Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

А зашо не го пробаш начинот шо го спомнав пред некој ден, мислам дека е многу по мек отколку одма скроз да не му ја даваш. Мислам секако вие си знаете ама ние со сечењето на цуцлата поминавме без плачки пошо постепено беше одвикнување.

 

Пробав првата вечер ја исеков и му ја дадов, кога ја виде таква уште толку почна да вришти и не ја сакаше, ја фрлаше ама плачењето си продолжи. Не знам јас очигледно имам многу тешко дете за одвикнување. Ете го и денес за денска дремка се одра од плачење. На раб сум на нервите. Не знам каде грешам што не знам да се справам со едно одвикнување од цуцла. Се осеќам како да потфрлам. Ненормална нервоза има насобрано во мене овие 2-3 дена, ќе пукнам.

 

Не е до тебе, не грешиш нигде и немој лично да си го сфаќаш. Цуцлата им е утеха, како зависни се од неа и ги смирува и нормално е да плачат и да им е тешко пошо веќе им ја нема утехата(цуцлата). Пробај со одвлекување на внимание со книги приказни играчки макар и цртани дур да ја одвикнете првите денови, ова за заспивање. Верувам дека правиш се што можеш и знаеш. Не се секирај ќе се помири дека ја нема и ќе се среди за некој ден.

 

Ништо не грешиш бе срцка.
Такво е детето. И Софија 3 дена се дереше до степен да ставам слушалки за ушите да ми останат здрави, па нејзе тоа смешно и беше па заборави на цуцлата
И ко рече ќе се смее сфатив дека не е толку трагично колку што ние родителите го гледаме нивното рикање

Иначе мојата се трескаше со глава од креветчето. За цуцла.
И третиот ден " Цуце за бебе е? "
- Да
" Јас не сум бебе "
- Не си.
" Нема цуце? "
- Нема.

 

Ептен вистина во мои очи. И да се разбереме, и јас дома имам рикач прва класа.

Ете пред некој ден пошто не и дадов да седи горе на кујната пошто беше лом од готвење, толку многу се изнаплака, се испоудави и на крај поврати. Ми ги спои сите жици ама гес уат - конечно прекина и беше како ништо да не се случило. Мила, се гали, а мене уште не ми е верно што се случило. И вакви ситуации имало милион.

Далеку од тоа дека не ме допираат секојдневните плачки за се нешто, ама некако не си ставам толкав притисок ако гледам дека плаче за глупост или ако сака да прави нешто што е крајно опасно или ако е за нејзино добро. Јасно ми е дека тоа за неа се реални чувства, меѓутоа не можам да и удоволам ако е во нејзина штета. Ниту па сакам да се научи дека со плачки ќе добива работи. Ќе поплаче, ќе прекине, меѓувремено ќе чекам да се смири за да се објасниме и гушнеме и тоа е. Додека плаче секако ништо не сака да соработува.

Вистински душа ме боли само ако ептен се повреди нешто или кога е болна. Во болница кога лежевме бев како удрена со мокра чорапа, ама на крај на денот мислам дека пак и кога и беше најтешко, побрзо се издигнуваше од мене, пошто децата си се такви. Ние самите си правиме екстра притисок и се вознемируваме дополнително.

 

Можно ли е од револт за цуцлата да одбива да спие? Му се спие ама не сака да оди на спиење за жива глава. Јас не знам што ќе се прави ако продолжи ова, не знам како да се поставам, како да се справам. Цуцлата воопшто не ја бараше вечерва ама не сака да оди да спие, пак бараше тв, погледа, тргнавме да спиеме, сакал колаче, јадеше колаче, сакал вода, се напи вода, сакал да му донесам кола. Отидов по кола, ете го доаѓа по мене ќе си играл, седна на земја и ми вика “седи мама тука си игаме”. Ајде седнав, си поигра триејќи очи, му текна сакал благо. Значи сѐ што му се брани бара како за инат. Изеде една кроасана зошто ако не му дадев ќе не разбереа до другата улица од неговото инстантно вриштење. Ја јаде и го прашувам ќе спиеме ли откако ќе се најадеш, мижи и ми вика “не, ќе си игаме”! Па пак си игравме и по сто обиди го натерав некако да одиме во спална и да читаме приказни. Таму се врткаше уште 40 мин во кревет и конечно заспа дури во 00ч. Мислам дека ви доловив со каков карактер си имам работа. Да, возраста е, ама тука веќе и карактерот се гледа на велико. Ве молам некој нека ми каже дека ќе се стабилизираме зошто ако продолжи вака ќе се мрднам жими се! Го изгубивме секој ред што го имавме, забушава и со јадење и се отиде кај што не треба. Страв ми е како ќе заспие утре во градинка, уште од сега сум под стрес..

 

Леле Бела, како те читам за карактерот како за мојата да читам. Ти посакувам што поскоро мирни денови, а особено ноќи. Немам искуство со цуцлата, не ја прифати. Ама имаше период кога одбиваше да заспива (особено дома, сакаше надвор во количка), па дали ти се верува дека сама се одби од цицање??? Од инает престана. Очигледно се плашеше да не заспие ако цица (бидејќи така и заспиваше). Не ми се верува се уште дека не цица - презагрижена бев како ќе ја одбијам имајќи го овој катарактер како син ти.

За жал и без цицање ниту преспива ноќ ниту го имаме вратено редот. Само да се живи и здрави, а и ние и Господ да ни дава трпение. И тоа како треба. Останете силни, само си мислам и јас ЌЕ ПОМИНЕ, МОРА.

 

Спиеше цела вечер, само два пати во сонот побара вода. Во еден момент дојде на мојата перница и ме избута мене скроз на крај. Од страв да не го разбудам спиев на еден ќош и се укочив цела, ама барем он спиеше цела вечер. Сабајле едвај стана, насобрано му е од три дена неспиење. Ама едно отварање очи “мама пушти коуа”. Едвај се убедивме за во градинка да отиде без плачки, циркузант изигравав од сабајле. Ќе видиме сега таму како ќе помине, зошто сигурно има деца што уште користат цуцли. Се надевам нема да настане хаос.

 

За во градинка ќе ти пишував бар во нашава група, куп се со цуцли и самите воспитувачки викаат едно од друго си ги земаат, па очекувај дека таму може и да зема од други уште некое време.

 

Со какви плачки се оставивме сабајлево во градинка ау, ова вака не беше ни на почеток, толку ли проблем може да направи една недела пауза? Едвај го зема воспитувачката во раце. Се надевам само дека се смирил, зошо денес срцево ми го распарчи

 

@Bella_Stella нормално е да го подизгуби редот, пошто сега ќе учи да заспива на друг начин. Ние исто така имавме период каде што заспиваше покасно, после тоа се врати во нормала.
Барајте во градинка да соработуваат со вас, кажете им дека се одвикнувате дома. Кај нас во прва мала рекоа дека нема да даваат цуцли, на сите родители им рекоа да пробаат дома да ги одвикнат во следниот период. Не знам како е кај вас.

За носење во дневна откако ќе легнете не знам искрено дали е добра идеја, верувам бараш начин да му олесниш а он си бара простор и си пробува што ќе упали.

Јас лично ако веќе сум ја однела во спална не излегувам за ништо, пошто на барањата ќе нема крај и утре пак ќе сака таму. Знам дека е јадена, пиена, наиграна, заби миена, па чиста ми е совеста дека ништо не и фали. Во спална носиме само вода и обично раскажувам една приказна или како сме го прошле денот. Некогаш пееме две три песнички и после тоа не ја играм, се правам дека спијам. Сум пробала, спремна е да ме муабети до полноќ, нема да и се приспие.

Сега веќе почна да изјавува желба да спие во нејзината соба, неколку вечери има преспано сама таму на своја иницијатива. Ни муабети ни ништо, ние во дневна со отворена врата, она сама таму со мечињата се врткаше. Побрзо заспа него со нас кога се тртка и си бара муабет. Не ја брзам, некогаш бара со нас да спие, ама верувам дека и тоа ќе ни биде следен чекор.

Зборот ми е, очигледно знаат и поинаку ама нашата слабост према нив многу добро ја знаат и си пробуваат до каде можат.

 

Ако не се лажам вие не бевте ни адаптирани до крај? Менува многу, особено за деца што потешко ја прифаќаат промената. Ама ќе се навикне, не се секирај. Ги гледам децата што со плачки влегуваа во градинка кај нас, сега најнормално си одат и си го седат цел ден. Многу е важно само како воспитувачките ќе соработуваат со вас. Во прва мала почна?

 

Знам дека е тешко да го гледаш како плаче ама за твое добро, не ја заменувај навиката со друга навика, во случајов идење во дневна, давање на работи што ќе ти ги побара само да спречиш тантрум. Подобро издржи 3, 5, 7 дена него да стекне други навики кои пак тешко ќе ги надминуваш. Стисни заби и ќе сфати дека тоа е тоа и нема попуштање. Моиве никад не прифатија цуцла, ама кога ги одбивав од цицање едниот само што ќе влезевме у спална почнуваше да плаче неутешно, не бараше да цица ама плачеше до заоѓање. Само го гушкав и ќутев и повторував дека е време за спиење. Траеше неколку дена и помина.

 

Бела, исто синоќа, исто! Денес не е во градинка оти уште спие.
Да не фаќаат пак некоја регресија со спиење не знам...
Од утре можно е да работам и као не стане пак сабајле за градинка на време, ќе шизнам.

 

И јас сум против излегување од спална кога веќе сме отишле да спие и не го практикувам тоа никогаш во нормални услови. Ама ситуацијата сега е вонредна. Верувај не можеш да го задржиш внатре, за таков карактер се работи. Вришти со сета сила, се симнува од креветот во темното и оди отвара врата и излегува. Сум пробала да не му дозволам, џабе, не бива. Дур сам не се согласи како вчера да оди да спие, не го убедуваш, едноставно е таков. Вчера на крај сам кажа да земеме сликовница Стела и Сани и да одиме да читаме. Сѐ повеќе мислам дека карактерот преовладува, освен нели возраста и околностите.

 

Тоа на маж ми му го кажав. Заменуваме една навика со друга, он ми вика ама мал е остави го да си ја преболи цуцлата, не можеш секоја утеха да му ја земеш од еднаш. Јас би го оставила да плаче ако плачењето е нормално. Пишав и погоре, проблемот е што он вришти, ме бута, ме тегне, пробува да ме касне, станува премногу агресивен и опасен. Како да се справам со ова? Ако имате некој совет добредојден е зошто ми се плаче веќе, вчера од немоќ заедно со него и јас плачев.

 

Маж е исто кај мене, еее од плачење да не крене температура, да не и стане вака или така. И за се и оди по газот и сите желби ги исполнува.
Кога веќе ни се одбива од глава, одма е каде грешиме, не знаеме детево да го воспитаме.

Кај нас дозволувањето на цртани само да се смири било ноќе, било од други плачки преку ден како најлош избор се покажало. Веќе јас воопшто не го практикувам. Ама тоа зошто излезе од контрола ситуацијата.

Ќерка не се случило бар по мене да мава или каса или сама да се повредува кога е ептен вознемирена, не знам како би реагирала во таа ситуација. За врескање си вреска ако не е по нејзино сега се повеќе ама кажувам кога ќе се смири дека ќе разговараме оти не ја разбирам што ми кажува кога ќе плаче.

 

И малото мое е вакво (без гризањето само), иако е многу непријатно да се гледа и кога се случува сум многу загрижена, сепак рационално знам дека тоа е излив на лутина и нема алатки да се справи..до нејзе сум, и нудам вода и гушкање, кога клоца и ги фаќам нежно нозете и ја потсетувам дека не дозволувам да повредува други и она не знае што сака тој момент, и чекам да заврши..некогаш трае и саат време вриштењето, ама не попуштам за некои работи, сакам да го задржи редот а и многу често приметувам дека однесувањето е резултат на голема фрустрација и пробувам да го именувам тоа, дека многу сака да си игра сега, ја разбирам ама време е за спиење, ќе си игра следниот ден. И ги опишувам последиците, дека ако не спие следниот ден ќе е уморна итн..некогаш нешто ќе потслушне што зборам, некогаш ни сама не си се слушам од нејзиното дерење... само гледам да останам јас смирена..а ми се има десено да се вознемирам до степен и јас да заплачам, секако ама темперамент е во прашање, јас сум чист доказ со 2 деца сосема различни во однесување, така и јас различни начини на воспитување применувам. Мене многу ми помогна кога се информирав за 4те типа темперамент и нивните однесувања, прочитајте за колерик темперамент вие со деца со многу гласно изразување емоции.

 

Пробај некоја нова стратегија.. скоро бевме кај моите и не сакаше да дремне за жива глава, и јас и мм пробавме и после мајка ми отиде. И му дала една кукла од моето време, ај бабе да ја успиеш многу е нервозна, изморена е ај легни со неа да заспие малку да не плаче успеа така.
Некоја нова книга, пушти некоја ламбичка и читајте.. повеќе измислувај приказни.. ќе помине нервозата