Состави

moze nekoj da mi napise tema za:
-Prva ljubov
-koga si mu pomognal na nekoj
brzo mi treba ke pravam pismena za toa vo vtornik!!!!!!

 

aj za lektiri sfakjam ama za ova da ne mozes da proseres nesto bar za trojce ne sfakjam
mrza at it's highest

 

Zdravo ,
Ako moze ve molam nekoj da mi pise sostavna tema:
-Za eden cas kako da porasnavme
-Prerano dojde bolkata na ljubovta
-Zosto da na pomognam, utesam, izraduvam?
Ve molam! Barem nekoj pocetok deka stvarno nemozam da trgnam...
Fala odnapred

 

Ми треба идеја за состав на тема: Секој сака да се искачи на својата Орелска Чука(од лектирата Бојан)
односно секој сака да ја достигне својата цел.... Благодарам од напред

 

Здраво. Ми треба состав за тема " Зошто учиме ? " ве молам пишете ми. Ми треба за утре и за писмена !

 

Ако незнаеш зошто учиш, тогаш зошто воопшто и одиш во школо?

 

guglaj malku...ima mnogu za prva ljubov, pa duri i na srpski

 

Прва љубов:
1. A toj,toj ponekogash bese pricina za mojata nasmevka ama onaa najiskrena nasmevka, a za mig pricina za solzi..Solzi onie najiskreni sto moze, koga srceto veli ne placi ostavi ke pomine a tie tecat li tecat…Posilni se od mene..No sepak toj bese pricinata za mojot zivot,toj bese ona koe mi ja davase smislata za zivot,toj bese mojata svetlina vo temninata,mojata toplina vo mrazovite koi mi gi postavuvase zivotot,toj bese mojata edinstvena nota vo najubavata melodija,toj bese edinstveniot zrak vo nokta,edinstvenata moja slabost.Toj bese I seuste e klucot na moeto srce..Toj e onoj koj go drzam za raka togash koga najmnogu imam potreba od nego,toj e onoj koj me guska tolku silno a sepak tolku nezno,najubavo..I da jas vo negovata pregratka se cuvstvuvam kako malo devojce,sakano I zastiteno.Ljubov,od sekogash bev zainteresirana za znacenjeto na ovoj zbor,no nikogash ne najdov soodvetna definicija,zbor so koj bi mozela da ja opisam..No da,toj me nauci I za ljubovta,toj me nauci da pominam niz se,niz site buri na zivot a sepak da stojam ispravena,toj me nauci da sakam..Nauciv sto znaci nekoj da ti nedostiga,premnogu,nauciv sto znaci nekoj navistina da go sakash I sto I da kazam edno e jasno ..najubavo e koga si sakan I sakash.

2.
Љубов,секогаш бев заинтересирана за значењето на овој збор..
Запознав еден дечко со ангелско лице,со поглед кој го издава што чувствува.Кога бев со него бев најсреќна,заборавав на сите проблеми.Него неможев да го споредам со ниеден друг пред него,а сите после него беа тотално небитни,дури не ги ни погледнував.Заспивав и се будев во мислите со него.Он беше тој кој ме научи на се,со него имав се,бев среќна што го имам покрај себе. Сите велеа дека сме створени еден за друг.И навистина беше така.Иако сега е крај,започнува друг почеток..само треба време.Нов и подобар од претходниот! Нема да дозволам да те изгубам,само дозволи ми да ги поправам грешките,знам дека испаднав будала и се би дала да го вратам времето и тие моменти да ги поминувам со тебе.Во неговата прегратка се чувствував како мало девојче,се чувствував заштитено и сакано.Посакував тие моменти да траат засекогаш.Но не,нели..се што е убаво,кратко трае.Ти,ти си таа моја прва љубов.Онаа вистинска љубов која боли до смрт.Нашите заеднички моменти секогаш ќе ги памтам,секој од нив бил посебен и исполнет со среќа..Не заборавај,ова е само нов почеток на еден крај.

3. Во воздухот ќе ги почувствуваш бакнежите кои ќе ти ги праќам деноноќно за да знаеш колку мислам на тебе...
Во воздухот ќе Ја почувствуваш топлината КОЈа ке биде знак дека не сум те заборавил иако тоа ќе биде уште еден зрак на сончевиот блесок...
Во воздухот ќе го почувствуваш МОЈОТ мирис иако тоа е мирисот на цвеќето...
Во воздухот ќе ги почувствуваш сите оние спомени кои заедно ги доживеавме знаејќи дека можеби еден ден повторно ќе се сретнеме иако тоа можеби нема да се случи никогаш
ЈАС ЌЕ ТЕ САКАМ ЗАСЕКОГАШ!!!


4. “Девојче, не можеш ти тоа да го разбереш. Не го очекувај тоа од мене. Нема да го добиеш. Мала си. Не разбираш!” – уште еден удар од неговите усни. И ја тресна вратата од неговото срце, иако знаеше дека не го заслужува тоа. Како да чекаше да се откаже. Тој сметаше дека така е подобро за неа. Но, таа ја слушаше единствената причина која спиеше во неа, единствената искра. Зар беше толку тешко да се сфати – таа го љубеше. Тоа? беше доволно. Секое утро забораваше на неговите удари и со нови сили – повторно беше тука за него.
Овој пат солзите застанаа. Како да разбраа нешто. Го побараа своето срце назад од масата и се откажаа од последната партија покер.
“Знаеш што?” – извика налутено. За прв пат во животот, лута на себе. “Во право си. Мала сум. Треба многу работи да научам. Како прво треба да научам да се откажувам. Треба да научам дека не е доволно само јас да те сакам тебе, дека треба и ти да ме сакаш мене, но дека јас не можам да те натерам на тоа. Дека баш фактот што толку многу ме повредува тоа што го правиш е вистината за нас двајца која јас толку многу сакам да ја избегнам. Вистината која не сакам да ја прифатам. И треба да научам дека едноставно, едностраната љубов не е љубов. И да се откажам. Да продолжам понатаму…” – како камен од срце да ? падна. Воздивна. А, потоа се погледна себе си.
Го проговори последниот збор и ги пушти солзите. Знаеше дека нема повеќе што да изгуби. Не можеш да го изгубиш она кое никогаш и не си го имала.
Па замина. Така гордо. Ја носеше својата болка како и своите штикли. Колку и да ја болеше сите гледаа само колку е таа убава. Одмаршира кон иднината. Му се насмевна на минатото и продолжи. Знаеше дека ќе ја разбере.

 

5.
Така почна, таа ноќ кога го видов твоето лице, таа прва порака кога скокаше од радост, тој прв бакнеж кога во стомакот ни се разбудија пеперутките, се беше сјајно секој ден цвеќињата цутеа, среќата и радоста беа незаменливи
допирот, кога ќе ме допреше цела кожа ми се ежеше, секој ден лицата насмеани како деца што си играат во песоктта... држејки се за раце цврсто ние двајца против светот нашата милост немаше крај, прегратките ни беа незаменливи секоја зима заедно чекавме да падне снегот мислев дека засекогаш ќе останеме заедно ахх... Спомени, ги закопа длабоко во земјата на снегот... овој пат му дозволи да ја покрие нашата љубов наместо да ни донесе радост и среќа ни донесе тага...

Признавам ми беше најголема слабост, затоа што премногу те сакав иако го користеше тоа бев твое рамо за плачење, секогаш бев тука во тешките моменти и што добив за возврат? Оставен сам на снегот сам да се борам против студот...
студот ме јадеше постојано толку многу ме истошти што останав празен, без никакви чувства... кога ВИКАВ на цел глас по тебе колку ми требаш те немаше ме остави сам, како и секогаш по којзнае кој пат повреден од тебе кога едниствената надеж ми беше ти, ти ми го заби ножот во грб...
Работите се променија сега се надевам на пролетта да ми донесе среќа, за жал тебе те нема, егото и гордоста ги стави пред нас и одлучи да свртиш нов лист без мене, ќе се потрудам да ја пронајдам старата личност која многу ми недостига, можеби нема да го има твоето име и лице, но се надевам ќе ми даде тоа што ти неможеше да ми го дадеш.


5. ‘Зошто тој,зошто баш него а не некој друг’.. прашање кое што постојано и го поставуваа,но таа одговорот си го криеше само во себе и знаеше.Таа знаеше дека никој не беше доволно добар,знаеше дека никој не може да ја насмее како тој,едноставно знаеше и чувствуваше дека животот без него нема никаква смисла..А тој ? тој беше само еден од милионите..Небитен,заменив.Барем таков беше во очите на дургите,но во нејзините тој беше нешто незаменливо,сите заедно не вредеа како тој..Но нејзе не и беше битно мислењето на другите,таа знаеше..знаеше што всушност се крие во неговото мало срце,ја знаеше неговата слабост,иако сите други го познаваа како ‘сељак’ .Таа ја знаеше неговата мака,знаеше дека она му припаѓа само него,иако тие двајца беа два инати, сурови на изглед, а меки во срцето..Колку и да згрешил,тој беше оној од нејзините соништа,оној што одсекогаш знаел да го извлече онаа најдоброто од неа,оној што ја направи да се чувствува посебна,оној што правеше да заборави на се,додека беше со него..И да,вреди да се сеќаваш на спомените поминати заедно со него,колку и да сакаш тие неможат да згаснат..Без разлика колку и да е далеку,колку и да ни се раздвоени патиштата,ќе се сеќавам на него до последната секунда од мојот живот..Без разлика на која ќе и припаѓа,знам за момент ќе се сети на мене..Знам едноставно чувствувам,тој мене ми припаѓа,само мене..колку и да е далеку од очите,неможе да биде и од срцетоо..


6. Знаев.Знаев дека никоја друга неможе да го завземе моето место.Колку и да се правеше дека можеш без мене,не беше така.И знаеш ти реков ‘секогаш се враќаме онаму каде што сме биле најсреќни’,ама ти не ме послуша.Како велат ‘животот е круг’ па така и сега.Дојде пред мене како и секогаш со мажествен изглед а ‘лигло во душата’.Ме погледна во очи како да те мачеше нешто многу големо,ме погледна и со тивок тон гризајќи ги усните изговори..’ИЗВИНИ’..Ха,го чекав,баш го чекав овој момент: ‘Извини за што?,За секоја пролеана солза за тебе,за секоја ноќ непреспана за тебе? ,за секоја мака и тежина во срцето,создадена од тебе?,за секој упропастен ден?,за секоја твоја лага? за секоја твоја навреда? за тоа што ме правеше љубоморна со други,шетајќи се со нив пред моите очи?,За секоја твоја лажна надеж? ИЗВИНИ ЗА ШТО.?? ‘ И во тој миг,како да остана без зборови,немаше веќе ниту храброст,ниту сила да проговори нешто..беше немоќен а јас тоа го гледав.Му ги погледнав насолзените очи па додадов :’Касно е, и тоа многу..Сега се појави некој што знае да ме цени,ти ме научи од што треба да бегам,а некој друг ме направи среќна,ти само знаеше солзи да предизвикаш..А сега цел живот врти ја главата,и барај ме во други,бидејќи поинаку неможеш.Ја имаше пријателе среќата во раце ама несвесно ја даде на друг,мислејќи дека цел живот ќе ти се враќа,но за жал доаѓа само еднаш’.. Тоа беа моите последни зборови за него,а потоа се завртев и со главата горе си отидов по својот пат,без да погледнам кон него.Чекорев со глава горе,иако ми гореше срцето за него,но за миг се сетив на онаа неговото..на неговите лаги,на неговата ладнокрвност..незаинтересираност..


7. Ѕвездената вечер лесно го покри темното небо. Појас од ситни светкави ѕвезди трепери над мене. Седам на тревата уште од зајдисонце чекајќи да се појават ѕвездите, во една од нив можеби повторно ќе го видам твојот прекрасен поглед кој засекогаш си врежа место во моето младо срце. До сега го благословував денот кога те видов. Тоа беше тивко, дури нечујно поминување покрај мене, но иако беше тивко, јас го почувствував твојот чекор, се свртев и ни се сретнаа погледите. Твојата насмевка блескаше на сонцето. Посакав да сум сонце и секој ден да ти го галам лицето со моите зраци. Да се будам во твоите очи и да заспивам во твојата насмевка. И затрепери тогаш срцето мое како ситно пролетно лисје на млада бреза. Чудесен сјај ми сјаеше в очи, гореше лицето мое, како од возбуда, но, дали само возбуда тоа беше?
Ти се насмевна и продолжи со својот одмерен чекор да ги сечеш улиците, а јас останав да те чекам и да копнеам повторно да те видам. До сега оваа средба ја благословував, а сега-ја проколнувам! Ја проколнувам затоа што од тогаш наваму немам мир. Во секое зајдисонце ја гледам твојата насмевка, секоја вечер твојот лик сокриен во најсветлата ѕвезда го осветлува моето лице. Го проколнувам затоа што додека моето срце трепери надевајќи се дека повторно ќе те сретне, лузната на заборавот сигурно веќе одамна ме избришала од твоето срце. Го проколнувам затоа што додека ти пловиш низ океанот на одамна заборавените погледи и ги слушаш звуците на харфата кои свират за еден одамна заборавен поглед, мене секој ден ми се крши дел од срцето и иако скршено на илјадници делови, тоа сеуште трепери и секој дел подеднакво се распрснува при секоја помисла на тебе. Го проколнувам затоа што при секоја помисла на тебе моето лице гори и чувствувам дека срцето ќе ми излета од градите, додека ти подаруваш скришни погледи на трето лице. Го проколнувам затоа што додека јас копнеам да ги почувствувам твоите цврсти раце над моите раменици, истите тие раце галат нешија руса коса. И, така ќе остане засекогаш!
Сепак, јас сум сонце, а ти ѕвезда. Јас ќе те галам со своите зраци, ќе те будам секое утро и ќе те тешам кога некој ќе го скрши твоето срце, а ти ќе ми го осветлуваш прозорецот во ноќните часови и ќе ми ги бришеш солзите кои долго време ќе капат од очите кои те гледаат во секоја воздишка на вечноста. Ти ќе ја красиш ноќта а јас денот, но нашите погледи никогаш нема да се сретнат. Ти ќе живееш во твој а јас во мој свет и така-ќе остане засекогаш! Од таа средба остана само еден спомен, спомен на трепет на едно младо срце кое никогаш нема да те заборави. Ти, продолжи во животната патека со истите чекори како тој ден и изгради го твојот живот, но барем еднаш, сети се, дека некогаш имало едно срце кое треперело за тебе!


8. Ова не е исто писмо како сите други... Ронење солзи и користење рими...На овој начин само ти го кажувам она за што сеуште немам смелост да ти го кажам во лице. Не сум креативна за вакви текстови и не верував дека некогаш ќе напишам. Но, ти ми рече дека животот ќе ме натера...И да, ме натера, а ти ја играш главната улога во него. Имавме многу малку, за тебе можеби небитно, не знам. Јас ја памтам секоја минута. Беше токму она “кратко, а слатко”. Уживав во се што правевме и во сите луди работи што ги научив од тебе Очите сеуште ми светкаат кога ќе те видам, а нозете ми ја нарушуваат рамнотежата. Те обожавам и можам се да дадам за тебе. Но ти си тој што не дозволува. А, знаеш зашто?! Затворен си. Никогаш не знам што ќе кажеш, што чувствуваш, што мислиш. Не знам дали сум само уште една која ја бараш кога ти сакаш, или имам барем трошка повеќе од другите. Од се што сум направила дали со нешто сум освоила мало делче од тебе. Дали би застанал во моја одбрана кога ми треба, дали би ми рекол: “ми значиш“, дали би ме гушнал, а навистина да го мислиш и чувствуваш тоа?! Ете, тоа е тоа што ме плаши. Зошто не сакам да ме заборавиш, не сакам да си играш со моите чувства, кои верувај ретко ги искажувам. Сакам да ме запамтиш како слаткото мало девојче, што секогаш е тука за тебе, а раскажувањето за мене да ти краде една мала насмевка Хммм...тука негде е крајот...Само сакам да знаеш дека некој е секогаш блиску до тебе, тивко и незабележливо те чува, за да бидеш потполно среќен... И посакувам најголемата љубов на светот да ти се случи токму тебе...Бидејќи сепак заслужуваш...

 

Може ли некој да ми напише состав за 2 теми?
- Мојте другари.
- Лошите настани ме поттикнуваат, не ме обесхрабуваат.​

 

Дали некој има состав на следниве теми- 1.Зошто да не утешам,помогнам и израдувам и 2.Разделбата ги пара човечките срца ? или барем да ме наведе што би можела да пишувам :/

 

Девојки, ич немам инспирација денес правам писмена од 13:15 сум во школо а само една тема и остана за пишување..леле ве молам ако може некој да ми напише расказ на тема "Убавата песна" ако ми напишете ќе ви бидам благодарна цел живот.. ♡

 

Девојки има ли некој состав за Екологија ?

 

Состав на тема „Љубовта кон природата“
Автор на составот: непознат
Природата дарува љубов, живот, убавина и задоволства за нашата душа и мил поглед за нашите очи. Сепак за да ја имаме убава природата треба да ја чуваме и негуваме, да ја штитиме и да не ја уништуваме. Таа бара љубов и внимание, а ни возвраќа со чист воздух и здрава животна средина.
Природата е повредена ако кон неа се однесуваме несовесно, фрламе отпадоци насекаде, ги уништуваме дрвјата и зеленилото, ги загадуваме реките и езерата. Во современиот свет на брза технологија на многу фабрики и милиони автомобили, природата е загрозена. Но таа се бори со сите зла и ни дарува чист воздух. Непланираното сечење на шумите и многубројни пожари го уништуваат зелениот појас на природата. Затоа треба да ги негуваме младите дрвца, да ги пошумуваме голите ридови. Природата секогаш ни порачува да ја чуваме, да не ја загадуваме, затоа што таа мисли на нас и на идните генерации. Чистите и бистри реки, езера се здрава средина на водениот свет, но и на нас- луѓето. Природата треба да се чува за да не опкружува убавина од шуми,цвеќиња, бистри реки и чиста здрава околина. Убаво е кога ке одиме во прошетка и ќе видеме разеленети дрвја, расцутени цвекиња, бујна зелена трева и животни кои разиграно трчат низ убавините на природата. Птиците пеат низ разгрaнетите дрвја, а милиони пчелки да збираат мед од цвет на цвет, пеперутки ви кралски бои да латаат низ ливадите, таа е убавината на природата. Ние сме дел од неа, таа не опкружува и заедно со нас живee, расте и умира.

Ете ти нешто. Немора да го препишеш туку чисто како инспирација и ќе си додадеш нешто свое убаво ќе излезе. Смешно е да очекувате дека некој овде ќе седне и ќе ви пишува состави.

 

ако може некој у лп да ми пише состав на тема "ние и другите светови" Треба да бидер научно фантастичнен, ако може некој побрзо за утре ми треба а стварно немам инспирација.

 

Ми треба состав на тема Зошто да не помогнам,израдувам,утешам да има воведен главен и завршен дел за утре ми треба.

 

Некој ако има состав или писмена за Пиреј и за Пустина, ве молам да ми пратите ..Итно ми треба

 

Апел до учителките во земјава да забават малце со писмени.... не можеме да постигнеме

 

ми треба итно состав на тема
-На парче весникарска хартија прочитав
за утре ми е али многу глупа тема

 

Zdravo ima li nekoj so moze da mi kaze nesto za ovaa tema poso uttre pravam pismena
-споредба на ликовите гилгамеш и ахил