Совети и искуства од мајки за дечиња 12-24 месеци

Еден грчки психолог, за разлика од популарното верување дека на бебето му треба рутина за спиење, даде поинаква перспектива. Рутината ја престави како навика од која тешко е да се мрдне поинаку. Тврдеше дека на бебето му се потребни промени исто како и на нас, затоа што влијае на развојот на мозочето, на перцепцијата и понатака во животот ќе му биде полесно да се снајде во секакви наметнати ситуации. Дека исфорсираното спиење не значи и квалитетен сон, оти и ние со акумулиран стрес кој претходи на спиење, или имаме инсомнија, или цело време се будиме и превртуваме, имаме кошмари, се будиме уморни.. Итн, итн. Го следев доста на почеток, кога бебе ми висеше на цицка и имав време да седам пред тв, многу ми е криво што не можам да се сетам кој беше и што ги прескокав советите за тодлери оти тогаш рано ми беше.
Е сега замислете, ние се будиме, оти имаме некоја потреба, нешто ни смета, ни се оти во вц, или сме жедни, гладни, или едноставно не ни се спие. Е сега замислете, бебето кога се буди од речиси истите потреби, а нели затоа сме тука да ги задоволиме, ние го игнорираме, оти нас ни се спие.

Применив дел од неговите совети. Не поставив рутина за спиење. Бебе секогаш знае кога и се спие, кога е гладна/жедна, кога сака да си игра. Секое дете точно знае што му треба, и секој педијатар и психолог ќе каже да се следи детето. Се што е претставено, утописки табели и рутини не важат за сите еднакво. Зошто сите сме посебни индивидуи со посебни различни потреби, апсолутно не значи дека дете што спие помалку ќе покаже послаб ментален развој. За такво нешто, многу параметри треба да се погодат.

Сметам дека нереално е да се очекува мајка на бебе и мало дете да е одморена и наспана. Еве сум жива ненаспана. Ама не го учам детето да се прилагодува на моите потреби, јас се прилагодувам на нејзините и учам како да ја канализирам негативната енергија. Искрено, ова го сфатив како лекција за себе, можеби за да ми е полесно. Ама ми успева. Некогаш бев невротик, а сега посмирена не сум била. Можеби и навистина човек учи додека е жив.

Спиди ја почитувам како член многу. Сум применила совети од неа, дури и кога биле упатени кон некој друг, и ми се свиѓа што секогаш е ненападна и одмерена. Ете за спиењето и тренинзите не се согласувам со неа и мислам дека е скроз нормално да не се согласиме секогаш за се.

Не се осеќам потресено да ви кажам право, само додадов пост на дебатата.

 

На шега кажав
Немам срце ја за те ствари. Да имам второ и него ќе го дојам. Ништо не трае вечно, па ни ова состојба.
Среќа што спијам брзо, и малце

 

Не е потешко станувањето и правењето млеко ноќеска од доењето?
Едит: сега ти го прочитав последното мислење

 

Јас сум од тие мајки што викаа нема шанси второто да го дојам повеќе од година,арно ама второво го надмина и првото,беше невиден цицкар,и престана сега пред 2 роденден.Мачно беше веќе да ама ете се издржа и тоа.Чекав прав момент,не сакав одбивање со плачки и успеав.
После 4 год не пиење апчиња,алкохол,конечно се почастив со еден Вентор.Мм се изнасмеа вика сите слават со чашка алкохол само ти со апче.

 

Јас сум апсолутно против тоа бебето да се остава да плаче. Не сакам и не можам да го слушам како плаче, макар тоа да е плачење затоа што сака нешто недозволено. Не го оставам да плаче, му го насочувам вниманието на нешто друго, му зборувам и го гушкам. Не сакам да го оставам да плаче додека не се помири со судбината дека нема да добие кога тие очи ме гледаат и од мене очекуваат спас. Мене ме гушка кога нешто го боли, мене ми се жали кога ке се чукне.
Нема вечно да е 16 месеци или 22, ке порасне додека трепнам. Пребрзо расте.
Не сакам да го програмирам. И мене некогаш ми се спие во 10, а некогаш гледам серија до 3 наутро. Го почитувам неговиот карактер, а го има. Одлучен е и тврдоглав.

Јас стојам позади фактот дека кога една жена ке одлучи да биде мајка треба да се соочи со фактот дека веќе ништо нема да е исто. Од прв позитивен тест нема веќе алкохол и цигари, пораѓајот е болен и ризичен, а по раѓање приоритет е бебето. Ни одење во веце нема да е исто, ни јадење, ни спиење.

Да го програмирам бебето за да мене ми е полесно, не фала. Сурово е. Мене ми е сурово едно мало човече да го тренираш вака или онака за твои потреби.

Точно е дека не одам на работа, ама сите сме запознаени со условите. Маж ми поддамна кажа дека може и да останеме на едно бебе, а во тешки моменти и јас се преиспитувам дали ке можам да изгледам уште едно бебе со ист квалитет и посветеност.

 

Не ме праша мене ама да си кажам
Воопшто не е дозер,термос и шишенце до кревет за две секунди готово млеко.
Плус маж беше радости затоа што хранењето на бебе не беше само мој чин туку и негов.

 

Овие студии датираат од пред 2002 година и 2011 година. Морав да гуглам да ги најдам најновите истражувања на оваа тема. Истражувањето е од Март 2020 година. Направено од Универзитетот Варвик Англија
https://warwick.ac.uk/newsandevents/pressreleases/leaving_your_baby/
https://www.sciencedaily.com/releases/2020/03/200310193305.htm

Нема никакви апсолутно последици овој метод во психолошкиот развој на бебето.

@Kaetana да не те цитирам посебно. Налик алкохолот во доење, напредок во сознанијата. Го учиш да спие. Не е точно дека го учиш да не сигнализира. Ако нешто му е на детето нон стоп ќе плаче и нема метод што ќе го спречи во тоа да пријави глад, жед или болка. Да се држиме до фактите сепак. Исто и нема разлика во сензитивноста на родителите. Оние кои го применуваат овој метод се исто сензитивни како оние кои не го применуваат.

Секако има модификации на овој метод од најекстремни до најлабави варијанти. Збориме за оргиналната форма.

 

Паааа не би рекла. За еден викенд со бебе потребно е да носиш:

Формула:

• Минимум 2 шишиња (две цуцли, две капачиња)
• Четка за миење на истите
• Сјај за миење на истите
• Стерилизатор (доколку користиш) или некоја подлога каде би се сушеле
• Греач или ѓезве
• Кутијата со ад
• Вода со која го приготвуваш млекото
• Термос
• Дозерка

Доење:

• Ти

Се ова во хотелска соба не е баш најпрактично да го правиш. Патување прво ми текна на памет. За обично излегување од дома исто носиш: термос со вода, шише, ад во дозерка. Не дека е многу тешко де, ама со светата цицка сигурно е полесно

 

Ми истекло време за едитирање а случајно налетав на една слика у тел што одлично го опишува мојот пост.

Спојлер: MilkStationInHotelRoom

 

@FreeMind ја прочитав студијата, ама исто така прочитав и реакции на истата, кои се однесуваат пред сѐ дека не е најдоследна. Студијата е извршена на база на прашалници кои ги пополнувале родителите, не се земени во предвид однесувањата на бебињата и децата, колку долго плачеле, како се чувствувале родителите во врска со тоа, не е навистина докажано дека ако биле оставени да плачат подолго порано, помалку плачеле подоцна. Тешко е да се тврди нешто со апсолутна сигурност, без при тоа да е направена опсервација на ситуацијата.

https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2020/mar/11/leaving-babies-to-cry-does-no-harm-study-finds

Јас би додала и дека се зема во предвид само развојот до 18 месеци. Моето дете да го видеше некој на 18 месеци како се однесува со нас, ќе мислеше некој дека од дното на душата нѐ мрази. Експерти кои години се занимаваат со спиењето кај бебиња предупредуваат на емотивни импликации во подоцнежниот живот. А заклучокот од студијата од март ми е баш некако од типот „ете анкетиравме мајки, и бебињата им се живи и здрави и супер се имаат развиено“.

Луќе како проф. James McKenna над 30 години набљудува парови родители бебиња во лаборатирја, и неговите студии се на основа на директни сознанија, а не прашалници на родители. Топло го препорачувам да го прочитате.

И јас ќе ви оставам линкови, чисто за референца.

https://www.bellybelly.com.au/baby-sleep/cry-it-out/

https://www.laleche.org.uk/letting-babies-cry-facts-behind-studies/

 

Од цицка нема ништо полесно и поедноставно. Само вода за мајката да се хидрира. Додека е на ексклузивно доење е незгодно ако како мене, имате проблем да доите во јавност. Поточно дојам во јавност ама ако имам соодветни услови. Било каде не можам.
Кога ке почне да јаде е уште полесно. Цицање дома и кога ке излезете ке јаде.
За една прошетка ви треба термос со вода, доза ад, шише. Ако шетате подолго ова x2.

 

Јас не би се впуштила во дискусија за испитување на методи на стручна студија од проста причина што не сум стручна на таа тема.

Не е проблемот во оставање на линкови на посебни размислувања на педијатри или детски психолози. Факт е дека нема наштетување на детскиот мозок како што порано тврдеа.

Може една накусо мит енд факт со стручни извори:
https://www.npr.org/sections/health...ence-can-and-cant-tell-us-about-crying-it-out
Во еден дел стои:




https://pediatrics.duke.edu/news/sleep-training-your-child-myths-and-facts-every-parent-should-know

Многу интересни се и студии на поврзување депресија со неспиењето на детето:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2083609/

Сепак на крајот е најбитно дека не кај секое дете овој метод е успешен или треба да се спроведе на сила.

Да согласиме дека нема оштетување на мозокот и психички последици кај децата и да ја завршиме дискусијава

 

Лично мое видување е дека спиењето не е лекција што треба бебето да ја научи. Спиење е природен процес, потреба на секој од нас. Затоа не сметам дека јас треба да и кажам, како и колку долго да спие. Апсурдно е.
Кога се новороденчиња, заспиваат често, како растат таа потреба за спиење се менува на начин што детето спие колку што за него е потребно во тој момент, односно колку што различните развојни фази ќе влијаат на сонот, односно колку е засегнато од определена состојба како глад/жед, топло/ладно, сака внимание и смета некој звук..итн итн.

Ирис дење има една дремка која кога веќе сетува дека и се спие, само доаѓа до мене ако веќе седам, или ме зема за рака и ме носи да седнам и ми доаѓа во раце и заспива сама. Некогаш заспива само лежејќи до мене на кревет. Во секој случај ја префрлам во креветче. Тоа се случува околу 13 часот. Најчесто со распон од 12:30 до 13:30. Некогаш се случува доста порано ако и се спие, некогаш како денска во 14. Ама таа точно знае кога и се спие и не ја игнорира таа потреба.

Ноќите овие денови ни се проблематични. Иако после месеци будење на 40 минути, конечно излегоа забите и почна да преспива, некогаш со едно будење е, ама додека заспие е прилично долго. Го препишувам тоа на фактот што е полна со енергија, нема кај да ја потроши овие денови воопшто не излегувавме оти истураше надвор без престан. Немаше каде да се истрча, па и покрај дневната дремка од само час, ноќе до полноќ не сака ни да слушне за спиење. Ноќе е како мачорот. Најактивна. Тогаш и текнува на некоја заборавена сликовница, па на лего, па на музика и обавезно денса пред спиење.
Денеска искористивме кратка прошетка, меѓу 2 дожда па се надевам ќе посака да заспие порано, ако не, тоа е тоа и ќе си чекаме и Нова Година заедно.

@simona_baby и јас сум од тие што велат дека второ нема да дојам подолго од година. Алкохол не ми недостига воопшто, ама не можам да преживеам без капки за нос зимно време. Мислам една зима преживеав лани, оваа со капки за нос наздравив одбивање.

 

@Yowannty
Е да,и тоа ме потсети.Секоја настинка,секоја главоболка со парацетамол.Мислам со очи не сакам да го видам во наредни пет години.Мене ми се поврза периодот едното со другото дете и долго испадна.Таман големиот го одбив,трудна останав.Значи пет години вкупно.И мене алкохол не ми фали не пијам воопшто.Мислам доечката кариера оди во пензија.Сакам трето ама тешко,многууу тешко.
Околу тоа дали е полесно ад или доење не би се сложила дека доењето е полесно.Кога е детето на ад може и таткото да стане,а вака секако мајката мора да стане.Одиш на гости му текнало да цица,па ајде оди во друга соба.Или си излегол па размислуваш што ќе облечеш,да ти е полесно да го надоиш.Па пораснало и тогаш градата му е утеха и цица секоја стотинка од денот.Пупкиве неможам да си ги гледам колку ми се грди.Мислам три километри ми се развлечени.Неможеш да пиеш било што од лекарства.Да не зборувам како цела ноќ ти спие врз тебе,и си ја држи градата само ради навика.Кичмата ми се искриви доејки и спиејќи на една страна легната.Ама ајде помина се тоа па сега рехабилитација

 

@simona_baby за парацетамол да не зборам. Престанав да пијам, што ќе пијам кога не ми помага.

Доев со силиконски брадавици цели 15 месеци па сум негде измеѓу со оглед на тоа што цело време требаше да ги мијам.
Лани есента секој ден се мерачев на едно фустанче на еден излог, ама копчиња имаше назад, а не напред и не беше згодно за доење. Еден ден маж ми ме убеди да го купам со изговор дека нема да дојам засекогаш. Година и кусур подоцна еве го уште во плакар со етикетата на него. Ај валда корона еднаш ќе замине у неповрат и целава карантин ситуација, а јас нема баш тогаш да имам второ.

 

А што со премората на мајката?
Ќе тера така некое време, но што после? Кажите како да не биде изнервирана мајката кога станала по 7ми пат ноќеска да нишка.
Некои пишавте дека сте се навикнале дека тоа е тоа, но што кога неможите да го контролирате уморот, и буквално ви се иде да го фрлите од тераса детето или самите себе.
Ај да не се лажиме дека стануваме без проблем затоа што ете така сака детето.
Еве после 2г сега пукнав, неможам веќе да нишкам 13кг дете или да слушам како вриште БЕЗ причина само за да ја земам во раци.
И да, станува и за мочкање, за вода тоа не и го броам
Како што викате дека има деца што ете си спијат цела вечер, зошто тогаш не кажете дека некои деца се будат од навика, и што е добро во тоа кога сонот на детето ќе се раскрше. И на крај и дете и мајка не наспани и нервозни

 

Леле gently parenting иноватор како факт контра крај аут метода. Тоа е исто да седнам на маса со архиепископ Стефан и да разговараме за Господ. Или про лајф здруженија со оние за правото за абортус.

Мислам доволни беа стручните студии да ја изнесат темата и да не ги плашиме новите мајки со баба рога муабети дека тренин за спиење може да им наштети на бебето. Тоа не е точно и луѓето кои имаат проблеми треба да си побараат стручна помош која веќе и постои на пазарот. Овде има стручна помош за доење, за спиење, за физиотерапија кај бебиња итн. И тие се препорачани од педијатар за помош во родителство. Во следни 20 сигурно ќе има и повеќе истражувања и нови тренинзи за да се реши овој проблем. Мора и перцепцијата за мајка да се менува од корен. Убиствена е оваа која моментално е најактивна и создава сомнеж дека ете тие таму успеваат само тебе ти е тешко. Не е проблем да цркнеш зошто го раѓаше нели? Се се заборава кога ќе наполни 18 години и брзо растат фрли ја правосмукалката и гушни го. Како се ова е така емотивно завиткано во целофан да ти е страв да кажеш нешто против. Мора нештата да се менуваат.

Јас не сум правела тренинг немав гз за тоа. Ниту можам да ја слушам како плаче. Али ме чинеше зголемена анксиозност сето тоа која ми се рефлектираше на здравје. Особено хормоните на стрес ме изместија. Среќа градинката ми помогна да се вратам на себе. Брзо растат точно. Но и требам и понатаму.