Соработка со наставниците

Какви се вашите искуства во врска со соработката со наставниците на вашите деца?

Дали се среќавате само на родителски средби, или имате можност да разговарате со нив и пред или по часовите? Дали се подготвени да го слушнат вашето мислење и да преземат нешто?

Дали разговарате само за успехот и дисциплината или и за други прашања кои можеби не можат да се решат на лице место, но може да се пренесат понатаму како фидбек до некој кој работи на системски решенија? Активни ли се генерално родителите на родителските средби, или тие состаноци се сведуваат на монолог на наставниците?

Можеби се многу прашања, кои ми се наметнаа по денешната родителска средба. Во одделението кај ќерка ми има доста активни родители, па на родителските отсекогаш имало дискусии, од кои дел можеби се однесувале генерално на училиштето или системот, иако никогаш ништо не било пренесено понатаму. Денес беше капак, кога при една дискусија за македонската латиница наставничката буквално почна да ни се дере, и 3 минути потоа го затвори состанокот, а ние останавме со подотворени усти. Ова ќе ми биде последна родителска средба на која присуствувам, и не само јас, нема да присуствува ни сопругот, затоа што не мислам да излегувам од работа за монолог.

Кај син ми нема сцени, ама таму воопшто нема никаков интерес за дискусија, а наставничките се катастрофа.

Отворени денови нема во училиштето, а наставничките наутро не може да се сретнат бидејќи доаѓаат кога ѕвони, освен во прво одделение.

Ме интересираше како е на други места - можеби ќе ми се разјасни дали јас премногу очекувам и дали имам право да очекувам.

 

Секаде е исто,барем колку што јас имам информации од пријатеки на кои децата им учат во други училишта.
Соработката зависи од наставничките,колку тие се загрижени и колку се спремни да се внесат во нивната работа.
Кај ќерка ми се секогаш расположени да излезат во пресрет,не само наставничките туку и родителите се секогаш на располагање.Лани имавме проблем во одд.Сите заеднички,родителите,со аманет на наставниците ја дотеравме работата и повисоко од училиште,ама проблемот се реши.Некако во ова одд.постои синергизам помеѓу децата ,ние родителите многу се дружиме,сложни сме по многу прашања.Ама имаме и многу добар наставник,кој пред се, е добар педагог и многу си ја сака својата професија.И ние вчера имавме родителска.Родителската траеше околу час и половина,се разви убава дискусија,се договорија тековни прашања.

За разлика,на син ми одд.родителската беше чиста формалност,сите едвај чекаа да заврши.На брзина успехот и толку.На неколку поставени прашања од страна на родителите,никакви јасни одговори .Одговорите беа ,не знаеме,ќе видиме итн...
Родителите на почетокот ветуваа многу,ама тоа премина во апатија и незаинтересираност.Колку пати пред родителска се дискутирало за некое прашање,сите знаат што не чини,а кога ќе дојде родителската сите ќутат за да не се замерат со наставничката.Тоа понатаму на детето ќе се одразело.Од вакви ,коса на глава ми се крева.

Конкретно кога имало некаков проблем,прашања или сл.,секогаш знаат да ислушаат,ама само толку.За понатаму ништо.Не преземале ништо,да помогнат,да решат некаков проблем,да покренат иницијатива.Најмогу ме иритира тоа што таму се да извршуваат воспитно-образовен процес.Од образование ај нешто може и да се каже,ама од воспитување,учење на децата за морални и човечки вредности -ич.
А нешто што најмногу ме иритира е тоа што има поделба на децата.Одредени деца имаат посебни места.Тие се секогаш на секоја приредба,настан,најдобар успех имаат(иако се сомневам во тоа).

Јас одамна престанав да очекувам нешто повеќе иако очекувањата не ни се нереални ,а правото секако дека го имаме да очекуваме повеќе.

 

Ама ме погоди темава И ние вчера имавме родителска и јас од нејзе излегов бесна.Кај нас се две наставнички од кои со едната комуникацијата ни е сведена на нула.За било што некој родител да се пожали или праша ,таа веднаш почнува да се лути ,па дури и да се расправа,а аргументи нула Како што ме дал господ јас секогаш имам примедба за нешто,но секогаш испровоцирана од она што моето дете ми го кажува како искуство,проблем или потешкотија.Е сега кај мене на дневен ред дојде активното работење,предавање и правење контролни после 12 часот,во време кога децата веќе се преморени,а концентрацијата им е на нула,а од нив се бара активност,па дури и солидни резултати.Неофицијално разбрав дека и законски сето ова е така решено и предвидено,па тоа уште повеќе ме охрабри.Ама кому збориш,кога се здаде женава како и се мешам во работата,како не било вистина дека се изморени,како само јас сум се бунела,од каде ми мене такви информации и да не редам,вика и лупа по маса Интересно беше дека до толку се занесе и заборави што зборува што почна да ми кажува дека таков начин на работа имале само кога требало да дојде инспекција .Јас од целово ова страшно се изнервирав и навредив и искрено не мислам да запрам тука ,прво затоа што не мислам дека е во ред за децата,а второ затоа што ако веќе постои било каква законска регулатива,тогаш истата треба и да се почитува!!!! Со другата наставничка имаме многу коректен однос ,отворена е за секаква соработка,полна со идеи ,а што е најважно секогаш се труди било каков проблем да го реши.
Јас сум тип на човек кој верува во тоа дека мора да постои соработка меѓу родител-наставник,доктор-родител... само и само за доброто на детето/децата,но некогаш тоа е апсолутно невозможно,кога заради несогласување на карактери,суети,фрустрации,незнаење.Јас лично неможноста за воспоставување на нормален и коректен однос со еднава наставничка го сметам за голем хендикеп и за личен неуспех,но ќе морам да кренам раце и да се повлечам,од просто што со некои луѓе не може поинаку Ќе контактирам само со едната наставничка и ќе се задоволам само со нејзиното мислење.
Морам да искоментирам и за нешто што го начнала Орхидеа .И во нашето одд има дружба на родители како во училиште,така и по родендени каде секогаш се дискутира за проблеми во училиштето, одделението ,успехот,програмата,другарувањето и замислете открив дека најверојатно многу од нив следниот ден одат и раскажуваат кој како и што рекол одвратно .Ова го заклучив од неколку муабети на еднава наставничка ,која без да размисли ќе си каже ,аааа вие вака сте рекле кај Х на роденден На моменти добивам впечаток дека на некои родители им е поважно да им се допаднат на наставничките,многу повеќе отколку да решат некој проблем кој ги мачи децата
Ариел мораш да одиш на родителски затоа што на крај на година се испраќа список за присуство на родителите ,во министерство.Исто така се води евиденција и за индивидуалните средби.

 

Ние здравје боже од Септември ќе почнеме да одиме на училиште ...
Во врска со цитираново (а и золва ми е проф. по хемија и во еден неврзан муабет со блиски роднини и пријатели..) следува казна од неверојатни 400еур ако не се лажам. Лично немам прочитано таков Закон а го има.

 

Значи секаде е исто. Жално е педагози така да се однесуваат.
И ние кај ќерка ми во одделение се дружиме, вчера бевме толку извадени од памет што после родителска неколку души отидовме на кафе да го преџвакаме она што се случуваше на родителската. Се погоди и три мои колешки да имаат дете во исто одделение, до душа едната си го префрли во другото откако се спука со наставничката, ама пак е во истото училиште, па често разговараме што и како се случува.

Мене страшно ме иритира тоа што родителите се подготвени за соработка, ама наставничките не се, а можат многу да добијат. На наша иницијатива сме им организирале одење на еден куп места - зоолошка, музеи, фирми, институции, сме организирале и во училиштето проекции на едукативни филмови, претстави, предавања, со цел наставата да биде поинтересна. Сме носеле метеријали за работа, сме им принтале наши идеи за изработка на разни предмети од хартија кои тие требале само да ги спроведат. Кога имаше проблем со едно дете ние бевме тие што го кренавме на повисоко ниво, а не тие, иако реално детето им пречеше на сите во наставата, а на одмори со сите се тепаше. Детето се отпиша, друго дете се премести во друго одделение, и сега навистина имаат одделение какво што секој наставник би посакал.

Јас АИТ искрено мислам да не одам на родителски, баш за да се постави прашање зошто не одам, бидејќи претходно секогаш сум одела. Кај синот ќе одам, кај ќерката не се појавувам.

А не знаев дека се казнувало, морам да смислам нешто ако е така.

 

Имам прваче од септемви па баш пред некој ден се позамислив и на оваа тема ( дополнителен стрес за мозокот ) во градинка наставничката и воспитувачката се да ги ставиш во топ и да ги отпукаш што подалеку зашто ептен слабо соработуваат со родителите а барем тие се оние кои баш поактивно треба да комуницираат со децата. Мислам и тоа како е важна соработката на родителот со наставникот. Се сеќавам мајка ми... Господ здравје да и даде ама како жена без работа беше и секое слободно време го користеше да е "во соработка со наставниците" и замислетр дури и со службата,педагог психолог социолог... Одам јас да закажам термин за тестирање на синко а сум завршила основно пред 19години и замислете психологот ми вика па нели ти овде учеше велам да, ме попраша за некои работи кои ми се случиле,како сум како е мајка ми и да ја поздравам позбунето не сум се чуствувала. Иде ученик од пред 19години... Толку генерации и она мене да ме запамти?? Се мислам дали мајка ми претерала со "соработката" или не знам. Но за мене тоа не е здраво,испаѓа им досаѓаш на луѓето

 

Ништо не е претерано кога станува збор за своето дете и за неговото правилно воспитување и квалитетно образование.
Треба што поголема комуникација да има меѓу наставниците и родителите и стручната служба.

Но, како што има наставници кои не сакаат да соработуваат со родителите, па родителите се жалат од наставниците, така има и наставници кои се жалат од родители кои се незаинтересирани за соработка со нив. И кои немаат слух кога наставниците сакаат да им укажат за некое несоодветно однесување на нивното дете или за одредени слаби постигања во учењето.
Не може родителите секогаш да го бранат своето дете, а наставникот да го обвинуваат. Треба родителите и наставникот заедно со детето да се соочат и родителите да соработуваат со наставникот за да се реши одреден проблем.
За жал има премногу неквалитетен и нестручен наставен кадар кој не знае ни да работи со деца (да ги воспитува и образува), ни пак да соработува правилно со родители.
Читав мислења во оваа тема, па на што личи тоа дерење од страна на наставник на родителска на родителите. Наставник на учениците не смее да им се дере, туку треба на мирен и професионален начин да се справи со недисциплина во одделението, а не пак да си дозволи наставник да повиши глас на родител. На што личи тоа?!
И наставниците и родителите треба подеднакво да се вложуваат и што повеќе меѓусебно да соработуваат за доброто на децата.
А исто така наставниците не треба да се навредуваат ако родител им укаже на некоја нивна грешка или ако им даде мислење/совет што да подобрат во наставата. Но, исто така и родителите треба да им посветуваат внимание на своите деца во слободното време, правилно да ги воспитуваат, но и да им помагаат во учењето. Учењето е процес кој трае цел живот и знаењето кое се стекнува во училиште не е доволно, ако децата не работат и со своите родители дома. Затоа што времето во училиште е кратко, а наставниот план и програма се обемни и плус треба родителите да имаат во предвид дека наставниците освен што треба да работат на часовите со редовните ученици, тие треба да им посветат и внимание и на инклузивните ученици, бидејќи голем дел од тие ученици немаат во придружба личен образовен асистент кој ќе седи на часовите и ќе им помага во совладување на наставната содржина. А да не зборувам колку наставниците се преоптоварени и со административни обврски. Затоа родителите треба да имаат разбирање за наставниците и колку можат на некој начин да им помогнат преку соработка со нив.

 

за секое несоодветно однесување на детето во училишната установа се разговара наставник ученик родител. Значи се разговара а не да се напаѓаме дека уствар детето чинело а наставникот не.

Сум имала ситуација каде синко ми рече дека учителката била лоша го ставила во ќош ( детето е во градинка ) за жал во право си имаше случаи каде родители чио деца заедно со моето "стоеле во ќош" па им се вратиле да се расправаат. Јас одкако го ислушав за причината му објаснив дека учителката била сосема во право и не била лоша,ми вика видиш и ти си лоша ја браниш. На деца треба да им се развие свеста на доброто и лошото а не за тоа дека секогаш треба да ги браниме. Прво и основно. Одтука произлегува и проблемот. Ученикот понатаму приказната ќе ја раскажува во своја полза со кривица на наставникот и што е најлошо нема да се стави во ситуација да размисли дали згрешил колку згрешил ни да се преиспита. Напротив тој секогаш ќе биде во право а наставникот лош. Затоа релацијата на решавање на проблемот е соочување.

 

Точно така, целосно се согласувам, затоа и реков:

И исто така сакам да додадам, дека родителите не смеат да си дозволат да зборуваат лошо за наставничките пред децата, затоа што после децата нема да имаат почит кон наставничките, а наставничките нема да имаат авторитет врз нив. А тоа ќе се одрази врз работната атмосфера на часовите во одделението. Затоа, ако родителот е незадоволен од наставникот треба да зборува во четири очи со него и да се изнајде компромис меѓу родителот и наставникот. Ако е потребно родителот нека се обрати и до стручната служба, но никако да не се зборува пред детето лошо за неговиот наставник.

 

Малку еднострана е онаа забелешкана "наставникот им се дерел на родителите". Како професор, ќе се обидам да ја доловам другата страна.
Сериозно е многу иритирачки што секој се дрзнува да се меша во нашата работа, да ни кажува како да работиме. На што ќе личи ако јас дојдам на пример во банка кај некого, или во месара, кај и да е, и му објаснувам како треба да работи? Сите си земаат за право да ја критикуваат нашата работа, а ретки се тие самокритични родители кои ќе се запрашаат да не потфрлиле некаде како родител. Со тоа што слепо ги браните своите деца всушност им правите мечкина услуга. Тоа дете нема да порасне во зрел човек, борец за своите права, одговорен член на општеството кој почитува авторитети, туку ќе си остане разгалено детиште кое за се трча кај мама и чека таа да му ги реши проблемите. Научете се и вие родителите да бидете самокритични и сфатете дека вашите ангелчиња не се секогаш безгрешни, за нивно добро сфатете го тоа.
Што се однесува конкретно до соработката, сакам што е можно почесто да се сретнувам со родители, да видам дека навистина се интересираат за своите деца.

 

Во врска со ова, да се цитирам што напишав, не знам дали го забележа овој дел.

А во врска со овој дел

Напишав претходно

Сега би сакала да надополнам. Не знам што толку те иритира ако некој родител даде свое мислење/идеа за поуспешна реализација на часовите. Па знаеш ли зошто родителите ја критикуваат работата на наставниците? Затоа што голем дел од наставниот кадар се неписмени и вработени по партиска врска. Зошто ни е уништено образованието? Не затоа што се ,,мешаат" родителите во работата на наставниците, туку затоа што на голем дел од наставниците не им е местото во училиште.
А освен тоа, па никој не е совршен, зошто па наставникот да не сака да слушне мислење од некој друг, не мора да го спроведе тоа, ако не чини, но треба да знае да сослуша што му се укажува и зошто тоа му се укажува, да размисли малку, а не да биде со дигнат нос и да мисли како тој(наставникот) е совршен и безгрешен.
Исто како што родителите треба да ги слушаат советите од наставниците за како подобро да ги воспитуваат своите деца. Затоа што и родителите не се совршени и безгрешни. А наставникот кој е стручен и кој има учено педагогија, психологија има и право, но и обврска да им укаже на родителите како правилно да ги воспитуваат децата. Ама на многу родители им смета ако наставникот им се ,,меша" во нивното родителство и во нивниот начин на воспитување.

 

значи не е работава ние родителите да ви кажеме како да работите. Сега ова што ќе го пишам не се однесува лично на вас или на наставниците туку општо. Сите сме луѓе,со обврски на сите страни стресови на сите страни кои со мака опстојуваме за материјално и здравствено успевање. Но не е коректно да одиме на работа со нервози натоварени на грб ненаспани и со обврски недозавршени па сјебан ни е цел ден и на крај испаѓате дека работата како службен работник не си ја работите правилно. Се случува и вие да "се дерете на родител" исто и на деца,на тој начин ја нарушувате соработката родител наставник или ученик наставник. Исто се случува и да си медицинско лице или обичен продавач. Значи не е лично и не ве потенцирам вас, на работа БИ ТРЕБАЛО да сте друга личност која одговорно ќе си ја извршите работата а нервозата и обврските БИ ТРЕБАЛО како што велат старине да си ги оставите зад врата. А и да,во право сте. Се среќавате со секакви родители страшна работа какви има. Еве јас не сум просветен работник ама се чудам на родители кои ги гледам а носат деца во градинка па скраја да е да носат деца од пубертет во училиште. Сите треба да имаме разбирање да соработуваме и комуницираме за да се решат недоразбирањата а не учителката вака или не знам кој.

 

@cresa-jagoda , не се навредувам, едноставно е апсурдно секој еден лаик да си зема за право да ми каже како да работам. Што те прави тебе компетентна да ми кажуваш како да си ја работам работата? Размисли малку од моја гледна точка.
@marchi-cool , aпсолутно се сложувам. Секој од нас како професионалец, без разлика за која струка се работи, мора да постави јасна граница меѓу професионалниот и приватниот живот.

 

Па зарем само оние кои се дипломирани педагози, психолози, наставници имаат право да кажат свое мислење, идеа, сугестија во врска со образованието и наставата??

Како прво родителите си ги познаваат многу подобро своите деца, комуницираат и со други родители, разменуваат мислења, имаат некакво животно искуство, на интернет достапни се разни информации од образовните системи во странство, потоа читаат разни статии за деца, за психолошки развој, за образование, па креативни идеи, видеа на youtube...

Не сме во некој претходен век, па затоа не ги сметам родителите за лаици.
Но, наставниците се тие кои треба да размислат и да одлучат дали треба да послушаат и применат некоја идеа, совет, сугестија од родителите. Нели сепак наставниците имаат учено за како да воспитуваат и образуваат деца и крајната одлука е нивна, дали нешто е добро, па ќе го прифатат и спроведат или пак нема. Но, секако на родителот треба и да му дадат барем краток одговор зошто таа одредена идеа, сугестија не би можела да се спроведе во наставата.

Од тоа што те сфатив, ти сакаш да комуницираш со родителите, но само за да ги известиш за постигањата на нивните деца и ти да им кажеш како да ги воспитуваат ако има одреден проблем во однесувањето на нивното дете. Но, не си подготвена при таа комуникација ти да слушаш нивни предлози за наставата, без разлика дали се добри, лоши, глупави идеите.

 

@cresa-jagoda, cекако дека во интерес на детето комуникацијата мора да биде тространа, наставник-ученик-родител. Далеку од тоа дека патиме од некакви комплекси, напротив, јас многу често и за време на час си ги прашувам учениците дали им е сфатливо и им се допаѓа начинот на кој предавам, ги охрабрувам да дадат своја идеја и сугестија како би им било полесно и поинтересно. Не предаваме како на времето фронтално само, напротив, повеќе го модерираме часот поттикнувајќи ги учениците сами да учествуваат во процесот на учење наместо да бидат само публика/слушатели.

E за овој дел само ќе те замолам истиов муабет да му го направиш на доктор кога ќе го носиш детето, па баш пиши да видам што ќе ти каже. Поздрав!

 

За жал, многу родители го практикуваат ова

За образованието не можам од лично искуство да говорам, ќерка ми следната година ќе биде прваче, ама од примерите што ги имам одоколу можам да кажам дека се е отидено по ѓаволите. Програмата е непотребно обемна, наставниците добар дел недоволно образовани со партиски книшки, незаинтересирани, системов ужасен, родителите неразбрани....

 

Ако еден клас брои 20 ученици, а наставникот предава на 5 различни класови и ако тие 100тина родители сите даваат сугестии за нивното дете како да е третирано и ако треба наставникот сето тоа да го примени на толку различни деца, кај е крајот?
Не сте биле од другата страна, затоа вака мислите.

Не викам дека некои наставници не чинат, дека образованието воопшто не чини, ама денешните родители...е нив ела истрпи ги!