Совети и искуства од мајки за дечиња 12-24 месеци

И мене ми се интересни.
Како расне ми е се поинтересна.
Не се осетив лошо, нит се правдам, туку не ми беше за жалење. Ама ако сега се корнеме, викаме и шлапаме што ли ќе праи(ме) понатака.
Како комуницира е се полесно.
Јас мислам дека сум единствена што кажува дека како расне ми е се полесно.

 

зошто не? Која е позадината на ова?
Јас не гледам проблем да му ја заменам чашата ако ја сакал цевената, или да ја замениме чинијата или да избере каде сака да јаде...
Сериозно прашувам кој е ставот на психологот. Многу работи учам од мајките овде, многу пати сум сменила мислење или сум почнала да гледам на работите од друг аспект, па затоа не велам дека сум во право и затоа прашувам. Не можам сама да согледам проблем во ова

 

Јас истото го викам. Сто пати е полесна оваа година од претходната и далеку поинтересна. Се надевам како повеќе ќе разбира ќе биде уште полесно. Во очекување да разбира...

 

Каде каде е полесна оваа година. Уживам да и бидам мајка. Но интересно ми е колку повеќе ни е исполнето времето сега и колку помалку имам слободно време. Па аналогно сум дури и поуморна. Но ова е оној пријатен умор кој те тера да спиеш спокојно, а имаш сила дури и да читаш книга или гледаш филм пред спиење.
Пред 1 г немаше шанси да се нафатам да читам, да месам, да правам торти, а сега заедно правиме се она во што уживам. И едвај го чекам мигот да разбира се и да си правиме муабет.
И да мајчинството не е лесно воопшто, но е најубавото нешто што ми се случило и дефинитивно сакам пак. Тоа го кажувам на сите идни мајки. Да нема спиење, јадење на раат и излежување, но ми фали секој поминат миг со неа и едвај чекам да видам што ни носи утре. Како ќе изгледа, што ново ќе знае. Тоа е многу возбудливо и ме прави среќна да видам како расти. Зар има нешто поубаво од тоа!?

 

И јас потврдувам дека оваа година има простор за некој филм, книга, љубов и по некое литро вино на ден. Веројатно се прилагодивме на темпото би рекла.
Она лани што беше бе со доењето...да не отворам уста ќе се изнервирам пак

 

За да му се даде на детето шанса да се справи со своите фрустрации. За да му се помогне да сфати дека е одделено од другите луѓе и светот односно дека она што тоа го има на ум, некогаш нема да се совпадне со она што го мислат другите луѓе. При тоа дечињата користат некои стратегии (некои родители употребуваат збор манипулации што ме нервира ваквата употреба ) за да добијат нешто. На пример, те мразам, или, ти си најлоша мајка. Може да му се покаже емпатија на пример "знам дека денес ја сакаш жолтата чаша ама денес е во машина за миење". Или да се направи " илузија" дека детето има избор. На пр "денес ја сакаш црвената или жолтата'. Ако не прифаќа ни еден избор, му кажуваш дека ти ќе го направиш изборот за него. Ако трчаме во кујна да ја смениме чашата му даваме лажно очекување дека може секогаш да добива се што ќе посака со викање и лутење, и правиме да му е потешко да стане пофлексибилно. Со тоа што нема да станеме да ја смениме чашата му покажуваме дека викање и лутење не е правилниот избор да се добие нешто и го учиме како да го извлече најдоброто од ситуацијата (на пример да се задоволи и со чашата која сме ја донеле и да сфати дека водата е иста во било која чаша, односно само ќе увиди дека не е толку страшно како што му изгледало на почеток)

 

Не знам дали нагласив. Ова е во ситуации кога детето вика и се лути со самото тоа што сме му однеле "погрешна" чаша. И дека нема потреба да се мие чашата бидејќи на детето му се дава погрешен впечаток дека ќе направиме се доколку се разлути. Дека мора да научи да се носи со фрустрацијата на поинаков начин.

 

Јас идам на принцип на рутина налик тренинг на куче бидејќи степенот на развој е ист. Кога си идеме од надвор чевлите ги соблекува на врата, шушкавецот од себе исто, потоа за рака ја носам во тоалет да измие раце и на крај ја пуштам да оди слободна е. Иако почнува да плаче и се противи упте од врата некогаш од умор никогаш не менувам рутина. Така има да биде бидејќи тоа е редот. Исто е со заби миење, пресоблекување, дување нос, давање на шише во рака (сега го дава во рака), распоред на оброци во саатница итн. Верувам дека секојдневната рутина е добра ствар и така ќе продолжам. Кога ќе почне да сфаќа ќе ги средува играчките, ќе ја остава нечистата облека во корпа и ќе го средува креветот задолжително после будење. Со тек на време ќе и стане рутина и нема да се противи, а е за нејзино добро.

 

Иако син ми е помал и не сум за оваа тема, ке се надоврзам дека ова важи и за седење во свое седиште во автомобил.
Нема сака не сака, мора да седи бо негово седиште врзан и крај. За негово добро. Било за 3 минути или за 2 часа, нема попуштање.

 

И во хранилка нема отстапување, се јади во хранилка, нема одење по него со тањирче

 

Јас не ја ставам секогаш во хранилка и дозволувам сама да избере работи, не го гледам тоа како попуштање. Според мене детето не треба да го учиме како кучето по наредби. Треба да е слободно да избере, ништо не терам со сила. Едино седиште во кола, тоа е друго.

 

Јас немам проблем во друг дел освен во нејадењето. Мое бебе спие, си игра, разбира, се гали.
Воопшто не се доживувам како мајка која неможе да се справи со обврските околу детето. Загрижена сум како ова дете функционира со толку мал внес на храна. Јас несакам детето да ми се прејадува, ниту да биде дебело, сакам нормално да јаде 3 оброци.
Не сметам дека е погрешно нудењето на втора опција но не сметам ни дека е правилно разгалување со се што ќе посака.
Во однос на коментари да почекаме следно шо ќе прават децава искрено и јас тој коментар го доживувам негативно, не разбирам како некој може растењето на детето да си го доживува како омг што ќе направи сега.. Децата растат, растеме и ние со нив како родители.
Имам пријателка што откако се породи за детето зборува како за најголемиот терет во животот, се ежам кога ја слушам како може така да го чувствува своето дете.
Ви пишав како на пријателки, за утеха, со желба да слушнам дека не е толку трагично што не јаде.
Тоа што ја плеснав по рака не го сметам за толку трагично. Не сметам дека треба да расте со страв дека мама се налутила, ама трпението после 2 тањири лупнати на земја и кај најмајчичката ќе пукне.

Бтв и денеска е иста катастрофа, од сабајле 5 лажички јогурт со лепче, ја чекам да стане па ќе ја частам со хипп каша да видиме како ќе поминеме..

 

Јас дигнав раце од јадење во хранилка. Имав замисла дека мора да јаде во хранилка, пробав ама си седеше гладен. Сега јаде додека јас го држам. Хранилката ја користи за седење, си игра во неа додека јас готвам или мијам садови.
Познавам родители кои детето не го ставаат во седиште ако е кратка релацијата. Сега не сака никако да седи.

 

Не гледам што има да избере помеѓу миење раце после искачање или миење раце, миење заби или миење заби? Некои работи не дозволуваат избор затоа нема избор. Има да мие раце и заби сакала или не.