Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Моево генерално од никогаш не правело проблем, ја сака градинката. Ама зошто за одењето прави така, не можам да си објаснам. На крај почнувам да се сомневам дали му е убаво таму и дали нешто му ствара одбивност, а нема како да дознаам. Како што кажав среќен го зимаме секој ден, во понеделникот особено беше ептен збеснат и расположен, дома се чудеше што да направи од што си поминал убаво. Па кажуваше дека сака пак да оди имало некоја Paw Patrol кола. Дојде утредента, ни кола ни ништо не го интересира, нејќел градинка. И ајде оди разбери.

 

На здраво дете кога бевме со полни 2 г, кога ме виде докторката со цуце ми рече под итно да ја тргаме-нема магичен начин само ја тргаш и нема давање.Нерви неколку дена и ноќи ама НЕМА и готово.така и направив и за три дена беше готово.колку се одлага толку полошо

 

На здраво дете кога бевме со полни 2 г, кога ме виде докторката со цуце ми рече под итно да ја тргаме-нема магичен начин само ја тргаш и нема давање.Нерви неколку дена и ноќи ама НЕМА и готово.така и направив и за три дена беше готово.колку се одлага толку полошо

 

Бела што да ти кажам исто е, додека да се убедеме да тргне, кај мене секој ден кажува исто дека му е гласно во градинка, дека децата се гласни и дека музиката е гласна, кога го прашам зошто не сака да оди, затоа е. На раб на откажување сум, секако останав без работа мислам дека ќе оди фо крја на месец и толку, ќе пробаме пак за некој месец.
Секој ден кога земам е со отечени очи, не сака д ајаде таму и не сака да спие, обавезно плаче на 2-3 пати, и искрено не можам да издржам, не е тоа дете кога оди и не оди.

 

Гледам да го разбудам малку порано деновиве за да имаме време да читаме, да си поиграме, така е полесно за спремање. И правиме планови за после градинка во кој парк ќе одиме, што ќе правиме.. за цуцлите не знам како им даваат во градинка, не е баш хигиенски, си ги зимаат сигурно едно од друго. Кај нас мислам од прва мала веќе не им ги даваа на тие деца што користеа.

 

Првото дете ми беше така, не сакаше гласна музика, не сакаше кога викаат децата, едноставно му сметаа гласни звуци, ама одеше бидејќи немавме избор, па со плачење скоро секој ден беше, дури и сега на 6 и пол год не сака многу гласна музика.
Малото е дома оваа цела недела бидејќи беше болен и секој ден ми вели нејќам в градинка, не е убо таму ми вели, Иц не е убо среќа во несреќа мајка ми даде отказ па еве 2 дена со неа се чуват, па нз како ќе продолжиме, си велам да го исчуваме дома овие 2 3 недели, па пак ќе пробаме. Да се разбериме ќе одеше тој уште од вчера да не беше мама слободна, нема сакам нејќам оти немавме избор, ама вака веќе е друга приказна, кога има кој да го чува е веќе друго.

 

Некогаш си викам детево освен живот во градинка и дома кога е болна, не знае за друг живот.
Сме имале периоди на плачки и периоди кај што оди со трчање. Генерално за градинка не зборува многу, ептен низ игра да ја прашам, ако видам некоја активност да пуштиле слики.

Пример боеле слики со јаболко.
Јас: Што правевте денес во градинка?
Х - тотална тишина и игнор

Земам јаболко да и дадам да јаде...
Јас: еве сега ќе јадеш јаболко, кој боеше јаболко во градинка?
Х: Х боеше ( за себе) - цЛвено, Ана боеше, тој боеше и ќе нареди 5-6 деца.

Така да од моево само строго со стратегии муабетот за градинка.
Некогаш и на попладне или во викенд ако поминеме покрај градинка се стега да не ја оставам. А наутро не прави проблем на пример.

 

Муабетот за градинка и ништо кажување таму, седиме со баба му и следи:

Баба му: Диме што ти дадоа да ручкаш во градинка?
Д: (седнат свртен на кај двор) Види дува ветер.

Ако не паднав од стол тогаш никогаш нема