бара. Де да се гушкаме вака, па ај сега вака, па чекај на глава да ти се качам и на крај ќе побара во раце да биде бебе.
Си се гали, и ок е, нејзе тоа и треба, не не чини ништо.
Сега за цуцлата ми е, во градинка носат сите деца. Она не носи ни преку ден, само за да заспие и после ја плука. Ама спие многу немирно и се буди често. Па евентуално и ноќе ќе ја побара. Преку ден никогаш не и ја давам.
Во градинка ја научија кога плаче да си ја земе и да се смири со неа . Ама среќа нема многу такви избиви. Само кога е болна на пример и исплашена тогаш.
После втор чекор ми е да ја научам и млеко да пие од чаша и сите бебешки дрнгалашки да одат во ѓубре.

 

И јас сакам цуцла да тргнеме скроз. Пред две недели и денски ја носеше како зависен од неа беше. Бевме за мк, од мајка ми како некој срам имаше и само што ќе ја погледнеше ја тргаше. И така се одучивме денски ама за спиење ја бара. Сам вели цуцла бљак ама пак ќе ја стави за да заспие. Исто неморно спие и ја бара и во сон и потоа пак ја плука. Се мислам на одмор да пробам во стилот птиците ја земаа или рибите. Може ќе упали

 

Мислам дека е проблем спиењето, и моето тој период имаше некоја таква фаза кога нејќеше да спие а уште му требаше сон, некои денови ќе спие некои нема, па ќе биде нервозен, ноќе ќе се буди, после исфрли дремка и неколку месеци имаше ред на спиење и спиеше многу убаво ноќе. Сега пак појде во градинка, се смени редот, дремнува таму пола саат и ниту наспиен ниту ненаспиен, вечерта ќе водиме борба за спиење и пак е хаос.
Можеби требаше таму да барам да не го успиваат, ама немаат таква опција за неговата група…не знам.

 

Исто е и мојов, скорз. Некое време кажуваше за мочање и трчаше ви вц и држе куре и моча, сега не, само ќе моча па ќе каже.
За какање и миење е војна и преговори, секојдневно.

За спиење, уште спие со мене, креветчето е спакувано на таван, мм спиеше во друга соба, првично оти многу рчи, а јас имам лесен сон, а второ оти ни е тесно.
Со трпение го чекам денот јас и мм да спиеме пак заедно, ама нема да биде во скоро време изгледа.
Нема шанси да го научам скоро да спие сам, он сака да е гушнат, се врти со грбот и се мести мести додека не се залепи до мене и да го гушнам, така спиеме. Само со мм се договоривме да бараме голема спална за заедно да спиеме и да реши проблем со рчење, а до кога он ќе спие со нас не знам. За сега и јас на него и он на мене ми треба за мирен сон.