Совети и искуства од мајки за деца од 2-3 години

Леле кога пишувате за адаптација во градинка одма ми се враќа филмот од внука ми колку не сакаше да оди. И до крај од градинка не одеше од мерак.
А внук ми тотална спротивност. Со таков елан оди во градинка мерак да ти е да го носиш. Влегувал во градинка без никакво плачење уште првиот ден. Не сакал да го земат. Хаха.
И само си велам леле моето какво ќе биде. Ама здравје од ноември ќе видиме. Ако ни ја отворат градинката како што рекоа

 

Не дека болен туку дека свати дека таму ќе оди секој ден, затоа протестира секогаш е така, првите дена одат после плачат ко ќе видат дека не се само на шетање
Мојов и оваа недела дома, кој пат да му речам утре в градинка одма плачи, Нејќам гадинка, иц не е убо таму иц ама се враќа и негователката од боледување и таман од др недела пак со неа да се. Па се надевам пак ќе си оди.

 

Колку се паметни!

Ќе се навикне, само истрајност и после ќе трча накај градинка.

 

И мојот драмеше со мене на влагање, после ме посоветуваа да не го носам јас, туку мм или некој друг што е во можност. Така и направив, од прв ден со мм каде каде било по лесно да влезе во градинка. Прв ден со него малку се жалел, втор ден сам пружил раче за да влезе. Пробај може ќе упали и кај вас

 

Денес го земав од градинка учителката ми кажа , дека и вчера и денес гризнал дете . Со тоа што од вчера се пожалил родител со праќање слика на шефицата , и на директорката . Исто би реагирала и јас претпоставувам да сум на нејзино место . Денес гризнал друго дете . Сето ова се случувало бидејќи нејќел да даде играчка . Јас стварно не знам како да постапам со моево дете. Од градинка викаат зборување со детето , он нема уште ни 2 години. Ве молам за совет како постапувате . Нормално дома кога ќе гризне или удри зборам , па и плескам по газ .
Ама ужасно се осеќам со ова што се случува во градинка а не знам како да постапам

 

Мојот гризеше, штипеше, не даваше играчки, ама изгледа се смири сега со поголеми од него. Односно доаѓа два дена изгребан еве и си ќути. Што да кажам, многу лошо се осеќав кога он беше тој што закачаше, гризеше, зборевме многу и пред градинка обавезно ветувавме нема веќе.

 

Исто , мислам полошо се чуствувам кога он е тој што закача.
Ама многу сум изнервирана и тоа што во групата негова се 7 деца со две учителки .

 

Секунда фали, таман па да се до нив не може баш да спречат. Не прашувај како знам

 

Само да споделам дека детенцето мое денес заспа без плачки. Побара да гледа тв, ама му кажав дека сега ќе нанкаме и без да се буни се поздрави со татко му и тргна накај спална. Таму приказни, муабети, ептен долго му треба сега за да се успие. Ама се надевам дека барем ја надминавме кризата и си почнуваме нова рутина. Фала ви на сите за поддршката!

 

Значи на работ од полудување сум. Толку инает има во него што веќе излудувам. Значи кога нешто не сака иди ме плука и ме тепа. Почнувам да се чувствувам немоќна да го воспитам сопственото дете. Во состојба е кило сол да изеде од инает!
Како да ја надминеме фазава? Кога мава му ги држам рацете и следува тантрум каде што не сака да сум до него, ме брка па потоа следува трескање зошто сум заминала иии кога ќе се вратам повторно ме брка да заминам и така во круг. Ама со плукањево? И да станам да се оддалечам трча по мене и плука, па му преминува во игра и се смее.
Ќе ПОЛУДАМ!!!

 

Немам искуство ама си размислила ли да разговараш со психилог/психијатар? Можеби ќе ти дадат некои совети како полесно да се справиш. Звучи како ептен екстремно однесувањето, ама мора да постои мехамизам барем малку да се исконтролира. Дали му даваш Б комплекс? Можеби ќе помогне малку.

 

Остави го, остави му моменти на тишина, не му зборувај, не му кажувај, што и да не сака-нека не сака било јадење било излегување не мора да јаде не мора да се облака, само смирено со два три збора и толку. Ти земи здив и без нервози. Твојата напнатост му ја пренесуваш.

 

Имаме посетено психијатар, совет немаше само да се направи еег, секако неуспешно беше. Имав и одреден период кај што ме советуваа да давам б6 но немаше промени.

Ама инаетот не е само за обични работи, пример имаме проблем со прокиснување во текот на спиењето и не сака да го пресоблечам, сношти спиеше 2 часа воден. Не е начин да го оставам така да спие, никакво лажење не успева кај него. Се оди до крајност да треба да го оставам да ги осети последиците. Или кога мора да излезиме на термин, пола час пред тоа се убедуваме за облекување додека не станам да заминам да види дека вистина ќе го оставам дома.
Јас и ако му кажам не скокај ќе се повредиш ќе се стрча да плукне и да ме удри.

 

И мојот почна да плука пред една недела. На почеток карав но од инат сврте на игра и повеќе плукаше.
Сега игнорирам. Игнорирањето до сега ми се покажало како успешна метода за други работи.Имавме период кога многу маваше и гризеше. Сега малку е смирен, но пак знае да удри ако некој го изнервира. Очигледно не знае да го исконтролира нападот на нервоза и верувам дека им треба време за да можат да научат. Треба многу зборење и живци нормално.
Иначе 2 недели оди во градинка. Дур јас се грижам дали се адаптирал, вчера ми се пожалија дека удирал деца. Немам совет како да се справам со оваа ситуација, еве ако некој знае нека каже. Мое мислење дека треба време за да се надмине ова, преку ноќ не може да очекуваме дека ќе престанат да се однесуваат вака.

 

Ќе пробам со игнорирање, се плашам да не му остане навика, сакам да му дадам до знаење дека не е убаво.
Општо се плашам дали грешам, што понатаму нема да донесе резултат на “невоспитаност”.
Во многу ситуации имам погледи и осуди од луѓе кога ќе почне да плачи и да ме удира. На моменти помислувам дека не ми е грижа но што ако не успеам да го “воспитам” па понатаму во животот да продолжи така да се понаша со мене. Втор пат ми ги крши очилата кога ќе ме удри, ова трае со месеци..

До сега одкако оди во градинка само минатата недела ми се пожалија дека удирал, тоа беше еден ден. Порано се повлекуваше кога ќе го удреа ама сега научи да “враќа” т.е да знае да се одбрани (и тоа многу поретко).
И кога ќе размислам подлабоко, со мене осеќа сигурност и се што не може да изнесе надвор, го применува со мене. Пред да тргне во градинка беше многу повлечено дете, не упаѓаше во игри со деца или да зема играчки, да тепа и плука, но таму гледа секојдневно такви примери и се промени. Дали е тоа позитивно или негативно, не знам. Сакам да кажам дека со нас дома така прави, надвор многу ретко е да удри а сега најново да плукни.

 

Дали оди во градинка? Ќерка ми така плукаше и се смееше, научено од градинка. Многу се нервирав ама се трудев да не реагирам премногу зошто така и се гледаше уште поинтересно. Сега за сега не плука, ама фази се и е можно е пак да почне.

 

И јас како нела делам мислење. Кога не фукционира зборање само игнорирање. Јас кога прави нешто од инат имам приметено дека зборењето само повеќе го потпалува и повеќе прави така. Имаше период пцуеше. Пробав да зборам. И тој повеќе повторуваше. Почнав да го игнорирам и престана и заборави и веќе нема повторено. А ќе дојде возраст кога ќе разбираат повеќе и ќе може да им се објаснат работите кои се лоши кои добри. Само стрпление да ни дава бог.

 

Вчера беше под казна на кревет да седи. Се загледа практична жена, го исклучив тв и продолжив да му објаснувам дека тоа не е убаво, тато нема да го носи никаде да шета и сл. Нема повеќе така да правиш? Нема. Појде се извини и на татко му и мене, и не гушна. Помина казната стана, почна со точакот силно да се мава во ѕид, му свикав дека можи да падни дојде и пак ме плукна
Следно од денес ќе игнорирам. Се надевам тоа не дава до ефект на “одобрување” на глупостите. Тантрумите така ги решаваме со игнорирање, ама ова е друго, затоа ми беше прашање како да постапам бидеќи од збор или казна не разбира.

 

Кога ништо не помага, според мене, решение е пренасочување на вниманието. Игнорирање на тоа што се прави (пример удирање во ѕид со точак), смирен коментар дека може да се повреди така и насочување на друга активност, ајде дојди да си играме тоа и тоа, да правиме тоа и тоа..и упорност без реактивност кај вас родителите (многу е тешко некогаш).. јас најголем успех во пренасочување со друга активност имам кога "барам помош", дури и мислење, "што мислиш ти како да направам ...(било каква домашна работа)"

 

Е тек тоа го фрустрира уште повеќе. Во таква ситауција не смеам да му пренасочам внимание бидеќи тоа го засилува. Пример додека плаче ако му кажам дојди еве ќе го земиме тракторот, станува и ќе почне да го треска тракторот и ќе вика “нее чаооо трактоор” на цел глас. Тоа никако не пали кај нас, ама никако, строго е забрането и на сите околу да му пренасочуваат внимание, бидеќи само се засилува така и може да доведе и до самоповредување.