imam drugar . Na instagram ima mnogu followers , sliki so skapi koli , ubav decko sto znae da se slika i ponasa i dopisuva i se i toj po nekogas imal zavrsuvano na seen kaj devojki taka da ponekad ne e do tebe tuku neznaes sto se desava vo nejziniot zivot
Незнам како воопшто да и пријдам на девојка имам страв од одбивање. Често и ми се случува разни корпи изговори и незнам каде воопшто грешам. Знам да направам и муабет не сум некој убав , па сами да мки се лепат.
Ти е гајле ако те одбиваат. И на жени им велам ова, ама важи и за мажи. Не му се плашете на оние кои ви се допаѓаат, оние кои ве одбиваат. Луѓе се и тие, ко вас. *Замисли ги како какаат на шоља Не значи дека ти не чиниш, значи дека не си за него/нејзе. Барајте прво пријатели... Од нив се раѓаат најубавите љубови
A the comfort zone. Имав еден другар паметен и способен дечко но освен скопско и капричиоза не јаде ништо друго секој ден е на истото место 15 години. А има пари девојки не чепка барем геј да беше. Скопско, капричиоза, метал и компјутери тоа е се што прави веќе 20 години.
Може има причина, не знам што да кажам. Јас сум си интерактивен во животот ама кога нешто не тргнува, не тргнува.
Ваљда мислиш проактивен. Обично ако нешто не делува се менува начин или интензитет на делување. Има 2 опции квалитет и квантитет. И едно и друго даваат имаат обично некој ефект. Може да пишеш што правиш.
Ако тоа ги прави среќни ок но најчесто не е така обично тоа е одложување и одбегнување на нешто што им е тешко и им смета. Обично е одложување и одбегнување на некој проблем. Но не мора да значи секогаш дека е тоа но најчесто е. Плус и се затвораат можности. Но ако се среќни навистина тогаш и тоа е ок.
Појма немам...но не ми изгледа среќно. Ептен е летаргичен и безживотен. Но не знам не сум разговарал што сака и што му фали. Не се дружам моментално со него и тоа друштво многу тупеа за метал и игри досадни ми беа.
Како бе другар ти е, а не си разговарал? Чудни ми сте мажите. Сте другари, ама само техничи. Емотивно и психички не си пружате поддршка, ниту пак се отварате едни пред други за проблемите.
Такво друштво беа никој не зборуваше за тоа што мисли и што сака онака само цинично. Сега имам други другари со нив зборувам за лични работи. Може и ради тоа ги откачив плус и ми беа напорни со тоа игрите и металот.
Сега ми викаат дека сум по атрактивен, созреан, по привлечен од порано ама не знаат дека сум поискусен и по претпазлив, дека пет пати не, ами десет пати мерам а еднаш сечам, а може ни тогаш нема со тек на време губиме интерес... Па мислам не сме заслужиле постојано и постојано живот да нѐ дрибла нели.
Метал музиката во младост ги "зомбифицира" емоциите во остатокот од животот, хипхоп на пример ги прави да не им е гајле за ништо и така. Познавам гитарист, свиреше во метал група. Има 34 сега и од дома не излегува, а косата и брадата уште ги носи, уште се облекува во црно со ајрон мејден и металика цртежи на облека...
За музика и стереотипи не знам и не би зборувал. Јас многу не слушам таква музика. Во последните години во главно слушав џез и класика ама сега и тоа многу ретко. Ми смета музика кога работам. А и тишината во последно време ми е најубава најдобра ми е за размислување и одмор. Затоа ги откачив инаку и јас свирев гитара во рок бенд до 19-20 години но прекинав немав време а и не ме биваше.
Јас сум станал поодлучен. Обично носам одлуки релативно брзо и никогаш не се каам. Но не значи тоа дека не ги менувам одлуките ако има нова ситуација и информации. Попроактивен сум и отворен за нови искуства. Релативно добро ценам карактер и ретко кој ме зезнува. Речиси никогаш не се чуствувам искористено. Доста сум директен и искрен. Но и доста пресметлив и тактичен, и фокусиран на целта.
Мери два-три пати највише. И ако мислиш дека хип-хоп музиката ги прави младите безгрижни почни да слушаш братче, оти ти треба. Те читам, многу си ми стегнат некако. Размислувањето ти е јака страна, ама поработи малку и на акцијата.
