Совети и искуства од мајки за дечиња 12-24 месеци

Ова е над 2, сакав и јас, ама рано му е.

 

Јас давам пиковит, молерс и место две, една капка вигантол.
Така ми кажа матичен.

 

Го даваат и после 1 година, другарка дава, ама пак треба со препорака и да се праша. И мене ми е некако шубе.

 

Има млеч во него, ми рекоа во аптека не пред 2, тежок е за толку мали деца.

 

Земав Пиковит, џабе ќе да е, нејќе да го душне. Ич не сака благи сирупи, а овој е баш благ. Во градинка плачел и не јадел. Учителката ко со осуда ми вика епа кога беа пред две недели сите со мрсули викавте ништо не им е, сега цела група ја покоси. Не знам и тие матичните вика што ви кажуваат. Ако е така како шо вика она треба воопшто да не оди на градинка. Ете го уште фрчи со носот, ама весел си е, живна. Зошто уште да го чувам дома, не знам.

 

Твоето сигурно не ги заразило само што почна. Што се вика уште се адаптира. Маскирај го сирупот во вода, цедено сокче, па и храна, мала количина да си сигурна дека ќе изеде се.

 

Доктори се они. Не дека нема несовесни родители или во тесно и без избор ама нос им тече буквално од септемврти до мај.

 

Еве и јас деновиве се осеќам ко моево дете таму да е најлошо.
Ми викаат: цело време плаче, цело време сака во раце, од неа плачат и другите деца, не знам што и е, не е како другите деца. Па и осуда кон нас: не ја носите редовно, како да се навикне?Епа ок, следен пат ќе ја донесам со 40 температура и ќе и кажам да не сака во раце и да не плаче. WTF?
Деновиве се воздржувам сеуште да бидам фина со нив.

 

Тешко дека и растворен ќе го испие, слаб е и со течности. Вода пие едвај едно шише дневно. Ќе треба 10мл сируп да му ставам за да го испие во текот на денот. Друго решение немам.
До пред да тргне се немаше разболено од негде околу првиот роденден, значи скоро пола година он си беше ок. Како мене да не ми е доволно криво што се разболе и што тек ќе се разболува и како да сакам да си го пуштам таму во сите зарази, па и не јаде и плаче сега откако се разболе. Не знам што си мислат така кога кажуваат стварно, ама ми е гајле искрено. Мора да се навикне, мора да се помине овој процес, што да правам.

Го чував 11 дена дома, колку повеќе треба еве не знам. Сега му е како од ново да тргнал, ако правев поголема пауза уште полошо ќе беше. Него моментално не му тече носот, само фрчи како да има заглавено негде секрет.

Мене на почеток сѐ најубаво ми кажуваа. Сега секое земање ми кажуваат ‘си плаче’. Верувам дека не лажат зошто он си е во некоја таква фаза, и дома си плаче ако не му одиш по газот и ако не е како што он замислил. Не знам на почеток надежна бев, сега нешто страв ме фаќа и се чудам дали некогаш ќе се адаптира. Се договорив да се вратам во канцеларија на некој саат откако ќе се адаптира, ама кога ќе дојде тој ден којзнае.

 

Денес појдовме за упис во градинка. Додека пополнував документи ја зедоа демек за кај децата. Уште кога ја виде негователката почна да плаче. Со плачење ја однесе и не престана, ја слушав цело време. И со плачење ја врати, само после 2,3 мин. После игравме надвор во дворот, и баба и беше со нас, ја оставив со неа и и се скрив на момент. Толку тажно го слушнав тоа "мама" со прашалник.
Како ќе се навкне не знам. Утешете ме дека и вашите толку многу плачеле па сепак се адаптирале?
Утре одиме пак, ќе чекам надвор. Овие неколку дена ми рекоа колку ќе седи, толку и си ја земаш.

 

Еве јас како "поискусна" со градинка. Имало плачки, првите денови плачеше цело време, па се разболи, па почна без проблем, па по некое време повторно плачки. Сега нова група, со трчање оди.

Кај нас се покажа дека најмногу зависи од воспитувачките колку ќе се потрудат самото дете да се привикне, на нив пред се, да ја прифати новата околина.
Не преку ноќ ама во кратко време.

Моја блиска доби коментар за детето " Не секое дете е скроено да посетува градинка". Истото тоа дете во друга градинка, кај други воспитувачки по 4-5 дена почна со спиење да останува, да не сака дома да си дојде.

 

дете мое најголем јадач беше, сега последниве 3 недели е збеснат до немај каде. 13 месеци, плука, значи зготвено превкусно, буквално јас би го јадела тоа, он се занесува, фрла , плука, вришти. кој што прави, он само плаче и се нешто не му е по ќејф. Како да се преживее ова, еве не знам. До сега нудев некогаш заменска храна, сега веќе инат ме фаќа и нема да давам. Што има на маса, тоа ќе се јаде.

 

Ќе се умешам ама нудење заменска храна е најголемата грешка што ја правиме. Многу се итри и знаат дека ако не им е по ќееф мама ќе даде нешто друго. Само што моево од инат гладно ќе седи ама не јаде. Вчера имаше ручек што порано го обожаваше, макарони со болоњезе, он се мршти како најгадно нешто да му нудам. Гладуваше цел ден за на крај да јаде леб и грчки јогурт. Оди па разбери.

 

и јас мислам дека заменска храна е најстрашно. значи беше болен, вади 4ки, цело непце му е отечено, има регресија, беше на адаптација во градинка. сите работи му се имаат собрано, сочувствувам многу, многу сме трпеливи со мм, работиме со разбирање и трпение, ама некогаш вака ќе ми се спојат жиците и стварно ми е пренапорно. готвење по 10 пати, до вчера блв теравме со самостојно јадење на апсолутно се живо, изминативе две-три недели, аздис максимален. ми се смени детето комплетно. давајте совет што да се прави, многу работам на себе за трпение ама некогаш ми иде сите да ги оставам кај комшијата и да си отидам 2недели на пауза

 

Како јас да сум го напишала ова. Потполно исто, ама потполно! Болен, адаптација во градинка, отечени непца. Од 9 месеци јаде без асистенција, сега како да се вративме со мајмуните. Маж ми кога ме гледа како се обидувам да му пикнам нешто во уста ми вика алал да ти е на трпението, јас што ве гледам се нервирам. А јас во себе вриштам од фрустрација, ама пробувам да дишам и бројам до 10. Мада што и до 200 да бројам исто ми се фаќа. Ако знае некој лек нека кажува зошто полудев, ама стварно.

 

Исто мајка, ако си во Скопје, дојди коктел да си направиме, еве не знам што друго решение. Си викам само, среќа што си спие навечер 12ч без прекин, зошто сонот ако мо го снема, толку ќе ми биде

 

Совет немам некој, зошто сум иста. Нерви искинав ама замена не давам. Мафини направи не јаде, палачинки направи не јаде, епа да правам и да фрлам немам намера. Тоа еднаш сторив, да направам и тоа и тоа и никогаш повеќе. После кога му беше гладен газот јадеше тоа што му пренесов. Малку јаде во последно ама пак јаде нешто не е без ич. И кај нас се забите, тројка една излезена, 4ка ни една. А се се белее.

 

Тебе те цитирам ама општо зборвам.
Ко ќе видиш дека ништо не јади и за залак ќе се молиш, ќе даваш и заменско, имам пишено луѓе леб сол и пипер со масло јадеше и тоа тоа велев бар нешто да внеси.... Зборувам пак за првото дете на таа возраст, година и пол. И цел ден да му ја оставам манџата пред него нема да јади, нема шанса и крај.
Периоди се поминуваат, пак ќе јадат, ама има повеќе такви периоди на не јадење, плукање, гадење, еве сега се гади... Нерви колку сум истргала со тоа одбивање и џабе, пак се нервирам

Малово па засега е супер, се јади, буквално се, в градинка се јадел, викат да ти е мерак да го раниш, сега е така ама кој знае што следува оваа недела со спиење е в градинка, заспива супер се ама рано станува во 13ч и го земаме кај 1 и нешто, можиме да го земаме оваа недела ама другата ако е така ќе мора да седи до 3ч. Ама и ми рекоја ако нема кој да го земи нека седи.
Цицање денес не побара се видовме 2 сати, ко не бара реков не давам, сакам да пробам дење да не му давам, малку да намалам лактација. Затоа вечер ќе си надохнади цела ноќ

 

Ее ти си на коњот чим спие. Моево се буди 2-3 пати за да цица. Претворена сум во подвижна млекара. Изгледа ме слушна како се жалам па ручаше како да нема утре.

 

Нека јади нека не спија
Јас така велев хахах и уште така мислам, оти нема потешко од дете што не јади, нема за спиење ќе почнат да спијат кога тогаш ама еве со јадење, со одбивање скоро 6 год е....